|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
| 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 31 | |
|
 |
|
|
ประทับใจ
"ประทับใจ" เป็นโจทย์ ตะพาบกิโลเมตรที่ 242 ผู้ตั้งโจทย์ครั้งนี้
คือ น้องจินนี่ ค่ะ
เรื่องของ "ความประทับใจ " เป็นเรื่องดี ๆ ที่คนเราได้พบเจอ ในชีวิต
เชื่อว่า ทุกคนต้องมีความรู้สึกประทับใจหลาย ๆ
เรื่อง หลาย ๆ เหตุการณ์ที่พบเจออย่างแน่นอน เพียงแต่ว่า ความ
ประทับใจเรื่องนั้น ๆ จะประทับใจมากน้อยต่างกันไป
สำหรับฉัน ฉันก็มีเรื่องประทับใจในชีวิตหลายเรื่องอยู่ ก็ขอเล่าเรื่องที่
ฉันประทับใจมาก เรื่องหนึ่งของชีวิต ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อ ปี 2549
ช่วงปี 2549 เป็นช่วงที่ ประเทศไทยกับประเทศจีน มีโครงการเปิด
สอนภาษาจีนในโรงเรียนไทย โดยให้โรงเรียนไทย
รับครูจีนมาสอนในโรงเรียนไทย โรงเรียนไทยรับผิดชอบครูจีนที่อาสา
มาสอนในโรงเรียนไทยนั้น ออกเงินเดือนครึ่งหนึ่ง
(น่าจะประมาณหมื่นสองพัน) เงินเดือนอีกครึ่งหนึ่งรัฐบาลจีนเป็นผู้ออก
ครูที่มาสอนในโรงเรียนไทย โรงเรียนต้องมีที่อยู่
มีสิ่งอำนวยความสะดวกให้ด้วย และสิ่งจำเป็น คือ โรงเรียนจะต้องมี
ครูที่สามารถสื่อสารภาษาจีนเป็นผู้ประสานงาน
ระหว่างโรงเรียนและครูจีนที่อาสามาสอนในโรงเรียนไทยด้วย คนที่
โรงเรียนจะส่งไป ก็ต้องมีพื้นความรู้ภาษาจีนอยู่บ้าง
ซึ่งฉันมีพื้นความรู้ภาษาจีนอยู่บ้างเล็กน้อย โรงเรียนจึงส่งฉันไปเรียน
ภาษาจีนเบื้องต้นที่ศูนย์ภาษาจีนในประเทศไทย ซึ่งทุกคน
ที่ได้รับคัดเลือกไปเรียนที่คุนหมิง จะต้องเรียนภาษาจีนพื้นฐานที่ไทย
ก่อน และต้องมีผลการเรียนที่สอบผ่านไม่ต่ำกว่า 80%
ที่โรงเรียนชองฉันส่งเข้าเรียนสองคน ครั้งแรก ผอ.ต้องการไปเอง
แต่เนื่องจากข้อกำหนด ผู้เรียนต้องมาเรียนไปต่ำกว่า
90 % ขึ้นไป ผอ.เกรงว่าจะไปเรียนไปไม่ครบตามข้อกำหนด จึงได้ส่ง
ครูคณิตศาสตร์ ไปเป็นเพื่อนฉันอีกคน ระหว่าง
ที่ต้องไปเรียนพื้นฐานที่ศูนย์จีนที่กรุงเทพฯเป็นเวลา 200 ชั่วโมง
วันหนึ่ง ๆ ต้องเรียนประมาณ 8 ชั่วโมง
เรียนตั้งแต่ 8 โมงเช้า เลิกเรียน 5 โมงเย็น มีการสอบเป็นระยะ ๆ
เป็นช่วงที่มีทั้งความสุขและความกังวลใจด้วย ความสุข
ที่ได้เจอเพื่อนจากต่างโรงเรียนมากมาย ได้พูดได้คุย และแลกเปลี่ยน
ความรู้ซึ่งกันและกัน ที่กังวลใจ คือ กลัวสอบไม่ถึง
80% ที่ทางศูนย์ภาษาจีนกำหนด จะไม่ได้ไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัย
หวินหนัน ที่คุนหมิง (ฉันไม่ค่อยกัววลมากนัก เพราะ
มีพื้นฐานภาษาจีนมาตั้งแต่เด็ก ) และในที่สุด เขาก็พยายามช่วยเหลือ
พวกที่ไม่ผ่านโดยให้มีการสอบซ่อมด้วย
และในที่สุดก็ได้ไปเรียน คุนหมิงกันทุกคน ค่ะ ก่อนไป ก็ต้องไปทำ
พาสปอร์ตเป็นแบบข้าราชการ คือปกสีเขียว
มีการประชุมครูที่จะไปด้วย มีรัฐมนตรีกระทรวงศึกษาธิการมาเปิดงาน
ครั้งนี้ด้วย สมัยนั้น คือ ร.ม.ต.จาตุรนต์ ฉายแสง
ประชุมก่อนออกเดินทางไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยหวินหนัน คุนหมิง
วันแรกที่เดินทางไปถึงที่เมืองคุนหมิง ทางครู อาจารย์ พร้อมเจ้าหน้าที่
ของมหาวิทยาลัยหวินหนันมารับพวกเราอย่างสมเกียรติ
ฉันรู้สึกตื่นเต้น อบอุ่นประทับใจกับการต้อนรับครูนักเรียนไทยอย่าง
พวกเราเป็นอย่างดี ยิ้มแย้มแจ่มใส มีการถ่ายรูป
พร้อมกันด้วย มีการให้เงินหยวนสำหรับอาหารทุกมื้อในขณะที่เรียน
ภาษาจีนอยู่ที่นี่ เป็นเงิน 750 หยวน (ถ้าจำไม่ผิดนะ)
คิดเป็นเงินไทย ก็น่าจะประมาณ สามพันกว่าบาท (ไม่นับเสาร์อาทิตย์ ค่ะ เพราะเสาร์ อาทิตย์ ทางมหาวิทยาลัย
จะพาพวกเราไปทัศนศึกษาและพาไปทานข้าวทั้งมื้อเที่ยงและมื้อเย็น)
สำหรับห้องพัก ก็พักอยู่ที่หอพัก ห้องละ 2 คน
ห้องน้ำในตัว ที่ห้องมีโต๊ะ เก้าอี้ให้ทำงาน ทำการบ้าน ใกล้หอพักจะมี
ร้านค้า ร้านอาหารให้พวกเราได้ซื้ออาหารทานกัน
ราคาก็ถูกมาก เกี๊ยวน้ำ ราคาถ้วยละ ประมาณ 12.50 บาท มีลูก
เกี๊ยวประมาณ 10 ลูกใหญ่ ๆ ซื้อข้าวจากโรงอาหาร
มากินกันได้สองคน อิ่มตื้อเลย ชีวิตในช่วงนี้ ฉันมีความสุขมาก ๆ
อีกช่วงหนึ่งของชีวิต ที่ได้กลับมาเป็นนักเรียน
อีกครั้งหนึ่ง เรียน เที่ยว ได้สังสรรค์กับเพื่อนที่เรียนด้วยกันมาตั้งแต่
เมืองไทยและยังมาเรียนอยู่ในห้องเรียนเดียวกันด้วย
ที่มานั้น เขาแยกเป็นสองห้อง ห้องหนึ่งประมาณ 30 คน น่าจะ
ประมาณนั้น ห้องเราห้อง ข มีอาจารย์หลายท่าน
สอนแต่ละวิชา แตกต่างกันไป มีวิชา ไวยากรณ์ การเขียนบทความ
สั้น ๆ ก่อนจบมีการสอบปากเปล่า คือ เล่าเรื่อง
แล้วแต่ว่า ใครจะจับได้เรื่องอะไร เราก็ต้องเตรียมหลายเรื่องไว้ก่อน
มีการสอบเป็นระยะ เก็บคะแนน มีการบ้าน
ทุกครั้ง โดยเฉพาะวิชาของ โหวเหล่าซือ ซึ่งน่ารักมาก ประทับใจ
ท่านมาก ท่านพูดภาษาไทยไม่ได้ ภาษาอังกฤษ
ก็ไม่ค่อยได้ เวลาอธิบาย ท่านจะอธิบายเป็นภาษาจีนด้วย ฉันก็ฟัง
รู้เรื่องบ้าง ไม่รู้เรื่องบ้าง หลายวันเข้า ก็เริ่มเรียน
เข้าใจดีขึ้น ท่านเป็นครูที่ขยันมาก ให้การบ้าน มีการให้คัดตัวอักษรจีน
ตรวจงานและแก้ไขที่ผิดให้ มีการให้แต่งประโยค
เขียนเรื่องราวสั้น ๆ ตรวจและแก้ไขข้อผิดให้ ทำให้ภาษาจีนของฉันก้าวหน้าขึ้นจากเดิมมากทีเดียว
นอกจากเรียนวิชาการแล้ว ยังมีการเขียนตัวอักษรด้วย พู่กันจีน วาด
ภาพเกี่ยวกับศิลปะจีน มาชมภาพ หน่อย ค่ะ
ถ่ายภาพหมู่กับเหล่าซือที่สอนเขียนพู่กันและวาดภาพ จีนค่ะ
ฉันยังนำภาพหมีแพนด้าที่วาดกลับเมืองไทย ค่ะ
นอกจากนี้ ยังมีวิชาออกกำลังกายด้วย แต่ชั่วโมงเรียนน้อยมากค่ะ
เน้นวิชาการมากกว่า วิชาการอื่น ๆ เราก็ถ่ายรูปกับครูผู้สอน
ครูผู้สอน คือ คนที่ใส่เสื้อขาว มีริ้วแดงและน้ำเงิน นั่งติดกับ
ซิสเตอร์บังอร เพื่อนสนิทที่ไปเที่ยวด้วยกันตลอดตอนไปอยู่คุนหมิง
นอกจากความประทับใจที่ได้รับจากการต้อนรับของคณาจารย์จาก
มหาวิทยาลัยคุนหมิง ความประทับใจในการเรียนการสอน
ความเอาใจใส่จากครูผู้สอนแล้ว สิ่งที่ประทับใจ
อย่างมากอีกกิจกรรมหนึ่งที่มหาวิทยาลับหวินหนันที่จัดให้แก่ครู
นักเรียนไทยครั้งนี้ ก็คือ ก็จัดกิจกรรมทัศนศึกษา
ทุกสัปดาห์ของวันหยุดเสาร์ อาทิตย์ ค่ะ เป็นช่วงที่ฉันมีความสุข ความ
ประทับใจมาก ๆ ครูอาจารย์ที่สอน พวกเขาต้องเสียสละ
เหน็ดเหนื่อยพาพวกเราไปทัศนศึกษาทุกวันเสาร์อาทิตย์ เป็นช่วงที่
ฉันคิดว่า ทุกคนที่ไปเรียนภาษาจีนในครั้งนี้
ต้องมีความสุข ความประทับใจ เช่นเดียวกับฉันอย่างแน่นอน ค่ะ ฉัน
ได้รวบรวมภาพทัศนศึกษาแต่ละแห่งมาให้ชม
มาให้ร่วมประทับใจกับฉันด้วย ค่ะ ท่านผู้อ่านจะได้เห็นรอยยิ้มแห่ง
ความสุขที่ระบายอยู่ทั่วหน้าของครูนักเรียนไทยแต่ละคน ค่ะ
พวกเราสนุกสนานอยู่ในรถของมหาวิทยาลัยที่พาพวกเราไป
ทัศนศึกษากัน จะสังเกตสีหน้าของแต่ละคนยิ้มแย้มแจ่มใสอย่างมี
ความสุข เป็นชีวิตที่กลับมาเป็นนักศึกษา เป็นนักเรียนอีกครั้งหนึ่งไงคะ
เที่ยวภูเขาหิมะ ค่ะ ต้องนั่งกระเช้าขึ้นไป ค่ะ ที่นี่เป็นสีขาวโพลนไป
ด้วยหิมะ สีขาว บ้าง สีเทา ๆ เพราะรอยเท้าคนย่ำไปบ้าง
หนาวมาก ต้องใส่กางเกงสองชั้น เสื้อ 3 ชั้น แต่ด้วยวัยขนาดนั้นยัง
พอสู้ไหว ค่ะ ห้าห้า ลุยไหนลุยนั่น ประกอบกับ
มีอานนท์ เปรียบเหมือนลูกชาย น้องชาย คอยช่วยเหลือด้วย ทางไหน
ลื่น เดินลำบาก เขาก็จะคอยห่วงใย จูงบ้าง ระวังล้มบ้าง
ฉันจึงถือว่าโชคดีที่ได้เจอเพื่อนดี ๆ หลายคนในการมาเรียนที่คุนหมิง
ครั้งนี้ ค่ะ เพื่อน ๆ น่ารักทุกคน น่าเสียดาย
หลังจากเรียนจบ กลับเมืองไทย ติดต่อกันได้ไม่กี่คน เพราะต่างคน
ต่างมีหน้าที่ไปทำงานเกี่ยวกับศูนย์ภาษาจีนของ
โรงเรียนตัวเอง นาน ๆ ไปจึงขาดการติดต่อกันไป ด้วยภาระหน้าที่ของ
แต่ละคน บางคนก็ได้ตำแหน่งหน้าที่การงาน
ที่ต้องรับผืดชอบมากขึ้น ก็ห่างหายกันไป ปัจจุบันที่ยังติดต่อได้
บ้าง ก็คือ อานนท์ น้องชายที่น่ารัก และน้องติ๋ว
ซึ่งมาเจอกันในบล็อกแกงค์ นี่เอง
ถ่ายกับอาจารย์ ท่านหนึ่ง แต่ไม่ได้สอนห้องเรา สอนห้อง 1 ค่ะ
นอนบนหิมะที่ขาวโพลน เป็นลานกว้างใหญ่ไพศาล หนาวมาก
แต่พวกเราทนกันได้เพราะเตรียมพร้อมค่ะ
โปรยปรายหิมะเล่น อย่างเบิกบานใจ
หมวกแดงและนุ่งประโปรงทับกางเกง คือ ซิสเตอร์บังอร ค่ะ เรียนเก่ง
น่ารัก อัธยาศัยดี เป็นอาจารย์ใหญ่ อานนท์เป็นครูน้อย
โรงเรียนเดียวกับซิสเตอร์บังอร ค่ะ (จำชื่อ ร.รไม่ได้)
อานนท์น้องชายที่น่ารัก คอยให้ความช่วยเหลือฉันเสมอ
ทั้งหมดเป็นความสุข ความประทับใจในการทัศนศึกษาที่ภูเขาหิมะ
ต่อไป ครู อาจารย์ก็พาไปทัศนศึกษาที่ป่าหิน
ซึ่งมีสวนหินมากมาย รูปร่าง แปลก ๆ สวยงาม มีชาวเผ่ามาให้เช่าชุด
ของเขาใส่ เพื่อถ่ายรูป ราคาก็ไม่แพง ประมาณ 5 หยวน
พวกเราเช่าชุดถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน ค่ะ
เช่าชุดกันแล้วก็แอ๊กชัั่นถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน ค่ะ
มีอาจารย์ที่พาพวกเราไปมาถ่ายรูปกับเราเป็นที่ระลึกด้วยค่ะ
ป่าหินก็เป็นสถานที่เที่ยวที่น่าประทับใจมาก เพราะเป็นป่าหินที่
ธรรมชาติสร้างสรรค์มาให้มนุษย์ได้มาชื่นชมความงาม ค่ะ
ต่อไป อาจารย์ก็พาไปเที่ยวที่หมู่บ้านชนเผ่า ซึ่งมณฑลยูนนาน อันมี
เมืองคุนหมิง มีชนเผ่าต่าง มากมาย
อาจารย์ได้พาพวกเรามาชมหมู่บ้านของชนเผ่า ซึ่งเราจะได้เห็นชีวิต
ความเป็นอยู่ วิถึชีวิตของพวกเขา ได้เห็นสถานที่
สวยงามภายในชนเผ่าของพวกเขา พวกเราเดินชมสถานที่ต่าง ๆ ที่
สวยงามและถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกกัน ค่ะ
ถ่ายรูปกับครูที่คุมรถไปทัศนศึกษา ที่เห็นตัวอักษรจีน แปลว่า
ชนเผ่าของ หวินหนัน ค่ะ
บรรยากาศภายในของชนเผ่าที่พวกเราไปเที่ยวชม ค่ะ
ไหว้พระ ค่ะ
ถ่ายรูปหมู่กัน ค่ะ
ความสวยงามและร่มรื่นภายในชนเผ่า ค่ะ
มีความสุข สนุกสนานในการชมหมู่บ้านชนเผ่า ของหวินหนัน แล้ว
อาทิตย์สุดท้ายของการเรียนการสอน
ทางมหาวิทยาลัยพาพวกเราไปเที่ยว เมืองต้าลี่ และลี่เจียง ซึ่งถือว่า
เป็นเมืองที่สวยงามมาก ไปอาทิตย์สุดท้ายนี้
เราต้องไปค้างคืนด้วย 1 คืน ค่ะ ได้นั่งเรือลำใหญ่ด้วย ภายในเรือ
ลำใหญ่ มีการแสดงของชนเผ่าด้วย
เราได้ดูท้องทะเลอันกว้างไกลสุดขอบฟ้า เป็นทิวทัศน์ที่งดงาม สุด
ประทับใจอีกครั้งหนึ่งของชีวิตที่ได้ล่องไปในท้องทะเล
อันกว้างใหญ่ไพศาล หัวเรือที่กระทบกับสายน้ำ แตกเป็นฟอง แล้วก็
กระจัดกระจายไปตามเดิม คงเหมือนกับชีวิต
คนเราเมื่อถูกความทุกข์กระทบ ไม่นานนัก ก็ต้องกลับไปสู่ความสุข
สงบได้เหมือนเดิมที่เคยมีอยู่ นั่นแหละ นะ อิอิ
เรือลำใหญ่ที่เราเดินทางไปเมืองต้าลี่ ค่ะ
ถ่ายกับเรือที่เรานั่งไว้เป็นที่ระลึก ค่ะ
ถ่ายรูปหมู่กันก่อนเข้าประตูเมือง ต้าลี่ ค่ะ
ถ่ายคู่กับน้องชายและซิสเตอร์บังอร
ทุ่งดอกไม้ของเมืองต้าลี่ งดงามมาก ต้องถ่ายไว้เป็นที่ระลึก ค่ะ
เดินเที่ยวในตัวเมือง ต้าลี่ ค่ะ
ตัวเมืองต้าลี่ มีร้านค้าขายของมากมาย ค่ะ
ต้าลี่ในยามค่ำคืน ค่ะ
ถ่ายรูปกับน้องหมาที่น่ารัก หน้าโรงแรมที่พัก คืนนี้ ค่ะ
รุ่งเช้า เราก็ไปเที่ยวที่เมือง ลี่เจียง เมืองนี้ เป็นเมืองที่งดงาม มีภูเขา
ทิวทัศน์ที่งดงาม มากอีกเมืองหนึ่ง ค่ะ
สถานที่งดงาม แห่งหนึ่งในเมืองลี่เจียง ค่ะ
ทิวทัศน์งดงามของเมืองลี่เจียงอีกมุมหนึ่ง ค่ะ
การทัศนศึกษาของการมาเรียนภาษาจีนที่เมืองคุนหมิงนั้น ก็จบลง
ที่เมือง ลี่เจียง ค่ะ
พวกเราก็ได้สอบและจบหลักสูตรการเรียนภาษาจีนกันแล้ว มีการเก็บ
เงินซื้อของขวัญให้อาจารย์ผู้สอน
ส่วนทางมหาวิทยาลัยหวินหนัน ก็มีการเลี้ยงส่งพวกเราอย่างยิ่งใหญ่
มากพอสมควร แสดงความรัก มิตรไมตรีจิต
ที่อาจารย์จีนมีให้แก่ครูนักเรียนไทยเราอย่างสมเกียรติ น่าประทับใจ
อย่างยิ่ง สีหน้าของทุกคนยิ้มชื่นมื่นกันทีเดียว
มอบของที่ระลึกให้อาจารย์ผู้สอน ค่ะ
มอบของที่ระลึก แด่ อาจารย์ โหว ผู้น่ารักมาก ประทับใจท่าน ค่ะ
มอบของที่ระลึกแด่อาจารย์ผู้ดูแลพวกเราเกี่ยวกับที่พัก ค่ะ
เลี้ยงส่ง ครูนักเรียนไทย อำลากันมื้อสุดท้าย ค่ะ
มีการแจกเกียรติบัตรและผลคะแนนในการเรียนครั้งนี้ อาจารย์โหวได้
แย้มให้ฉันฟังว่า ที่จริงแล้ว ทั้งชั้นของเรา
ผลการเรียนที่ดีและสอบผ่านมีประมาณ ไม่ถึง 10 คนหรอกนะ และ
หนึ่งในสิบคนนั้น มีฉันด้วย (แอบดีใจ ภูมิใจ)
นอกนั้น คะแนนยังไม่ถึงเกณฑ์ผ่าน แต่ก็ต้องช่วย ๆ กันให้ผ่านไป
ตามนโยบายของการเรียน ก็น่าเห็นใจ
คนที่มาเรียน ค่ะ เพราะภาษาจีน เป็นภาษาที่ยากมากทีเดียว ถ้าคน
ไม่เคยมีพื้นฐานมาก่อน ก็ยากที่จะได้ความรู้สอบผ่าน
ตามเกณฑ์ของเขา เพียงเรียนแค่ 1 เดือน เท่านั้น
คณาจารย์รวมถึงอธิการบดีของมหาวิทยาลัยหวินหนันมาเป็นเกียรติ
ในการแจกประกาศนียบัตรการเรียนครั้งนี้ ค่ะ
รับประกาศนียบัตรจากอธิการบดี ค่ะ
ถ่ายรูปกับอาจารย์ผูัสอนแต่ละคน ค่ะ
อาจารย์โหวที่น่ารัก น่าเคารพที่ฉันสนิท ประทับใจและนับถือ ค่ะ
อาจารย์อีกท่านหนึ่งที่น่ารัก ค่ะ (จำชื่อและแซ่ไม่ได้ อิอิ)
ก่อนกลับเมืองไทย พวกเราก็ไปเดินซื้อของ เช่น เสื้อผ้า หนังสือจีนที่
จะไปใช้ในเมืองไทย ฯลฯ
เดินไปช้อปปิ้งกันค่ะ
ทั้งหมดที่เล่ามา คือ ความสุข ความประทับใจที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต
ของฉัน ชีวิตได้กลับมาเป็นนักเรียน นักศึกษา
อีกครั้งหนึ่ง ไม่ต้องรับผิดชอบหน้าที่การงานไป 1 เดือน อิอิ ได้
เพื่อนใหม่ ๆ ที่น่ารัก มีครู อาจารย์คนจีนที่น่ารัก
ให้ความเป็นกันเอง ให้ความรู้ที่ฉันได้นำกลับมาโรงเรียน ทำหน้าที่
เป็นผู้ประสานงานกับครูจีนที่มาสอนในโรงเรียนของฉัน
ถือว่า เป็นความโชคดีครั้งหนึ่งในชีวิตของฉัน ค่ะ
| Create Date : 11 ธันวาคม 2562 |
| Last Update : 12 ธันวาคม 2562 9:32:55 น. |
|
38 comments
|
| Counter : 2848 Pageviews. |
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณโอน่าจอมซ่าส์, คุณJinnyTent, คุณตะลีกีปัส, คุณสองแผ่นดิน, คุณชีริว, คุณtoor36, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณRananrin, คุณSai Eeuu, คุณหงต้าหยา, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณกะว่าก๋า, คุณNior Heavens Five, คุณtuk-tuk@korat |
โดย: JinnyTent   วันที่: 12 ธันวาคม 2562 เวลา:12:29:27 น. |
|
|
|
โดย: ตะลีกีปัส  วันที่: 12 ธันวาคม 2562 เวลา:14:43:47 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว  วันที่: 12 ธันวาคม 2562 เวลา:22:38:26 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 13 ธันวาคม 2562 เวลา:1:20:53 น. |
|
|
|
| โดย: Rananrin วันที่: 14 ธันวาคม 2562 เวลา:16:01:12 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 14 ธันวาคม 2562 เวลา:21:41:23 น. |
|
|
|
| โดย: Rananrin วันที่: 14 ธันวาคม 2562 เวลา:22:51:34 น. |
|
|
|
| โดย: na_nyu วันที่: 15 ธันวาคม 2562 เวลา:0:56:42 น. |
|
|
|
โดย: Sai Eeuu  วันที่: 15 ธันวาคม 2562 เวลา:4:10:21 น. |
|
|
|
โดย: กะว่าก๋า  วันที่: 16 ธันวาคม 2562 เวลา:9:26:39 น. |
|
|
|
| โดย: JinnyTent วันที่: 16 ธันวาคม 2562 เวลา:12:27:15 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 16 ธันวาคม 2562 เวลา:21:36:32 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ธันวาคม 2562 เวลา:8:57:50 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 17 ธันวาคม 2562 เวลา:13:59:26 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ธันวาคม 2562 เวลา:7:36:00 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 18 ธันวาคม 2562 เวลา:12:45:17 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 ธันวาคม 2562 เวลา:7:41:50 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 19 ธันวาคม 2562 เวลา:22:36:17 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 ธันวาคม 2562 เวลา:7:52:26 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 20 ธันวาคม 2562 เวลา:20:01:50 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 20 ธันวาคม 2562 เวลา:22:20:08 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 ธันวาคม 2562 เวลา:6:59:41 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 21 ธันวาคม 2562 เวลา:21:33:57 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 ธันวาคม 2562 เวลา:7:39:16 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 22 ธันวาคม 2562 เวลา:15:52:48 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 ธันวาคม 2562 เวลา:7:40:50 น. |
|
|
|
| โดย: ชีริว วันที่: 23 ธันวาคม 2562 เวลา:21:35:02 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 23 ธันวาคม 2562 เวลา:22:54:17 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 24 ธันวาคม 2562 เวลา:7:46:06 น. |
|
|
|
| โดย: กะว่าก๋า วันที่: 25 ธันวาคม 2562 เวลา:7:44:13 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
BlogGang Popular Award#19
|
|
|
|
 |
ฝากข้อความหลังไมค์ |
 |
Rss Feed |
 | Smember |  | ผู้ติดตามบล็อก : 46 คน [?]
|
เป็นครูสอนภาษาไทยที่เกษียณอายุราชการแล้ว สนใจเรื่องการเขียนหนังสือให้ความรู้ ชอบการท่องเที่ยว หากท่านที่เข้ามาชมและอ่านแล้ว มีความสนใจและต้องการสอบถามเรื่องความรู้ด้านภาษาไทย ถ้ามีความสามารถจะให้ความรู้ได้ ก็ยินดีค่ะ
http://i697.photobucket.com/albums/vv337/dd6728/color_line17.gif |
|
|
|
สิ่งที่ประทับใจสามารถทำให้หัวใจพองโตทุกครั้ง เพราะเราได้รับความสุขเข้ามาเติมเต็มให้เราสดชื่นดีนะคะ