:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 208 ::
:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 208 ::
โจทย์ --- ชีวิตพอเพียง
ผู้คิดโจทย์ --- อาจารย์สุวิมล
:: ชีวิต พอ เพียง ::
ภาพและคำ : กะว่าก๋า
ชีวิตอันเรียบง่ายย่อมพอเพียงต่อการดำรงชีวิต เหมือนกับสุรัญดาราผู้ยอมทิ้งมรดกนับล้านบาท แล้วหนีตามสัญชัยชายหนุ่มผู้ยากจนข้นแค้นซึ่งเป็นชายที่เธอรักสุดหัวใจ จากสาวชาวกรุง สุรัญดาราเลือกมุ่งไปตั้งรกรากยังเมืองชายขอบ มือที่เคยนุ่มนิ่มกลับหยาบกร้านเพราะต้องจับจอบเสียมทำไร่ทำสวนตากแดดตากลมตลอดทั้งวัน สัญชัยไม่ได้เป็นชายที่มีความรู้ความอ่าน เขามีเพียงหน้าตาหล่อเหลา และคารมหวานออดอ้อนยวนใจ สุรัญดาราจึงหลงรักเขาหัวปักหัวปำ ถึงขั้นทิ้งอนาคตที่สดใสรุ่งโรจน์ ยอมมาตกระกำลำบากอยู่กลางป่ากลางดอยเช่นนี้
แต่ละวันผ่านไปอย่างยากลำบากและแสนเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้า ไม่นานนักผลิตผลแห่งความรักความใคร่ก็เกิดก่อกำเนิดในกายของหญิงสาว ท้องแรกทำให้สุรัญดาราแพ้ท้องอย่างหนัก เธอกินอะไรไม่ได้เลยจนร่างกายผ่ายผอม สัญชัยพยายามทำอาหารสุดกำลังเท่าที่จะมีปัญญาสรรหา แต่ไม่ว่าจะเป็นอาหารชนิดใด สุรัญดาราก็ไม่อาจกลืนลงคอได้เลย กินกลืนลงไปเท่าใด ก็ขย้อนขยอกออกมาเพียงนั้น จนวันหนึ่งเธอฝันประหลาดในกลางดึก สุรัญดาราฝันว่าตัวเองจับงูจงอางตัวใหญ่ได้ด้วยมือเปล่า จากนั้นก็ฟาดงูกับเสาเรือนจนมันตาย และเธอก็กินซากงูอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อตื่นขึ้นในตอนเช้าตรู่ เธอเล่าความฝันให้สัญชัยฟัง
น้องอยากกินงู ! ปกติแค่เห็นน้องก็กรีดร้องรุดหนีแล้วนี่นา สัญชัยทำเสียงประหลาดใจ
ใช่ค่ะพี่สัญชัย แต่ตอนนี้น้องอยากกินงูมากเหลือเกิน พี่ช่วยหางูให้น้องกินหน่อยได้ไหมคะ
ได้สิ...แถวบ้านเรางูเยอะจะตายไป เดี๋ยวพี่จะรีบไปหามาให้น้องกิน
พูดจบสัญชัยก็หยิบพร้าและด้ามจอบดุ่มเดินออกจากกระท่อม เดินลัดเลาะไปยังป่าดงดิบท้ายสวนซึ่งเป็นป่ารกครึ้ม หายไปราวชั่วโมงเศษ เขาก็เดินกลับมาพร้อมถุงกระสอบขนาดใหญ่ สัญชัยตะโกนเรียกเมียรักที่นอนหลับอยู่ในกระท่อม
มาเร็ว ๆ มาดูสิ ว่าพี่เอาอะไรมาฝากน้อง
สุรัญดารารีบลุกเดินลงมาจากกระท่อม กึ่งวิ่งกึ่งเดินไปหาสัญชัย ร่างกายผ่ายผอมของเธอกลับดูมีชีวิตชีวาอย่างไม่น่าเชื่อ สัญชัยเปิดปากถุงกระสอบออกมา ร่างที่หล่นผลั๊วะลงมา คือ งูจงอางตัวเขื่อง ความยาวเกือบ 2 เมตรครึ่ง !!! สุรัญดาราตาลุกวาว เผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากด้วยความหิวโหย
พี่สัญชัยน่ารักที่สุดเลย ฉันขอกินมันเลยนะพี่ พูดขาดคำเธอก็เอามือคว้าซากงูขึ้นมา แล้วกัดงูกิน โดยไม่ต้องปรุงรสชาติแต่อย่างใด
น้อง --- มันมีพิษรึเปล่า !!! สัญชัยถามด้วยความห่วงใย สุรัญดารายิ้มพร้อมคราบเลือดงูที่เปรอะไปทั้งริมฝีปาก
พิษงูมันทำอะไรฉันไม่ได้หรอกจ้ะพี่ พูดจบเธอก็กัดเนื้องูดิบ ๆ กร้วม ๆ ด้วยความเอร็ดอร่อย
จากวันนั้น....สัญชัยต้องจำใจรับหน้าที่เป็นคนล่างูโดยไม่อาจขัดขืน เขาต้องเข้าป่าเพื่อหางูเป็น ๆ มาให้เมียสาวกินทุกวัน เธอไม่กินอาหารอย่างอื่นที่เขาทำเลย นอกจากกินงูเป็น ๆ เท่านั้น ถ้าหางูจงอางไม่ได้ งูอะไรเธอก็กิน โชคดีที่ทั้งคู่อาศัยอยู่ในป่า จึงมีงูมากพอจะจับหามาเป็นอาหาร บางวันเขาหางูได้มากกว่าห้าหกตัว เขาเก็บมันไว้ในตุ่ม จากนั้นจึงค่อยจับออกมาวันละตัวให้เมียรักได้กิน
วันเวลาผ่านไป ท้องของสุรัญดาราค่อย ๆ ใหญ่ขึ้น ๆ มันโป่งพองอย่างน่ากลัว เส้นเลือดสีดำปูดโปนไปทั่วหน้าท้อง สัญชัยเองรู้สึกแปลกใจ แต่ด้วยความที่เขาเองไม่เคยมีลูก จึงไม่รู้ถึงความผิดปกติที่เกิดขึ้นกับลูกและเมียของตัวเอง ทุกวันเขายังคงเข้าป่าเพื่อหางูมาเป็นอาหารให้เธอกิน สุรัญดาราใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่ในห้อง นอนหลับทั้งวัน ตื่นมานั่งเหม่อในตอนกลางคืน ซึ่งเป็นเวลาที่สัญชัยหลับใหลไปแล้ว ด้วยความอ่อนเพลียจากการทำสวนทำไร่มาตลอดทั้งวัน
คืนนั้นเอง สุรัญดารารู้สึกถึงท้องที่โป่งพองขึ้น มันใหญ่มากจนเธอลุกนั่งไม่ได้ เส้นเลือดสีดำเข้มไหลลามจากหน้าท้องและพุง ไปสู่เต้านมทั้งสอง เธอรู้สึกร้อนวูบวาบตามหน้าตามตัว ร้อนเหมือนร่างกายถูกไฟเผาลน
พี่สัญชัย....ช่วยด้วย...พี่ เสียงของเธอขาดเป็นห้วง ๆ อย่างแผ่วเบา แต่มันเพียงพอที่จะทำให้สัญชัยตื่น เขารีบลุกขึ้นมาจุดไต้ เมื่อยกขึ้นส่องดู เขาตกใจแทบสิ้นสติ ท้องของสุรัญดาราใหญ่โตเหมือนจะปริแตก มันค่อย ๆ ขยายใหญ่อย่างไม่หยุด แขนขาหน้าตาของเธอบวมพอง เนื้อตัวกลายเป็นสีเข้ม เส้นเลือดสีดำปูดโปนไปทั่วร่าง ไม่เว้นแม้แต่ใบหน้า ร่างที่นอนอยู่แข็งเกร็งและสั่นเทิ้ม เหมือนเธออยากพูดอะไรออกมาแต่ลิ้นจุกอยู่ในลำคอ
สุรัญดารา สุรัญดารา น้องเป็นอะไร !!! เขาตะโกนร้องด้วยความตกใจ มือไม้สั่น ประสาทเขม็งเกลียว สติกระเจิดกระเจิง เขาไม่รู้เลยว่าจะช่วยเมียรักได้อย่างไร
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด สุรัญดารากรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ผิวหนังบริเวณหน้าท้องคล้ายถูกมีดคม ๆ กรีด มันปริแยกออกมาทางแนวตั้ง ตั้งแต่ใต้เนินนมจนถึงหัวหน่าว แล้วท้องก็แตกระเบิดออกมา เศษชิ้นเนื้อ อวัยวะภายในและเลือด กระจายปลิวไปทั่วห้อง เลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหมด สัญชัยตกใจแทบสิ้นสติ ไต้ในมือส่องแสงวอมแวม บางขณะเหมือนจะวูบดับ ทั้งที่ในตอนนั้นไม่มีลมพัดมาในเรือนแม้แต่นิดเดียว ร่างของสุรัญดารานอนแน่นิ่ง สภาพศพน่าอนาถใจยิ่งนัก แต่สิ่งที่น่าตกใจยิ่งกว่า คือ ช่องรอยแตกตรงหน้าท้อง กลับมีสิ่งหนึ่งกำลังเขยื้อนขยับออกมา มันค่อย ๆ เลื้อยผ่านกองเลือด แลบลิ้นเลียปากอย่างน่ากลัว ดวงตาสีแดงเข้มคล้ายว่าอาฆาตมาดร้ายต่อทุกชีวิตที่อยู่เบื้องหน้า มันค่อย ๆ ยกหัวชูคอ แผ่แม่เบี้ยอย่างท้าทาย สัญชัยตกใจจนไต้ในมือพลัดหล่นลงไปที่ฟากไม้ไผ่ ไฟลุกไหม้โหมรุนแรงอย่างรวดเร็ว แล้วพระเพลิงก็มอดไหม้เผาทุกอย่างเป็นจุณในเวลาไม่กี่นาที นี่คือบทเริ่มต้นของโศกนาฏกรรมแห่งชีวิต นี่คือ ความตายที่ไม่เคยรู้จักคำว่าเพียงพอ !!!!
[ เรื่องราวย้อนหลัง ]
Create Date : 26 กรกฎาคม 2561 |
|
23 comments |
Last Update : 26 กรกฎาคม 2561 22:43:57 น. |
Counter : 3727 Pageviews. |
|
|
|
ผู้โหวตบล็อกนี้... |
คุณSweet_pills, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณอาจารย์สุวิมล, คุณhaiku, คุณtoor36, คุณnewyorknurse, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณkae+aoe, คุณอุ้มสี, คุณRananrin, คุณMax Bulliboo, คุณที่เห็นและเป็นมา, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณmambymam, คุณTui Laksi, คุณนักผจญภัยมือใหม่, คุณInsignia_Museum, คุณALDI, คุณmariabamboo, คุณสองแผ่นดิน, คุณข้ามขอบฟ้า, คุณสายหมอกและก้อนเมฆ, คุณคนผ่านทางมาเจอ, คุณภาวิดา คนบ้านป่า, คุณThe Kop Civil, คุณpeeamp, คุณruennara, คุณยังไงก็ได้ว่ามาเลย, คุณna_nyu |
| |
โดย: mambymam 27 กรกฎาคม 2561 8:11:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: อุ้มสี 27 กรกฎาคม 2561 8:55:46 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 27 กรกฎาคม 2561 23:29:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: mambymam 28 กรกฎาคม 2561 6:37:18 น. |
|
|
|
| |
โดย: ALDI 28 กรกฎาคม 2561 16:18:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: แอมป์อร (peeamp ) 29 กรกฎาคม 2561 21:41:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: mambymam 30 กรกฎาคม 2561 5:00:41 น. |
|
|
|
| |
ตั้งครรภ์กระทั่งท้องแตกระเบิดเสียชีวิต
มีสิ่งมีชีวิตเลื้อยผ่านกองเลือดและดูเหมือนอาฆาตมาดร้าย
ต่อทุกชีวิตที่อยู่เบื้องหน้า
บทเริ่มต้นโศกนาฏกรรมแห่งชีวิตนี้น่าสยองค่ะคุณก๋า
หากคุณก๋าเดินทาง ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคะ
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ