BlogGang.com : : อาจารย์สุวิมล : รังแก

คืนกำไรให้ชีวิต เพื่อพิชิตไปในโลกกว้าง

กรกฏาคม 2564

				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

7 กรกฏาคม 2564

รังแก

รังแก

รังแก

"รังแก" เป็นโจทย์ตะพาบกิโลเมตรที่ 281 ผู้ตั้งโจทย์ครั้งนี้ คือ น้อง
ต่อ 36 ซึ่งได้ให้คำอธิบายไว้ว่า
"ตามความหมายเลย ทำความเดือดร้อนให้ผู้อื่น เคยโดนรังแกมั้ย แล้ว
ทำอย่างไรเมื่อถูกรังแก มาพุดถึงเรื่องราวเหล่านี้กัน"

ตามความหมายของคำว่า "รังแก" ที่ผู้ตั้งโจทย์ตะพาบครั้งนี้กล่าว
ไว้ ก็ตรงตามความหมายแล้ว ค่ะ ฉันคงจะเพิ่มเติม
ความหมายของคำว่า "รังแก" ในความคิดเห็นของฉัน ค่ะ

การรังแกคนอื่นนั้น คือ การทำให้คนอื่นทุกข์ใจ ไม่สบายใจ เดือด
ร้อน ตลอดจนการทำร้ายร่างกายด้วย คือ การรังแก
ด้วยคำพูด เช่น นินทา พูดเสียดสี พูดใส่ร้าย พูดเหน็บแนมให้เจ็บใจ
นอกจากการรังแกด้วยวาจา รังแกด้วยการทำร้ายร่างกายแล้ว
ยังมีการรังแกด้วยความรัก เช่น ความรักที่พ่อแม่รักลูกมากเกินไป
ตามใจลูกจนเสียคน เหมือน นิทานสอนใจ เรื่อง
" พ่อแม่รังแกฉัน" ของ พระยาอุปกิตศิลปสาร แต่งไว้ตั้งแต่สมัยรัชกาล
ที่ 5 แต่ก็ยังใช้สอนพ่อแม่ให้รักลูกให้ถูกทาง ซึ่งได้ใช้
เป็นแบบเรียนในสมัยที่ฉันยังสอนหนังสือ ของนักเรียน ม.ต้น (แต่
ปัจจุบันจะยังบรรจุไว้ในแบบเรียนหรือเปล่า ไม่ทราบ ค่ะ )
การสอนลูก จึงมีอีกสำนวนหนึ่งที่กล่าวไว่ว่า "รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตี"

ฉันเชื่อว่า การถูกรังแกด้วยคำพูดนั้น ทุกคนก็ต้องเคยได้รับการ
รังแกในลักษณะนี้อย่างแน่นอน โดยเฉพาะในที่ทำงาน
การชิงดีชิงเด่นกันในองค์กร ใครที่เจ้านายใช้งาน ใกล้ชิด ก็จะโดน
กระแนะกระแหนว่า "เลียแข้งเลียขา" ซึ่งบางครั้งมันก็
เป็นจริงบ้างเหมือนกัน ในเรื่องประสบการณ์เช่นนี้ ตอนที่ฉันยังไม่
เกษียณ ฉันเองก็โดนรังแกด้วยคำพูด เหน็บแนม นินทา
เหมือนกัน เป็นประสบการณ์ตรงของฉัน เนื่องจากฉันได้รับการแต่งตั้ง
ให้ตรวจแผนการสอนของครูผู้สอนทั้งโรงเรียน (ในฐานะ
ที่ฉันสอบผ่านเลื่อนวิทยฐานะเป็นระดับ 8) ที่จริงครั้งแรกที่ ผอ. แต่งตั้ง
ให้ตรวจ คือ ผช.รองผู้อำนวยการฝ่ายวิชาการ ซึ่ง
ยังไม่ได้ผ่านระดับ 7 ตรวจแผนการสอนของครูที่ผ่านระดับ 7 ตรวจ
แล้วก็บอกไม่ผ่านแต่ไม่บอกเหตุผลและแก้ไขให้เขาไม่ได้
เสียงด่ามาดังเชียว "ฉันผ่านการอบรมแผนการสอน ได้ระดับ 7 มาแล้ว
ตรวจอย่างไร ไม่ผ่าน ไม่ผ่านอย่างไร แก้มาให้ซิ"
ผช.รองผอ. ถึงกับน้ำตาร่วง (เพราะคนด่าเสียงดัง คือ ผู้อาวุโสและผ่าน
การอบรม ได้ระดับ7 แล้ว อิอิ ) ผช.รองผอ. ร่ำไห้
ขอลาออกจากการตรวจแผนการสอน ผลจึงต้องตกมาถึงฉัน ซึ่งก็พอดี
ผ่านระดับ 8 มาแล้ว จึงได้รับการแต่งตั้งให้ตรวจ
แผนการสอนทั้งโรงเรียน เป็นกรรมของฉัน จริง ๆ ที่ต้องมารับภาระ
ตรวจ แผนการสอนของครูแต่ละคน (ใหญ่ ๆ โต ๆ
อาวุโสก็เยอะ ) ก้มหน้าก้มตาตรวจไป แก้ไขข้อบกพร่องให้ พร้อมบอก
เหตุผลที่ไม่ถูกต้อง ก็มีเสียง รังแก ด้วยวาจา แว่วมา
(ด่าลับหลัง ไม่กล้าด่าต่อหน้า กระแนะกระแหน ว่า ทำไมต้องให้ราย
ละเอียดในแผนการสอนให้ ยุ่งยากนัก เอาง่าย ๆ ตาม
ความเข้าใจของผู้สอนก็พอ ไปขยายเอาในห้องเรียนก็ได้ จุกจิกจู้ชี้
มาก ทำเป็นเก่ง ฯลฯ) ที่ไม่กล้ามาต่อว่าต่อหน้า
เพราะ เขาก็รู้ตัวอยู่แล้ว เขาทำแผนการสอนผิดหลักการอย่างไร เช่น
1 แผนการสอน มี 8 ชั่วโมง แผนการสอนที่เขียนไว้
มีเพียง 3 แผ่น ไม่มีรายละเอียดแยกย่อยในการสอนแต่ละคาบสอน
ถ้าครูผู้สอนลากิจ ลาป่วย ผู้เข้าสอนแทน จะไม่สามารถ
สอนได้เลย เพราะไม่มีรายละเอียดเขียนไว้ในแผน นั่นเอง นี่เป็น
สาเหตุที่เราต้องมีรายละเอียดในแผนการสอน ฉันอธิบายให้
เจ้าของแผนการสอนให้เข้าใจ นี่คือ ตัวอย่างการแก้ปัญหาที่ฉันถูก
รังแกด้วย คำพูด ค่ะ

รังแกด้วยการ ซุบซิบนินทา กระแนะกระแหน เมื่อเราเดินผ่านไป

ส่วนการรังแก โดนรังแกที่ร่างกาย เช่น ถูกทำร้าย มีการชกต่อยกัน
การรังแกทางกาย เช่น การทำร้ายร่างกาย การรุม
ทำร้ายคนที่เสียเปรียบกว่า ซึ่งเราเห็นได้ตามข่าวสังคม ข่าวในโซเชียล
ที่เด็กนักเรียน รังแกเด็กที่ตนไม่ชอบ เพราะขัดใจกัน
หรือ แย่งแฟนกัน เป็นต้น โดยอีกฝ่ายมีพวกมากกว่า หรือ คนที่มี
อำนาจมากกว่า ก็รังแกผู้น้อย ก็มีในสังคมมากมายให้เห็น ค่ะ
สำหรับการรังแกร่างกาย ฉันไม่เคยมีประสบการณ์เลยค่ะ สมมุติว่า
โดนรังแกเช่นนั้น ก็คงต้องแก้ไขโดยให้กฎหมายเป็น
ผู้ดำเนินคดีทำร้ายร่างกายไป

เด็กชายรังแกเด็กหญิงที่เล็กกว่า

เด็กโตรังแกเด็กเล็กกว่า

การรังแก อันเกิดจากความรัก ความรักที่เราให้แก่ลูก หรือใครสักคน
ทุ่มเททุกอย่างให้ ทำผิดก็ไม่ว่ากล่าวตักเตือน ปล่อยให้
กระทำผิด โดยที่เด็กเข้าใจว่าตนเองทำในสิ่งที่ไม่ผิดนั้น เป็นเรื่องที่
ถูกไปเสียแล้ว ตัวอย่างเช่น เรื่อง "พ่อแม่รักแกฉัน" ของพระยา
อุปกิตศิลปสาร ซึ่งกล่าวถึงเศรษฐี คนหนึ่ง รักลูกมาก ตามใจลูกทุก
อย่าง ลูกไม่ไปโรงเรียน ก็จ้างครูมาสอนที่บ้าน ครูผู้สอน
ตั้งใจสอนแต่ลูกเศรษฐีไม่ตั้งใจเรียน เอาแต่เล่น นอน ครูดุว่าสั่งสอน
ก็ไปฟ้องพ่อ ไม่เรียนกับครูคนนั้น ให้พ่อหาครูใหม่ให้
ด้วยความรักลูก ตามใจลูก ก็หาครูคนใหม่ให้เช่นนี้ไปเรื่อย ๆ ลูก
เศรษฐีก็สนุกสนานไปกับเพื่อน สำมะเรเทเมา ไปวัน ๆ
ไม่มีความรู้อะไรติดตัวเลย เมื่อเศรษฐีตายจากไป ทิ้งมรดกให้ ลูก
เศรษฐีก็ไม่ได้ทำการทำงานอะไร ใช้แต่มรดก เที่ยวสนุก
เลี้ยงเพื่อนฝูงเฮฮาปาร์ตี้กัน ผลาญเงินพ่อแม่จนหมดเกลี้ยง เพื่อนฝูง
ที่เคยมาร่วมสุข แต่ยามมีทุกข์ เพื่อนฝูงไม่มาร่วมกับ
ลูกเศรษฐี ต่างตีตัวออกห่างหายไป ตัวลูกเศรษฐีไม่มีความรู้ ไม่มีใคร
จ้างทำงาน ลูกเศรษฐีหมดหนทาง ต้องเดินขอทาน
ไปวัน ๆ เพื่อประทังชีวิต ขอทานมาถึงบ้านของซินแสคนหนึ่ง และ
ร้องไห้ บอกว่า "พ่อแม่รังแกฉัน" ไม่สั่งสอนเขาเลย
ทำผิดก็ไม่ว่ากล่าว เขาจึงต้องกลายเป็นขอทาน (ลูกทรพี ไม่เคยโทษ
ตัวเองเลย ) ซินแส จึงอบรมสั่งสอนลูกเศรษฐี และ
รับไว้ให้อยู่ด้วย ให้รู้จักทำมาหากิน จนในที่สุด ลูกเศรษฐี ก็มีอาชีพทำ
มาหากิน ไม่ต้องไปขอทาน และเข้าใจชีวิตตาม
คำอบรมสั่งสอนของซินแส

หนังสือคำกลอน เรื่อง พ่อแม่รังแกฉัน ผู้แต่งคือ
พระอุปกิตศิลปสาร (อ.น.ก. นิ่ม กาญจนาชีวะ)
เป็นผู้ริเริ่มคำทักทายคำว่า "สวัสดี" และยังเป็นผู้อุทิศร่างกายเพื่อการ
ศึกษาทางการแพทย์หรือที่เรียกว่าอาจารย์ใหญ่ เป็นท่านแรกของ
ประเทศไทย โดยกล่าวว่า "ฉันเป็นครู ตายแล้วขอเป็นครูต่อไป"

ตะพาบ เรื่อง "รังแก" ที่ฉันได้แสดงความเห็นเพิ่มเติม คงจะตรงตาม
หัวข้อตะพาบครั้งนี้ และคงจะได้ประโยชน์รวมทั้งความเพลิดเพลิน
จากการอ่านพอสมควร นะคะ

ขอขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต สวัสดี ค่ะ

Create Date : 07 กรกฎาคม 2564

Last Update : 8 กรกฎาคม 2564 20:51:55 น.

49 comments

Counter : 1957 Pageviews.

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณอุ้มสี, คุณtoor36, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณkae+aoe, คุณเริงฤดีนะ, คุณkatoy, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณกะว่าก๋า, คุณหอมกร, คุณNior Heavens Five, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณ**mp5**, คุณThe Kop Civil, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณชีริว, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณป้าทุยบ้านทุ่ง, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณSweet_pills, คุณtuk-tuk@korat, คุณทนายอ้วน

แสะมาอ่านก่อนนอนค่ะ

โดย: อุ้มสี

วันที่: 8 กรกฎาคม 2564 เวลา:22:55:16 น.

อันที่จริงปัญหาต่างๆ ในโลกนี้ที่มันเกิดไม่ว่าที่ไหนก็ตามเพราะไม่มาพูดกันตรงๆ ต่อหน้านี่แหละครับ เช่นไม่เห็นด้วย เพราะอะไร ทำไมถึงต้องทำแบบนี้ ทำแบบนี้มีข้อดีอย่างไร ถ้ามีการพูดคุยกันต่อหน้าถามกันให้ชัดเจน โลกเราคงไม่มีปัญหาต่างๆ เกิดขึ้น นี่คงจะเป็นจ้อเสียของมนุษย์โลกกระมัง

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 9 กรกฎาคม 2564 เวลา:0:02:58 น.

พ่อแม่รังแก ลูก... อืมม เห็นเยอะครับ เช่นป้อนข้าวลุกที่โตแล้ว
ลูกล้มนิดเดียวก็อุ้ม ปัดฝุ่น แล้วก็ตี ๆ พื้นที่ทำให้ลูกเจ็บ

เด็กโตมาทำอะไรไม่ค่อยเป็น กว่าจะตามทันเพื่อนก็นานครับ

...
เรื่องการทำงาน ทำหน้าตรวจ นี่ผมก็ไม่ชอบเลย ต่อหน้าคนจะยก
มือไหว เอาใจ แต่ลับหลัง คงจะด่าตาม 555 เพราะเราต้องตรวจแนะนำ
ให้ทำตามที่ถูกต้อง กำชับให้แก้ไข ไม่งั้นต้องรายงานตามระเบียบ
ไม่ทำก็ไม่ได้... ต้องทำหน้าที่ตรวจ/กำกับสาขาเกือบ 20 ปีขอทำหน้าที่อื่น หน่วยงานไม่ยอมก็ทำ ๆ ไปครับครู

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 9 กรกฎาคม 2564 เวลา:7:16:25 น.

พ่อแม่รักแกฉัน รุ่นนี้หนักเลยค่ะ เด็กๆ แทบไม่ได้ทำงาน เอาแต่เรียน ทำงานส่งครู

โดย: kae+aoe

วันที่: 9 กรกฎาคม 2564 เวลา:8:40:05 น.

รังแกด้วยคำพูด หยามเหยียดาด ถางถาง
กระเทยกระเทียบ เปรียบเปรย
ถือเป็นการ Bully ปัจจุบัน ถือเป็นการกระทำที่ผิดกฏหมาย

การโดนรังแก ด้วยพละกำลัง
จากผู้มีพละกำลัง หรืออำนาจมากกว่า
ก็มิเป็นสิ่งที่ควรกระทำ
หากแต่ในโลกมนุษย์..ความอยุติธรรม
ความอิจฉาริษยา
ความเป็นอันธพาล ในกมลสันดานผู้คน
ยังมีอยู่..ทำให้ผู้คนที่อ่อนแอกว่า
ยังถูกและโดนรังแกให้เห็นๆอยู่โดยทั่วไป

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 9 กรกฎาคม 2564 เวลา:9:58:15 น.

สวัสดีครับอาจารย์ วันนี้ขอพิมสั้นๆนะครับ มือซ้ายเจ็บตอนนี้จับออกซิเจนอยู่ พิมมือขวามือเดียว ภาษาอาจวิบัติบ้างนะครับ อย่าเพิ่งตีมือ
ใครที่เป็นผู้ตรวจสอบงานคนอื่น มักโดนไม่ชอบหน้าเป็นเรื่องปกติเลยครับ สงสารอาจารย์ระดับ7ที่ร้องไห้ไป อาจารน์ผ่านมาได้คืออดทนทำหน้าที่ให้ดีที่สดมากคับ
เด็กๆ ชอบรังแกกัน นี่เจอบ่อยครับ รังแกเพราะรักจากพ่อแม่ ต่างจากผมที่รังแกสุขนัชที่บ้านเพราะรักเหมือกนัน หยอกๆเล่นอ่ะเนอะ
ไว้กลับมาโหวตคคับผม

โดย: จันทราน็อคเทิร์น

วันที่: 9 กรกฎาคม 2564 เวลา:17:14:43 น.

อรุณสวัสดิ์ครับอาจารย์

การทำงานในระบบราชการ
ผมคิดว่ามีการรังแกกันเยอะมาก
โดยเฉพาะฤดูกาลโยกย้าย
หรือช่วงที่มีการเลื่อนตำแหน่ง
รวมทั้งคำพูดที่อาจารย์เล่ามา
ผมเชือ่ว่าต้องมีในทุกหน่วยงานเลยนะครับ
แม้กระทั่งงานเอกชนก็ตาม
เพราะคนได้เลื่อนขั้นก็ดีใจ
คนอิจฉาก็มี คนเสียใจก็มี

ส่วนการเลี้ยงลูก
ยุคนนี้คนมีลูกน้อย มีคนเดียว
เลยตามใจมากเป็นพิเศษเลยครับ