|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
หมดความอดทน "หมดความอดทน" เป็นโจทย์ตะพาบ กิโลเมตรที่ 256 ผู้ตั้ง โจทย์ นี้ ก็คือ น้องต่อ 36 ค่ะ หัวข้อโจทย์ ตะพาบ ครั้งนี้ เป็นเรื่องที่สำคัญในชีวิตประจำวันเรื่องหนึ่ง ทีเดียว ค่ะ เพราะความอดทน เป็นสิ่งสำคัญที่จะนำพาเรา ไปสู่ความสำเร็จในสิ่งที่เราดำเนินการอยู่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องงาน เรื่อง ความรัก การดำเนินชีวิต การอดทนต่อสิ่งยั่วยวนต่าง ๆ ฯลฯ ความอดทน มาจากคำว่า ขันติ หมายถึงการรักษาภาวะจิตใจของ ตนเองไว้ได้ เมื่อจิตใจเราถูกกระทบด้วยสิ่งต่างๆ ทั้งเกี่ยวกันสิ่งที่เราพอใจหรือไม่พอใจ ใจเราก็จะมั่นคง หนักแน่น เช่น การทำงานทุกอย่างไม่ว่าจะยากหรือง่าย ก็ตาม งานนั้น เรื่องนั้น ๆ จะสำเร็จได้ นอกจากจะต้องมีความรู้ มีปัญญา ของตนแล้ว ยังต้องอาศัยความอดทนเป็นพื้นฐานด้วยเสมอ
คนเราจำเป็นต้องมี ความอดทน เพราะความอดทนนั้น จะเป็นตัวช่วย ต่อต้านความรู้สึกท้อถอย หดหู่ ยามที่เรารู้สึกว่างานนั้นหรือ เรื่องที่ทำนั้นมันยากลำบาก ถ้าเรามีความอดทนสูงก็จะสามารถต่อต้าน ความรู้สึกที่ท้อถอย เบื่อหน่าย หดหู่ได้
แต่อย่างไรก็ตาม ความอดทนของแต่ละคน ไม่เท่ากัน และความอดทน ของคนเรามีขีดจำกัด และขีดจำกัดของความอดทนของ แต่ละคนก็มีไม่เท่ากัน เช่นกัน เมื่อความอดทนที่ถึงขีดจำกัดของเขา แล้ว ก็จะเรียกว่า "หมดความอดทน" ตาม หัวข้อของ ตะพาบ กิโลเมตรที่ 256 นั่นเอง ประโยชน์ของความ อดทนนั้น มีมากอย่างที่ได้กล่าวมาข้างต้น เราจึงต้อง พยายามสร้างพื้นฐาน สร้างความแข็งแรงของจิตใจ ให้มีความอดทน สูงเข้าไว้ นะคะ ต้องมีการฝึกจิตเมื่อเผชิญสิ่งต่าง ๆ ที่มากระทบจิตใจของเรา เช่น พบเจองานยาก ๆ ก็ต้องอดทน ขยัน เพิ่มมากขึ้นในการทำงานชิ้นนั้น ๆ ให้สำเร็จ หรือ เผชิญ กับคนที่เอาเปรียบเราตลอดเวลา เราก็ต้องอดทนต่อความโกรธ แผ่ ส่วนกุศลไปให้ หรือหลีกเลี่ยงคนประเภทนี้ เพื่อไม่ให้ จิตใจของเราขุ่นมัว โกรธแค้น เป็นต้น
ฉันเชื่อว่า เราทุกคน ที่ยังไม่ได้สำเร็จธรรมะชั้นสูง คงต้องเคยมีความ รู้สึก "หมดความอดทน" ได้แน่นอน ในชีวิตของฉัน ฉันก็เคย "หมดความอดทน" หลายครั้งเหมือนกัน เช่น ตอนเรียน ใน ว.ศ. บางแสน ฉันมีปัญหาในการร่วมกิจกรรม ที่ต้องใช้เงินมาก มีปัญหา ในเรื่องการเรียน ฉันจำเป็นต้องขยัน และมีความอดทนมากกว่าคนอื่น ๆ เพราะฉันมาจากเด็ก เรียนลัด เด็กสอบเทียบ ทั้ง ม.ต้นและ ม.ปลาย พื้นฐานความรู้ของฉันจึงอ่อนด้อยกว่า เพื่อน ๆ ที่เรียนหนังสือมาเต็มปีตามหลักสูตร ฉันมักถูกเพื่อน ๆ ยั่วเย้าว่า "บ้าเรียน" แต่ฉันก็อดทน นะ เพราะใครจะมารู้ดีกว่าตัวเราเอง ฉันต้องขยันเป็นสองเท่าของเพื่อน ๆ มิฉะนั้น ฉันต้องถูกรีไทร์ ถ้า ผลการเรียนเฉลี่ยไม่ถึง 2.2 ในตอนเรียนจบ ปี ที่2 มีอยู่ครั้งหนึ่ง เพื่อน ๆ จัดไปเที่ยวทะเลกัน ซึ่งเป็นเรื่องของการเที่ยว สนุกสนาน ฉันปฏิเสธ ไม่ไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ ด้วยเหตุผล คือ ฉันไม่มีเงินพอที่จะใช้อย่างฟุ่มเฟือย เพราะพ่อของฉันถึงแก่กรรม เหลือเงินให้ฉันเรียนไม่มากนัก ฉันต้องใช้เงิน อย่างประหยัด ประการที่สอง ฉันไม่อยากไปเที่ยว อยากอ่านหนังสือ มากกว่าเตรียมสอบเพื่อให้ผ่านพ้นวิกฤตของการถูกรีไทร์ เพราะปีที่หนึ่ง ฉันได้เกรดเฉลี่ยเพียง 2.15 เท่านั้น เพื่อนที่มาชวนฉัน ไปเที่ยว ใช้ภาษาที่แสลงหูเหลือเกินว่า " นี่เธอ วัน ๆ เอาแต่อ่านหนังสือ ไม่รู้จักไปเที่ยวกับเพื่อน ๆ บ้าง เดี๋ยวก็เป็นบ้าไป ชะก่อนหรอก" คำพูดนี้ ประกอบกับการถูกเย้ามา โดยตลอดว่า บ้า อ่านหนังสือ มันก็สะสมมาได้ระยะหนึ่งแล้ว นั่นเอง ความอดทนของฉัน ก็ "หมดความอดทน" จึงโต้ตอบ ออกไปว่า "ถ้าไม่รู้เหตุผล ก็อย่าปากมากเที่ยววิจารณ์คนอื่น ถ้าฉันบ้า ขึ้นมาจริง ๆ คนแรกที่ฉันจะบีบคอให้ตาย ก็คือ เธอ " นี่เป็นตัวอย่าง "หมดความอดทน" เรื่องหนึ่งของฉัน เรื่องที่สอง ที่ฉัน "หมดความอดทน" ก็คือ เรื่องเกี่ยวกับความรัก ความรัก ที่ก่อเกิดขึ้นมาจากความผูกพัน ความห่วงใยซึ่งกันและกัน ความถูกนิสัยกัน แต่ฉันโชคร้าย เพราะคนที่เราผูกพันด้วย เขาเป็นคนโลเล คนที่ไม่เคยตัดสินใจเด็ดขาด ไม่รักษาสัญญาที่พูด กับฉันไว้ หลายต่อหลายครั้ง ฉันอดทนต่อความลังเล ของเขา มาเป็นปี ช่วงเวลาแห่งความอดทนนั้น ก็มีความทุกข์ แต่เมื่อ ง้องอนมา ก็เป็นความสุข ตามประสาคนที่ยังอยู่ใน วัฏสงสาร มา "หมดความอดทน " ก็ตอนที่เขาให้คำมั่นสัญญาเรื่องการ แต่งงานเสร็จแล้ว กลับเงียบหายไปเป็นเดือน ๆ ไม่ส่งข่าวคราวอะไรเลย ฉันถามถึงข่าวคราวที่เงียบหายไปด้วยจิตใจที่ เป็นห่วง กลัวว่า จะเจ็บไข้ได้ป่วย หรือประสบอุบัติเหตุ แต่ก็ไม่ได้รับคำตอบเป็นเวลาหลายเดือน นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉัน "หมดความอดทน" ได้อย่างเด็ดขาด ฉันตัดสินใจด้วยการบอกเลิก กับเขา ในเมื่อเขาไม่กล้าบอกเลิกกับฉัน ไม่กล้าเอ่ยคำนี้ออกมา ฉันเด็ดขาดกว่า เรื่องคารังคาซังจะได้จบลง เสียที จะดีต่อจิตใจของฉัน ที่ไม่ต้องอดทนกับเขาต่อไป การ "หมดความอดทน" ครั้งนี้ของฉัน ที่นำไปสู่การตัดสินใจเลิกรากัน ฉันคิดว่า ฉันได้ตัดสินใจในเรื่องที่ถูกต้องที่สุดในชีวิตของฉัน ค่ะ
ภาพเหล่านี้ เป็นคำคม ที่แสดงถึงความ "หมดความอดทน" ค่ะ ฉันหามาจากอินเทอร์เน็ต ค่ะ มันโดนใจกับเรื่องที่เขียน ดีค่ะ
พระบรมราโชวาทองค์นี้ ฉันก็ซาบซึ้งมาก ค่ะ
ภาพทั้งหมดชุดหลังนี้ เป็นคำคมที่แสดงให้เห็นถึงความสำคัญและ ประโยชน์ของ"ความอดทน" ของคนเรา เป็นสิ่งที่จำเป็น และสำคัญ เราต้องฝึกจิตใจให้เข้มแข็ง แข็งแกร่ง ไว้เพื่อให้เผชิญ กับสิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัวเรา ซึ่งมีทั้งสิ่งยั่วเย้า กิเลศ ต่าง ๆ ที่จะทำให้เราคล้อยตามความโลภ ความยั่วยวนเหล่านั้น ถ้า จิตใจไม่แข็งแกร่ง สิ่งยั่วยวน กิเลศต่าง ๆ อาจจะทำให้เรา อดทนไม่ไหวและกระทำสิ่งที่ไม่ถูกต้องไปได้ เช่น ลาภ ยศ สรรเสริญ อาจจะทำให้เราหลงใหล อดทนไม่ไหว อยากได้ อยากมี ทำให้เกิดโทษเมื่อเรา "หมดความอดทน" อันตรายก็อาจเกิดขึ้นได้ค่ะ ฉันจึงคิดว่า ก่อนที่จะตัดสินใจ "หมดความอดทน" เราต้องพิจารณาผลที่จะตามมาภายหลังอีกด้วย นะคะ ฉันก็หวังว่า จากงานเขียนของฉันครั้งนี้ ทั้งเรื่องของ "ความอดทน" กับ เรื่อง "หมดความอดทน" คงจะให้ข้อคิดให้แก่เพื่อน ชาวบล็อกและผู้ที่บังเอิญเข้ามาอ่าน ได้ประโยชน์นำไปประยุกต์ใช้ได้ ในชีวิตประจำวันบ้าง นะคะ สวัสดี ค่ะ
(ขอบคุณภาพจาก อินเทอร์เน็ต )
Create Date : 30 มิถุนายน 2563 |
Last Update : 5 กรกฎาคม 2563 14:18:33 น. |
|
36 comments
|
Counter : 5996 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณtuk-tuk@korat, คุณtoor36, คุณกะว่าก๋า, คุณวลีลักษณา, คุณhaiku, คุณสองแผ่นดิน, คุณSweet_pills, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณnewyorknurse, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณmariabamboo, คุณอุ้มสี, คุณชีริว, คุณkae+aoe |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2563 เวลา:16:14:01 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 5 กรกฎาคม 2563 เวลา:17:57:06 น. |
|
|
|
โดย: วลีลักษณา วันที่: 5 กรกฎาคม 2563 เวลา:19:31:11 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 กรกฎาคม 2563 เวลา:7:13:05 น. |
|
|
|
โดย: วลีลักษณา วันที่: 6 กรกฎาคม 2563 เวลา:8:30:23 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 6 กรกฎาคม 2563 เวลา:21:10:06 น. |
|
|
|
โดย: วลีลักษณา วันที่: 6 กรกฎาคม 2563 เวลา:21:50:58 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 7 กรกฎาคม 2563 เวลา:0:40:42 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 กรกฎาคม 2563 เวลา:6:25:56 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 7 กรกฎาคม 2563 เวลา:21:28:57 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 กรกฎาคม 2563 เวลา:7:08:39 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 8 กรกฎาคม 2563 เวลา:20:54:04 น. |
|
|
|
โดย: ืnewyorknurse IP: 139.99.104.93 วันที่: 9 กรกฎาคม 2563 เวลา:1:14:25 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 กรกฎาคม 2563 เวลา:5:52:45 น. |
|
|
|
โดย: mariabamboo วันที่: 9 กรกฎาคม 2563 เวลา:19:02:56 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 9 กรกฎาคม 2563 เวลา:20:53:12 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 กรกฎาคม 2563 เวลา:7:07:52 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 10 กรกฎาคม 2563 เวลา:23:18:10 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี วันที่: 11 กรกฎาคม 2563 เวลา:6:08:23 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 กรกฎาคม 2563 เวลา:14:23:27 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 11 กรกฎาคม 2563 เวลา:18:48:08 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 กรกฎาคม 2563 เวลา:6:46:25 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 12 กรกฎาคม 2563 เวลา:21:00:41 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 กรกฎาคม 2563 เวลา:7:16:54 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 13 กรกฎาคม 2563 เวลา:21:41:03 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 13 กรกฎาคม 2563 เวลา:23:11:33 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 กรกฎาคม 2563 เวลา:7:28:28 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 14 กรกฎาคม 2563 เวลา:21:05:26 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 15 กรกฎาคม 2563 เวลา:7:42:03 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 15 กรกฎาคม 2563 เวลา:8:35:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
BlogGang Popular Award#20
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์ |
|
Rss Feed |
| Smember | | ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [?]
|
เป็นครูสอนภาษาไทยที่เกษียณอายุราชการแล้ว สนใจเรื่องการเขียนหนังสือให้ความรู้ ชอบการท่องเที่ยว หากท่านที่เข้ามาชมและอ่านแล้ว มีความสนใจและต้องการสอบถามเรื่องความรู้ด้านภาษาไทย ถ้ามีความสามารถจะให้ความรู้ได้ ก็ยินดีค่ะ
http://i697.photobucket.com/albums/vv337/dd6728/color_line17.gif |
|
|
|
ขอบพระคุณสำหรับแง่คิดเตือนใจค่ะ