Group Blog
All Blog
|
ถนนสายนี้ ... มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 288 "เมื่อคิดถึงเรื่องเที่ยว คุณคิดถึงอะไร" โจทย์ถนนสายนี้มีตะพาบ หลักกิโลเมตรที่ 288 "เมื่อคิดถึงเรื่องเที่ยว คุณคิดถึงอะไร" ตั้งโจทย์โดย พี่อุ้ม คุณ อุ้มสี สมัยก่อนนี้ถ้าพูดถึงเรื่องเที่ยว “ทนายอ้วน” ก็เที่ยวเก่งไปเป็นสองรองใครๆ ตอนที่อู้ฟู้ทำงานอยู่มีวันลาหยุดพักร้อนปีละ 15 วัน บวกกับวันหยุดประจำปี ลากิจ และ ลาป่วย แล้ว สามารถจัดทริปไปต่างประเทศยาวๆได้ 2 – 3 ครั้ง หลักๆเลยจะมีทริปไปต่างประเทศไกลๆ (นั่งเครื่องบินเกิน 6 ชั่วโมง) 1 ครั้ง ระยะเวลาการไปเที่ยวประมาณ 15 วัน และจะมีทริปไปฮ่องกงปีละ 2 ครั้ง คือช่วงเซลทั้งเกาะ กลางๆปี และช่วงคริสต์มาส แต่ไม่นับรวมทริปไปเที่ยวสิงค์โปร์ มาเลเซีย เวียดนาม ลาว และ ทริปในประเทศ (ส่วนใหญ่จะไปเชียงใหม่ หรือไม่ก็หัวหิน) ที่ใช้วันหยุดยาวของราชการนะครับ เมื่อก่อนนี้ถ้าคิดถึงเรื่องเที่ยว ..... ก็ต้องคิดถึงเวลาทำรายงานส่งคุณครูครับ สำหรับคนอื่นอาจจะสะดวกไปกับทัวร์ มีคนคิดโปรแกรมและคิดเงินให้เสร็จสรรพ ..... เรื่องง่ายๆ .... ทนายอ้วนไม่ทำครับ ทนายอ้วนสะดวกแบบเที่ยวเองครับ สำหรับการเที่ยวต่างประเทศไกลๆ นานๆ เป็นงานใหญ่ครับ ต้องถึงขั้นทำ research กันย่อยๆทีเดียว ขั้นแรกเจ้าของบล็อกจะไปอ่านหนังสืออ้างอิงซะก่อนครับ อ่านเล่มเดียวก็ไม่ได่ ต้องอ่านกัน 2 - 3 เล่มครับ หนังสือที่ใช้งานประจำ (และชอบรูปเล่มเป็นการส่วนตัวด้วย) ก็คือ DK Eyewithness Travel Guide , Lonely Planet และ Time out ครับ ที่ชอบ DK Eyewithness Travel Guide ประการแรกเลยก็เพราะว่าในหนังสือจะมีบทนำซึ่งเป็นประวัติศาสตร์ความเป็นมาของประเทศนั้นๆให้อ่านก่อนที่จะเข้าถึงเรื่องท่องเที่ยว เหมือนเป็นการเกริ่นนำทำให้เราได้รู้จักว่าประเทศนี้ๆเป็นมายังไง และเข้าใจถึงถึงความเป็นอยู่ สภาพสังคม เศรษฐกิจ และจิตใจของผู้คนของประเทศนั้นๆด้วย ในส่วนของการท่องเที่ยวนั้น หนังสือ DK Eyewithness Travel Guide น่าอ่านมากๆครับ โดยจะแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆในเมืองหรือประเทศนั้นๆ ค่อนข้างละเอียดกว่าสำนักพิมพ์อื่นๆ มีการแนะนำด้วยว่าควรไปสถานที่นี้ตอนไหน (เช้า – กลางวัน – เย็น) พร้อมทั้งเกร็ดเล็ก เกร็ดน้อย ที่เป็นประโยชน์ในการชมสถานที่ท่องเที่ยวนั้นๆ   ถ้าเป็นอาคารสถานที่สำคัญๆ จะมี “ภาคตัดขวาง” (Cross - section) พร้อมทั้งรายละเอียดด้วยครับ เริ่ดมากๆ      และที่สำคัญมี recommended route ให้ด้วยครับ ซึ่ง recommended route จะพาเราเดินเที่ยวชมสถานที่ที่สำคัญต่างๆทั่วเมืองนั้นเลยครับ เรียกได้ว่าไม่มีพลาดแม้แต่จุดเล็กๆเลย       หนังสือ DK Eyewithness Travel Guide จะออกเล่มละ 1 ประเทศ สำหรับประเทศที่มีเมืองสำคัญหลายๆเมืองเค้าก็จะมีเล่มเฉพาะเมืองๆนั้นด้วยนะครับ   ด้วยความที่ DK Eyewithness Travel Guide น่าอ่าน และรูปเล่มก็สวยงาม เลยยกให้เป็น reference อันดับที่หนึ่ง สำหรับ Lonely Planet และ Time out ก็ซื้อมาอ่านนะครับ แต่ส่วนมากมักจะอ่านไม่จบ เพราะทั้ง Lonely Planet และ Time out เป็นหนังสือ Guide Book ที่ทำขึ้นสำหรับการท่องเที่ยวที่ไม่ได้ลงลายละเอียดเยอะมาก จะแนะนำสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญๆ ที่ไม่ควรพลาด แต่ไม่ทุกที่ที่มีในเมืองนั้นๆ ไม่มีการแนะนำ recommended route แต่ ...... เนื่องจาก Lonely Planet และ Time out เป็นหนังสือ Guide Book สำหรับ backpacker จึงมีการแนะนำร้านอาหารถูกๆ อร่อยๆ ไว้ให้ บางเล่ม (เช่น Lonely Planet : Hong Kong หรือ Lonely Planet : Bangkok) จะมีการแนะนำร้านอาหารโดยมีการให้เรท ความอร่อย ราคา และความสะอาดไว้ด้วย เจ้าของบล็อกเลยได้ลายแทงร้านอาหารอร่อยๆ ราคาไม่แพง ที่อยู่ในประเทศต่างๆจากหนังสือ 2 เล่ม นี้ครับ       เจ้าของบล็อกจะอ่านหนังสือทั้งสามเล่มไป 1 รอบ ก่อน (ที่อ่านจนจบชัวร์ๆ ก็ DK Eyewithness Travel Guide ) แล้วมาจดรายชื่อสถานที่ท่องเที่ยวที่ “ต้องไม่พลาด” , สถานที่ท่องเที่ยว “ที่ควรจะไป” และ สถานที่ท่องเที่ยวที่เหลือ (เมื่อก่อนจ้าของบล็อกสะสมหนังสือ travel guide ของ 3 สำนักพิมพ์นี้เยอะมากครับ แต่พอย้ายบ้านแล้วไม่ได้ขนมาด้วยครับ เอาไปบริจาคให้ห้องสมุดหมดเลย) นอกจากนั้นเจ้าของบล็อกยังหาข้อมูลของสถานที่ท่องเที่ยวต่างทางอินเตอร์เนทอีกด้วย บางทีก็เข้าไปดูในแผนที่ Google เพื่อดูรายละเอียดของสถานที่นั้นๆ หลังจากที่ได้ทำการหาข้อมูลทั้งหมดก็มาเริ่มการจัดทริปครับ กำหนดวัน วันไหนจะไปที่ไหน จะใช้เวลาอยู่ที่สถานที่นั้นๆนานเท่าไหร่ ขั้นตอนนี้ค่อนข้างจะมึนมากๆ เพราะบางทีก็มีเงื่อนไขหลายๆอย่างมาบีบบังคับ กว่าจะออกมาเป็นทริปๆ นึงได้ก็ใช้เวลาหลายเดือนอยู่ครับ นี่เป็นตัวอย่างแผนการเที่ยวเมลเบิร์นของเจ้าของบล็อก ที่เคยทำให้กับคนที่มาขอความช่วยเหลือในการวางแผนท่องเที่ยวตอนที่ยังเล่น ห้อง Blueplanet pantip ครับ    บางคนอาจจะเห็นว่าเจ้าของบล็อก “เพี้ยน” .... อ่ะ ... ไม่ต้องเกรงใจ จะว่า “บ้า” ก็ได้ แต่เจ้าของบล็อกชอบนะครับ ได้รู้ประวัติ ความเป็นมา ของสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ บางทีก็รู้เกร็ดเล็กเกร็ดน้อยของสถานที่ท่องเที่ยวนั้นๆด้วย พอได้ไปเห็นของจริงมันรู้สึกว่าเราได้ชื่นชมสถานที่ท่องเที่ยวนั้นจริงๆ ไม่ใช่พอไปถึงสถานที่ท่องเที่ยวก็มัวแต่ก้มหน้าก้มตาอ่านรายละเอียด พอดีหมดเวลาเลยไม่ได้ดูอะไรเลย แม้ในตอนนี้ที่การท่องเที่ยวของเจ้าของบล็อกเปลี่ยนไปมาก ต่างประเทศเจ้าของบล็อกก็ไม่ค่อยได้ไปแล้ว เนื่องจากติดภาระชวนป๋วยฯ ดูแลแม่ที่เดินไม่ค่อยไหว แต่ถ้าจะพาแม่ พาหลาน ไปเที่ยวปลี่ยนบรรยากาศในประเทศ ก็ยังทำกำหนดการคร่าวๆนะครับ ว่าวันนี้จะไปไหนบ้าง กินข้าวที่ไหน แต่จะเป็นการวางแผน “หลวมๆ” ครับ หาร้านอาหารเยอะๆ ไว้เลือกทาน แล้วเอาไปโพสใน FB เพราะเราเปิด FB อยู่ตลอดอยู่แล้ว เพราะสมาชิกมีทั้งเด็ก ทั้งคนสูงอายุ ต้องยืดหยุ่นมากๆครับ   
สวัสดีมีสุขค่ะ
ในกลุ่มเที่ยวต้องมีเพื่อนแบบนี้ไว้1-2คนค่ะ เป็นคนวางโปรแกรมโน่นนี่นั่น กลุ่มจะได้เที่ยวสนุก ชอบจังเลย เพราะเป็นคนเที่ยวแบบ Go No Plan มีเพื่อนเป็นคนจัดการให้เสร็จเรียบร้อยเหมือนกันค่ะ ให้ไปไหนก็ไปกัน เราไม่ต้องคิด สบายสุดๆ ขอบคุณกำลังใจที่ให้ข้าวผัดปูด้วยค่ะ โดย: ตะลีกีปัส
  วันที่: 26 ตุลาคม 2564 เวลา:12:20:42 น.สมัยยังโสด
ผมซื้อหนังสือท่องเที่ยวมาหาข้อมูลไว้ก่อน อ่านและหาข้อมูลเยอะมาก สนุกดีครับ แต่ตอนหลังมีครอบครัว เที่ยวเหมือนพักผ่อนมากกว่า แล้วก็พอเข้ายุคโซเชี่ยล มอืถือเลยเข้ามาทำหน้าที่แทนในการหาที่พัก การเดินทาง ร้านอาหาร ที่ซื้อของ แต่ผมว่าเสน่ห์ของหนังสือไกด์บุ๊คก็ยังคงมีอยู่ อย่างเช่นประวัติและภาพถ่ายในอดีตนะครับ  โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 26 ตุลาคม 2564 เวลา:13:02:48 น.ดีเหมือนกันครับ... 555
... บางประเทศ ที่มีสตรีทวิวก็จะเจาะเข้าไปดู เคร่า ๆ เพราะเป็นภาพจริง ค่อนข้างใหม่ครับ โดย: ไวน์กับสายน้ำ
 วันที่: 26 ตุลาคม 2564 เวลา:14:21:08 น.พี่บอลทำแผนเที่ยวได้เรียบร้อยอ่านง่ายมากครับ
ไม่อยากโชว์ของผม ดูแล้วเพื่อนยังถามว่า นี่เขียนอะไรมา 555 โดย: จันทราน็อคเทิร์น
 วันที่: 26 ตุลาคม 2564 เวลา:16:34:10 น.อ่านหนังสือนอกเลย สมัยที่อินเทอร์เน็ตยังไม่รุ่งเรืองก็ต้องใช้วิธีนี้ล่ะครับ ฮ่องกงเที่ยวง่ายสุดแล้ว เกาะไม่ใหญ่นัก อาศัยขึ้นรถไฟใต้ดินเอาง่ายสุด จริงๆ รถเมล์เขาก็ขึ้นไม่ยาก คนไม่ได้ภาษาก็พอไหว ถ้าไม่ไปขึ้นรถลักษณะคล้ายรถตู้ยังไงก็สบาย หรือถ้ารักจะเดิน ก็เดินไม่ยากเช่นกัน
ไปเที่ยวเองต้องทำการบ้านเยอะหน่อย ยิ่งคนเยอะยิ่งต้องทำการบ้านเยอะ ถ้าไปทัวร์สบายไม่ต้องทำอะไรเลย แต่ก็นั่นแหละมันไม่เหมือนไปเอง ไปเองเรากำหนดแผนอยากอยู่นานหน่อย เร็วหน่อย ได้มากกว่า ยุคสมาทโฟนครองเมืองนี่สบายสุดๆ เลยครับ เปิด Google Map + พิมพ์แผนที่แมนนวลออกมาเอง แล้วเดินเที่ยวแทบไม่หลงเลย ผมมองว่าเที่ยวเอง สิ่งที่ยากที่สุดคือ การเดินทางไปแหล่งท่องเที่ยว พวกขึ้นรถทั้งหลายนี่แหละ ถ้าจัดการในส่วนนี้ได้มันเคลียร์ได้แทบทุกอย่าง โดย: คุณต่อ (toor36
 ) วันที่: 26 ตุลาคม 2564 เวลา:19:16:20 น. |
BlogGang Popular Award#17
 ทนายอ้วน
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?] Friends Blog
|
||||||||||||||
เพราะเราเป็นคนที่ไม่ชอบอ่านประวัติอะไรเยอะๆ
ชอบฟังมากกว่า 555+
จากบล็อก
สุุดสวยท้องไม่รู้ตัว อีพี่นั่นแหละตัวร้ายยยย