ความเศร้าสร้อยของสรรพสิ่ง
นั่งคุยกับตัวเอง : ความเศร้าสร้อยของสรรพสิ่ง เขียนโดย : สิงห์โตหมอบ 18 ธันวาคม 2550
ใบไม้กลางป่าสูง กำลัง เปลี่ยนสี
ใบไม้ใบนั้น กำลังปลิดขั้ว หล่นร่วงลงสู่ดิน
นกตัวนั้น ส่งเสียงเพรียกร้อง อันหงอยเหงาเศร้าสร้อย
เมื่อมันคิดถึง ฤดูกาล ที่กำลังผันผ่าน
เศร้าที่ไม่อาจยึดครอง ความงาม อันไม่จีรังยั่งยืน
ดำรงอยู่ และ สูญสลาย
สรรพสิ่ง เศร้าสร้อย แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อไป.
Create Date : 18 ธันวาคม 2550 |
Last Update : 18 ธันวาคม 2550 7:20:35 น. |
|
53 comments
|
Counter : 904 Pageviews. |
|
|
|
|