อ่านความกลัวในมุมมองของอาจารย์
ของผมจะตรงเรื่องการฉีดยาครับ 555
สมัยเด็กผมกลัวการไปหาหมอมากๆ
แต่พอมีลูก
ต้องเจาะเลือด ก็เลยหายกลัวไปเลย
อาจเพราะพยาบาลมือเบาด้วยนะครับ
ไม่ฉีดยาเจ็บเหมือนในอดีต

ส่วนเรื่องความรัก
ผมเองก็ไม่มีประสบการณ์ตรงเลยครับ
ตอนเรียนก็เรียนจริงๆ ไม่เคยมีแฟนเลยครับ

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

โหวตครับ

มาอ่านความกลัวในประสบการณ์ของอาจารย์ค่ะ
ทุกคนก็จะประสบมาเหมือนกันบ้างต่างกันบ้าง
อยู่ที่ใครจะสยบความกลัวได้ด้วยวิธีไหนนะคะ
คนที่เกิดมาพร้อมสู้ก็พิชิตง่ายหน่อย สำหรับอาจารย์
ต้องชมว่า สู้ไม่ถอยมาตลอดเลยค่ะ

ขอบคุณที่ช่วยแก้เบอร์โจทย์ให้นะคะ
พี่ก๊อปมาจากโจทย์ที่แล้ว แต่ลืมเปลี่ยนตัวเลขค่ะ

ความทุกข์ก็เช่นกัน
เดี๋ยวมันก็ผ่านไป "

ใช่เลยค่ะคุณครู..ความทุกข์เลยผ่านเราไปแล้ว^^

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

สมัยเด็กผมเคยโดดเรียน
แล้วป่วยเพราะกลัวถูกฉีดวัคซีนด้วยครับ 555
แต่สิ่งที่ทำให้หายกลัวคือตอนที่ลูกชายเพื่อนป่วยครับ
เค้าต้องถ่ายเลือดทุกเดือน
เพื่อนมาขอให้ผมบริจาคเลือดให้
ผมเต็มใจช่วย และนั่นทำให้ผมหายกลัวการฉีดยาไปเลยครับ

ชอบการ์ตูนจังเห็นภาพชัดเจน

ตอนเด็กรุ้งกลัวหมอฟันมาก ปวดแทบตายก็ไม่ยอมให้หมอทำฟันแม่งี้อับอายเพราะร้องลั่นคลีินิค แต่มาตอนนี้กลัวค่าทำฟันค่ะ กลัวฟันผุยิ่งไปกว่านี้เพราะนี่ก็อุดทุกซี่ล่ะ บางซี่แทบไม่มีที่จะอุดแล้ว หมอที่รุ้งทำฟันประจำคุ้นเคยกันดีทำกันมานานเกิน 10 ปี เป็นหมอที่รุ้งไว้ใจเพราะเพียงเห็นแผลที่ผุหมอก็รู้แล้วว่าระดับรุ้งควรต้องฉีดยาชาหรือไม่ 5555

รุ้งเป็นเด็กสอบเทียบเหมือนกันแต่แค่ม.5 ครั้งเดียวค่ะ
ไม่เคยมีความกดดันเรื่องเรียนแม้ว่าจะเข้าเรียนตอนอายุน้อย
รุ้งเข้าเรียนก่อนเกณฑ์ 1 ปีเลยอายุน้อยสุดในห้อง สอบเทียบได้
เอ็นฯไม่ติดพ่อบอกให้เรียนราม ญาติบอกว่าอย่าเลยเอกชนเถอะ
เพราะพ่อก็มีความสามารถส่งเสียได้ แต่รุ้งก็เลือกม.รามคำแหง
และมั่นใจว่าอย่างไรเสียก็ต้องเรียนจบ รุ้งใช้เวลา 3 ปีในการเรียนที่รามคำแหง จบมาเลยมีอายุแค่ 19 ปี

เรื่องความรักรุ้งก็กลัวค่ะ เหมือนเพลงเจ้าสาวกลัวฝนเลยค่ะ อยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆ นะ แต่ก็กลัวว่าความรักจะไม่จบลงอย่างสวยงามเหมือนในนิยาย เลยอยู่เป็นโสดเรื่อยมาสบายใจกว่า ยิ่งตอนนี้หาเลี้ยงตัวเองได้ด้วย ยิ่งอาการหนัก จะหาห่วงผูกรัดเพื่ออะไร

คนเรามักจะคิดและจินตนาการไปเองถึงสิ่งที่ยังไม่เกิด ทั้งๆ ที่ความจริงมันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่เราจินตนาการไว้ หรือความไม่แน่นอนก็ทำให้เรากังวล อาจถึงขั้นกลัวได้เหมือนกัน

ในชีวิตคนเรานั้นผ่านเรื่องราวต่างๆ มามากมาย เราไม่รู้หรอกว่าเราผ่านมาได้อย่างไร แต่ก็ผ่านมันมาได้ทุกครั้ง แม้มันอาจไม่ดีนัก แต่ก็ถือว่าผ่านมันมาได้

เป็นหมอฟันค่ะ กลัวเข็มฉีดยาค่ะ

สวัสดียามดึกครับอาจารย์
ความกลัวของแต่ละคนไม่เหมือนกันจริงๆครับ
โหวตครับ

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

รักครูค่ะ ครูน่ารัก ผ่านเรื่องราว ผ่านความกลัวมาได้ สุดยอดมากๆ นะคะ

สติช่วยเราได้ในทุกสถานการ์ณจริง ๆ ค่ะ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์


งานของผมทำให้เจอคนเยอะมาก
ผมได้เรียนรู้อะไรมากมายจากการพูดคุยคนที่ผมพบเจอ
ส่วนหนึ่งก็ได้จากการอ่านด้วยครับ
หนังสือที่ดี
เหมือนเป็นครูที่ดีสำหรับผมเช่นกันครับ

สวัสดีค่ะอาจารย์ ขอบพระคุณค่ะ

วันแรกที่หัดฉีดยา พอเห็นเข็ม รู้สึกเวียนหัว หน้าเย็น คลื่นไส้ เลยออกไปเข้าห้องน้ำ รู้จักคำว่าหน้าซีดเป็นกระดาษเมื่อเห็นตัวเองในกระจกวันนั้นเองค่ะ

มาอ่านงานตะพาบของอาจารย์ค่ะ

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

แม้จะออกตัวว่าเป็นหนังสือที่เกี่ยวกับการลงทุน
แต่หลายตอนในหนังสือชุดนี้
เป็นตัวอย่างที่ดีเลยครับอาจารย์
เค้ายกตัวอย่างทั้งธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ
และธุรกิจที่ล้มเหลว
อ่านแล้วได้มุมมองที่ดีในการทำธุรกิจและการใช้ชีวิตด้วยครับ

สวัสดีก่อนเลิกงานครับ อาจารย์สุ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
ความกลัวมีทุกคน
สมัยเรียน ผมกลัวจบมาไม่มีงานทำครับ
เรียนราชภัฏได้ 1 ปีครึ่ง ก็ลาออก ไปเรียนสายอาชีพ และได้งานทำทันทีหลังจบจนถึงปัจจุบันครับ

พออยู่พอกินมีเงินเก็บ เที่ยวไปกำไรชีวิต สะสมเสบียงบุญ

มารับอาจารย์ไปอ่านดาวพิษบทที่ 8 ค่ะ
บทนี้วางถึงวันอาทิตย์ค่ะ อ่านย้อนหลังได้เสมอนะคะ
รวมๆหลายบทแล้วอ่านทีเดียวก็ได้ค่ะ

ส่วนผมตอนโตก็ยังกลัวหมอเหมือนเดิม 555
ดีนะประกันสุขภาพของบริษัทคุ้มครองจนไม่ได้ออกค่ารักษาเองมาหลายปีแล้ว
คนเากลัวในสิ่งที่หลากหลายจริงๆ เรื่องกลัวสัตว์อย่างงู จิ้งจก แมงมุม แมลงสาบ ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมสมองสั่งแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนกลัว บางคนไม่กลัว
แล้วทำไมร่างกายต้องสร้างความกลัวเป็นกลไกป้องกันเจ้าสัตว์เหล่านี้ ซึ่งบางตัวก็ไม่ได้มีพิษภัยอะไร

รูปนี้คืออาจารย์ตอนสาวที่สุดเท่าที่เคยลงเลยหรือเปล่าครับนี่
ยินดีที่ผ่านความท้าทายในชีวิตการเรียนมาได้นะครับ
และก็เรื่องความรักตามที่อาจารย์เคยเล่าไว้แล้วด้วย เป็นทางแยกของชีวิตที่สำคัญเลย

แล้วเราก็ผ่านมันมาพร้อมกับความเข้มแข็งเป็นค่าประสบการณ์ ^^

อ่านแล้วได้แง่คิดเลยค่ะครู
เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ตอนนี้กลัวอ้วนค่ะ คริคริ
ตอนนี้หิวข้าวมากกกกกกกกก
จะเที่ยงคืนล่ะหิวข้าวจริงๆ
อดไว้เดี๋ยวมันจะผ่านไปถึงเช้า
555

สวัสดีค่ะครูสุวิมล

ได้อ่านเรื่องความกลัวเรื่องที่สอง ของครูแล้ว มันไม่ใช่ผ่านมาง่ายๆจริง

ในช่วงเวลานั้น มันสุดๆกับทรมานจริงๆค่ะครู เรื่องจริงเลยค่ะที่สมัยก่อน

ไม่มีโรคซึมเศร้าฮิตเหมือนสมัยนี้ สติ ๆท่องเอาไว้ค่ะ

สติไม่มาขอให้สตังค์มีเยอะๆโอเคค่ะ คริ คริ

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

ภาพการ์ตูนอย่างฮาเลยค่า ตอนเด็กกลัวเข็ม กลัวหมอ
ตอนโตมาหาเงินเองได้เนี่ยกลัวค่ารักษา มันแพงมากจริงๆค่า
บางที รพ.เอกชนค่าบิลเป็นแสนๆ โหดมากๆ

แต่ว่าครูกลัวเรื่องความรักเนี่ยคิดบวกแล้วสบายใจนะคะ
แต่บางคนกลัวเรื่องความรัก แต่รู้ว่าเจ็บก็ไม่เข็ด จริงๆนะคะ มีเยอะด้วย
แล้วก็ยอมเจ็บเพราะความรักอีก นานาจิตตังจริงๆค่า

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์

ลงทุนแมน
อ่านแล้วได้ประโยชน์หลายอย่างเลยครับอาจารย์
ทั้งเรื่องการลงทุนด้วย
และเรื่องประวัติของคนที่ประสบความสำเร็จในการทำการค้าด้วยครับ
หลายแนวคิดน่าจะนำมาปรับใช้กับบ้านเราได้

เสียดายโอกาสของประเทศครับ
หยุดชะงักไปหลายปีเลย

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

แต่ก่อนหนูกลัวเข็มมากค่ะ ไม่ว่าจะเจาะเลือด ให้น้ำเกลือ หลัง ๆ มา ใช้วิธีไม่มองที่เข็ม และตำแหน่งที่เค้าเจาะค่ะ ช่วยได้เยอะเลย

กลัวบิลค่ารักษา ... น่าจะกลัวกันถ้วนหน้าเลยนะคะ เดี๋ยวนี้ต่อให้มีประกันช่วยค่าใช้จ่าย ก็ไม่อยากจะป่วยเลยค่ะ วิธีแก้ พยายามดูแลตัวเองเพื่อจะได้ไม่ป่วย ไม่ต้องไป รพ. ค่ะ

อาจารย์เป็นเด็กสอบเทียบด้วย เจ๋งเลยค่ะ สมัยก่อน เกรด 2 กว่าในระดับอุดมศึกษา ก็ไม่ได้ทำง่าย ๆ นะคะ เด็ก ๆ สมัยนี้ เกรด 3 กว่ากัน เกียรตินิยมกันเยอะเลยค่ะ ไม่รู้เค้าเรียนกันยังไง

ขอบคุณเรื่องกลัว ที่อาจารย์เล่าให้ฟังค่ะ สติเนาะคะ

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์


เห็นด้วยกับเม้นท์ของอาจารย์ที่บล็อกผมครับ
ผมมักจะใช้นกในงานเขียนหรือภาพวาดของผมครับ
รู้สึกถึงการเติบโต อิสระ และการเดินทาง

ยิ่งสูงยิ่งหนาว
นึกถึงเพลงของพี่เต๋อด้วยครับ

สวัสดีค่ะอจ.
มาอ่านข้อคิดดีๆจากเรื่องความกลัวของอจ.
จริงค่ะ เมื่อกลัวต้องมีสติ

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์

ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับอาจารย์


ผมเคยมีปัญหาหนักๆอยู่สองสามช่วงครับ
ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย
ช่วงทำงาน
แล้วก็ตอนที่พี่ชายเสียชีวิต
แต่สุดท้ายแล้วเมื่อทำใจได้
ค่อยๆแก้ปัญหาหา
ยอมรับความจริง
ในที่สุดปัญหาเหล่านั้น
ก็กลายเป็นครูที่ทำให้ผมเติบโตขึ้นครับ

สวัสดียามเช้าครับอาจารย์