|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
 |
|
|
"หลากหลายอารมณ์"
"หลากหลายอารมณ์" เป็นโจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลัก กิโลเมตรที่ 298 ผู้คิดโจทย์ คือ น้อง กะว่าก๋า คำอธิบายโจทย์ ไกด์ในการเขียน อารมณ์ไหนที่คุณชอบและไม่ชอบในตัวเองเพราะ อะไร? หรือจะเขียนเรื่องราวอะไรก็ได้ที่มี หลากหลายอารมณ์ในเรื่องนั้น ตะพาบ เรื่อง "หลากหลายอารมณ์" บล็อกนี้ ฉันเคยเขียนลงใน บล็อกแก๊งค์เมื่อเขียนบล็อกใหม่ ๆ คือ วันที่ 21 กันยายน 2554 แต่มีคนเข้ามาอ่านเพียงคนเดียว อิอิ อาจจะเป็นเพราะว่าฉันยัง เล่นบล็อกไม่เป็น ครั้งนี้ ฉันจึงนำเรื่องที่เคย เขียนมาก่อนนำมาปรับใหม่มีรูปประกอบให้น่าสนใจมากขึ้นกว่าเดิม ค่ะ ข้อเขียนทั้ง 10 เรื่อง ฉันนำมาจากหนังสือ "พลิกวิกฤตของชีวิต สู่ความฝันที่เป็นจริง" ที่ฉันเขียนออกจำหน่าย เมื่อหลายปีก่อน ก็ยังเหลืออยู่อีกหลายชุด

หนังสือที่ฉันเขียนไว้ตามความใฝ่ฝันที่ต้องการฝากงานเขียนสักชุด ฝากไว้ในบรรณพิภพ ค่ะ
มนุษย์ทุกคน ถ้าปราศจากอารมณ์ความรู้สึกใด ๆ เลย คงแปลก พิลึกกึกกือนะคะ ชีวิตคงจืดชืดน่าดู มนุษย์ต้องมี "หลากหลายอารมณ์"จึงจะทำให้ชีวิตมีสีสัน มีรสชาติ แต่อารมณ์ หลากหลายเหล่านั้นจะเกิดขึ้นเมื่อใด ย่อมขึ้นอยู่กับสภาวะแวดล้อมต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัวเรา หรือ แล้วแต่ เหตุการณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นกับเรา นั่นเอง จริงไหมล่ะคะ อารมณ์ที่เกิดขึ้นหลากหลายนั้น เช่น อารมณ์รัก โกรธ ดีใจ เศร้าโศก เสียใจ ตื่นเต้น ฝันหวาน ฯลฯ ท่านผู้อ่าน ท่านลองอ่านข้อความต่อไปนี้ดูซิคะ ฉันเขียนตามอารมณ์ความรู้สึกที่ เกิดขึ้นจริง ๆ กับชีวิตของฉัน ที่อยากจะเล่าสู่กันฟัง (อ่าน ค่ะ ฮิฮิ) แต่ละข้อความ จะมีคำถามให้ผู้อ่านตอบในใจว่า น่าจะ เป็นอารมณ์ประเภทใด ค่ะ (ลองทายกัน ค่ะ )
1. เข้มงวด โกงกิน บ้านเมือง "ขนาดเป็นนักเรียน เวลาสอบ ยังมีการโกงข้อสอบกันเลย แล้วเมื่อ เติบโตเป็นผู้ใหญ่มาบริหารบ้านเมือง ก็คงติดนิสัย โกงกินกันมาใช้กับบ้านเมืองอย่างแน่นอน ดังนั้น คนเป็นครู ไม่ว่ายุค ไหนก็ต้องเข้มงวด อบรมบ่มนิสัยให้นักเรียน เลิกนิสัยขโมยดูตำราเวลาสอบเพื่อให้ตัวเองสอบผ่าน มิฉะนั้น นักเรียนก็จะติดนิสัยที่ไม่ดีมาจนถึงเป็นผู้ใหญ่และ เป็นปัญหาต่อบ้านเมืองเหมือนอย่างที่เห็นอยู่ในปัจจุบันนี้ไงล่ะ " (ข้อความในหนังสือ) จัดเป็นอารมณ์ อะไรดี เอ่ย

2. อาจารย์ผู้สอนตรีโกณคนหนึ่ง สอนตรีโกณแบบลัด เพราะแกคิดว่า พวกเราเป็นนักเรียนเรียนลัด ฉันถามแกว่า ขั้นตอนของการทำตรีโกณตรงนี้มาได้อย่างไร แกตอบฉันด้วยภาษา ที่ท่านผู้อ่านลองอ่านดูซิคะว่า คนฟังจะได้อารมณ์ มีความรู้สึกเช่นใด "นี่ คุณเรียนลัดครูก็สอนแบบลัดต้องสอนให้เร็วให้สมชื่อเรียนลัด ซิ" ฉันฉุนกึกที่ได้รับคำตอบแบบนี้ และตั้งปณิธาน ไว้ในใจว่า เมื่อฉันเป็นครู ฉันจะไม่ยอมตอบนักเรียนแบบนี้เป็นอันขาด เมื่อนักเรียนไม่เข้าใจ เราเป็นครูต้องอธิบายซิ การตอบแบบนี้ ย่อมทำให้นักเรียนเสียกำลังใจตายแน่ น่าจะเป็นอารมณ์อะไรดีเอ่ย

3.ชีวิตของคนในสังคมมีความแตกต่างกันอย่างมาก บ้างก็สุขเหลือล้น บ้างก็ลำบากเหลือแสน ฉันได้ฟังชีวิตของสายบัวแล้ว ทำเอาจิตใจฉันหดหู่ไปด้วย ฉันว่า ชีวิตฉันมีอุปสรรคเกี่ยวกับเรื่องการ เรียนลำบากลำบนต้องหางานทำเพื่อส่งเสีย ตัวเองให้จบ ม.ศ. 5 แต่ชีวิตของสายบัวและครอบครัวลำบากกว่าฉัน เป็นร้อยเท่า ดังนั้น คนเราควรที่จะพยายาม ดับความทุกข์ใจของตนเอง ด้วยการพยายามคิดว่า คนที่ลำบากกว่าเรา ยังมีอีกมากมาย อย่าพยายามไปเปรียบเทียบกับ คนที่เขาสบายกว่าเรา ใจเราจะได้ไม่เป็นทุกข์ อย่างไงล่ะ เป็นอารมณ์ อะไรดีล่ะ ลองคิดดูซิคะ

4.เช้านี้ ฉันโทรไปชวนเพื่อนไปดูการสอบ ม.ศ.5 ที่ โรงเรียนอมาตย- ศึกษา ฉันเดินไปที่บอร์ดประกาศด้วยหัวใจ ที่แสนจะตื่นเต้นและไม่เป็นปรกติเลย มันเป็นอีกครั้งหนึ่งในชีวิตของฉัน ที่พบกับความตื่นเต้นมากที่สุด เพราะน้อยคนนักที่จะ สอบเทียบ ม.ศ. 5 ผ่านได้ ฉันเริ่มหาชื่อฉันจากแผ่นที่1...2....3....4... ไม่มีชื่อของฉันเลย ใจฉันเริ่มเสีย คิดว่า คงสอบไม่ติดแน่แล้ว เพราะเพื่อนที่เรียนลัดด้วยกันหลายคนก็สอบไม่ ติดเลย แข็งใจหาไปถึงแผ่นที่ 5 โอ! คุณพระช่วย เลขที่ 642 นางสาวสุวิมล มนัสศุภรานันท์ ปรากฏขึ้นแล้ว นี่เราสอบได้ แล้วหรือนี่บอกไม่ถูกว่า เวลานั้นฉันดีใจมากขนาดไหน ขอบคุณคุณพระคุณเจ้า ความสำเร็จเป็นของฉันอีกขั้นหนึ่งแล้ว ......... คงเดาถูกนะคะว่า เป็นอารมณ์อะไรเอ่ย

5. เรือที่จะไปเที่ยวเกาะล้านวันนี้ มีทั้งหมด 5 ลำ ฉันไปกับเรือลำที่ 2 เรือแล่นไปเรื่อย ๆ ระหว่างที่อยู่ในท้องทะเล ทิวทัศน์ รอบ ๆ ตัว ช่างสวยสดงดงามเหลือเกิน มันเป็นภาพธรรมชาติ ที่ไม่มีสิ่งเสริมแต่งพรางตาให้หลงใหล เสียงเครื่องยนตร์ ของเรือที่แล่นไปตามสายน้ำดัง ซู่ซ่า น้ำแตกเป็นฟองไปทั้งสองข้าง ของลำเรือ ฟองนั้นขาวสะอาดบริสุทธิ์น่าลูบไล้เสียนี่กระไร เฮ้อ! ชีวิตจิตใจคนถ้าจะขาวสะอาดบริสุทธิ์ดังเช่นฟองน้ำที่แตกกระจาย นี้แล้ว มนุษย์เราจะอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข สักแค่ไหนหนอ ฉันตกอยู่ในภวังค์ความสวยงามของธรรมชาติ อย่าง รื่นรมย์....อารมณ์ที่พรรณนามา เป็นอารมณ์อะไรเอ่ย

6. ข้อความในโทรเลข บอกว่า "กลับบ้าน พ่อเสียชีวิตแล้ว" ข้อความนี้ ทำให้ฉันหัวหมุน ร้องไห้โฮ ฟุบลงกับโต๊ะกินข้าว อย่างหมดเรี่ยวหมดแรง ทั้ง ๆ ที่พอจะรู้ล่วงหน้าแล้วว่า พ่อจะอยู่กับฉัน ไม่นาน แต่พอได้รับข่าว ฉันก็ยังทำใจไม่ได้ มันช่างเป็นข่าวที่โหดร้ายจริง ๆ ทำไมมัจจุราชช่างไม่ปรานีเสียบ้างเลย หนอ ฉันจำได้ว่า เมื่อวันที่ 24 มกราคม ฉันจะกลับวิทยาลัย ฉันลาพ่อ พ่อมองหน้าฉัน คล้าย ๆ จะมองเป็นครั้ง สุดท้าย จนฉันใจไม่ดี ต้องรีบจากไปกลัวน้ำตาจะไหล จะทำให้พ่อไม่สบายใจ ฉันไม่คิดเลยว่า วันนั้นจะเป็นวันที่ฉันจะได้เห็น หน้าพ่อเป็นครั้งสุดท้ายและพ่อจะเห็นฉัน เป็นครั้งสุดท้ายเช่นกัน ......เดาได้เลยค่ะว่า อารมณ์อะไรนะคะ

7.ช่วงบ่าย ฉันขี่จักรยานคู่ชีพของฉันไปที่สวนไบโอของเราเพื่ออ่าน หนังสือ อากาศเย็นสบาย พร้อมกับฟังเพลง จากวิทยุทรานซิสเตอร์คู่ใจอย่างเพลิดเพลินอารมณ์ ฉันอยากให้ชีวิตนี้ เป็นของธรรมชาติจริง ๆ ตามปรกติ ธรรมชาติ มันไม่เคยทารุณโหดร้ายต่อคนเลย มันทำให้เราสบายอกสบายใจ ฉัน ปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปกับสายลมที่พัดผ่าน มีเสียงอู้ ๆ แต่เต็มไปด้วยความอบอุ่น บางทีเหมือนกับว่ามันโหยหวน เศร้า ๆ (เมื่อ อารมณ์เราเป็นเช่นนั้น) ดอกไม้ที่สวนไบโอ บานสะพรั่งอยู่รอบ ๆ ตัวฉัน และไหวเอนพลิ้วไปตามแรงลม ดอกไม้ หลากหลายสีสัน แลดูแล้วทำให้สบายตาสบายใจ เหลือที่จะพร่ำพรรณนาได้ดังใจอยาก ทำให้บางครั้งฉันอ่านหนังสือ ไม่ได้เลย เพราะจิตใจแล่นไปตามความงามของ ธรรมชาติเหล่านั้นนั่นเอง ต้องพยายามดึงความคิดที่ล่องลอยไปอย่าง ไม่มีขอบเขตกลับมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะเตลิดมาก ไปกว่านี้ ในห้วงแห่งความคิดเหล่านี้ บางครั้งก็คิดถึงพ่อ ถ้าพ่อยังอยู่ พ่อคงได้เห็นความสำเร็จของฉัน แต่มันก็เป็นไป ไม่ได้เสียแล้ว บรรยากาศเงียบ ๆ นี้ ทำให้ฉันคิดถึงพ่อ จนกลั้นน้ำตาไว้ ไม่ไหว ปล่อยให้มันไหลออกมา เพราะไม่มีใครเห็น ร้องให้มันหมดความอัดอั้นตันใจได้ คนเรามันห้ามความคิดของตนเอง ไม่ได้จริง ๆ นะ........อารมณ์อะไรดีเอ่ย

8.ถ้ามนุษย์ทุกคนสามารถบังคับจิตใจตนเองได้ ก็จะเป็นความสุขอย่าง ยิ่ง อารมณ์และการอภัย เป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องมี ในการดำเนินชีวิตมากทีเดียว การอภัยทำให้จิตใจที่เร่าร้อนสงบลง ได้บ้างฉันมีความเห็นเป็นเช่นนั้น ถ้าเราสามารถฝึกจิต ของเราให้อภัยได้ จิตเราจะยิ่งสงบและความทุกข์ก็จะคลายลงได้ ฉัน คิดว่าหลักการนี้ จะใช้ได้ในทุกยุคทุกสมัยได้ เป็นอย่างดีแน่นอน น่าจะเป็นอารมณ์อะไรได้เอ่ย
9. ฉันอ่านจดหมายของเขาได้เพียงไม่กี่บรรทัด น้ำตากำลังจะร่วง ฉัน กลืนมันเข้าไปแล้วรีบขึ้นห้องนอนไปเสียก่อนที่ ฉันจะให้แม่และน้อง ๆ เห็นน้ำตาของฉันได้ ฉันนั่งอยู่บนเตียง ปล่อย น้ำตาให้มันไหล ๆ ออกมา ให้สมกับความเจ็บปวด ที่ได้รับอยู่ในขณะนี้ ถ้าเก็บกักมันไว้ ฉันอาจจะกระอักออกมาเป็นเลือด ได้ ทั้ง ๆ ที่ได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว ฉันยังเป็นมาก ขนาดนี้เลย ทำไมเขาฆ่าคนให้ตายทั้งเป็นได้ เขาใจร้ายจริง ๆ อย่างที่ ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่า คนอย่างเขา จะกระทำสิ่งเลวร้ายอย่างนี้ได้ เพราะปรกติเขาจะพูดอยู่เสมอว่า เขา กลัวบาป กลัวบาปแล้วทำไมจึงทำอย่างนี้กับฉันได้ล่ะ เจ็บ เจ็บ เจ็บ จริง ๆไม่ต้องบอกก็เดาได้ว่าเป็นอารมณ์อะไรใช่ไหมคะ

10.ถึงแม้ว่า บาดแผลที่บาดลึกอันเกิดจากความรัก ฉันจะไม่สามารถ ขจัดมันออกจากใจของฉันได้ในชาตินี้ จะยังคงคิดถึงความหลังที่เขาฝากเอาไว้ทุกถ้อยคำก็ตาม ฉันจำได้ ทุกถ้อยคำก็จริง แต่ทุก ถ้อยคำเหล่านั้น ก็ไม่ได้ทำให้ฉันทุรนทุกรายเหมือนเมื่อ 30 กว่าปีที่ผ่านมา มันคงนอน นิ่งอยู่ในความรู้สึกของฉัน รอลับกลับไปพร้อม ๆ กับร่าง ของฉัน เมื่อยามดับสิ้นไปจากโลกอันวุ่นวายนี้ น่าจะเป็นอารมณ์ใด คะ
 ตัวอย่างของข้อเขียนอันแสดงถึงความหลากหลายของอารมณ์ที่ฉัน ประสบมา เป็นการนำมาเล่าสู่กันอ่าน เพื่อให้สังเกต ถึงการใช้ภาษาในการบรรยายความรู้สึกของอารมณ์ต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นใน สภาวะต่าง ๆ ภาษาที่ใช้อาจจะไม่ได้อารมณ์แก่คนอ่าน เท่าไรนัก เพียงแต่ฉันต้องการสื่อถึงอารมณ์ของตัวเองเท่านั้น เพื่อเป็น ข้อคิดว่า มนุษย์ทุกคน ย่อมมีอารมณ์ความรู้สึก ดีใจ เสียใจ เศร้าโศก ตื่นเต้น โกรธ เกลียด เมื่อประสบกับสิ่งที่พึง ปรารถนาและไม่พึงปรารถนา คำพูดเป็นเรื่องสำคัญมาก เหมือนดังนิยามต่าง ๆ ที่กล่าวถึงความ สำคัญของการพูด เช่น พูดดีเป็นศรีแก่ปาก ปากเป็นเอก เลขเป็นโท หรือ คำพูดที่พูดออกไปแล้วเหมือนหนึ่ง งาช้างที่งอกออกมาแล้วไม่สามารถที่จะหดเข้า ไปใหม่ได้ ดังนั้น ก่อนที่เราจะพูดอะไรกับใคร เราจึงต้องคิดใหรอบคอบก่อน เพราะคำพูดของเรา อาจจะเป็นได้ทั้งน้ำหวานที่ประโลมใจคนฟังให้คลายทุกข์ หรืออาจ เป็นยาพิษที่ฆ่าคนให้ตายทั้งเป็นได้เป็นอย่างดี นั่นเอง
ฉันหวังว่า ตะพาบ "หลากหลายอารมณ์" ที่ฉันเขียนครั้งนี้ คง ให้ความเพลินเพลิน ให้ข้อคิด และตอบคำถาม ท้ายข้อความได้ถูกต้อง นะคะ สวัสดี ค่ะ
Create Date : 14 มีนาคม 2565 |
Last Update : 16 มีนาคม 2565 17:06:09 น. |
|
27 comments
|
Counter : 730 Pageviews. |
 |
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณเริงฤดีนะ, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณSweet_pills, คุณkatoy, คุณmultiple, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณtoor36, คุณSertPhoto, คุณnewyorknurse, คุณTurtle Came to See Me, คุณหอมกร, คุณกะว่าก๋า, คุณกิ่งฟ้า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณkae+aoe |
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 16 มีนาคม 2565 เวลา:19:33:47 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 17 มีนาคม 2565 เวลา:1:15:47 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 17 มีนาคม 2565 เวลา:8:54:37 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 17 มีนาคม 2565 เวลา:10:55:32 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 17 มีนาคม 2565 เวลา:16:40:30 น. |
|
|
|
โดย: SertPhoto วันที่: 17 มีนาคม 2565 เวลา:19:44:56 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills วันที่: 19 มีนาคม 2565 เวลา:0:34:50 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร วันที่: 19 มีนาคม 2565 เวลา:7:21:52 น. |
|
|
|
โดย: multiple วันที่: 20 มีนาคม 2565 เวลา:4:07:23 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 มีนาคม 2565 เวลา:6:56:30 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 มีนาคม 2565 เวลา:16:19:45 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 20 มีนาคม 2565 เวลา:19:38:15 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 มีนาคม 2565 เวลา:6:20:14 น. |
|
|
|
โดย: katoy วันที่: 21 มีนาคม 2565 เวลา:8:35:16 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 มีนาคม 2565 เวลา:14:24:50 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 มีนาคม 2565 เวลา:7:18:14 น. |
|
|
|
โดย: กิ่งฟ้า วันที่: 22 มีนาคม 2565 เวลา:12:39:06 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 มีนาคม 2565 เวลา:23:18:11 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 มีนาคม 2565 เวลา:6:09:30 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 23 มีนาคม 2565 เวลา:14:43:45 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 มีนาคม 2565 เวลา:15:00:57 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36 ) วันที่: 23 มีนาคม 2565 เวลา:20:11:45 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 มีนาคม 2565 เวลา:6:55:41 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe วันที่: 24 มีนาคม 2565 เวลา:9:07:59 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 มีนาคม 2565 เวลา:14:00:58 น. |
|
|
|
|
|
 |
|
|
BlogGang Popular Award#19
|
|
|
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | Smember |  | ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [?]

|
เป็นครูสอนภาษาไทยที่เกษียณอายุราชการแล้ว สนใจเรื่องการเขียนหนังสือให้ความรู้ ชอบการท่องเที่ยว หากท่านที่เข้ามาชมและอ่านแล้ว มีความสนใจและต้องการสอบถามเรื่องความรู้ด้านภาษาไทย ถ้ามีความสามารถจะให้ความรู้ได้ ก็ยินดีค่ะ
http://i697.photobucket.com/albums/vv337/dd6728/color_line17.gif |
|
 |
|
มาเจิมตะพาบก่อนใคร
เป็นเกียรติที่ได้อ่านการถ่ายทอดหลากหลายอารมณ์
ของ อจ. สุวิมล
อารมณ์ทีี 6 สะเทือนใจสุดๆค่ะ
การบังคับ/กำหนดจิตใจตัวเองได้ สงบและประเสริฐอย่างยิ่งค่ะ
อารมณ์ที่ 9 เป็นการจากเป็น ก็เศร้าๆๆ ต่างไปอีกแบบ
เป็นประสบการณ์ชีวิต
ฝังลึกในความทรงจำ..ฝังลึกๆไปเลยค่ะอาจารย์
(บังอาจชีแนะ..ขออำภัย)
พรุ่้งนี้ค่ะถึงจะส่งการบ้าน..เล็งๆไว้อยู่ 2 เรื่อง
อารมณ์ชั่ววูบของนักฟุตบอล
และ อารมณ์ของตัวเองค่ะ
ค่อยรอเขียนสดๆพรุ่งนี้