|
|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
ตื่นตระหนก
" ตื่นตระหนก" เป็นโจทย์ตะพาบกิโลเมตรที่ 278 ผู้คิดโจทย์ คือ น้องต่อ 36 ค่ะ คำอธิบายโจทย์ ครั้งนี้ ว่า "ให้เขียนถึงเหตุการณ์ใดที่ทำให้คุณรู้สึกตื่น ตระหนก คุณรับมือ หรือแก้ไขปัญหานั้นอย่างไร มาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังกัน หรือใครมีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่ ชวนให้ตื่นตระหนกจะมาแชร์ก็ไม่ว่ากัน"
ตะพาบหัวข้อนี้ ฉันเขียนได้ไม่ยากนัก เพราะเมื่อเร็ว ๆ นี้ ฉันเพิ่งประสบ กับเหตุการณ์ที่ทำให้เกิดความตื่นตระหนก ตื่นตระหนก จริง ๆ เป็นประสบการณ์จริงที่เกิดขึ้นกับฉันเอง ค่ะ
"ตื่นตระหนก" ชื่อมันก็บอกอยู่แล้ว ผู้ที่ประสบกับเรื่องนั้น ๆ จะต้อง ตกใจมาก ๆ อย่างที่บางครั้งเราเรียกว่า "ขวัญหนีดีฝ่อ" ค่ะ ในความตื่นตระหนกนั้น ก็คือ ความกลัวอย่างมากกับสิ่งที่พบเจอ นั่นเอง
เมื่อคืนวันศุกร์ที่ 23 เม.ย.ตอนตีสองครึ่ง (ก็ขึ้นวันเสาร์ที่24 แล้วน่ะ) เป็นช่วงเวลาที่ทุกคนกำลังนอนหลับอย่าง สบาย ฉันก็เช่นกันกำลังหลับลึก เพราะฉันเป็นคนนอนดึก คือ จะนอน หลังจากดูละครช่อง 3 จบ จึงจะอาบน้ำเข้านอน ก็น่าจะประมาณ 23.30 น. กำลังหลับเพลิน ก็ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมา อย่างตกใจและงัวเงีย เมื่อได้ยินเสียงร้องว่า "ช่วยด้วย ช่วยด้วย ไฟไหม้ " ตะโกนอยู่หลายครั้ง ฉันรีบเปิดประตูห้องนอนด้าน ที่เป็นระเบียง เพื่อออกไปดูว่าไหม้ที่ไหน มีควันที่ไหน ใกล้บ้านฉันหรือไม่ ปรากฏว่า ไม่เห็นกลุ่มควันอะไร เห็นแต่ด้านล่าง ของซอยมีกลุ่มคนเพื่อนบ้านหลายคนยืนอยู่ เสียง ตะโกนนั้น เป็นเสียงน้องเนียน อยู่ชั้นบนน่าจะชั้นสาม เขานอนชั้นสาม เอ้า ! อย่างนี้ก็ไฟไหม้บ้านน้องเนียนที่บ้าน ติดกับฉันน่ะซี่ เสียงคนข้างล่างร้องตะโกนให้น้องเนียนโยนกุญแจจาก ชั้นบนลงมา เพราะไฟไหม้ชั้นล่าง ตอนนี้ ฉัน เริ่มเข่าอ่อน เมื่อรู้ว่าไฟไหม้บ้านที่ติดกับบ้านฉันเอง ค่อย ๆ เกาะราว บันไดจากชั้นสองลงมาชั้นล่าง กลัวความตื่นตระหนก จะพลั้งตกบันไดเอา ตอนนี้เริ่มคุมสติได้บ้าง เสียงตะโกนจากคนมา ช่วยให้โยนกุญแจลงมา ข้างบน น้องเนียน ก็ตะโกนบอกว่า กุญแจแอบเก็บอยู่ข้าง ๆ กล่องรองเท้าหน้าบ้านให้เอา มือล้วงเข้าไปในตัวบ้าน (เป็นประตูเหล็กที่สอดมือเข้าไปได้ ) เพชร เพื่อนบ้าน (สามี เหมียว) ก็เอามือล้วงเข้าไปตามที่น้องเนียนบอก แต่ก็ควานหาไม่เจอ ตอนนี้ ฉันตั้งสติได้ จำได้ว่า บ้านนี้เขาเคยเอา กุญแจบ้านมาฝากฉันไว้ เวลากลับมาบ้าน ไม่มีใครอยู่ ก็จะมาขอกุญแจที่ฝากฉันไว้ไปไขประตูเข้าบ้าน ฉันรีบไข ประตูบ้านของฉันเองด้วยมืออันสั่นเทา เหมียว ยืนอยู่หน้าประตูบ้านฉัน เร่งฉันว่า " อาจารย์ไขประตูเร็ว ๆ หน่อย" พอไขประตูบ้านฉันออกได้ ก็รีบเอากุญแจบ้าน น้องเนียนให้ เพชร ไปไขประตูบ้านน้องเนียน ฉันตามออกไปดู บ้าน เขามีควันดำมืดไปหมดเลย เปลวไฟ ก็กำลังลุก เพื่อนบ้านรีบเอาถังดับเพลิงเข้าไป โดยมีไฟฉายของฉันและของ เพื่อนบ้านสองกระบอกช่วยส่องฝ่าควันดำเข้าไป โชคดี ที่พัดลมต้นเหตุของไฟไหม้ วางไว้กลางพื้น ไม่ได้ใกล้ตู้ไม้อีก หลายใบ ไม่งั้นคงไหม้มากกว่านี้ เมื่อน้องที่มา ช่วยเอาถังดับเพลิงมาฉีดจนไฟดับลง แต่ยังคุกรุ่น ควันดำพวยพุ่งถึง ชั้นสองและสามของบ้าน บ้านนี้ มีพี่นพ ผู้เป็นแม่ อายุ 78 ปี อยู่ชั้นสอง ส่วนเล็กลูกสาวและเนียนหลานสาวอยู่ชั้นสาม เป็นเหตุการณ์ที่น่ากลัวมาก ถ้าไม่มีกุญแจ ฝากไว้ที่บ้านฉัน กว่าจะหาเครื่องมือมาทำลายกุญแจบ้านและทุบ กระจกอีกชั้นเข้าไปตัวบ้าน ไฟต้องไหม้ลามไป ถึงเฟอร์นิเจอร์อื่น ๆ ซึ่งเป็นตู้ไม้ ตู้เอกสาร และโซฟา บ้านฉันก็คงไม่ พ้นโดนไฟไหม้ไปด้วย
พัดลมต้นเหตุของการเกิดไฟไหม้ครั้งนี้ ค่ะ
เปลวไฟกำลังลุกไหม้ (ได้จากกล้องวงจรปิดในบ้าน ค่ะ )
ภาพที่กล้องวงจรปิดของบ้านน้องเนียนบันทึกไว้ ฉันถ่ายรูปจากกล้อง วงจรปิดที่พี่นพส่งให้ฉันดู ค่ะ เป็นภาพที่เราเห็นต้นเหตุ ของไฟไหม้ครั้งนี้ คือ พัดลมที่เปิดทิ้งไว้แต่มอเตอร์เสียไม่หมุนแล้ว เจ้าของก็ไม่ปิดสวิสต์และไม่ถอดปลั๊กออก ไฟจึงเกิดการช็อดไหม้มอเตอร์และลุกไหม้ขึ้น แถมเพิ่งมารู้ภายหลังว่า บ้านนี้ไม่ได้ติดเซฟตี้คัทด้วย ค่ะ เมื่อช็อตจึงไม่มีการตัดไฟ
หลังจากที่น้องเด็กหนุ่มบ้านไอติม (สมัยก่อนเขาทำไอติมให้คนมารับ ไปขาย) เด็กหนุ่มเก่งและกล้าหาญ มีสติดีมาก เข้าไปฉีดสารเคมีดับไฟ แล้วเขากับหยง (เพื่อนบ้านในซอยฉัน) ก็ฝ่า ควันดำซึ่งยังเหม็นคลุ้งไปหมด เด็กหนุ่มที่ดับ เพลิงเขาเก่ง มีสติดี หาผ้าหากระดาษมารองพื้นบ้านและทั้งสองคนก็ ขึ้นไปพา ทั้งสามคนและคนใช้อีกคนลงมาจาก ชั้นสองและสาม จูงพี่นพไปนั่งหน้าบ้านเฮียใหม่ แต่ละคน มีสีหน้าที่ ตื่นตระหนก หน้าตามอมแมมด้วยเขม่าไฟ แล้วทุกคนก็ตื่นตระหนกอีกครั้ง ที่เห็นชั้นสามเหมือนมีแสงไฟ แว้บ ๆ อยู่ นึกว่า ยังมีไหม้ที่ชั้นสามอีก แต่สักพัก เล็กซึ่งอยู่ชั้นสาม บอกว่า มันเป็นไฟจากเครื่องไฟส่องแสงสว่าง เฮ้อ ! ทุกคนโล่งอกไป
สักพักใหญ่ ๆ ตำรวจจากโรงพักทองหล่อก็มาถึง รถดับเพลิงมา 1 คัน ไม่ต้องช่วยอะไรแล้ว เพราะเด็กหนุ่มคนนั้น ช่วยดับไฟแล้ว มาช่วยดูดควันสีดำ ๆ นั้นออกจากบ้านไปเท่านั้น
พัดลมและจักรยานพับได้ของน้องเนียนเสียหายทั้งหมดดังภาพ ค่ะ
บ้านเลขที่ 474 ต้นเพลิง ก่อนถึงบ้าน 474 ก็เป็นบ้านฉันเอง ค่ะ
น้องเนียน ค่ะ หน้าตามอมแมมด้วยเขม่าที่พวกเขาฝ่าควันออกมา ค่ะ
เหตุการณ์ครั้งนี้ สรุปได้ว่า ต้นเหตุมาจากพัดลมที่มอเตอร์เสีย เปิด พัดลมทิ้งไว้ (ไม่หมุน) แล้วไม่ได้ปิดสวิสต์ และเสียบปลั๊กเอาไว้ ทำให้กระแสไฟเข้าไปที่มอเตอร์และไฟช็อค เกิดไฟไหม้ขึ้น จักรยานพับได้ของน้องเนียนที่ ซื้อมาไม่นานราคาสามหมื่นกว่าบาท ก็ถูกไหม้เป็นตอตะโกไปด้วย โต๊ะ ที่ตั้งอยู่ใกล้ ๆ ก็ถูกไหม้ไปส่วนหนึ่ง ไฟไหม้ครั้งนี้ จึงให้ข้อคิดว่า การทำอะไรอย่าได้ประมาท ก่อนจะเข้า นอนหรือ ออกจากบ้านไปไหนต้อง สำรวจตรวจตราเรื่องเครื่องไฟฟ้าต่าง ๆ ภายในบ้านให้เรียบร้อยก่อน ทุกครั้ง เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ ขึ้นเหมือนเพื่อนบ้านของฉัน และเรื่องของกุญแจบ้าน ต้องมีอึกชุดหนึ่ง ไว้ชั้นบนในห้องนอนด้วย เผื่อมีปัญหาจะได้ โยนกุญแจให้คนมาช่วยเข้าบ้านมาช่วยเราได้
ตอนนี้ ไม่ใช่เกิดความตระหนกตกใจแต่พวกเขาเอง ยังก่อให้เกิดความ ตระหนกตกใจแก่เพื่อนบ้านอีกจำนวนมาก ดีที่ทุกคนร่วมมือ ร่วมใจกันคนละไม้คนละมือ ช่วยกันดับไฟ มิฉะนั้น ความเสียหาย จะต้องเกิดขึ้นอีกมากมาย กว่าฉันจะขึ้นนอนอีกครั้ง ก็ต้องฉีดสเปย์ดับกลิ่นไหม้ที่เหม็นมาถึง บ้านฉันด้วย กว่าจะหลับตานอนได้อีกที ก็เกือบสว่าง แล้ว ความตระหนกตกใจ ครั้งนี้ ฉันคงจำไปอีกนานทีเดียว ความเสียหายอันเกิดจากเหตุไฟไหม้บ้านของเพื่อนบ้านครั้งนี้ ไม่ใช่ เพียงแค่ ตื่นตระหนก ขวัญหนีดีฝ่อ กลัวหนี ไฟไหม้ไม่ได้ แล้วยังต้องเสียเงินค่าซ่อมบ้าน ทาสีบ้านภายในหมดทั้ง สามชั้น เพราะควันไฟเขม่าจากไฟไหม้ ทำให้ ผนังบ้านดำ พื้นห้องกระเบื้องเสียไปหลายแผ่น (ตรงพื้นที่ไฟไหม้) เครื่องใช้ไฟฟ้าที่อยู่ใกล้จุดไฟไหม้ เช่น ไมโครเวป เครื่องซักผ้า ต้องเปลี่ยนใหม่หมด เพราะกลัวว่า ความร้อน จากไฟไหม้จะทำให้สายไฟฟ้าในเครื่องมีปัญหาได้ เสียเงินค่าซ่อมและซื้ออุปกรณ์ คงไม่ต่ำกว่าสองแสนบาท เฮ้อ! ฉันมีภาพของไฟไหม้โดยขอจากป้อม น้องของเล็ก ( ป้อมคงได้จาก กล้องวงจรปิด บางภาพน้องเนียนคงถ่ายหลังจากวันรุ่งขึ้น) มาชมภาพประกอบ ค่ะ
ผนังจะมีเขม่าดำ ๆ ติดอยู่ทั้ง 3 ชั้น ค่ะ
สภาพของห้องน้ำ ชั้นล่าง ค่ะ
พัดลมต้นเหตุและรถจักรยานพับของน้องเนียน ที่เสียหาย
ผนังของชั้นล่างซึ่งเป็นต้นเพลิง ผนังจะดำด้วยเขม่ามากกว่าชั้นอื่น ๆ
โต๊ะอีกตัวที่โดนไฟไหม้ไปส่วนหนึ่ง ค่ะ
สภาพของห้องครัว ค่ะ
ความเสียหายของพื้นกระเบื้องที่โดนไหม้ ชั้นล่าง ค่ะ
ตระพาบครั้งนี้ของฉัน คงให้ข้อคิดแก่คนที่เข้ามาอ่านได้บ้าง ในเรื่อง ของความไม่ประมาท เลินเล่อ สุภาษิต โบราณว่า "ไฟไหม้ครั้งเดียว ยังไม่เท่าโจรปล้นสิบครั้ง" ทุกอย่างเรา ต้องไม่ประมาท ค่ะ
Create Date : 25 พฤษภาคม 2564 |
Last Update : 26 พฤษภาคม 2564 9:02:03 น. |
|
30 comments
|
Counter : 1540 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณโอพีย์, คุณกะว่าก๋า, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณThe Kop Civil, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณtoor36, คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณสองแผ่นดิน, คุณทนายอ้วน, คุณหอมกร, คุณkae+aoe, คุณตะลีกีปัส, คุณชีริว, คุณnewyorknurse, คุณtuk-tuk@korat, คุณเริงฤดีนะ, คุณkatoy, คุณSweet_pills |
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 พฤษภาคม 2564 เวลา:10:17:11 น. |
|
|
|
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 26 พฤษภาคม 2564 เวลา:11:53:02 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน วันที่: 26 พฤษภาคม 2564 เวลา:12:40:16 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 26 พฤษภาคม 2564 เวลา:15:08:23 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 26 พฤษภาคม 2564 เวลา:18:56:05 น. |
|
|
|
โดย: อ้อมแอ้ม (คนผ่านทางมาเจอ ) วันที่: 26 พฤษภาคม 2564 เวลา:21:04:32 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 พฤษภาคม 2564 เวลา:6:05:59 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 27 พฤษภาคม 2564 เวลา:8:23:31 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 27 พฤษภาคม 2564 เวลา:10:26:59 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 27 พฤษภาคม 2564 เวลา:11:43:55 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 พฤษภาคม 2564 เวลา:22:05:51 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว วันที่: 27 พฤษภาคม 2564 เวลา:22:19:06 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 พฤษภาคม 2564 เวลา:7:18:13 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 28 พฤษภาคม 2564 เวลา:15:21:59 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 พฤษภาคม 2564 เวลา:22:55:58 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว วันที่: 28 พฤษภาคม 2564 เวลา:23:15:50 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 พฤษภาคม 2564 เวลา:7:06:26 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว วันที่: 29 พฤษภาคม 2564 เวลา:20:42:42 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 พฤษภาคม 2564 เวลา:22:55:34 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 พฤษภาคม 2564 เวลา:6:30:58 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 30 พฤษภาคม 2564 เวลา:10:52:18 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 พฤษภาคม 2564 เวลา:15:01:41 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 พฤษภาคม 2564 เวลา:6:52:13 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 31 พฤษภาคม 2564 เวลา:10:38:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์ |
|
Rss Feed |
| Smember | | ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [?]
|
เป็นครูสอนภาษาไทยที่เกษียณอายุราชการแล้ว สนใจเรื่องการเขียนหนังสือให้ความรู้ ชอบการท่องเที่ยว หากท่านที่เข้ามาชมและอ่านแล้ว มีความสนใจและต้องการสอบถามเรื่องความรู้ด้านภาษาไทย ถ้ามีความสามารถจะให้ความรู้ได้ ก็ยินดีค่ะ
http://i697.photobucket.com/albums/vv337/dd6728/color_line17.gif |
|
|
|
ที่อาจารย์ตั้งสติได้
และจำได้ว่ากุญแจอยู่ที่อาจารย์ด้วย
ไฟไหม้เป็นเรื่องที่น่ากลัวมากๆเลยครับ
เป็นเรื่องที่น่าตื่นตระหนกตามโจทย์ด้วย
ผมนั่งอ่านไปลุ้นไปด้วยเลย
โหวตครับอาจารย์