Bloggang.com : OncE UPoN'-'a MaN : Eight Below ... Cast Away ฉบับหมาหมู่

Eight Below ... Cast Away ฉบับหมาหมู่

มิตรภาพในเหล่าน้องหมาที่น่ารัก ดรามาอันชวนซาบซึ้ง และความระทึกใจในการต่อสู้ชีวิต ...ก่อกำเนิดหนังดีๆเรื่องหนึ่ง ที่เด็กดูได้ ผู้ใหญ่ดูสนุก จากผลงานผู้กำกับ "The Pricess's Diary"

Eight Below ... ดรามา แอดเวนเจอร์ หมาๆ ผลงานเพื่อครอบครัวจาก วอลท์ ดิสนีย์ ล่าสุด ที่นำหนังญี่ปุ่นเมื่อหลายสิบปีก่อน มารีเมคใหม่ตามวิถีปัจจุบันของฮอลลีวู้ด "Nankyoku Monogatari" ...ในฉบับใหม่นี้นำเสนอเรื่องราวของหมาลากเลื่อน 8 ตัว กับเจ้าของผู้รักพวกมันสุดหัวใจ "เจอร์รี่ เชพเพิร์ด" (พอล วอล์กเกอร์) ที่ต้องทำภารกิจสุดท้ายก่อนหน้าหนาวในแอนตาร์กติกาจะหมดไปให้สำเร็จ ด้วยการส่งดอกเตอร์นักสำรวจไปค้นพบ เศษอุกกาบาต ที่จะเป็นชิ้นงานแห่งความสำเร็จของเขา แต่แล้วการเดินทางก็มีอันเกิดเรื่อง เมื่อดอกเตอร์ขาหักและพลาดเกือบจมใต้พื้นน้ำแข็ง ส่วนตัวเจอร์รี่ ก็โดนน้ำแข็งกัดจำเป็นต้องไปรักษา สำคัญที่สุด คือ ลมพายุที่รุนแรงมากนั้นทำให้ เจอร์รี่และพรรคพวก ไม่สามารถพาหมาทั้งหมดขึ้นเครื่องบินกลับบ้านเพื่อหนีสภาพอากาศอันตรายนี้ด้วยได้ ...พวกเขาจึงต้องละทิ้งพวกมันให้อยู่ลำพังภายใต้สภาพการณ์ที่น่าเป็นห่วง แม้ว่าเจอร์รี่ต้องการกลับไปรับเพื่อนรักของเขามากแค่ไหน แต่อุปสรรคของการเดินทางนั้นไม่สามารถทำให้เขาปฏิบัติภารกิจช่วยชีวิตนี้ได้เลย ...แล้วตกลงพระเอกของเราจะทำอย่างไรต่อไป และหนังจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งมั้ย ไม่ต้องสงสัย ติดตามเรื่องราวทั้งหมดนี้ได้ที่โรงภาพยนตร์ใกล้บ้านคุณครับ...

สำหรับความคิดผมแล้ว "Eight Below" นั้นจะเป็นหนังที่ดูสนุกได้ก็ต่อเมื่อคนดูมีความอินกับความเป็นดรามาของมัน ...อินกับตัวละคร อินกับสถานการณ์ และ อินกับเรื่องราว ...หนังดำเนินไปโดยมีจุดศูนย์กลางคือ ตัวละคร สุนัขพันธุ์ ฮังกาเรียน ฮัสกี้ ทั้งแปด ที่เป็นทั้งเพื่อนของตัวละคร และ สหายของคนดู ด้วยความน่ารักใสซื่อ แกมฉลาด ของพวกมัน ทำให้คนดูเคลิ้มใจในการกระทำของพวกมัน ต้องยอมรับว่า ผมหลงรักพวกมันในทุกๆฉาก มันแสดงกันได้อย่างที่เรียกว่า "ลืมเป็นหมา" ...มีวิญญาณของนักแสดงชั้นดีที่อยู่ในตัวของพวกมัน การที่ตัวละครที่ไม่ใช่คน ทำให้คนอินตามได้ ไม่ใช่เพียงแค่พึ่งด้วยความ
สามารถในการรับรู้ของมันที่เยี่ยมยอดเท่านั้น ยังต้องมีครูฝึกที่สามารถส่งต่อความต้องการของผู้กำกับไปยังนักแสดงเหล่านี้ที่ยอดเยี่ยมอีกด้วย ...สำหรับผมแล้ว พวกมันคือส่วนที่ดีที่สุดของหนังเรื่องนี้ทำได้ทั้งขโมยซีนและขโมยใจคนดูไปกันเต็มๆ ...มันสามัคคีพร้อมเพรียงที่จะทำให้คนรักพวกมันได้ในบัดดลทุกชั่วยามที่มันปรากฏ

แต่ถ้าให้เลือกปันใจกับตัวใดตัวหนึ่งแล้ว ผมขอเลือก "แม็กซ์" ...เพราะดวงตาของมัน จึงทำให้ผมจำได้แม่นว่ามันชื่อ แม็กซ์ ...ส่วนตัวอื่น ตัวไหน "มายา" ตัวไหน "โอด แจ๊ค" เนี่ย สับส้น สับสน จำไม่ได้
ซะงั้น

แม้ว่าผมจะชมเหล่าน้องหมาว่าทำหน้าที่ได้ยอดเยี่ยมก็จริง ...แต่ผมคงต้องขอติกับตัวหนัง ที่มันยังไม่ถึงคำว่า "ยอดเยี่ยม"

งานกำกับของแกร์รี่ มาร์แชลล์ ชิ้นนี้ ทำความสนุกได้เป็นช่วงๆ ผสมกับความน่าเบื่อในหลายๆตอน ...หนังดำเนินเรื่องไปโดยช้าๆ เนิบๆ ตามสไตล์หนังดรามา ใส่ความเป็นแอดเวนเจอร์บางๆพอตื่นเต้นแต่หนังไม่สามารถดึงคนดูได้อยู่กับตัวหนังทั้งเรื่อง ถ้าไม่ใช่เพราะน้องหมาที่ดูดความสนใจเวลาที่กล้องโคลสอัพเข้าไป ได้ตลอดแล้ว ความเนิบนาบอย่างค่อยเป็นค่อยไป ของการถ่ายภาพ และการตัดต่อที่ทำอย่างเชื่องช้า ก็ทำให้ง่วงในหลายที จะว่าใช้เทคนิคคล้ายสารคดีก็ไม่เชิง แต่การที่มันเป็นสารคดีขนาดยาวถึงสองชั่วโมงทำให้ผมรู้สึกเบื่อ ผมเกิดอาการลักษณะนี้ เหมือนเมื่อครั้งที่ดู March of the Penguins ...อาจจะเกี่ยวกับสภาพภูมิประเทศ ภูมิอากาศของหนังที่ ขาวโพลนไปด้วยน้ำแข็งและหิมะด้วยก็มีส่วน มันไม่อบอุ่น มีสีสัน มองไปทางไหนก็ไม่สบายตา ...ด้วยความที่หนังเน้นการแช่กล้องจับภาพไปนานๆ ปล่อยให้ภาพเล่าเรื่องของมันเรื่อยๆ เลยทำให้คนที่หวังจะดูหนังอารมณ์เร้าลุ้น เป็นต้องผิดหวังอย่างเช่นผม อาจต้องโทษที่ผมหวังมากไป ที่จะดูหนังมันส์ๆ แต่หนังให้ไม่ได้ ก็เลยพาลเนือยไปด้วย

ผมอาจไม่ชอบเทคนิคการเล่าเรื่องที่ช้าเชื่องของหนังเรื่องนี้ แต่ช่วงเวลาที่ทำเอาสนุกก็ยังมีอยู่ ในตอนต้นๆ (อย่างเช่น ฉากช่วยเหลือดอกเตอร์ ของเจ้ามายา ที่ทำได้ระทึก ปนน่ารัก) และมีสะดุ้งตกใจในฉากไล่ล่าของหนัง ระหว่างฝูงหมาน้อย กับสัตว์น้ำดุร้าย (ตัวอะไรต้องไปดูในหนัง) และหนังยังมีช่วงเวลาแสนเศร้าในหลายครั้ง ซึ่งทำเอาผมเองเกิดอาการร้องครางเสียงหลง สงสารแทนหมาเอาซะงั้น แอบมีน้ำตาไหลปริมๆด้วย

...
ขนาดผมไม่ได้เลี้ยงหมายังพาลเศร้าขนาดนี้ แล้วคนที่เลี้ยงและรักหมายิ่งชีพจะขนาดไหนกัน?

ส่วนการแสดงของคนก็อยู่ในเกณฑ์ธรรมดาๆ ไม่โดดเด่นอะไร ...บท เจอร์รี่ ของพอล ก็เป็นเสมือนผู้นำทีม ที่มีความห่วงใยห่วงหาในลูกน้องและเพื่อนของพวกเขา แต่อารมณ์เศร้าซึมอาลัยของเขาก็ยังอินได้ไม่เพียงพอ แววตาที่ดูเซื่องซึมในหลายที มันยังไม่สามารถบ่งบอกว่าตัวของเขานั้น มีความผูกพันกับหมาเสียมากมาย เหมือนกับว่าสิ่งที่เขาต้องการทำนั้น ยังขาดซึ่งความตั้งใจ ...พอลทำได้เพียงแค่เป็นเพื่อนร่วมจอของพระเอกนางเอกทั้งแปดตัว โดยไม่ได้ช่วยเสริมให้อารมณ์หนังหดหู่มากขึ้น กับตัวประกอบที่ทำหน้าที่ขโมยซีนของเจสัน บิ๊กส์ แห่ง American Pie ก็สร้างสีสันขำขำให้กับหนังที่มีอยู่เล็กๆน้อยๆ

Eight Below เป็นหนังที่เหมาะสมแก่ทุกคนในครอบครัว ยิ่งถ้าคุณนั้นเลี้ยงหมา และรักหมา จะทำให้คุณอินกับหนังเรื่องนี้เป็นพิเศษ อาจจะเกี่ยวกับที่ว่า ผมไม่เคยมีหมา และไม่เคยมีสัตว์เลี้ยงเป็นของตัวเองด้วย จึงทำให้ผมยังไม่ร่วม และไม่อิ่มในอารมณ์จากหนังเรื่องนี้ ...เป็นเพียงหนังที่ดูแล้วไม่เสียดายตังค์ แต่ก็ไม่รู้สึกชอบ นอกจากน้องหมาทั้งแปดแล้วก็ไม่มีสิ่งไหนที่น่าประทับใจได้เทียบเท่าอีก

เกรด B-

Create Date : 27 มีนาคม 2549

Last Update : 27 มีนาคม 2549 9:15:11 น.

2 comments

Counter : 2282 Pageviews.

เคยดูหนังทำนองนี้สนุกมากๆเลย

โดย: รักดี

วันที่: 27 มีนาคม 2549 เวลา:9:35:18 น.

มาอ่านจ้า

เรื่องนี้คงต้องรอแผ่นง่ะ

เมื่อวันเสาร์ก็ตบะแตกดูหนังไปสองเรื่องแล้ว

ต้องเก็บตังค์ไว้งานหนังสือง่า

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 27 มีนาคม 2549 เวลา:10:15:21 น.