|
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
 |
|
|
รักที่เปลี่ยนเป็นไม่รัก
"รักที่เปลี่ยนเป็นไม่รัก" เป็นโจทย์ ตะพาบกิโลเมตร 276 ผู้ตั้งโจทย์
ครั้งนี้ คือ น้อง กะว่าก๋า ขาประจำในการตั้งโจทย์
คู่กับ น้องต่อ 36 ค่ะ
คำอธิบายโจทย์ของน้องต่อ ต่อขอบข่ายของการเขียนไว้ว่า "ในวันที่
คนที่เคยรักกัน กลับกลายมาเป็นคนไม่รักกันอีกต่อไป
เราจะรับมือกับสถานการณ์นี้อย่างไร"
ฉันเชื่อว่า เราทุกคนไม่ว่าหญิงหรือชาย ต่างเคยผ่านวัยหนุ่มวัยสาว
และเคยมีความรักกันมาแน่นอน ใครที่โชคดี
ความรักก็ราบรื่น สมหวัง ใครที่โชคร้าย เจอผู้ชายหรือผู้หญิงที่ใจโลเล
ไม่มีความความรับผิดชอบในคำพูด ไม่มั่นคง
ในความรัก ก็ต้องเกิดความทุกข์เจ็บปวด ฉันก็เป็นหนึ่งในเรื่องความ
โชคร้ายเกี่ยวกับเรื่องของความรัก เพราะเจอคนที่
ไม่รักษาคำพูดไม่รักษาสัญญาที่ให้ไว้ เพื่อน ๆ ชาวบล็อกที่เข้ามาอ่าน
คงอยากรู้ว่า แล้วฉันจะรับมือกับสถานการณ์นั้น
ได้อย่างไร (ตามคำอธิบายโจทย์ ค่ะ)
ภาพประกอบยามที่เรารักกัน ค่ะ พูดอะไร คุยอะไร ก็ถูกคอ เห็นด้วยกัน
แต่ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้นตลอด เราต่างมีเหตุผลแย้งกันได้
เหตุผลใครดีกว่า ก็ยอมรับกันได้ ความรักของเราว่ากันด้วยเหตุผล
มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ห่วงใยซึ่งกันและกันเสมอ
พฤติกรรมเช่นนี้ จึงก่อให้เกิดความผูกพันกันมากและพื้นฐานความรัก
ของเรามาจากความเป็นเพื่อนกันมาก่อน
และผูกพันกันมาเป็นสิบปี น่าจะเป็นสาเหตุหนึ่งที่เมื่อต้องเลิกรากันไป
เขาเปลี่ยนแปลงไป จากรักกลายเป็นไม่รักเสียแล้วมั้ง
เปลี่ยนไปโดยไม่มีคำตอบใด ๆ ให้ฉันได้รับรู้ถึงสาเหตุที่เปลี่ยนไป มัน
เป็นข้อกังขาที่คาใจกัน ทำไมจึงเปลี่ยนแปลงได้ง่าย
ขนาดนั้น เขาได้แต่ขอโทษในสิ่งที่เขาทำกับฉัน บอกว่า ชาตินี้บาปนี้
คงติดตัวเขาไปตลอดชีวิต เมื่อฉันได้รับจดหมาย
บอกมาเช่นนี้ ความรู้สึกตอนนั้นเหมือนเจ็บจิ๊ดขึ้นมาที่หน้าอก ทั้ง ๆ ที่
ได้เตรียมใจหลังจากที่เขาเงียบหายไปหลายเดือน
แต่เพราะความผูกพันกันหลายปี จึงน่าจะเจ็บ เจ็บจนเรียกว่าชาไปหมด
กัดฟันไว้ ไม่ให้ใครเห็นความอ่อนแอ จะร้องไห้
ก็ไม่ต้องให้ใครเห็น เรื่องแบบนี้ ใครก็ช่วยเราไม่ได้ นอกจากตัวของ
เราเองที่ต้องแก้ไขเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเอง
ภาพที่หัวใจแตกสลาย เมื่อรักต้องร้างรากันไป
ต่อไปก็จะเป็นคำถามของโจทย์ตะพาบครั้งนี้ว่า เมื่อคนที่รักกัน เกิด
เปลี่ยนใจเป็นไม่รัก แล้วเราจะจัดการอย่างไร
กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เฮ้อ ! ตอนนั้นฉันก็นับว่ายังขาดประสบการณ์
ยังไม่เคยเจ็บเพราะเรื่อง ความรัก ทางที่ดีที่สุด
คือ การร้องไห้ ค่ะ การร้องไห้ เป็นสิ่งที่ทำให้ความเจ็บ ความเสียใจ ได้
ระบายออกมาได้บ้าง ร้องไห้ให้หนำใจ สักพัก หลายวัน
เหมือนกัน จากนั้น ก็ต้องเรียกสติของตัวเองกลับคืนมาให้ได้ ฉันยังมี
แม่ มีน้องที่อยู่กับเรา เราจะทำให้แม่ทุกข์ใจ
ตามเราไปด้วยไม่ได้ มันบาปเหมือนกันนะ เมื่อตั้งสติได้ มีคนที่เรา
ต้องรัก ต้องห่วงใยอยู่อีกหลายคน เมื่อเราเป็นอะไรไป
คนที่เรารักและรักเรา เขาจะเป็นอย่างไร ขั้นต่อไป ก็คือการมุ่งทำงาน
หนักมากยิ่งขึ้น ในโอกาสที่อยู่ในสภาพการณ์เช่นนี้
ทำงานหนักมากขึ้น เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เราลืมเรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้น
ได้บ้าง ถึงแม้จะไม่มากนัก แต่งานยุ่ง ๆ ย่อมทำให้
เราลืมได้บ้าง และกาลเวลานานขึ้น ก็สามารถทำให้จิตใจเราค่อย ๆ ดี
ขึ้นได้ ไม่งั้นคงไม่เกิดสำนวนที่ว่า "วันเวลาจะเป็นสิ่งที่
ช่วยเยียวยาหัวใจที่บอบช้ำ ขมขื่น ค่อย ๆดีขึ้นได้" และผลดีที่มุ่ง
ทำงานหนักขึ้น ทำให้ฉันคิดค้นกลวิธีการสอนได้หลากหลายขึ้น
ชีวิตอยู่กับเด็ก ๆ มีความสุขได้เล่นกับเขา ได้คุยเล่น เย้าแหย่กัน ทำให้
จิตใจที่ย่ำแย่ ค่อย ๆ ดีขึ้น มีความสุขอยู่กับพวกเขา
โดยเฉพาะพวกเขาจบไปแล้ว มีการจัดงานปีใหม่ จัดพบปะสังสรรค์
พวกเขาก็มารับฉันไปเฮฮาปาร์ตี้กัน ชีวิตฉันค่อย ๆ ดีขึ้น
มีความสุขอยู่กับการสอนหนังสือ ทั้งภาคกลางวันและภาคกลางคืน
และจากการโหมงานหนัก คิดวิธีการสอนต่าง ๆ
นอกจากเป็นผลดีให้กับเด็ก ๆ ที่สอนแล้ว ยังส่งผลดีถึงตัวฉันเองด้วย
นั่นคือ สามารถนำผลงานต่าง ๆ ที่ทำนั้น รวบรวมเป็นงาน
เพื่อขอปรับเลื่อนตำแหน่งทางวิชาการ จนได้เป็นอาจารย์ 3 ระดับ8
ตั้งแต่อายุ 45 ปี ได้เงินประจำตำแหน่งมา 15 ปี
ฉันจึงไม่เสียใจเลยที่ได้เลือกชีวิตของฉันเอง ไม่ต้องอยู่ภายใต้อำนาจ
ของคนอื่น โดยไม่สามารถกำหนดชีวิตของตนเอง
เมื่ออายุมากขึ้น ศึกษาธรรมะมากขึ้น ได้อ่านข้อคิดดี ๆ ของนักเขียน
เก่ง ๆ ดังเช่น คุณดังตฤณ ที่เขียนไว้ว่า
"วันใดที่เลิกกับคนรัก ที่มีศีลครบสมบูรณ์ แสดงว่าเรากับเขาหมด
บุญกันแล้ว และวันใดที่ต้องเลิกรากับคนที่ศีลห้า
ยังรักษาไม่ได้ แสดงว่าคุณหมดกรรมแล้ว" ฉันก็คงอยู่ในข้อต่อมา
นั่นแหละ ค่ะ คือ ฉันหมดกรรม เป็นอิสระแล้ว นั่นเอง
ฉันเขียน ตะพาบ ตรงตามคำอธิบายโจทย์ของน้องต่อแล้ว นะคะ ก็หวัง
ว่า เพื่อนชาวบล็อกคงได้อ่านและเพลินเพลิน ค่ะ
สวัสดี ค่ะ ขอบคุณภาพจากอินเทอร์เน็ต
| Create Date : 25 เมษายน 2564 |
| Last Update : 29 เมษายน 2564 9:27:56 น. |
|
32 comments
|
| Counter : 1295 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณnewyorknurse, คุณกะว่าก๋า, คุณ**mp5**, คุณทนายอ้วน, คุณร่มไม้เย็น, คุณtoor36, คุณtuk-tuk@korat, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณSweet_pills, คุณนายแว่นขยันเที่ยว, คุณอุ้มสี, คุณจันทราน็อคเทิร์น, คุณชีริว, คุณThe Kop Civil, คุณหอมกร, คุณkae+aoe, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณNior Heavens Five, คุณเริงฤดีนะ |
โดย: กะว่าก๋า   วันที่: 26 เมษายน 2564 เวลา:21:44:17 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:7:34:19 น. |
|
|
|
โดย: **mp5**  วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:8:55:43 น. |
|
|
|
โดย: ทนายอ้วน  วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:9:48:18 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:15:21:26 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:15:34:16 น. |
|
|
|
| โดย: ทนายอ้วน วันที่: 27 เมษายน 2564 เวลา:19:51:28 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 28 เมษายน 2564 เวลา:0:28:59 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 เมษายน 2564 เวลา:6:24:47 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 28 เมษายน 2564 เวลา:13:23:30 น. |
|
|
|
โดย: อุ้มสี  วันที่: 28 เมษายน 2564 เวลา:14:12:34 น. |
|
|
|
| โดย: Sweet_pills วันที่: 28 เมษายน 2564 เวลา:18:13:48 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว  วันที่: 28 เมษายน 2564 เวลา:22:50:59 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 เมษายน 2564 เวลา:7:01:21 น. |
|
|
|
| โดย: Sweet_pills วันที่: 29 เมษายน 2564 เวลา:7:10:52 น. |
|
|
|
โดย: หอมกร  วันที่: 29 เมษายน 2564 เวลา:7:13:17 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe  วันที่: 29 เมษายน 2564 เวลา:8:39:16 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 29 เมษายน 2564 เวลา:20:53:21 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 29 เมษายน 2564 เวลา:23:12:58 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 เมษายน 2564 เวลา:7:20:18 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 30 เมษายน 2564 เวลา:14:23:16 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 พฤษภาคม 2564 เวลา:7:04:54 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 1 พฤษภาคม 2564 เวลา:7:46:33 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 1 พฤษภาคม 2564 เวลา:15:54:41 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 2 พฤษภาคม 2564 เวลา:7:28:39 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
BlogGang Popular Award#19
|
|
|
|
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | Smember |  | ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [?]
|
เป็นครูสอนภาษาไทยที่เกษียณอายุราชการแล้ว สนใจเรื่องการเขียนหนังสือให้ความรู้ ชอบการท่องเที่ยว หากท่านที่เข้ามาชมและอ่านแล้ว มีความสนใจและต้องการสอบถามเรื่องความรู้ด้านภาษาไทย ถ้ามีความสามารถจะให้ความรู้ได้ ก็ยินดีค่ะ
http://i697.photobucket.com/albums/vv337/dd6728/color_line17.gif |
|
|
|
เวลาช่วยเยียวยา(หัวใจ) ได้ดีที่สุด
จะบอกว่าเป็นโชคดีของอาจารย์ก็น่าจะได้นะครับ
ที่คุณหมอถูกกักตัวก่อนที่จะทำการตรวจรักษาอาจารย์
คนไข้ที่ไม่รู้ตัวว่าป่วย อันตรายจริงๆครับ
ทั้งคุณหมอและพยาบาลต้องถูกกักตัวไปด้วย
ยิ่งในภาวะที่หมอและพยาบาลก็ขาดแคลนด้วย
การร้องไห้เป็นการเยียวยาจิตใจที่ดีมากๆเลยนะครับอาจารย์
ผมเองก็ร้องไห้ครับ
วันนี้นั่งดูรายการประกวดเพลง
น้ำตารื้นเลยครับ 555
คำว่าหมดบุญต่อกัน
ก็ช่วยเยียวยาความรู้สึกได้มากจริงๆครับ
ทำให้เราและเขาไม่ต้องผูกพยาบาทกันต่อไป
เลิกก็เลิกกันไป
ต่างคนต่างไปมีชีวิตเป็นของตนเอง