:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 204 ::
:: ถนนสายนี้มีตะพาบ โครงการที่ 204 ::
โจทย์ --- อาหารมื้อเย็น
ผู้คิดโจทย์ --- คุณ toor36
:: 18.61 น. ::
ภาพและคำ : กะว่าก๋า
รัตติกาลกำลังมาเยือน แสงสุดท้ายกำลังลับขอบฟ้า
บรรยากาศภายในบ้านริมน้ำแห่งนี้กลับเงียบเชียบจนรู้สึกได้ถึงความเยือกเย็น
ภายในบ้านไม้หลังเล็ก ๆ พื้นกระดานส่งเสียงเอียดอาดยามเดินเหยียบ
ลมพัดวู่หวิวแรงขึ้น ๆ จนใบไม้แห้งในสวนปลิวว่อนไปทั่ว
สุดารัญจวนนั่งรอสามีของเธอซึ่งปกติแล้วจะต้องเดินทางถึงบ้านก่อน 6 โมงเย็นเสมอ
เว้นเสียแต่ถ้าเขาติดธุระปะปังอันใดก็ต้องโทรฯมาแจ้งให้เธอทราบก่อนทุกครั้ง
เพื่อตัดความกระวนกระวายใจอันเป็นนิสัยส่วนตัวซึ่งแก้ไม่หายของเธอ
ฟ้ายิ่งมืดลง ลมยิ่งแรงขึ้น เสียงฟ้าร้องครืนครันสลับกับแสงวาบวับของสายฟ้าฟาด
ทำให้หลอดไฟสีเหลืองนวลตาติด ๆ ดับ ๆ อากาศรอบตัวเย็นลงอย่างรวดเร็ว
จนสุดารัญจวนรู้สึกหนาวสั่นสะท้านตะครั่นตะครอขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
ปัง !!!! เสียงหน้าต่างไม้ถูกลมตีฟาดใส่กำแพงบ้านดังลั่น
สุดารัญจวนสะดุ้งสุดตัวด้วยความตกใจ หันไปมองทางซ้ายมือของเธอ
หน้าต่างบานนั้นฟาดตีกับผนังไม้ราวกับมีคนใช้มือผลักจนเกิดเสียงดัง --- ปังๆๆๆๆๆๆๆ
สุดารัญจวนรีบลุกจากโต๊ะอาหารเพื่อเดินไปดึงหน้าต่างเข้ามาลงกลอน
เมื่อเธอเอื้อมมือออกไปหมายจะปิดหน้าต่าง กลับมีมือลึกลับคว้าหมับเข้าที่ข้อมือ
สุดารัญจวนส่งเสียงกรีดร้องอย่างตกใจ พลางสะบัดข้อมือสุดแรง
มือลึกลับหายไปในทันทีแต่ปรากฏเสียงเคาะประตูบ้านดังรัว ๆๆๆๆๆ
ประตูที่ลงกลอนไว้อย่างแน่นหนาถูกเขย่าจนราวกับจะหลุดออกมาทั้งยวง
ใครน่ะ --- นั่นใคร สุดารัญจวนตะโกนถามออกไป ลมพัดอื้ออึง
เสียงลม เสียงกิ่งไม้แตกเปรี๊ยะ ๆ ดังลั่นอยู่ตลอดเวลา
ใคร --- ฉันถามว่าใคร ?
ไม่มีเสียงตอบกลับมา เพียงครู่เดียว
เสียงเคาะประตูเงียบไป สุดารัญจวนกลัวจนลนลาน
เหงื่อไหลโทรมกาย ความกระวนกระวายใจทำให้เธอรีบวิ่งไปที่ห้องครัว
หยิบมีดทำครัวขึ้นมากระชับไว้ในมือ เธอคิดถึงสามีขึ้นมาจับใจ
เขาหายไปไหน ทำไมไม่กลับมาเสียที เธอกลัวเหลือเกิน เขาจะรู้บ้างไหม
จู่ ๆ ไฟก็ดับวูบไป !!! ---
ฝนตกลงมาอย่างหนักท่ามกลางเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า เสียงต้นไม้ใหญ่น้อยล้มครืน
เสียงฝนสาดหลังคาดังกลบเสียงกรีดร้องของเธอ
ซึ่งตะโกนขึ้นมาด้วยความตกใจที่ไฟดับ
กรี๊ดดดดดดดดด !!!!!
สุดารัญจวนร้องลั่นเมื่อรู้สึกเหมือนมีใครมาจับข้อเท้าขวาของเธอเอาไว้
เธอเอามีดทำครัวที่อยู่ในมือขวาจ้วงปักลงไปเต็มแรง
มีดเสียบวัตถุอะไรบางอย่างเสียงดังสวบสาบ
แต่เธอมองไม่เห็นเพราะห้องอยู่ในความมืดมิด
สุดารัญจวนดึงมีดขึ้นมาแล้วแทงลงไปซ้ำแล้วซ้ำอีก แทงลงไปครั้งแล้วครั้งเล่า
เธอรู้สึกเหมือนมีหยดน้ำกระเซ็นขึ้นมาตามมือตามหน้าและเนื้อตัว
กลิ่นคาวเลือดเหม็นคลุ้งติดจมูก
สุดารัญจวนรู้สึกเหมือนเวลาเคลื่อนผ่านไปอย่างเชื่องช้านานนับปี
เธอนั่งหอบจนตัวโยน กลัวจนตัวสั่นสะท้าน แรงบีบตรงข้อมือหายไปแล้ว
เธอรีบคลานอย่างหมดเรี่ยวหมดแรงไปยังห้องรับแขกซึ่งอยู่ติดกับห้องกินข้าว
ใช้มือควานหาเทียนและไม้ขีดไฟ มือไม้แปะป่ายไปตามพื้น
ห้องมืดมิดกับอากาศเย็นยะเยือก แต่เธอรู้สึกเหมือนอยู่ในห้องที่สุมไฟจนร้อน
เหงื่อไหลหยดติ๋ง ๆ ลงไปที่พื้น ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะลุกขึ้นยืน
จนมือไปสัมผัสกับเทียนและไม้ขีดไฟบนโต๊ะรับแขก
สุดารัญจวนไม่รั้งรอที่จะจุดไม้ขีดขึ้นทันที เสียงฟู่ดังขึ้นเบา ๆ
แสงจากปลายไม้ขีดไฟทำให้ห้องสว่างไสวขึ้นมาเพียงเล็กน้อย
สุดารัญจวนรีบจ่อไม้ขีดไฟเข้ากับไส้เทียนในมือ
เมื่อความมืดถูกแทนที่ด้วยแสงสว่าง
เธอจึงเห็นคราบเลือดเปรอะเปื้อนตามเนื้อตามตัว
มีดที่กำไว้แน่นปลายมันบิ่นและบิดงอตอนที่เธอจ้วงแทงมือลึกลับที่จับข้อเท้าเธอ
เลือดเปื้อนมีดเกรอะกรังส่งกลิ่นคาวคละคลุ้ง
สุดารัญจวนยกเทียนขึ้นมาส่องดูรอบ ๆ ตัว จากโต๊ะรับแขกกลางห้อง
ห่างจากจุดที่เธอถูกจับข้อเท้าไปเพียงสี่ซ้าห้าเมตร
เธอยกเทียนขึ้นส่องดูอย่างหวาดหวั่น
เปลวเทียนวูบไหวไปกับแรงลม ดูราวกับไฟจะติด ๆ ดับ ๆ
แสงสว่างจากเทียนเล่มน้อยส่งไปไม่ถึงจุดเกิดเหตุ
เธอพยายามยื่นมือออกไปให้มากที่สุด
แต่เหมือนความกลัวอย่างถึงขีดสุดจะเป็นฝ่ายชนะ
นั่นทำให้เธอดึงมือกลับมาด้วยความสั่นเทา
มือขวากระชับมีดแน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว
นั่นใครน่ะ !!! แกต้องการอะไรกันแน่ เธอตะโกนถามไปในความมืด
ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา รอบกายมีแต่เสียงฟ้าฝนคำราม
สุดารัญจวนรวบรวมความกล้าค่อย ๆ ขยับเข้าไปทีละนิด
จนแสงสว่างจากเทียนส่องไปถึงยังบริเวณที่เธอถูกจับข้อเท้า
ไม่มีรอยเลือด ไม่มีรอยขูดขีดใดที่พื้นกระดานไม้ ไม่มีอะไรเลย !!!
สุดารัญจวนอยากจะคิดว่ามันเป็นเพียงฝันร้าย เธอรู้สึกได้ว่าถูกจับข้อเท้า
เธอรู้สึกได้ว่าจ้วงแทงมีดโดนเจ้ามือปีศาจนั้น
และทิ่มแทงไปที่พื้นกระดานนับครั้งไม่ถ้วน
แล้วทำไมพื้นไม้ตรงนั้นกลับมีแต่เพียงความว่างเปล่า !!!
แล้วเลือดบนร่างกายเธอมันมาจากไหน ?
ปัง !!!!! เสียงกิ่งไม้ขนาดใหญ่หักโค่นลงมาด้วยแรงลม
และถูกพัดปลิวมาปะทะกับฝาผนังบ้าน ทำให้เธอสะดุ้งตกใจอีกครั้ง
สุดารัญจวนเบือนหน้าไปทางขวามือของตัวเองเพื่อมองตามที่มาของเสียง
แต่พอหันกลับมา เธอต้องตกใจแทบสิ้นสติ ฝ่ามือหยาบกร้านสีดำเมี่ยม
คว้าหมับเข้าที่คอของเธอ แรงยกและแรงบีบอันหนักหน่วงทำให้ขาเธอลอยขึ้นจากพื้นห้อง
เทียนในมือซ้ายหลุดจากมือตกกระแทกพื้นและดับลงไปในทันที
สุดารัญจวนดิ้นขลุกขลัก ๆ ด้วยความเจ็บปวด ลมหายใจเฮือกสุดท้ายที่เหลืออยู่
ทำให้เธอกัดฟันยกมีดในมือขวาปักพรวดเข้าไปที่ข้อมือปริศนา
เหมือนแทงถูกสายลม แต่แรงบีบมหาศาลนั้นยังคงอยู่
สติสุดท้ายของเธอกำลังดับวูบ.....
แล้วไฟในห้องก็ติดขึ้นมาอีกครั้ง !!!
ห้องสว่างวาบ และทุกอย่างก็อันตรทานหายไปในพริบตา !!!
ไม่มีมือปีศาจ ไม่มีความตาย ไม่มีอะไรเลย !!!
สุดารัญจวน ๆ น้องเป็นอะไรน่ะ เสียงสามีของเธอถามไถ่ขึ้นด้วยความห่วงใย
เธอพบว่าตัวเองนอนแบ่บไร้เรี่ยวแรงและหอบตัวโยนอยู่บนพื้นบ้าน
เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงต้องถือมีดไม้ไว้แบบนี้ เขาถาม
มีคนร้ายหรือปีศาจร้ายก็ไม่รู้ มันเข้ามาในบ้านจะทำร้ายน้องค่ะ
แล้วมันทำอะไรเธอบ้าง ?
มันจับข้อเท้าน้อง มันบีบคอน้องด้วยค่ะพี่ สุดารัญจวนเล่าด้วยเสียงสั่นเครือ
แต่ตอนพี่เข้ามา พี่ไม่เห็นใครเลยนะ พี่เห็นแต่น้องนอนสลบอยู่ที่ห้องรับแขก
สุดารัญจวนร้องไห้โฮออกมาอย่างสุดกลั้น
เธอหวาดกลัวจนไม่รู้จะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้อย่างไร
พี่ต้องขอโทษด้วย พอดีติดงานด่วน เลยไม่ได้โทรมาบอกเธอ สามีของเธอกล่าว
เขาค่อย ๆ ประคองสุดารัญจวนไปนั่งพักที่เก้าอี้รับประทานอาหาร
ปลอบประโลมอยู่พักหนึ่งเธอถึงค่อยคลายกลัวลงบ้าง
หรือว่าน้องจะฝันร้าย เขาสันนิษฐาน
เธอส่ายหน้า มันต้องไม่ใช่ความฝันอย่างแน่นอน
ไม่เป็นไรแล้วล่ะ พี่อยู่นี่แล้ว มากินข้าวกันเถอะนะ เขาบอก
สุดารัญจวนพยักหน้าอย่างอ่อนระโหยโรยแรง
อุตส่าห์ตั้งใจทำสำรับกับข้าวรอสามีกลับมากินข้าวเย็นด้วยกัน
วันนี้เธอลงครัวด้วยกับข้าวสามอย่าง ได้แก่ กระเพราไก่ที่เขาโปรดปราน
ผัดผักกับลิ้นเป็ด และแกงจืดยอดฟักแม้ว
สามีของเธอค่อย ๆ เอื้อมมือเปิดฝาชีไม้ไผ่ที่ครอบอาหารเอาไว้ขึ้นมา
จู่ ๆ ไฟในบ้านก็ดับวูบไปอีกครั้ง และกลับมาติดอย่างรวดเร็ว !
สุดารัญจวนมองไปที่จานอาหารแล้วร้องกรี๊ดขึ้นมาสุดเสียง
บนโต๊ะอาหารมีจานสามใบวางอยู่
จานแรกเป็นหัวคนถูกตัดมาวางไว้ จานที่สองมีข้อมือขวาถูกหั่นวางอยู่
และจานสุดท้ายเป็นลูกตามนุษย์ที่มีเลือดเกรอะกรังเต็มจาน
สุดารัญจวนมองไปตรงหน้า สามีของเธอกลายเป็นผีหัวขาด
ข้อมือขวาของเขาหายไป ร่างนั้นโงนเงนโงกเงก
เลือดพุ่งกระฉูดจากรอยบาดแผลราวกับน้ำพุ
ไฟบนเพดานกระพริบ ๆ ติด ๆ ดับ ๆ อีกครั้ง
ก่อนดับพรึบไป -----
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด --- สุดารัญจวนกรีดร้องอีกครั้ง
ก่อนจะเงียบเสียงไป !!!!
| Create Date : 29 พฤษภาคม 2561 |
| Last Update : 29 พฤษภาคม 2561 6:15:42 น. |
|
29 comments
|
| Counter : 1019 Pageviews. |
|
 |
|
|
| ผู้โหวตบล็อกนี้... |
| คุณSweet_pills, คุณInsignia_Museum, คุณบาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน, คุณkae+aoe, คุณเพรางาย, คุณไวน์กับสายน้ำ, คุณThe Kop Civil, คุณปลายแป้นพิมพ์, คุณล้งเล้งลัลล้า, คุณpoepum, คุณตะลีกีปัส, คุณtoor36, คุณmcayenne94, คุณชีริว, คุณซองขาวเบอร์ 9, คุณสาวไกด์ใจซื่อ, คุณALDI, คุณที่เห็นและเป็นมา, คุณสองแผ่นดิน, คุณhaiku, คุณnewyorknurse |
โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า   ) วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:6:50:05 น. |
|
|
|
โดย: Sweet_pills  วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:7:19:28 น. |
|
|
|
โดย: mambymam  วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:7:54:01 น. |
|
|
|
โดย: Tui Laksi  วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:7:56:12 น. |
|
|
|
| โดย: เพรางาย วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:8:33:31 น. |
|
|
|
โดย: เริงฤดีนะ  วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:10:05:15 น. |
|
|
|
| โดย: เริงฤดีนะ วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:10:06:17 น. |
|
|
|
โดย: kae+aoe  วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:10:24:30 น. |
|
|
|
| โดย: mambymam วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:10:39:58 น. |
|
|
|
| โดย: ภาวิดา (คนบ้านป่า ) วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:14:16:42 น. |
|
|
|
| โดย: poepum วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:14:42:34 น. |
|
|
|
| โดย: ตะลีกีปัส วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:14:52:03 น. |
|
|
|
โดย: คุณต่อ (toor36  ) วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:15:03:42 น. |
|
|
|
| โดย: mcayenne94 วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:16:02:14 น. |
|
|
|
โดย: JinnyTent  วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:18:56:52 น. |
|
|
|
| โดย: mcayenne94 วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:19:37:48 น. |
|
|
|
โดย: ชีริว  วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:19:45:43 น. |
|
|
|
โดย: ALDI  วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:22:20:11 น. |
|
|
|
| โดย: เป็ดสวรรค์ วันที่: 29 พฤษภาคม 2561 เวลา:23:13:40 น. |
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
แล้วลากปรื๊ดดดดดดดดดดลงไปถึง
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด --- สุดารัญจวนกรีดร้องอีกครั้ง
ก่อนจะเงียบเสียงไป !!!!
โห รายการอาหาร!!!!!
พุทโธ ธัมโม สังโฆ
วันนี้วันพระใหญ่นะจ๊าาาาาา
กลับไปใส่บาตรก่อนน้าาาาาา