"Hairspray" ... ฝันให้ไกล (แล้วก็ดิ้น)ไปให้ถึง "เราต้องพยายามฝันให้ไกล แล้วไปให้ถึง" "มนุษย์ ถือเป็น สิ่งมีชีวิตที่เบื้องบนได้สั่งให้ถูกต้องคำสาปว่า 'เกิดมาแล้วต้องสู้' หากใครไม่คิดจะสู้ ก็ไม่ถือว่าผู้นั้นเป็นมนุษย์" ...แม้มันจะแค่คุ้นๆ (จำที่มาที่ไปเจอไม่ได้) แต่ก็มีหลักตรรกะในคำเหล่านั้นที่บอกได้เลยว่า มันคือความจริง"ผมจะทำมันให้จงได้ครับ" "Hairspray" ...เป็นหนังที่ว่าด้วยเรื่องของความฝัน ของเด็กสาวคนหนึ่ง "เทรซี่ เทิร์นแบรด" ...เธอเป็นเด็กอีกคนหนึ่งในหลายๆคนของบัลติมอร์ ที่ชื่นชอบในรายการเต้นโชว์ชื่อกระฉ่อน "Corny Collins Show" อย่างตัวเทรซี่เองก็ปลาบปลื้มมากถึงขนาดที่ทุกๆเย็นหลังเลิกเรียนต้องรีบจ้ำอ้าวกลับบ้าน เพื่อไปเปิดทีวีแล้วร่วมสนุกเต้นไปกับ "คอร์นี่ คอลลินส์" และ เหล่าเพื่อนๆนักเต้น นอกเหนือไปกว่านั้น เธอยังมีความฝันที่ปลาบปลื้มมากกว่า ว่าสักวันเธอจะต้องได้ไปปรากฏตัวอยู่ในรายการนี้อีกด้วย ...หากแต่มันก็ยังมีอุปสรรคใหญ่ๆอยู่หนึ่งอย่างที่ว่า เธอเป็น'คนอ้วน' "ลิงค์" นักเต้นคนสำคัญและเพื่อนร่วมห้องอีกด้วย) ยังผลลัพธ์สุดท้าย เธอก็สมหวังได้ร่วมเป็นอีกคนในรายการจนได้ ...แต่แล้วมันก็ยังมีอีกหนึ่งอุปสรรค ที่รอขวางทางเดินของเธอทุกฝีก้าว อุปสรรคนั้นก็คือ "เวลม่า" สาวมั่นผู้กำกับรายการทีวี และคุณแม่นักดันดาราของสาวน้อยนักเต้นดาวเด่น "แอมเบอร์" ...เธอพยายามจะดับดารา เทรซี่ ทุกวิถีทาง เพียงเพื่อให้รายการดำเนินไปตามประกาศิตความมั่นของเธอ"จอห์น ทราโวลต้า" จะมารับบทเป็นแม่ของนางเอก (ห๊า!!! ผมอ่านเนื้อความย้ำอีกทีหนึ่ง) จะมารับบทเป็นแม่ของนางเอก ...ข้อแรกว่าเป็นเหตุผลที่หนักแน่นอยากจะดู เจอข้อสองเข้าไป ถึงขั้นที่ต้องเห็นกับตาว่า ดาราแมวเก้าชีวิต จะกลับมาเกิด(อีกที)ในบทแม่ของนางเอก ...เกิดในที่นี้ จะหลอน หรือจะแหล่ม ต้องขอไปพิจารณากันให้จนได้"อดัม แชงค์แมน" ...เขาอาจจะไม่ได้ถือว่า เป็นผู้กำกับหนังที่ดีสักเท่าไหร่ (จากที่เคยดู The Wedding Planner และ The Pacifier ...ผมว่า หนังมันไม่ค่อยจะหนุกเท่าที่ควร) แต่เขาก็มีความสามารถและประสบการณ์ที่คู่ควรกับหนังเรื่องนี้มากเลยทีเดียว ...ซึ่งมันก็ถูกต้องอย่างที่คิดเลย จากที่ผมได้ดูมา นี่คือ หนังที่สนุก ดูเพลิน และส่วนที่เกี่ยวข้องกับ 'เพลง' ทุกอย่างทำออกมาได้ยอดเยี่ยมเพลงประกอบหนัง เป็น สิ่งสำคัญสำหรับหนังเพลง และใน Hairspray ก็ยอดเยี่ยมมาก จนเกินหน้าเกินตาหนังซะด้วยซ้ำ ...เพลงทุกเพลงนั้นมีการประดิษฐ์ถ้อยคำ ทำนอง และการใส่อารมณ์ของคนร้อง ให้รวมตัวเป็นส่วนประกอบของหนังได้อย่างเข้ากั้นเข้ากัน ฟังแล้วลื่นหูเพลินใจเป็นอย่างยิ่ง เมื่อบวกลงไปกับการเต้นสวิงสวายของเหล่านักแสดง และการเร้าอารมณ์ทางภาพ แล้วก็ยิ่งทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะต้องขยับเท้าไปตามจังหวะเพลง ซึ่งถ้าเกิดไม่อายคนรอบๆข้างที่เขานั่งดูกันนิ่งๆ ก็จะขอแหกคอกลุกขึ้นเต้นถวายชีวิตแบบไม่กลัวยางหลุดออกจากหน้าเลยทีเดียว การเต้นของทีมดาราที่ร่ายรำประสานงานได้ดียกทีม ก็ช่วยพาให้อารมณ์คนดูได้สนุก มันส์เคลิบเคลิ้มไปกับการวาดลีลาเต้นที่ดูไหลลื่น ไม่ผิดจังหวะให้ขัดข้องในนัยน์ตา ...อดีตนักเต้นเก่า แชงค์แมน กำกับการเต้นได้เลิศ และแร่ดมากค่ะการเต้นชมว่าดีแล้ว การแสดงออกทางคาแรกเตอร์ก็ถือว่าดียกทีมด้วยเช่นกัน ...เหล่าหน้าเก่า ทำหน้าที่มากน้อยต่างกันไป แต่ทุกคนก็เยี่ยมในบทบาทของตัวเอง ... "จอห์น ทราโวลต้า" ก็เนียนมากกับการเป็นคุณแม่ร่างอวบเกินพิกัด (ตอนแรกๆแอบฮาแบบหลอนๆ แต่พอชินก็เชื่อในสิ่งที่เขาเป็น) แม้จะต้องใส่ชุดเสริมอ้วนตัวหนักๆ แต่ก็ยังยักย้ายส่ายสะโพกได้พริ้วเหมือนเคย , "มิเชล ไฟฟ์เฟอร์" เล่นร้ายน่าหมั่นไส้ , "คริสโตเฟอร์ วอลเคน" เป็นคุณพ่อที่น่ารักจัง , "เจมส์ มาร์สเดน" เคยปล่อยแต่ลำแสงคงเก็บกด พอมีโอกาสปล่อยเท้าปล่อยตัวเต้น ก็ฆ่าศัตรู(ร่วมจอ)ได้รุนแรงไม่เบาเลยนะ , "ควีน ลาติฟาห์" เคยเจ๋งใน Chicago อย่างไร มาเรื่องนี้ก็ยังเจ๋งไม่ต่างกันเลย"นิกกี้ บลอนสกี้" เข้าอย่างจัง ถ้าเธอผอม เชื่อว่าเธอจะเป็นคนที่สะสวยไม่เบา (แต่อ้วนอย่างนี้ก็มีเสน่ห์ดีแล้วนะ รักษาหุ่นปุ้มปุ้ยไว้อย่างนี้แหละจ้ะ) , "แซค เอฟรอน" ความหล่อเป็นแค่อะไรที่เล็กน้อย เมื่อเทียบกับลีลาโยกขาโยกเท้าสุดเร้าใจ , "อแมนด้า ไบนส์" แอ๊บแบ๊วน่ารักดี , "เอลิจาห์ เคลลี่" มีแววรุ่งถ้าได้ออกอัลบั้มเพลงป๊อบแดนซ์ (แบบว่า คนดำเต้นฮิปฮอป มันมีมากจนเฝือแล้วอ่ะ) Moulin Rouge , Chicago หรือล่าสุด Dreamgirls ทำให้ผมรู้สึกได้ ...อาจจะเพราะด้วยความที่ "Hairspray เอาใจใส่กับการเป็นหนังเพลงมากไปหรือเปล่า ?" อันเป็นคำถามในสมองหลังจากดูจบ คงคลั่งค้างให้ผมรู้สึกไม่สุดกับสิ่งที่บทหนังเล่าออกมา พลอตย่อย กลับยังดูประดักประเดิดไปหน่อย (ยกตัวอย่าง เช่น ความรักของคู่พระนาง ทั้ง 2 มันเริ่มได้ง่ายเกินไป) อีกทั้งหนังยังเล่นกับความรู้สึกของคนดูในประเด็นสังคมได้ไม่แรงไม่โดนเท่าที่ควร ...ถ้าผู้สร้างจะทำให้หนังมีอะไรให้น่าจดจำมากไปกว่าการเต้นได้แล้ว ก็น่าจะเพิ่มเวลาให้ ผกก.แชงค์แมน ได้ทำอะไรกับความเป็นดรามาอีกสักนิดสักหน่อย ...ผมเชื่อว่า ผกก.คงจะจัดการได้ เพราะเท่าที่ได้เห็นในหนังก็นับว่า เกือบๆจะถึงจุดพีคแล้วเชียว "Hairspray" ...เป็นหนังบันเทิงๆแบบซัมเมอร์ที่สนุก ดูแล้วอิน ชวนให้เราอยากทำอะไรมากไปกว่าการนั่งดูเฉยๆ หากแต่มันก็น่าเสียดายที่หนังน่าจะทำประทับใจผมได้ ถ้ามันมีเวลาให้ได้แรงมากกว่านี้อีกสักหน่อย ...สำหรับใครที่ชื่นชอบหนังเพลง ผมขอรับรองว่า คุ้มค่าเวลาและเงินที่เสียไปอย่างแน่นอน (มิหนำซ้ำ ก่อนกลับบ้าน อาจจะต้องจ้ำอ้าวเข้าร้านซีดี เพื่อซื้อซาว์ดแทร็ก กลับไปอินต่อที่บ้านด้วย ก็เป็นได้) เกรด B+ ... {เขียว -แดง เพิ่มเข้ามา... ซึ่งที่เน้นนั้นจะเป็นที่ผมพูดถึง ส่วน ดูดี(เขียว) -ดูด้อย(แดง) ของหนังแต่ละเรื่องครับ ...สำหรับบางคนที่ยังไม่ได้ดูหนัง แล้วอยากจะรู้ว่าหนังมีอะไรดีอะไรด้อยบ้าง ก็อ่านเอาจากที่ผมทำไฮไลท์ไว้ก็ได้เลยครับ ตามแต่สะดวกละกัน"You Can't Stop the Beat" "นักแสดงร้องรวม" หนึ่งในเพลง ที่มันส์ สนุก และเพราะจนขนลุกซู่ ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน...
Create Date : 10 สิงหาคม 2550
Last Update : 10 สิงหาคม 2550 0:11:36 น.
3 comments
Counter : 2110 Pageviews.
}
) 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
@ 
เสียดายที่หนังเลือกจะหยิบประเด็นสังคมมาใส่ไว้ในหนัง แต่กลับเล่นประเด็นที่ตัวเองเลือกมาใช้เองได้ไม่เต็มที่เท่าที่ควร หนังจึงยังไม่ประสบความสำเร็จทั้งด้านบทภาพยนตร์ ควบคู่ไปกับการเอนเตอร์เทนคนดูได้ยอดเยี่ยมทั้งสองด้าน เหมือนกับที่ Chicago เคยทำได้และประสบความสำเร็จมาแล้ว
ปล. โพสที่ไหนก็ต้องขอลงท้ายว่า "John Travolta แรดจริงๆ"