ขอเกาะกระแสละคร “บางระจัน” ของช่อง 3นิดนึงนะครับพอดีว่าเป็นรูปที่ไปเที่ยวมานานแล้วอยากจะเอามาลงบล็อกแต่ไม่รู้ว่าจะเขียนออกไปทางไหนดีพอดีที่ช่อง 3 มาโปรโมทละครฟอร์มยักษ์เรื่อง “บางระจัน”ก็เลยสวมรอยช่วงนี้เอามาโพสซะเรย อิอิอิ

มีเรื่องขำปนความเอ๋อนิดนึงจะมาเล่าให้ฟังนะครับก่อนจะไปอนุสาวรีย์วีรชนบ้านบางระจันเราก็ไปตลาดสดเทศบาลเมืองสิงห์บุรีเพื่อไปซื้อปลาช่อนแม่ลากันก่อนเสร็จแล้วก็ว่าจะไปเที่ยวอนุสาวรีย์วีรชนบ้านบางระจันกัน ตอนแรกก็ไม่ได้เปิด GPRSนะครับ ประมาณมั่นใจมากว่าจะต้องอยู่ที่ “อำเภอบางระจัน” แน่ๆ(อะไรดลใจให้คิดอย่างนั้นก็ไม่รู้ครับ)พอไปถึงอำเภอบางระจันก็หาอนุสาวรีย์วีรชนบ้านบางระจันไม่เจอ วนอยู่หลายตลบถึงได้เปิด GPRS แล้วถึงได้รู้ว่าอนุสาวรีย์วีรชนบ้านบางระจันไม่ได้อยู่ทิ่อำเภอบางระจันแต่อยู่ในเขตอำเภอค่ายบางระจัน จากอำเภอเมืองถ้าจะไปอำเภอบางระจันจะต้องไปทางขวาแต่ถ้าจะไปอำเภอค่ายบางระจันให้ไปทางซ้าย แถมให้ว่าเลยตลาดสดเทศบาลไปไม่ไกลเลย ....แหม่ๆ ความโง่มันมาก่อนความฉลาดนะครับ ขับชมวิวไปกลับประมาณ 40กิโลเมตรเท่านั้นเอง อิอิอิ

ห้ามถามนะครับว่าอนุสาวรีย์บางระจันไปยังไงเพราะเจ้าของบล็อกกด GPRS มาคราบ (แล้วกด GPRSมาจากอำเภอบางระจันด้วยถ้าใครจะตามรอยการเดินทางต้องไปตั้งต้นที่อำเภอบางระจันนะ ฮ่าๆๆ)เดี๋ยวนี้เทคโนโลยีพัฒนาขึ้นมามากมายครับ กด GPRS คำว่า “อนุสาวรีย์วีรชนชาวบ้านบางระจัน”เท่านั้น GPRS ก็จะพาคุณๆมาถูกที่จนได้ครับ สังเกตดีๆนะครับ“อนุสาวรีย์วีรชนชาวบ้านบางระจัน” ของแท้ต้องอยู่ตรงข้าม “วัดโพธิ์เก้าต้น” นะครับถ้าผิดไปจากนี้ให้คิดว่าน่าจะไม่ใช่จุดหมายปลายทางที่ถูกต้องครับ

“อนุสาวรีย์วีรชนชาวบ้านบางระจัน” อยู่ภายใน“อุทยานวีรชนค่ายบางระจัน” อำเภอบางระจัน จังหวัดสิงห์บุรี อยู่ห่างจากตัวเมืองสิงห์บุรีประมาณ15 กิโลเมตรบนทางหลวงหมายเลข 3032 และอย่างที่ได้บอกไปแล้วอยู่คนละฝั่งถนนกับ“วัดโพธิ์เก้าต้น”ซึ่งเป็นวัดสำคัญที่มีบันทึกเอาไว้ในประวัติศาสตร์เกี่ยวกับวีรกรรมของชาวบ้านบางระจันด้วยครับ

ภายในอุทยานวีรชนค่ายบางระจันทำเป็นสวนสาธารณะขนาดใหญ่มีอนุสาวรีย์วีรชนชาวบ้านบางระจันเป็นจุดศูนย์กลางของสวนสาธารณะ บริเวณรอบๆได้จำลองค่ายในสมัยโบราณและมีศูนย์ศึกษาประวัติศาสตร์วีรชนค่ายบางระจันโดยจัดห้องนิทรรศการแบ่งออกเป็นห้องๆ3 ห้อง ห้องแรกจัดแสดงเรื่องค่ายบางระจัน เครื่องใช้โบราณ แหล่งเตาเผาแม่น้ำน้อยหนังใหญ่ ส่วนห้องที่สองจัดแสดงมรดกเมืองสิงห์บุรีและห้องที่สามแสดงชีวิตความเป็นอยู่ของชาวเมืองสิงห์บุรีและของดีเมืองสิงห์บุรี

จากที่จอดรถเราต้องออกแรงเดินไปยังอนุสาวรีย์วีรชนค่ายบางระจันแต่เป็นระยะทางที่ไม่ไกลครับตัวอนุสาวรีย์สร้างบนเนินสูงต้องขึ้นบันไดหลายขั้นเลยครับ เฉพาะอนุสาวรีย์สร้างเป็นรูปเหมือนของหัวหน้าวีรชนชาวบ้านบางระจันทั้ง11 คน มี นายแท่น นายดอก นายดอกแก้ว นายอิน นายเมือง ขุนสรรค์ พันเรืองนายทองแสงใหญ่ นายโชติ นายทองเหม็น และนายจันทร์หนวดเขี้ยวทำท่าพร้อมจะต่อสู้กับพม่า กองหัตถศิลปกรมศิลปากรเริ่มดำเนินการหล่ออนุสาวรีย์ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2509 จนกระทั่งเสร็จเรียบร้อยพร้อมที่จะนำไปติดตั้งได้ในพ.ศ. 2512 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินมาในวโรกาสเปิดอนุสาวรีย์วีรชนค่ายบางระจันเมื่อวันที่29 กรกฎาคม 2519 มีพระราชดำรัสไว้ว่า

"วีรกรรมในครั้งนั้นเป็นของผู้ที่รักแผ่นดินไทยเป็นสิ่งที่ทำให้คนไทยทั้งมวลทั้งในอดีตและปัจจุบันมีกำลังใจและเตือนสติให้มีความสามัคคีและรักษาจิตใจให้เข้มแข็งเพื่อรักษาประเทศไทยให้ตนเองและเพื่อความมั่นคงของแผ่นดิน....."

ที่ฐานด้านหนึ่งของอนุสาวรีย์มีคำจารึกไว้ว่า

"พระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช

ณ วันที่... เดือน... พุทธศักราช ๒๕๑๙

เมื่อเดือนสาม ปีระกา พุทธศักราช ๒๓๐๘

นายจันหนวดเขี้ยว นายโชติ นายดอก นายทองแก้ว

นายทองเหม็น นายทองแสงใหญ่ นายแท่น นายเมือง

พันเรือง ขุนสรรค์ และนายอิน

ได้เป็นหัวหน้ารวบรวมชาวบ้านตั้งค่ายต่อสู้พม่าที่บ้านบางระจัน

มีพระอาจารย์ธรรมโชติเป็นผู้ประสิทธิ์ประสาทวิทยาคมบำรุงขวัญ

ตั้งแต่เดือนสี่ ปีระกา พุทธศักราช ๒๓๐๘ จนถึงเดือนเจ็ด ปีจอพุทธศักราช ๒๓๐๙

วีรชนค่ายบางระจันได้ต่อสู้พม่าด้วยความกล้าหาญและด้วยกำลังใจอันเด็ดเดี่ยว

ยอมสละแม้เลือดเนื้อและชีวิตเพื่อรักษาแผ่นดินไทย

รบชนะพม่าถึงเจ็ดครั้ง จนพม่าครั่นคร้ามฝีมือ

รัฐบาลและประชาชนชาวไทยจึงพร้อมใจกันสร้างอนุสาวรีย์นี้ขึ้น

เพื่อประกาศเกียรติคุณของวีรชนค่ายบางระจันให้ยั่งยืนชั่วกาลนาน"

เรื่องราวของวีกรรมชาวบ้านบางระจันเป็นการรบเพื่อป้องกันตัวเองของชาวบ้านละแวกเมืองสิงห์บุรีที่พากันมากหลบหนีภัยศึกพม่าอยู่ที่บางระจันในคราวเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่2 ชาวบ้านบางระจันได้ร่วมกันสู้รบต้านทานทัพพม่าได้ถึง 8 ครั้งในระยะเวลานานถึง 5เดือน

นักวิชาการประวัติศาสตร์ในปัจจุบันบางท่านมีความเห็นว่าเรื่องราวของชาวบ้านบางระจันที่สู้รบกับพม่าจะตัวตายอาจจะมีจริงหรือไม่มีจริง หรือถ้ามีอยู่จริงก็เป็นพียงการต่อสู้กับพม่าเพื่อป้องกันตัวเองเท่านั้นเพราะหลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่บันทึกเกี่ยวกับชาวบ้านบางระจันมีเพียงพระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขาของสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพเท่านั้น ไม่ปรากฏในพงศาวดารหรือบันทึกทางประวัติศาสตร์ฉบับอื่นแม้แต่พงศาวดารร่วมสมัยคราวสงครามเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ 2 เช่น คำให้การชาวกรุงเก่า หรือแม้แต่ในพงศาวดารของฝ่ายพม่าเองด้วยในช่วงที่ลัทธิคอมมิวนิสต์ระบาดรัฐบาลในสมัยนั้นได้ยกเอาวีรกรรมของชาวบ้านบางระจันเป็นตัวอย่างในความรักชาติบ้านเมือง ได้บรรจุอยู่ในหลักสูตรการเรียนรู้ของนักเรียน มีเพลงปลุกใจทำเป็นละครและทำเป็นภาพยนตร์

ในความคิดของเจ้าของบล็อก ถึงแม้ว่าวีรกรรมของชาวบ้านบางระจันในความจริงแล้วเป็นแค่เพียงการป้องกันตัวจากผู้รุกรานและอาจจะต่อสู้ไม่ถึง 5 เดือน ดังที่นักวิชาการประวัติศาสตร์สมัยใหม่ได้ให้ความเห็นไว้แต่เรื่องราวของการสู้เพื่อป้องกันตัวเองจากภัยที่มาถึงตัวก็เป็นเรื่องที่น่ายกย่องเชิดชูนะครับ

ปูลู ตอนแรกว่าจะเอารายละเอียดเรื่องการรบของชาวบ้านบางระจันกับประวัติหัวหน้าวีรชนชาวบ้านบางระจันมาเขียนไว้ด้วยแต่คิดว่ามันคงละเอียดเกินไปถ้าสนใจจะอ่านเนื้อหาที่เป้นประวัติศาสตร์มากๆแล้วคลิกที่ลิงค์ข้างล่างเลยนะคราบ