"Superman Returns" ... It's not easy to be me
ในโลกของเหล่าซูเปอร์ฮีโร่ จะมีใครสักกี่คนกันที่ไม่เคยรู้จัก หรือได้ยินชื่อของ "ซูเปอร์แมน" ...
"ซูเปอร์แมน" ถือกำเนิดมาได้นานแสนนาน เกินกว่า 50 ปี ...เริ่มบินสู่ฟ้าปฐมฤกษ์เป็นครั้งแรกในรูปแบบหนังสือการ์ตูน แห่งสำนัก ดีซี คอมมิคส์ (ถือกำเนิดก่อนที่จะมี แบทแมน เสียอีก) ความสนุกอย่างคลาสสิคของตำนานซูเปอร์ฮีโร่คนแรกๆในโลก ได้สร้างรากฐานกลุ่มแฟนเอาไว้อย่างหนาแน่น แผ่อำนาจความยิ่งใหญ่บนแผงการ์ตูนอย่างเดียวก็ไม่เพียงพอ เลยต้องพึ่งบารมี วอร์เนอร์ บราเดอร์ส เข้าช่วย สร้างผลิตผลความซูเปอร์บนแผ่นฟิล์ม ...สองภาคแรกของ Superman the Movie ทำดี เพราะได้ผู้กำกับฟอร์มเจ๋ง(ในสมัยโน้น) อย่าง ริชาร์ด ดอนเนอร์ (Lethal Weapon , The Omen) มารับหน้าที่สร้างความประทับใจให้ทั้งกลุ่มแฟนผู้ติดตามมาแต่ครั้งเป็นคอมมิคส์ และกลุ่มนักดูหนังที่พิสมัยความสนุก ส่วนสองภาคหลัง กลับเป็นงานโนเนมที่เหมือนจะไม่มีใครอยากจำกันสักเท่าไหร่
ผมอาจจะพออนุโลมขอถือตัวว่าเป็นแฟนของพี่ซุปได้อยู่บ้างเล็กน้อย ...เพราะตอนเด็กๆก็เคยอ่านการ์ตูน "ซูเปอร์แมน" ได้สักระยะหนึ่ง (ซึ่งจำได้ว่าเคยอ่านเท่านั้นเอง แต่จำไม่ได้แล้วว่าเป็นตอนไหน ภาคไหน) ส่วนตัวหนัง ไม่ว่าจะภาคใด ผมก็ไม่เคยได้ริลองเช่าแผ่นมาดูเลยสักครั้ง ซึ่งมันมีเหตุผลอยู่ตัวเดียวที่ดูจะมักง่ายอยู่ แต่ก็ต้องขอตอบไปว่า "ขี้เกียจดูจริงๆ" (ก็ตั้ง 4 ภาคเลยนะนั่น ...แต่ช้าแต่คิดไว้แล้วว่า ถ้ามีเวลาก็จะพยายามดูให้ได้)
ด้วยความที่เคยได้แต่อ่าน ก็เลยพอรู้จักถึงความยิ่งใหญ่ในการ์ตูนตัวนี้มาพอควร ...เพียงเอาแค่คำว่า "ซูเปอร์" นำหน้ามาวัดกันเท่านั้นก็พอ ฮีโร่ตัวอื่นๆในสารบบเป็นอันต้องกระเจิง ...สไปเดอร์แมน ก็แค่ "ไอ้แมงมุม" แบทแมน ก็ได้เป็นแต่ "เจ้าชายรัตติกาล" กลุ่มแฟนแทสติค โฟร์ อย่างเก่งก็เพียง"มหัศจรรย์" แล้วใครคนไหนเล่าที่จะสุดยอดได้สมชื่อเท่าพี่ซุปคนนี้อีก
ถ้าเลือกเป็นฮีโร่ได้ ฮีโร่คนนั้นที่ผมอยากเป็นมากที่สุด ก็คงต้องเขาคนนี้นี่แหละ... (เป็นความใฝ่ฝันตอนเด็กๆ ที่แอบบ้าถึงขนาดจับผ้าห่มสีแดงมาผูกหลังแล้วทำตัวพาดเก้าอี้ คิดว่าตัวเองคือ ซูเปอร์แมน เฮอะๆ)
Superman Returns ... เป็นการสานต่อ ที่ถือตัวว่าเป็นภาคที่สามของ Superman the Movie (แม้ว่าหนังชุดเก่ามันจะมีภาคสามเป็นของตัวเองแล้วก็ตามทีเถอะ) หลังจากที่ภาคสองของ ผกก.ดอนเนอร์ ไปจบลงตรงที่ ซูเปอร์แมน ได้ขอตัวลาจากโลกเพื่อกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดบนดาวคริปตัน ...5 ปีต่อมา ที่เขาจากไป เมโทรโพลิส กลับมาสู่ยุคมืดอีกครั้งหนึ่ง การก่ออาชญากรรมถือกำเนิด พร้อมกับการตายไปอย่างไม่มีใครรู้สาเหตุของยอดฮีโร่ที่ชาวเมืองต้องการ โดยเฉพาะ กับสาวคนรัก "โลอิส เลน" (เคต บอสเวิร์ธ) เธอได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด (และฉันจะอดทนแม้แทบขาดใจ ...ปาล์มมี่ซะอย่างงั้น) กับการจากไปโดยไม่มีคำเอ่ยลา ...ถึงแม้ว่าความรักยังคงยึดมั่นอยู่กับเธอ แต่ความแค้นก็มีอันประทุขึ้น เมื่อโลอิสใช้งานเขียนอาชีพของเธอเป็นการประชดประชันคืน ...บทความ "ทำไมโลกนี้ถึงไม่ต้องการซูเปอร์แมน" ของโลอิส ได้การรับเลือกให้เป็นงานพูลิตเชอร์ยอดเยี่ยม ...แม้เธอจะรู้สึกสะใจที่ได้ทำอย่างนี้ แต่สุดท้าย โลอิส ก็หนีความจริงไม่เคยพ้น ว่า เธอยังคงรักซูเปอร์แมนหมดใจ
หลังจากพบกับความจริงที่เจ็บปวดบนดาวคริปตันซึ่งไม่หลงเหลือซากสิ่งมีชีวิตอะไรอีกแล้ว ซูเปอร์แมนก็หวนกลับสู่โลก ...และได้พบว่า โลกแห่งความดีที่เขาเคยสร้างเอาไว้ ไม่เหมือนตอนก่อนจากไป อีกด้วยที่ศัตรูตัวฉกาจ "เล็กซ์ ลูเธอร์" (เควิน สเปซี่ย์) ก็หลุดจากคุกเอาจนได้เพียงเพราะเขานั่นเองที่ไม่ยอมไปขึ้นศาล รวมทั้งคนรักเก่า โลอิส เลน ได้เห็นซูเปอร์แมนเป็นเพียงคนอื่นไปแล้ว
ซูเปอร์แมน ในหน้ากากของคลาร์ก เค้นท์ ต้องพบว่าตัวเองกลายเป็นเพียงคนนอกของโลอิส ...ในขณะที่คนในคนใหม่ที่ถูกเข้ามาแทน ก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล เพราะ "ริชาร์ด ไวท์" (เจมส์ มาร์สเดน) ก็คือหลานชายบก. เดลี่บูเกิ้ล เพียงแค่มีมือที่สามมาร่วมวงสนทนาก็ตำตาเค้นท์มากพอแล้ว ไม่วายที่เขาและเธอก็ยังพ่วงพยานรักตัวน้อย "เจสัน" ให้ตำใจเขาเจ็บมากกว่าเดิมไปอีก
เอาแค่ความรักก็หนักใจพอที่จะบั่นทอนขุมพลังไปไม่น้อยแล้ว ไหนจะยังมีหน้าที่การงานฮีโร่ ชวนหนักอกอีก ...ด้วยหนี้แค้นที่สหายเก่าเคยยื่นคุกมาให้ "เล็กซ์ ลูเธอร์" ก็ถึงเวลาให้แผนการร้ายครั้งใหม่เอาคืน ซูเปอร์แมน อีกครั้ง และครั้งนี้แผนการของเล็กซ์ มีผลต่อชีวิตของซูเปอร์แมนกันอย่างตรงๆ ...เมื่อ คริปโตไนท์ สิ่งเดียวที่ฆ่าซูเปอร์แมนได้ มาตกอยู่ในมือของ เล็กซ์ ลูเธอร์ คนนี้
Superman Returns ภายใต้การบังคับควบคุมเครื่อง ของกัปตัน ไบรอัน ซิงเกอร์ ...เหินขึ้นสู่ฟากฟ้าได้อย่างสวยงาม และทรงพลัง ในความเป็นหนังซูเปอร์ฮีโร่ มีเรื่องเล่าที่ดี มีเนื้อหาน่าติดตาม ...ตามสมัยนิยมที่หนังฮีโร่โดยส่วนใหญ่ มักชอบเล่นกับเรื่องราวในจิตใจของเหล่ามนุษย์เหนือมนุษย์ ซึ่งขัดแย้งในภาระ หน้าที่ ความรับผิดชอบของตัวเอง ที่ถูกโยงมาถึงคนใกล้ตัว หลังจาก Spiderman เป็นต้นมาการบุกเบิกตลาดฮีโร่ก็กลับมาแรงเอาอีกหน พร้อมกับแนวทางเล่าเรื่องเช่นนี้ ที่เจาะลึกเข้าไปถึงความเป็นจริงมากยิ่งขึ้น พยายามสร้างภาพให้เห็นว่า ซูเปอร์ฮีโร่ก็มีหัวใจนึกถึงตัวเอง ใช่สักแต่หาเรื่องรังควานหัวใจเหล่าผู้ร้ายกันลูกเดียว ...มันคือโจทย์บังคับที่เหล่าผู้สร้างโดนบีบให้ต้องเดินตาม ถ้าคิดจะปลุกวิญญาณพี่ซุป ต้องใช้ยาขนานทางดรามาเท่านั้น
ด้วยความน่าไว้เนื้อเชื่อใจ อันเนื่องมาจากเครดิต ตระกูลหนังเอ๊กซ์ ทั้งสองภาค ... ซิงเกอร์เลยมีความเหมาะสมทุกประการที่จะมานำทางการบินหนใหม่ของพี่ซุป แล้วยิ่งกับซิงเกอร์เองก็ทำตัวเป็น แฟนพันธุ์แท้ของพี่ซุปอยู่แต่ก่อนแล้วแฟนรุ่นเก่าเลยหมดกังวลไปได้ เพราะอย่างน้อย งานที่พวกเขารักจะไม่ต้องถูกปู้ยี่ปู้ยำโดยผู้กำกับที่ไม่รู้จักฮีโร่ขวัญใจของชาวเขา
แม้จะเป็นแค่แฟนพันธุ์ทางก็ตามที แต่ตัวผมเองก็คาดหวังไว้ว่า สิ่งที่ซิงเกอร์ทำต้องเจ๋งและเยี่ยมแน่นอน ...โดยถ้าเขาไม่เคยกำกับ X- Men มาก่อน ผมคงจะไม่รู้สึกอย่างนี้หรอก
เพราะโครงเรื่องที่แข็งแรง มีแนวทางที่น่าสนใจ ...การย้อนกลับมาสร้างภาคสาม แล้วโยงใยเอา เรื่องของความเปลี่ยนแปลงในโลก ที่ไม่มีซูเปอร์แมน มาเล่น กลายเป็นความมันส์มือของผู้กำกับซิงเกอร์ที่ถนัดนักกับการเล่นความสัมพันธ์ความขัดแย้งระหว่างตัวละคร ...เรื่องราวระหว่าง ซูเปอร์แมน กับ โลอิส เลน หรือจะคลาร์ก เค้นท์ กับ เลน ต่างก็ดูมีเงื่อนงำให้ต้องคอยติดตามความเป็นไปในสัมพันธภาพ ...การโฟกัสเข้าไปในจิตใจของคนสองคนที่เคยรักกัน แต่ต้องแยกกันเพราะความไม่เข้าใจ กำลังพยายามสร้างความรู้สึกที่คนดูต้องคอยคิดตามว่าเวลานั้น เขาหรือเธอกำลังคิดอะไร แม้ในภาพอาจจะฟ้องเป็นอีกอย่างอยู่ แต่ถ้ามองลึกๆแล้ว ใจของเขาหรือเธอย่อมไม่ใช่อย่างที่ภาพแสดงออก ...ฉากทุกฉากที่แบรนดอน รูธ กับ เคต บรอสเวิร์ธ เจอกัน มันก่อซึ่งความโรแมนติกได้อย่างอัตโนมัติทันที ไม่ว่าฉากนั้นจะอยู่ในสถานการณ์หน้าระรื่น หรือหน้าสิวหน้าขวาน ยังไงมันก็แอ๊บโรแมนซ์ได้ทั้งนั้น
บทหนังของ ไมเคิล โดเฮอร์ตี้ และ แดน แฮร์ริส รับใช้งานกำกับของซิงเกอร์ได้เป็นอย่างดี ...ทุกอย่างมีความพอดี มีจังหวะเรื่องที่ลงตัว ในงานกำกับที่ให้อารมณ์คนดูได้อย่างตรงๆ โต้งๆ ซิงเกอร์มีวิถีทางการเล่าที่สนุก รู้ว่าช่วงไหนควรให้อะไรคนดู แทบจะสั่งคนดูให้คล้อยตามอารมณ์หนังได้เลยอย่างไงอย่างนั้น
ซิงเกอร์ อาจจะพาผมเคลิบเคลิ้มเพลิดเพลินไปกับหนังได้ทั้งเรื่อง อยู่ก็ถูก ...แต่ผิดถนัดที่ความสนใจของผมในเวลา 150 นาทีมันไม่ปะติดปะต่อ ความอืดความเอื่อยเรื่อยๆเนือยๆใน Superman Returns พาผมง่วงไปได้อยู่หลายหาว
ยังบวกกับฉากแอ๊คชั่นที่ผมพยายามคาดหวังซึ่งความมันส์ระทึกใจ ...แต่กลายเป็นว่า ความสนุกของหนังพี่ซุป ในฉากเหล่านี้ดันมีแต่ความฝืด มีแต่ความหน่วง ไม่ว่าจะเป็นฉากไหนๆ ความรู้สึกลุ้นของผม ไม่ไปพร้อมความ(บิน)เร็วเหนือเสียงของพี่ซุปเลย ถือว่าเป็นการผิดฟอร์มบู๊ จากงานหนังเอ๊กซ์ของผกก. ซิงเกอร์ที่ไม่น่าให้อภัย
แบรนดอน รูธ กับการสวมบทพี่ซุปหนแรก ให้การแสดงที่น่าประทับใจ ด้วยความหล่อที่สูสี คริสโตเฟอร์ รีฟส์ ผสมกับความนิ่งในแววตา ที่แฝงซึ่งความเหงาและเศร้าอยู่ลึกๆ รูธสร้างตัวละครที่ดูมีเลือดมีเนื้อมีตัวตนบนโลกของพวกเราอย่างน่าเชื่อถือ ชาวต่างดาวคาร์-เอล ในร่างมนุษย์คลาร์ก เค้นท์ ผู้สวมกางเกงในแดง ...ซูเปอร์แมนของรูธ ดูดีดูเหมาะอย่างหาที่ติไม่ได้ (ให้ดูที่ความสามารถไม่ใช่ดูที่เป้านะฮะ) , เควิน สเปซี่ย์ ทำตัวโอเวอร์แอ๊คสวมบท "เล็กซ์ ลูเธอร์" ได้อย่างสุดเนียน ความบ้า ความตลก และความอำมหิตถูกผนวกเข้าไปในจิตวิญญาณการแสดงคุณภาพของเขา ถึงแม้คนดูจะรู้สึกรำคาญตัวละครนี้ให้ตายเลยเถอะ แต่สุดท้ายแล้วก็ต้องยอมให้ เพราะเขาคือตัวแต่งแต้มสีสันที่ทำให้หนังมีความเข้มข้น อีกทั้งยังเป็นผู้ร้ายตัวเอ้ที่คู่ควรกับซูเปอร์แมนเป็นที่สุด , เคต บอสเวิร์ธ อาจดูธรรมดามากที่สุดในหนัง แต่การเล่นเป็น "โลอิส เลน" ก็ถือว่าไม่ใช่บ้านๆเลย ...บอสเวิร์ธยังพอสร้างอารมณ์ตัวละครให้ดูมีมิติได้บ้าง คนดูก็อินตามกันได้อยู่ แล้วกับการประกบรูธ ในทุกฉาก ก็อย่างที่ผมบอกไป ...เธอก็มีส่วนทำให้มันดูโรแมนติก , เจมส์ มาร์สเดน เป็นตัวประกอบที่ไม่ค่อยได้เล่นอะไรมาก แต่ก็ไม่เป็นส่วนเกิน ...แม้ใจจริงอาจจะเอียงลุ้นรักไปทางพี่ซุปมากกว่าอยู่ แต่ผมก็ยังแอบไปสงสาร โชคชะตาความรักเพื่อเพียงผ่านของพี่ริชาร์ดเอาซะอย่างงั้น , เจ้าหนูเจสัน หาเด็กหน้าคล้าย แมคเคอเลย์ คัลกิ้น มาเล่นได้อย่างน่ารัก และ พาร์กเกอร์ โพซี่ ขโมยซีนเล่นฮาได้น่าชังเสียจริงๆ
งานเทคนิคซีจี เข้าขั้นเยี่ยม เนียนเอาการ ต้องยอมรับฝีมืออนิเมเตอร์ที่เก็บรายละเอียดยิบย่อยของหลักฟิสิกส์ได้อย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วย ความเร็ว ความแรง ซูเปอร์แมนบินได้สวยเสียจริงๆ
เพลงสกอร์เปิดไตเติ้ล ของ จอห์น วิลเลี่ยมส์ ฟังทีไร ก็ยังขนลุกได้ซะทุกทีไป ทั้งเก่า ทั้งขลัง และคลาสสิคไม่เสื่อมคลาย
Superman Returns ยังไม่ใช่ความประทับใจสำหรับตัวผม เป็นหนังฮีโร่ที่สนุกกำลังดี ดูเอาเรื่องก็รู้สึกชอบ แต่พอดูเอามันส์กลับไม่ค่อยจะได้อะไร ...แม้ภาคนี้จะดูไม่สวยหรูในที่สุด แต่มันก็เป็นการกลับมาพร้อมนิมิตรหมายอันดีอันควร ที่ชวนให้คิดถึงความเข้มข้นของภาคต่อๆไป ตราบใดที่งานซูเปอร์ชิ้นนี้ยังอยู่ในมือ ของ ไบรอัน ซิงเกอร์ ชาวเราก็หายห่วงไปได้เลย...
ดู{ดี} วิธ มายเซลฟ์ :
1. ดรามา โรแมนติก รสละมุน
2. งานกำกับ และบทหนัง ที่ทำได้อย่างลงตัว
3. ซีจี สวย ตะลึง และตื่นตา
4. แบรนดอน รูธ ...คนนี้แหละคือ ซูเปอร์แมนที่เรารอคอย
ดู{ด้อย} วิธ มายเซลฟ์ :
1. ความอืด ความหนืด ความเนือย
2. ฉากแอ๊คชั่นที่มันส์แบบฝืดๆ
เกรด B+
ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน...
1 Comment ของคุณ คือ 1 Happy ของเจ้าของบล็อก ขอบคุณมากครับ
| Create Date : 11 กรกฎาคม 2549 |
| Last Update : 11 กรกฎาคม 2549 20:38:16 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 3533 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
@ 
ขอบคุณ สำหรับภาพ พี่ซุป มาก ๆ ค่ะ