"Charlie Wilson's War" ... หนังการเมืองที่สักแต่'พูด' หากก็ยังโคตร'สนุก'กว่าเรื่องจริงแถวนี้ ถ้าพูดถึงหนังที่ว่าด้วยเรื่อง 'การเมือง' แล้ว... คนส่วนใหญ่ก็คงจะคิดว่า มันต้องเป็นเรื่องที่ยุ่งยาก มีความซับความซ้อนในประเด็นที่แฝงวาระอะไรของมันลงไป ...ดูยากก็ว่าเรื่องหนึ่ง ยังไม่รวมอีกเรื่องที่ก็คาดกันไปว่าคงจะดูน่าเบื่อ น่ารำคาญ มีแต่อะไรก็ไม่รู้ที่เราไม่เข้าใจ ไม่ว่าจะการกระทำ ความคิด ยันไปถึงการใช้คำพูดที่ศัพท์แสงก็คงต้องสูงเกินหูเราๆจะรับฟังกันได้ ก็เอาเป็นสรุปความง่ายๆ ...แค่ได้ยินว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับ การเมือง ชาวบ้านเราๆก็พากันเครียดขึ้นสมองล่วงหน้่าไปแล้ว "Charlie Wilson's War" ... ก็คือ หนังการเมืองอีกเรื่องหนึ่ง ที่ก็คงเข้าข่ายไม่น่าจะสำเริญสำราญใจได้สักเท่าไหร่ หากขาดซึ่ง... การมีดารานำเป็นถึงเจ้าของออสการ์ 3 คน อย่าง "ทอม แฮงค์ส", "จูเลีย โรเบิร์ตส", "ฟิลิปส์ ซีมัวร์ ฮอฟฟ์แมน" บวกกับอีกหนึ่งผู้กำกับออสการ์คุณภาพ "ไมค์ นิโคลส์" ...ฉะนั้นแล้วก็ยังดูโล่งใจไปได้หนึ่งเปราะ เพราะถึงจะดูยาก หากสุดท้ายทั้ง 4 คน จะทำให้หนังมีความหมายขึ้นมาในความทรงจำได้บ้าง ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะคาดหวังไม่ได้ Charlie Wilson's War ... เป็นอีกหนึ่งการเมืองที่ถูกสร้างขึ้นมาจากเค้าโครงเรื่องจริง ที่อ้างอิงมาอีกทีจากหนังสือที่ได้ชื่อว่าเป็น Best Seller ...พูดถึง สส. หนึ่งคน ผู้เคยเป็นเพียงกลไกเล็กๆในอุตสาหกรรมการเมืองอเมริกา ที่หาญริกล้าในอุดมการณ์ ลุกขึ้นมากระทำการบางอย่าง เพื่อเป็นการต่อสู้กับภัยสงครามเย็น ที่สองมหาอำนาจ สหรัฐฯ และ โซเวียต กำลังขัดเคืองเล่นสงครามจิตวิทยาใส่กันอย่างไม่มีใครยอมใคร... แม้ในเปลือกหน้าแล้ว "ชาร์ลี วิลสัน" จะดูเป็นนักการเมืองที่มีภาพดูไม่น่าเชื่อถือสักเท่าไหร่ (ด้วยความเป็นเพลย์บอย จอมกะล่อน ที่รักในสุรา ปลาบปลื้มในสตรี มากไปกว่าชีวิตที่มีอำนาจ) ...หากแต่เมื่อเขาเกิดอารมณ์ที่จริงจังอะไรขึ้นมาแล้ว ชาร์ลี ก็ไม่ยั้งที่จะทำทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของสังคมโดยรวม ...และนั่นจึงเป็นเหตุผลทำให้เขาถูกดึงเข้ามาในเกมผลประโยชน์ของเศรษฐินีสาว "โจแอน เฮอร์ริ่ง" ที่กำลังล็อบบี้ หาเงินด้วยงานสังคมทุ่มทุนสร้างของเธอ เพื่อทำการลงขันช่วยเหลือให้ชาวปากีสถานที่เป็นเหยื่อสงคราม ได้มีปืนอาวุธยุทโธปกรณ์เอาไว้ขึ้นต่อสู้กับความอยุติธรรมที่โซเวียตหยิบยื่น นอกจากอำนาจทางการเมือง และเงินตรา อีกหนึ่งสิ่งที่ขาดไม่ได้ ก็คือ ผู้ควบคุมปฏิบัติการ ซึ่งหน้าที่ก็ต้องเป็นของ CIA มือเก๋า(แต่ปากโวยวาย) อย่าง "กัส อัฟราโคโทส" ...ที่นำเสนอแผนการรุกฆาตอันแยบยล และได้ผลอย่างรุนแรง จนสุดท้ายท้ายสุด ก็สามารถเอาชนะโซเวียตได้โดยสง่าผ่าเผย ...หากสุดท้ายก็กลับกลายเป็นการตกม้าตายที่แสนจะเวทนาในวันที่ 9 กันยายน 2001 ...หายนะแห่งประวัติศาสตร์ที่อเมริกาต้องจดจำไม่อาจลบเลือน หลังจาก 3 ปีที่แล้ว เพิ่งเจอะกับ จูเลีย โรเบิร์ตส ในหนังรักสายสัมพันธ์สี่เส้า "Closer" ...กลับมาอีกหน ผกก.นิโคลส์ ก็ยังติดสอยสาวบานฉ่ำคืนจอด้วยกัน แถมยังพ่วงเอา แฮงค์ส และฮอฟฟ์แมน มาเสริมทีมแข็งปั๋ง ที่รับประกันคุณภาพความเข้มข้นทุกอณู ...ด้วยเหตุฉะนี้แล้ว Charlie Wilson's War จึงถูกมองเป็นหนังหวังรางวัลกันล่วงหน้า โดยยังไม่จำเป็นต้องวัดด้านคุณค่าของเรื่องการเมืองบนหน้าหนังแต่อย่างใด แม้หน้าหนังจะมองเหมือนการเมืองเป็นเรื่องสุดจะเครียดที่เอามาขึ้นจออีกแล้ว เพียงเพื่อเสนอหน้าความเป็นมหาอำนาจโลกสุดเก่งกาจของอเมริกา... หากความจริงยิ่งกว่าจริงที่หนังนำเสนอ กลับมีประเด็นที่อยากจะแว้งกัดประเทศตัวเองกันซะมากกว่า... นั่นจึงเป็นความน่าสะใจอย่างหนึ่ง ที่ทำให้หนังการเมืองเรื่องนี้มีคุณค่าน่ารับชมสำหรับคนที่กำลังเบื่อหน่ายมหาอำนาจแห่งประเทศนี้อยู่ หากที่มากกว่าความสะใจแล้ว ...Charlie Wilson's War ยังให้เราได้สนุกกับเรื่องราวของ การเมือง ที่กลายเป็นเรื่องไม่น่าเบื่อในบัดดล ...เมื่อมันอยู่ในมือของคนที่รู้วิธีเล่า และสามารถเร้าใจให้อยากติดตามได้ทุกนาที โดยไม่จำเป็นต้องรู้ศัพท์แสงการเมืองอะไรให้มาก ก็ยังพอมองข้ามให้ไม่ขัดอกขัดใจอะไร มีเพียงแค่สิ่งเดียวที่จำเป็นที่สุด ที่ต้องใช้ระหว่างการดูหนังเรื่องนี้ ก็คือ การมีสมาธิจดจ่ออยู่กับหนัง ...แม้จะรู้เรื่องราวหรือไม่รู้มาก่อนหน้าใดๆ หากมีสิ่งนี้แล้ว ก็จะรู้สึกเพลิดเพลิน ห้ามความเบื่อได้ชะงักนักแลเลยทีเดียว ...แล้วเมื่อเราเพลินไปกับมัน ที่เหลือหลังจากนั้นก็จะรู้สึกได้ว่ามันก็มีอะไรมากกว่าการเป็นหนังการเมืองที่สักแต่ พูด พูด และพูด แบบเคยๆ ...คือ ความน่าประทับใจ ในการเอาบทเรียนเลกเชอร์ชวนเครียด มาตีความให้กลายเป็นหนังตลกร้าย รักดอกจึงหยอกเล่น(แรง) ได้อย่างเนียน งานกำกับของ ไมค์ นิโคลส์ สามารถเอาเรื่องและการแสดงได้อยู่หมัด มัดผมให้ติดกับหนังจนแน่นหนา แทบขยับสายตาเบือนหนีไปจากจอมิได้ ...ไม่ใช่แค่กลัวจะดูไม่รู้เรื่อง แต่ก็ยังกลัวจะพลาดในทุกนาทีที่หนังดำเนินตรงๆไม่อ้อมค้อม หากก็เร้าอารมณ์สนุกให้อย่างจังเบอร์ ...อีกทั้งตัวบทหนัง ก็เขียนเล่าได้มีจังหวะเบา จังหวะเร้า สามารถข่มความเป็นการเมืองที่หนักแน่น แฝงไปด้วยแง่มุมตลกๆ ที่ทั้งเน้นขำและแอบเสียดสีอย่างร้ายไปโดยพร้อมเพรียง ...และไดอะล็อกก็ พูด พูด พูด พ่น พ่น พ่น ได้อย่างชาญฉลาด และมีชั้นเชิงในการใช้คำ อีกประโยคคมๆก็มีมากเกินจำได้ ...แม้กระทั่งกับคำด่าว่า สัตว์ชนิดหนึ่ง จากปากจูเลีย โรเบิร์ต ก็ปล่อยถูกที่ถูกทาง แร๊งงงงงง ซะ (นิโคล แอ๊บแบ๊ว...ขอบอก!!!) การแสดงของ 3 ดาราแม่เหล็ก ก็ไม่มีใครทำหน้าที่ได้ผิดหวัง หากจะติดในความจำก็แตกต่างกันไป ...ถ้าเรียงจากน้อยไปหามาก... จูเลีย โรเบิร์ตส ยังใช้พลังน้อยกว่าใครเพื่อน เสมือนเป็นตัวประกอบที่มาเพื่อประกอบเรื่องจริงๆ ไม่ขอบทบาทอะไรมากกว่านั้น ...ทอม แฮงค์ส ดูน่าเชื่อถือกับภาพของสส.เพลย์บอย และแสดงได้หลากอารมณ์สมมาตรฐาน 2 ออสการ์ ...หากก็ยังต้องแพ้พลังให้กับ ฟิลิปส์ ซีมัวร์ ฮอฟฟ์แมน... คนนี้สิแน่จริง ที่บังอาจแย่งซีนจากทุกคนได้อย่างหมดจด กับมาดซีไอเอพุงหลามจอมสบถ และเจ๋งพอจะเข้าชิงออสการ์ได้อย่างน่าสมควร (แต่ไม่อาจได้รางวัล ...เพราะ ฆาเวียร์ บาเด็ม แห่ง No Country For Old Men ยังเด็ดขาดกว่ากันเยอะ) นอกเหนือจากแม่เหล็กทั้ง 3 ที่เรียกคนดูเข้าโรง ...บรรดา Charlie's Angels (เรื่องนี้มีจำนวนมากกว่าหนังเรื่องนั้นอยู่ 1) ก็คือ อีกกลุ่มบทบาทที่ทำหน้าที่ดึงคนดู(โดยเฉพาะบรรดาชายๆ)ให้ตรึงตาติดจอได้จังๆ แต่ละคนก็ทำเอาละลายได้แทบทั้งนั้น ...โดยเฉพาะ "เอมี่ อดัมส์" ก็แนบเนียนกับบทผู้ช่วยชาร์ลี จนแทบทำให้ลืมว่าเดือนก่อน เพิ่งจะเห็นเธอเป็นเจ้าหญิงจอมกรีดกรายแห่ง Enchanted มาแหม่บๆนี่เอง "Charlie Wilson's War" ...หนังการเมืองเหมือนจะเครียดที่เข้มข้นในเนื้อหา หากก็สามารถดูเอาสบาย คลายความกังวลได้เป็นปลิดทิ้งซะอย่างงั้น... สำหรับคนที่ชอบหนังแนวนี้ ไม่ควรจะพลาด หากกับคนที่ต้องการความบันเทิง ก็น่าจะรู้สึกติดใจไปกับหนังได้ไม่ยาก หากแค่มีสมาธิ จับจดสนใจโดยตลอดเพียงเท่านั้น ...หรืออย่างน้อยๆแล้ว การเสียเวลาดูหนังเรื่องนี้ ก็ยังเป็นอะไรที่โคตรสนุกยิ่งกว่า การเสียเวลาเซ็ง การเมืองแถวนี้ๆ ที่เหมือนจะสงบ (ก็มีคนพยายามพร่ำบอกอย่างงั้น)...แต่ความจริง เป็นอย่างไร ก็รู้ๆกันอยู่ ขอแนะนำ...ครับ เกรด A- ... {} คุยแหกโค้ง..สุดท้าย Oscar 2008 : เข้าชิงเพียงสาขาเดียว และก็อย่างที่พูดไปว่า ป๋าฮอฟฟ์แมนนั้น คงมีสิทธิ์ได้แค่กระพริบตาปริบๆ มองดูผู้ชนะ ที่ค่อนข้างแน่นอนว่าจะเป็น ฆาเวียร์ บาร์เด็ม (หรือรองเต็ง...ทอม วิลคินสัน) ส่วนที่เป็นฟอนท์สี เขียว-แดง เพิ่มเข้ามา... ซึ่งที่เน้นนั้นจะเป็นที่ผมพูดถึง ส่วน ดูดี(เขียว)-ดูด้อย(แดง) ของหนังแต่ละเรื่องครับ ...สำหรับบางคนที่ยังไม่ได้ดูหนัง แล้วอยากจะรู้ว่าหนังมีอะไรดีอะไรด้อยบ้าง ก็อ่านเอาจากที่ผมทำไฮไลท์ไว้ก็ได้เลยครับ ตามแต่สะดวกละกัน ขอเชิญทุกท่านเสนอความคิดเห็นกัน... 1 Comment ของคุณ คือ 1 Happy ของเจ้าของบล็อก ขอบคุณมากครับ   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2551 5 comments Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2551 0:07:20 น. Counter : 4477 Pageviews. Share Tweet

อยากดูนะคะ แต่เร็วๆ นี้คงต้องดูเรื่องที่แม่ดูได้ด้วยก่อน แหะๆ   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 19 กุมภาพันธ์ 2551 15:21:21 น.

Myspace Hello Comments แล้วจะพยายามหาเวลาไปดูก่อนประกาศผล Oscar ค่ะ ชอบทั้ง Tom Hanks..และ Julia Roberts เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว..   โดย: เริงฤดีนะ 19 กุมภาพันธ์ 2551 22:55:43 น.

พี่ให้ B+ นะ รู้สึกว่าโอเค ประเด็นมันชัดดี กำกับเรื่องราวให้ไปข้างหน้าได้ดี แต่ยังทำไม่ถึงจุดที่มันควรจะเป็น ยังไม่สามารถทำให้มัน touch ได้เหมือนตอนดู Closer คนที่ชอบที่สุดในเรื่องก็คือลุงฟิลิป กับ เอมี่ อดัมส์ นี่แหละ ในขณะที่เจ๊จูเลียนั้นก็ไม่ได้เล่นได้สมศักดิ์ศรีออสการ์เท่าไหร่นัก เป็นบทที่เอาใครมาเล่นก็ได้ (อย่างไรก็ตาม ฉากที่เธอด่าออกมาพร้อมสายตาจิกๆนั้น เป็นฉากที่ฮามากๆ - และเป็นฉากเดียวที่พี่รู้สึกว่าจูเลียเล่นดีในหนังเรื่องนี้)   โดย: nanoguy IP: 125.24.68.3 25 กุมภาพันธ์ 2551 23:44:29 น.

+ พี่ชอบเรื่องนี้ตรงมันเป็นหนังการเมืองที่ดูแล้วไม่เครียดมาก กับบทสนทนาจิกกัดอันชาญฉลาดและแสบสันต์ ... แต่ประเด็นของสงครามในเรื่องกลับใหญ่โตมโหฬาร และส่งผลกระทบตามมาอีกมากมายจนถึงทุกวันนี้ด้วยซ้ำอ่ะครับ + เอมี่ อดัมส์ ดูน่ารักเจงๆ แหละ ... แล้วก็อย่าลืม เอมิลี่ บลันท์ ที่โผล่มาตอนต้นๆ เรื่องแว้บนึงด้วยนะครับ   โดย: บลูยอชท์ 27 กุมภาพันธ์ 2551 20:22:23 น.

ไปๆมาๆ ให้มันเพิ่มเป็น A- แล้วกัน   โดย: nanoguy IP: 125.24.86.179 28 กุมภาพันธ์ 2551 4:18:09 น.