Bloggang.com : newyorknurse : ความรู้สึกที่จะต้องเข้าห้องผ่าตัด ...

ความรู้สึกที่จะต้องเข้าห้องผ่าตัด ...

ความรู้สึกที่จะต้องเข้าห้องผ่าตัด - ขูดเนื้องอกที่กระเพาปัสสาวะ

Memorial Sloan-Kettering Cancer Center

ตอนแรกคิดว่าจะเล่าประสพการณ์นี้ให้เพื่อนๆฟังดีไหม? แต่ได้รับสิ่งดีๆ เลยอยากเล่าถึงการไปรพ. การเตรียมตัวไปผ่าตัดและความรู้สีกเวลาเข้าห้องผ่าตัด และก่อนไปผ่าตัด ความรู้สีกกับข่าวที่ได้รับ การทำใจไม่ให้ทุกข์โดยไม่คิดถึงและไม่รอคอยวันที่จะมาถึง...

จขบ.เคยเป็นเนื้องอกที่กระเพาะปัสสาวะเมื่อสิบปีที่แล้ว และคุณหมอได้ทำการผ่าตัดออก โดยเรียกว่า ขูดออก และเอาผลเนื้อไปตรวจ ครั้งแรกเอาผลเนื้อไปตรวจ บอกว่ามีเซลมะเร็งอย่างแรง เข้าถึงกล้ามเนื้อกระเพาะปัสสาวะ
อาการของโรคไม่เด่นชัด บางทีกว่าจะรู้ก็สายไปเสียแล้ว

จขบ.ปัสสาวะเป็นเลือด ไปหาหมอ หมอบอกว่าต้องไปหาหมอทางโรคทางเดินปัสสาวะ (Urology) หมอต้องส่องกล้องไปดูในกะเพาะปัสสาวะ เพื่อจะได้เห็นเนื้องอก โรคนี้จะไม่รู้จนกระทั่งมีเลือดออกในป้สสาวะ หรือเวลาไปตรวจร่างกายประจำ หมอจะให้ส่งปัสสาวะตรวจ เราคิดวาหาอะไรน้า ก็หาหลายอย่าง และที่สำคัญคือถ้าพบเลือดในปัสสาวะ ก็ต้องหาสาเหตุว่ามาจากเนื้องอกในกระเพาะปัสสาวะหรือเปล่า โดยการส่องกล้องไปดูในกระเพาะปัสสาวะ

ตอนแรกหมอส่องกล้อง เราก็ดูได้ แต่ไม่กล้าดู คุณหมอก็บอกให้ดูทางซ้ายนะ และมาดูทางขวา เห็นเป็นก้อนเท่าลูกมะนาวเหมือนกับเป็นแผล มีเลือดออกแดงๆ รู้สีกใจไม่ดี ร้องไห้เลย และคุณหมอก็ถามว่าพร้อมจะเอาออกเมื่อไร บอกหมอทันทีว่าเร็วที่สุด คุณหมอก็นัดทำอาทิตย์ต่อมา คุณหมอบอกว่าไม่ต้องตกใจมาก โรคนี้คนเป็นกันมาก เรียกว่าเป็นมะเร็งชนิดที่ดีที่สุด คือเป็นแล้วก็ขูดออก ถ้าเป็นไม่มาก ถ้าเป็นมากก็ต้องผ่าตัดทำกะเพาะปัสสาวะเทียม เรียกว่า neobladder คือการผ่าตัดกระเพาะปัสสาวะออก แล้วเอาลำไส้ใหญ่มาทำกะเพาะปัสสาวะแทน ต้องสวนปัสสาวะออกทางหน้าท้อง เพราะปัสสาวะเองไม่ได้แล้ว (ฟ้งแล้วใจตกเลย ทุกข์มาก เพราะยังทำงานอยู่ จะทำอย่างไรเนี่ย ทำงานต้องไปสวนปัสสาวะออกบ่อยๆ และไปหาข้อมูลอ่าน บอกการผ่าตัดชนิดนี้กินเวลาถึง 10-12 ชั่วโมง ต้องอยู่ ไอ ซี ยู ... น่ากลัวมากๆ)

คุณหมอบอกว่าทีดีคือโรคนี้ ถ้าพบเนิ่นๆแค่ขูดออกแล้วก็ไม่มีอะไร แต่ข้อเสียคือ เป็นแล้วจะมีโอกาสเป็นอีก จึงต้องไปส่องกล้องตรวจประจำ คุณหมอบอกว่าจะทำให้ดีที่สุด จะเอาออกให้เกลีัยง คุณหมอท่านนี้ดีมากๆ ให้กำลังใจอย่างดี มาวันนี้ยังคิดถึงท่านอยู่ (ยังคิดว่าจะแวะไปเล่าให้ท่านฟังด้วย)

ผลการขูดเนื้อออกครั้งแรก คุณหมอก็บอกว่าต้องผ่าตัดกระเพาะปัสสาวะออกเพราะเนื่อเป็นมะเร็ง แนะนำทำกระเพาะปัสสาวะเทียม neobladder คุณหมอแนะนำให้ไปทำที่รพ.ใหญ่เช่น Columbia hospital ,Mount Sinai Hospital ระยะนั้นจิตใจไม่ค่อยดี ทำใจไม่ค่อยได้ ทุกข์มากทีเดียว

เพื่อนๆ และลูกๆก็เป็นกำลังใจอย่างดี บอกว่าถ้าจะทำผ่าตัดก็ไปทำที่ศูนย์มะเร็งเลย ที่ Memorial Sloan-Kettering Cancer Center

เพื่อนที่ทำงานด้วย แนะนำหมอท่านหนี่ง ชื่อ Dr.Guido Dalbagni, MD.
ลูกๆก็ช่วยกันอ่านประวัติคุณหมอจากเวปของรพ.(อินเตอร์เนตดีอย่างนี้) และก็ตกลงกันว่าหมอคนนี้เก่งในการทำการผ่าตัดกระเพาะปัสสาวะเทียม

ตกลงก็นัดไปพบท่าน คุณหมอบอกต้องเข้าห้องผ่าตัดไปส่องกล้องดูที่กะเพาะปัสสาวะ(Bladder) และเอาผลเนื้อไปตรวจอีกครั้งก่อนทำผ่าตัด โอต้องไปทำอีกหลังจากครั้งแรกไม่ถึงสองอาทิตย์ ข้างในคงช้ำมากแล้ว เพราะคุณหมอคนแรกทำอย่างดี ขูดเนื้องอก พยายามขูดออกให้หมด เพื่อนที่อยู่ห้องผ่าตัดบอกว่าเลือดออกไม่ค่อยจะหยุด ต้อง page หมอหลายท่านมาที่ห้องผ่าตัดช่วยให้เลือดหยุด ออกจากห้องผ่าตัดต้องอยู่รพ.หลายวัน ผลเลือดต่ำมากแต่โชคดีไม่ต้องให้เลือด

วันที่เข้าห้องผ่าตัดครั้งที่สอง คุณหมอ Dalbagni เอาผลเนื้อไปตรวจ ออกจากห้องผ่าตัด ท่านมาบอกว่าเตรียมคิดดูว่าจะผ่าตัดหรือรักษาด้วยยาคีโม เพราะที่เห็นวันนี้ดูแล้วไม่ดี แต่จะรอผลจากแผนกพยาธิวิทยา (Pathology)ก่อน อีกสี่วัน ทุกข์ไม่น้อยเลย และต้องรออีกหลายวันกว่าจะรู้ผล เพื่อนๆและครอบครัวก็ให้กำลังใจอย่างดี ทุกวันผ่านไปอย่างเชื่องช้า จิตใจร้อนรุ่ม กลัวไปหมด กลัวเจ็บ กลัวตาย กลัวว่าทำแล้วจะไปทำงานอย่างไร ต้องไปสวนปัสสาวะทุกสามสี่ชั่วโมง...

วันที่รู้ผล พยาบาลของคุณหมอโทรมาบอกว่า ผลเนื้อที่ส่งไปตรวจไม่มีอะไร คุณหมอบอกไม่ต้องทำอะไรแล้ว ดีใจ ดีใจมากๆเลย พยาบาลบอกว่า แต่ต้องมาให้คุณหมอส่องกล้องดูที่กระเพาะปัสสาวะ (cystoscope)ทุกสามเดือน ตอนนั้นคิดว่าโอเค สามเดือนก็สามเดือน ดีกว่าต้องผ่าตัด แต่พอสองสามปีต่อมาหมอตรวจบอกโอเค ก็ขอคุณหมอว่าเลื่อนตรวจนานหน่อยได้ไหม? หมอก็เลื่อนเป็นหกเดือน ต่อมาอีกสองสามปีก็บอกเลื่อนนานหน่อยได้ไหม? หยุดได้ไหม? คุณหมอบอกหยุดไม่ได้ แต่เลื่อนเป็นมาให้ตรวจทุกปีก็แล้วกัน เพราะคนเป็นโรคนี้จะเกิดขีันอีก ต้องคอยตรวจและขูดออก ก่อนที่จะเป็นมาก รักษาไม่ทัน ตกลงก็ไปตรวจทุกปีเป็นเวลาสิบปีพอดี

Dr.Dalbagni - Physician Profile ขอเชิญเปิดอ่านที่นี่ค่ะ

Cystoscopy & Bladder Biopsy ความยาว 2.42 นาที

สิบปีต่อมา... เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ไปตรวจกับคุณหมอ คุณหมอบอกว่า อยากจะเอาเนื้อไปตรวจ ตอนแรกจะทำที่คลินิคเลย แต่เปลี่ยนใจจะทำในห้องผ่าตัด พอได้ยินคุณหมอพูด ใจก็ไม่ค่อยดี แต่ก็ไม่สท้านมาก คงเป็นเพราะอายุมากขีันและไม่มีห่วงอะไร อะไรจะเกิดก็ให้เกิดละกัน และก็รู้ว่าที่จริงก็คือถ้าผลที่ตรวจไม่ดี ก็ต้องผ่าต้ดกะเพาะปัสสาวะ หรือจะรักษาด้วยยาคีโม...

คุณหมอก็ให้เลขานัดเจาะเลือดเตรียมผ่าตัดและวันผ่าตัดจริงเรียกว่าไปขูดเนื้องอกที่กระเพาะปัสสาวะออก ต้องทำที่ห้องผ่าตัด - Transurethral resection of bladder tumour (TURBT) ในอาทิตย์ต่อมา จขบ.เลยปิดคอมเมนท์ ไม่อยากกังวล บอกเพื่อนๆบล็อกบางท่าน ทุกท่านก็ให้กำลังใจอย่างดี ขอบคุณมาณ.ที่นี้ด้วยค่ะ

จิตใจของจขบ.คราวนี้ต่างกว่าเมื่อสิบปีที่แล้วมาก คือเฉยๆ ไม่ใช่ไม่กลัว กลัวแต่กลัวเจ็บ กลัวไม่สมประกอบจากโรคแทรก ไม่กลัวตาย ไม่มีห่วงแล้ว
และจืตใจสบาย ไม่คิด พอคิดเรื่องนี้ ก็หยุดคิด คุยกับเพื่อนสนิทบ้างว่าถ้าต้องทำผ่าตัด จะทำอย่างไร แบบไหนดี เพื่อนก็คุยให้กำลังใจอย่างดี ทำให้จขบ.ตัดสินใจได้ว่า ถ้าหากผลที่ออกมาไม่ดี ก็จะทำผ่าตัดทำ neo-bladder
และก็ไม่คิดอะไรต่อ ไม่ใช่ว่าเก่งนะคะ คือไม่คิด พอคิดมา ก็ไม่คิด และรู้
สีกสบายใจ ไม่ทุกข์ไม่กระวนกระวาย และก็ไม่รอวันที่จะมาถึงด้วย มาถึงก็ให้มา

รู้สีกแปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงไม่รุ่มร้อนเหมือนเมื่อสิบปีที่แล้วพอเกษียณ จขบ.ก็มีเวลาไปวัด ฟังธรรม เลยพอทำใจได้พอสมควร ต้องขอบพระคุณธรรมะจากบล็อกต่างๆที่ได้อ่านมา ขอบพระคุณธรรมะจากเทปจากเวปธรรมะของหลวงพ่อหลายท่าน ที่ช่วยให้ประคองจิตใจมาจนถึงวันที่ไปห้องผ่าตัดวันนี้

วันนี้ไปห้องผ่าตัด หลังจากฟื้นขีันมา ได้ข่าวจากเพื่อนและคุณสามีบอกว่าคุณหมอบอกว่า ทุกอย่างดี เป็นแค่ผิวเผิน ขูดออกแล้วไม่มีอะไร นัดไปตรวจที่คลินิคอีกสามเดือน ดีใจ จริงๆ ... อาการมึนๆจากยาสลบก็หาย พยาบาลให้แต่งตัวกลับบ้านได้ แวะทานอาหารที่ห้องอาหารของรพ.ก่อนกลับบ้าน ลูกชายคนเล็กทำงานที่รพ.ห่างไปสองสามถนน แวะมาเยี่ยมด้วย วันนี้ดีใจมากๆ กับข่าวดีนี้

อยากเล่าประสพการณ์ที่ดีๆ วันที่ไปเตรียมผ่าตัด(Pre - op Testing)และวันไปห้องผ่าตัดค่ะ

สามวันก่อนไปผ่าตัด ที่จริงเรียกว่าไปขูดเนื้องอกที่กระเพาะปัสสาวะ ทำที่ห้องผ่าตัด - Transurethral resection of bladder tumour (TURBT)
ต้องไปทำที่โรงพยาบาล ซึ่งอยู่ไกลกับบ้าน ต้องขับรถเข้าเมือง ที่รพ.

Transurethral Resection of Bladder Tumor

สำหรับเพศชาย

Transurethral Resection of the Prostate (TUR - P) ความยาว 9.24 นาที

ก่อนวันผ่าตัดสามวัน ต้องขับรถเข้าเมืองไปที่รพ.เพื่อเจาะเลือดเตรียมผ่าตัด ที่โรงพยาบาลสถาบันมะเร็งนี้ ต้องการผลต่างๆที่ทำที่รพ.นี้เท่านั้น รวมทั้งผลการตรวจมะเร็ง ถ้าคนไข้มาจากที่อื่น ที่รพ.ก็จะตรวจเอาผลเนื้อไปตรวจเองอีก จะไม่เอาผลที่ได้มาจากที่อื่น

รพ.อยู่ที่ถนน 68-69 street กับ First Ave เรียกว่าอยู่ทางฝั่งทางตะวันออกของแมนแฮทตัน (East Side) หาที่จอดรถยากมาก มีที่จอดรถหลายแห่ง แทบทุกถนน เป็นกิจกรรมที่ดีมากๆ ในถิ่นนี้ ราคาชั่วโมงละ 14-22 เหรียญ
บรรยากาศรอบๆรพ.ค่ะ

แผนกเจาะเลือดเตรียมผ่าตัด เรียก Pre Surgical testing พอไปถึง ลงทะเบียนแล้ว เลขาก็ให้รอที่ห้องนี้ เป็นห้องรับแขกมีเครื่องทำกาแฟ,น้ำผลไม้ ,น้ำดื่ม พร้อมทั้งคอมพิวเตอร์สองเครื่องให้ใช้ขณะรอเรียกไปตรวจ บรรยากาศอบอุ่น

บุคคลากรที่นี่ ทำงานอย่างไม่รีบเร่ง และยิ้มแย้มแจ่มใส เรียกคนที่มาตรวจเข้าไปในห้อง ให้เปลี่ยนเสื้อผ้า ในห้องมีห้องน้ำด้วย จากนั้นก็มีพยาบาลมาบอกว่าวันนี้จะมีการเจาะเลือด ตรวจคลื่นหัวใจ ,(X_RAY)เอกซ์เรย์ปอด และส่งปัสสาวะตรวจด้วย ขั้นตอนต่างผ่านไปอย่างไม่รีบเร่ง หลังจากนี้ก็จะมีพยาบาล (Nurse Practitioner) มาซักประวัติต่างๆและแนะนำการเตรียมตัววันก่อนมาผ่าตัด คืองดน้ำ อาหาร หลังเที่ยงคืน อาบน้ำได้ ใช้สบู่ได้ แต่ไม่ให้ใช้พวกน้ำหอมหรือครีมทาตัว ถ้าคนไข้ทานยาอะไรพิเศษพยาบาลก็จะบอกว่าควรทานหรือควรงด วันนี้ได้พบแต่คนที่ยิ้มแย้มแจ่มใจ ต้อนรับอย่างดี เหมาะสำหรับคนที่จิตใจไม่ค่อยสะบายอยู่แล้ว มาเตรียมต้วผ่าตัด ใจก็หวั่นกลัวไปตามธรรมดา พบคนที่พูดดีและยิ้มแย้มแจ่มใส ก็ช่วยได้มากทีเดียวค่ะ

ภาพจากอินเตอร์เนต

วันที่นัดไปห้องผ่าตัด ต้องออกจากบ้านแต่เช้า หมอนัด 8.45 am บ้านอยู่ไกล กลัวรถติด เลยออกจากบ้านหกโมงเช้า มีเพื่อนและคุณสามีไปด้วยไปถึงโรงพยาบาลประมาณเจ็ดโมงเช้า คิดว่าเราถึงเร็วไปหน่อย แวะไปที่ห้องลงทะเบียนว่ามาแล้ว คิดว่าคงนั่งคุยกันรอจนถึงเวลา ยังไม่ทันนั่งเลยก็มีผู้ช่วยพยาบาลมากเรียกชื่อ พาไปที่ห้อง ให้เปลี่ยนเสื้อผ้า บอกว่าเดี๋ยวพยาบาลจะมาซักประวัติดี คิดว่าดีเหมือนกัน มาเร็วเสร็จเร็ว..

พยาบาลก็เข้ามาแนะนำตัวและซักประวัติว่าไม่ได้ดื่มหรือทานอะไร ตั้งแต่เที่ยงคืนใช่ใหม? ทานยาอะไรหรือเปล่า ? แพ้ยาอะไรไหม? พอถามครบแล้วก็ให้น้ำเกลือ ดีจังแทงครั้งเดียว เจ็บนิดหน่อย บอกว่าเดี๋ยวจะมีสัญญวีแพทย์มาคุยด้วย แต่ให้ญาติมานั่งเป็นเพื่อนได้และบอกว่าเวลาผ่าตัดคือ 10.00 เช้า พยาบาลบอกว่าทางรพ.จะนัดให้คนไข้มาก่อนสองชั่วโมง (ตกลงต้องรอจนสิบโมง) พยาบาลบอกญาติว่า ขณะที่จขบ.ไปห้องผ่าตัดให้รอที่ห้องรอ เพราะหลังผ่าตัดคุณหมอจะมาพบญาติและบอกถึงการผ่าตัดเป็นอย่างไร อย่าไปไหน เพราะถ้าไม่พบคุณหมอแล้วก็จะยากจะพบเพราะคุณหมอก็จะไปทำผ่าตัดต่อ ถ้าอยากไปทานอะไร ให้ไปก่อนผ่าตัดซึ่งยังมีเวลาอีกสองชั่วโมง

ขณะที่รอจขบ.ก็สวดมนต์แผ่เมตตาต่อเจ้าที่ของห้องที่พัก ของห้องผ่าตัด อาราธนาบูญอุทิศแต่เทพเทวดา เทวดา และญาติทิพย์ที่รักษาตัวจขบ.และเทวดาที่ดูแลแพทย์พยาบาลและบุคคลากรที่จะมาดูแลจขบ.ด้วย (นึกเหมือนกันว่าขอมากไปหรือเปล๋า)

วิสัญญีแพทย์มาแนะนำตัวซักประวัติ และถามว่าอยากได้อะไรหรือเปล่าก็บอกว่าไม่อยากตื่นมาแล้วกระวนกระวาย หรือรู้สีกใจหวิวๆ เพราะยาค้างในระบบ คุณหมอบอกว่า การทำครั้งนี้ใช้เวลายี่สิบนาที่ ไม่ได้ให้ยามากหรอกแค่ให้หลับแต่ไม่ลึก ให้ยาชนิดเดียวกับการไปตรวจลำไส้ (Colonoscopy )พอเสร็จออกมาก็จะตื่นและกลับบ้านได้

ทุกครั้งที่มีใครมาคุยด้วยก็จะให้เราบอกชื่อนามสกุลและวันเกิดก่อน ให้สะกดด้วย เพื่อให้เป็นการยืนยันว่าเราเป็นคนที่ถูกต้องและจะถามด้วยว่ามาวันนี้จะทำอะไร หมอชื่ออะไร

ไม่นานก็จะมีบุคคลากร ถือกระดาษมาแล้วถามอีกว่าชื่ออะไรอีก เลยถามว่าทำไมถาม เขาก็ตอบว่าเขาเดินถามชื่อทุกห้องให้แน่ใจว่าถูกต้อง (เช็คละเอียดดี)จะได้ไม่เอาคนไข้ผิดเข้าห้องผ่่าตัด

พอได้เวลาพยาบาลห้องผ่าตัดมาแนะนำต้ว ถามชื่อและวันเกิดอีก และบอกว่าเป็นพยาบาลห้องผ่าต้ด ชวนคุยทำให้ไม่เครียดว่ามาจากไหน เมืองไทย ได้ข่าวว่าน่าเที่ยว เพื่อนเคยไปภูเก็ด เชียงใหม่... ทำให้คนไข้สบายใจและก็พาไปที่ห้องผ่าตัดที่มีหมอดมยา และหมอที่จะทำผ่าตัดรออยู่ คุณหมอก็มาจับมือ ถามว่าเป็นอย่างไร สักพักหมอดมยาก็บอกหายใจลึกๆ แค่สองครั้ง แล้วก็ไม่รู้เรื่องเลย

มารู้อีกที ที่ห้องพักฟี้น (Recovery room) พบพยาบาลคนเดิม ถามว่าเสร็จแล้วหรือ พยาบาลก็บอกเสร็จแล้ว เดี๋ยวก็รู้สีกตัวมากกว่านี้หน่อย ไปปัสสาวะเองได้ ก็กลับบ้านได้ พอรู้สีกตัวพยาบาลก็ไปตามญาติให้มาพบ และก็ได้ทราบข่าวดีคุณหมอบอกว่าดี เป็นแค่ผิวเผิน ขูดออกแล้ว ไม่มีอะไรน่ากังวล นัดให้ไปตรวจอีกสามเดือน พยาบาลก็ให้คำแนะนำก่อนกลับบ้านว่าให้พักผ่อน ไม่ทำอะไรหนัก ไม่ขับรถ เพราะมียาแก้ปวดที่ทำให้ง่วง ยาที่ทำให้เวลาปัสสาวะไม่เจ็บ และยาปฎิชีวนะทุกสิบสองชั่วโมงสามวัน วันรุ่งขี้นพยาบาลจะโทรมาถามอาการ พยาบาลให้เซ็นต์ชื่อรับยาและรับว่าเข้าใจที่แนะนำต่างๆ ก่อนกลับบ้าน

ยาที่ได้รับจากคุณหมอมีสามอย่างคือ ยาปฏิชีวนะ Cipro ทานวันละสองครั้งสามวัน, ยาแก้ปวด Tylenol 3 (Tylenol with codeine) ให้ทานแก้ปวดทุกหกชั่วโมง และยาแก้ปวดแสบเวลาปัสสาวะ Pyridium ให้ทานทุกแปดชั่วโมง เวลาที่ต้องการ

หนี่งอาทิตย์หลังจากแพทย์ขุดเนื้องอกที่กะเพาะปัสสาวะ ตอนนี้ก็ยังมีอาการเจ็บบริเวณท้องน้อยนิดๆ ทานยาแก้ปวดธรรมดา (Tylenol) ก็ช่วยได้ แต่ยังมีอาการปวด แสบ เวลาปัสสาวะ ทานยา pyridium วันละครั้ง ก็ช่วยได้ค่ะ
อีกไม่กี่วันก็คงหายเป็นปกติ ระยะนี้ห้ามยกของหนักประมาณหนี่งสัปดาห์และนัดไปพบคุณหมออีกที สามเดือน

ขอบคุณสำหรับทุกท่านที่ให้กำลังใจตลอดมา จขบ.ไม่ได้บอกเพื่อนๆทุกท่าน แต่เชื่อว่าถ้าบอก เพื่อนๆทุกท่านก็จะส่งกำลังใจมาอย่างเต็มที่ค่ะ ขอบคุณนะคะ

newyorknurse

Create Date : 06 กรกฎาคม 2556

Last Update : 13 กรกฎาคม 2556 17:02:18 น.

24 comments

Counter : 8766 Pageviews.

ดีใจกับพี่น้อยด้วยนะครับ
ที่ผลการรักษาผ่านไปได้ด้วยดี

ขอให้พี่มีสุภาพที่แข็งแรงครับ

อ่านบล้อกพี่น้อยบล้อกนี้
แล้วได้ความรู้ ได้รู้สึกตามไปด้วย
ว่าเวลาเจ็บป่วยนั้น
คนเราทุกข์ใจจริงๆ

แล้วที่ชอบมากๆก็คือ
ความรู้สึกที่พี่น้อยเขียนเอาไว้ว่า
สิบปีวิธีคิดเปลี่ยนไปได้จริงๆด้วยธรรมะครับ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:7:50:50 น.

ผมคิดว่าคำสอนที่ดีที่สุดอย่าง
หนึ่งในพุทธศาสนา
คือการสอนให้เราระลึกถึงความตาย
หรือมรณานุสสตินี่ล่ะครับพี่น้อย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:8:48:18 น.

ตามมาอ่านต่อที่บล๊อก
คุณน้อยเพิ่งผ่าตัดเสร็จยังไม่พักอีก
พักผ่อนและปฏิบัติตามที่หมอแนะนำนะ จะได้หายเร็วๆ

โดย: พี่ชมพร (ชมพร

) วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:11:08:07 น.

ขอบคุณค่ะ พี่ชมพร
นอนไปหนี่งตื่นแล้ว พอดีต้องทานยาตอนตีหนี่งครึ่ง เลยรอเวลาค่ะ แถมตอนนี้ตาสว่างแล้ว คงนอนไม่หลับอีก

newyorknurse

โดย: newyorknurse

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:12:08:59 น.

ขอให้หายเร็วๆ สุขภาพแข็งแรงขึ้นเร็วๆนะคะ ^^

โดย: lovereason

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:13:46:55 น.

มาแล้วครับ ยินดีด้วยมากๆครับคุณน้อยที่เป็นเพียงการขูดออก
แล้วรอไปตรวจทุกสามเดือน
ขอให้สบายใจ สนุกกับแต่ละกิจกรรมที่อยากจะทำนะครับ
เพียงแต่อย่าทำอะไรหักโหม มากเกินไป
เรื่องเครียด ทุกคนต้องมี แต่อย่าย้ำคิดนะครับ
ความเครียด จะเป็นตัวยั่วยุ ให้โรคนี้ แข็งแรงขึ้นครับ

โดย: yyswim

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:14:03:46 น.

สวัสดีค่ะพี่น้อย
มาทักทายที่หน้าบล๊อกอีกครั้งนึง

เข้ามาอ่านแล้วตกใจเหมือนกัน
แต่ด้วยความที่ไม่มีเวลามาก และเนื้อหายาวมากกกก
เลยขออ่านผ่านๆก่อน ไว้มีเวลาจะเข้ามาอ่านอีกครั้งนะคะ

แต่ก้อดีใจกับข่าวดีๆนี้ด้วยนะคะ
เคยได้ยินมาว่า ยิ่งเราวิตกกังวลกับโรค
จิตใจเรายิ่งแย่นะคะ ถ้าเราทำใจให้สงบได้
โรคร้ายใดๆ ก้อจะพ่ายแพ้ไปนะคะ

ส่งความคิดถึงและกำลังใจมาให้นะคะ

เอารูปเมืองเก่า มาฝากค่ะ

โดย: ดาวริมทะเล

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:14:09:53 น.

เอ็นทรี่นี้ถือว่าเป็นเรื่องสดๆร้อนๆทีเดียว เสร็จจากโรงพยาบาลคุณน้อยก็นำประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟังเลย

ถือเป็นข่าวดีอย่างยิ่ง ที่คุณหมอบอกว่าโอเค
ขอแสดงความยินดีกับคุณน้อยอีกครั้งค่ะ

เรื่องของโรคภัยไข้เจ็บเป็นเรื่องธรรมดาที่ใครๆก็มีสิทธิ์เจอ
สำคัญว่าจะทำใจยอมรับกับความเจ็บป่วยนั้น ได้มากน้อยแค่ไหน

คุณน้อยเล่าถึง...ความวิตกกังวลที่เกิดขึ้นในคราวหลัง ซึ่งเมื่อเปรียบเทียบกับคราวแรกแล้วต่างกันมากมาย

คงจะจริงค่ะที่เมื่ออายุมากขึ้น ความเข้าใจมากขึ้น การยอมรับ และปล่อยวางจะช่วยให้ความวิตกกังวลลดลง

ประสบการณ์ที่คุณน้อยนำมาบอกเล่านี้ นอกจากเป็นความรู้แล้ว ยังให้ข้อคิดเกี่ยวกับการเตรียมตัว เตรียมใจ เมื่อมีความจำเป็นต้องไปโรงพยาบาลด้วยค่ะ

ที่เหลือจากนี้คือการดูแลตัวตามคำของหมออย่างเคร่งครัด
ป้าเชื่อว่าคุณเนื้องอกเค้าแค่แวะมาทักทายเท่านั้น แล้วก็จะผ่านเลยไป

ไปแล้วไปลับไม่กลับมาทักทายอีกค่ะ

โดย: ร่มไม้เย็น

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:14:59:31 น.

Congratulation my dear friend Noy

โดย: Avaorn IP: 69.126.216.168 วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:19:47:28 น.

ดีใจด้วยที่หมอบอกว่าโอเค ก็คงไม่มีอันตรายอะไร

คงได้กลับเมืองไทยตามกำหนดเดิมนะ มาอ่านแล้วได้

ความรู้ดี และรู้สึกว่าคุณน้อยมีความก้าวหน้าทางธรรม

มากขึ้นและจากผลบุญกุศลที่ได้สร้างไว้คุณความดีที่ได้

ช่วยเหลือผู้คน เพื่อนฝูงไว้มากจึงส่งให้คุณน้อยปลอดภัย

บุญรักษาค่ะ วันนี้ไล้ค์และโหวตให้คนเก่งคนดีค่ะ

newyorknurse Klaibann Blog ดู Blog

ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น

โดย: พรไม้หอม

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:19:57:49 น.

ขอบคุณทุกๆท่านค่ะ

ป้ากุ๋ก ร่มไม้เย็น

น้อยได้กลับมาเที่ยวกันอีกนะคะ เตรียมพร้อมนะคะ

คุณน้อย Avaorn

ขอบคุณมากค่ะ
ดีใจจะได้ไปเที่ยวทัวร์อีสานด้วยกัน
วันจันทร์จะส่งเชค และใบสมัครค่ะ (ไม่กล้าส่งจนกว่าจะตรวจเสร็จค่ะ)

คุณพรไม้หอม
ขอบคุณค่ะ เตรียมตัวไปเที่ยวกันอีกสามเดือน
คราวนี้ต้องไปทีเขื่อนเจีัยวหลานกันนะคะ

newyorknurse

โดย: newyorknurse

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:20:36:16 น.

ยังดีใจกับผลด้วยอยู่เลยค่ะ

ตามมาอ่านเรื่องละเอียด แล้วคิดว่าดีจังที่พี่น้อยเขียนเล่าแบบละเอียดๆอย่างนี้
เป็นประโยชน์ เป็นแนวทางสำหรับคนที่จะต้องผ่านกระบวนการอย่างนี้มากเชียวค่ะ

โดย: little mouse in big apple

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:20:51:24 น.

ปล.กล้วยทอด คุณ K ชอบมาก แต่อ๋อเฉยๆนะคะพี่น้อย
อ๋อเป็นคนไม่ชอบกินกล้วยทอดแบบสุกๆ ชอบแบบห่ามๆมากกว่าค่ะ

ส่วนลอดช่องสิงคโปร์ อร่อยค่ะ อ๋อชอบ

ไม่ได้อยู่ฟังเทศน์หรอกค่ะ
เดินกันหลายๆรอบ แล้วอ๋อเริ่มปวดขา ก็เลยกลับ ค่ะ

โดย: little mouse in big apple

วันที่: 6 กรกฎาคม 2556 เวลา:20:53:03 น.

ดีใจกับพี่น้อยด้วยนะคะ
ที่ผลออกมาเพียงการขูดออก
เป็นกำลังใจให้พี่น้อยค่ะ
และขอให้พี่น้อยมีสุภาพที่แข็งแรงนะคะ

โดย: ข้ามขอบฟ้า

วันที่: 7 กรกฎาคม 2556 เวลา:3:05:15 น.

อ่านแล้วลุ้นระทึก และแล้วก็ปลอดภัย ดีใจด้วยครับ
คุณน้อย.

การถูกผ่าตัดไม่ว่าเล็กหรือใหญ่ ถ้าเจอกับตัวเองมัน
ก็หวั่นอยู่ดี.... ยิ่งนอนรออยู่ในห้องผ่าตัด มันหนาว
มาก ใจก็คิดไปต่าง ๆ นา ๆ.

วิดิโอ ข้างบน ทำให้เห็นการสอดกล้องเข้าไป ทัน
สมัยมาก เมื่อก่อนคิดว่าข้างในคงจะมีน้ำแยะ แหะ ๆ
คิดถึงใส้ตันหมูนะครับ มีแต่ไขมัน

แต่ข้างบนไม่ใช่ลำใส้แบบนั้น เลยดูดีหน่อย

พักผ่อนให้มากนะครับคุณน้อย

โดย: ไวน์กับสายน้ำ

วันที่: 7 กรกฎาคม 2556 เวลา:4:41:41 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่น้อย

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 7 กรกฎาคม 2556 เวลา:6:30:56 น.

กลัวจัง เรื่องผ่าตัด
เป็นประสบการที่ทุกๆคนไม่อยากเจอ
ธรรมะ ช่วยให้เรากำหนดสติ และจิตใจที่เข็มแข็ง

Take care ค่ะ

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 7 กรกฎาคม 2556 เวลา:7:18:06 น.

สวัสดีค่ะคุณพี่น้อย..

ที่พี่น้อยเล่าให้อ้อมแอ้มฟังในFacebook ก็ไม่ได้บอกใคร

เพราะเป็นสิทธิ์ของผู้ป่วย ได้แต่ให้กำลังใจในFB

แต่พอวันนี้ พี่น้อยเปิดเผยเอง..

ก็ดีใจที่ผลออกมาแล้ว เป็นไปแนวทางที่ดี

ขอเป็นกำลังใจให้กันต่อนะค่ะ

ของอ้อมแอ้มก็เป็นMyoma /Ovarian cystแถมcystที่Breast

ขูดมดลูกไปแล้ว และดูดpusที่ Breastไปแล้วเหมือนกันค่ะ

ก็follow up เหมือนกัน แต่ไม่ได้คิดอะไรมาก

ลืมๆไปบ้างนะค่ะ..

มีความสุขมากๆนะค่ะพี่น้อย

โดย: คนผ่านทางมาเจอ

วันที่: 7 กรกฎาคม 2556 เวลา:9:36:17 น.

ประสบการณ์อย่างนี้ จะสอนให้คนที่เป็นอย่างพี่ มีกำลังใจมากขึ้นนะครับ

สงสารผู้หญิง ทำไมเป็นโรคแบบนี้กันมากนัก อย่างคนข้างๆ ภรรยาผมก็ผ่าตัดภายในมาไม่ต่ำกว่า 3 ครั้งแล้วครับ

โดย: ปลายแป้นพิมพ์

วันที่: 7 กรกฎาคม 2556 เวลา:12:04:29 น.

เอามาลงให้อ่านก็ดีครับ ถือเป็นประสบการณ์ที่คนทั่วไปอาจจะไม่ค่อยได้พบเจอ ถ้าเค้าต้องผ่าตัดแบบเดียวกันได้มาอ่านจะได้เป็นไกด์ให้เค้าได้ครับ (ดีแล้วที่เอามาลงให้ได้อ่านกัน)

ดูแล้วไม่ต่างจากโรงแรมเลย เค้าจัดบรรยากาศให้ดูผ่อนคลายมั้ง มีบาร์เครื่องดื่มด้วย

+

โดย: คุณต่อ (toor36

) วันที่: 7 กรกฎาคม 2556 เวลา:16:31:45 น.

สวัสดีค่ะnewyorknurse..........วันนี้เพิ่งจะเข้ามาตามอ่านค่ะ พอเห็นบล็อคเข้ารพ. รีบคลิกอ่านก่อนเลยค่ะ..........ดีใจด้วยนะคะ ดีใจที่บุญรักษาไม่ให้เป็นอาไรจริงๆนะคะ ตอนอ่นครั้งแรกใจคอไม่ดีเลยค่ะ(ทั้งๆที่ไม่ค่อยได้คุยกันบ่อย คอยแต่ตามอ่านก็เถอะค่ะ)...คือไม่ทราบอาไรงัยคะ.....ก็ขอดีใจกับคุณจริงๆเลยค่ะและครอบครัวด้วยนะคะ...........ขอให้แข็งแรงและไปเที่ยวสนุกสนานกับเพื่อนๆร่วมทริปอีกนะคะ...ยังอ่านไม่หมดเลยละค่ะ แต่คงจะมาตามอ่านอีกวันหลังนะค่ะ....ขอให้คุณมีกำลังใจดีๆแบบนี้ตลอดไปนะคะ...คนดีพระคุ้มครองค่ะ คิดแบบนี้สบายใจดีน่ะค่ะ....ลูกสาวดิแันสบายดีค่ะ แล้วยังงัยจะส่งข่าวนะคะ....จะตามอ่านตลอดนะคะ ขอบคุณที่ให้ความรู้...และความให้ดูความน่ารักของครอบครัวในบล็อคตลอดเวลาที่ผ่านมานะคะ...ยิ่งดูลูกๆหลานๆแล้วอดอมยิ้มไม่ได้ค่ะ...........ขอให้คุณมีความสุขมากๆนะคะ ทุกๆวันค่ะ..สวัสดีนะคะ

โดย: someone IP: 92.6.140.226 วันที่: 9 กรกฎาคม 2556 เวลา:3:45:17 น.

สวัสดีค่ะคุณ someone
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
ขอให้ลูกสาวเรียนเก่งๆ รอฟ้งข่าวนะคะ

newyorknurse

โดย: newyorknurse

วันที่: 9 กรกฎาคม 2556 เวลา:5:44:13 น.

สวัสดีค่ะพี่น้อย ..

ขอบคุณนะค่ะสำหรับประสบการณ์เรื่องของโรคภัยไข้เจ็บ
ที่นำมาเล่าสู่กันฟัง พู่เองเป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยขึ้นเขียงกับ รพ.
หนักสุดก็หลายปีมาแล้วค่ะ กับโรคไข้เลือดออก
นานขนาดที่สมัยตัวเองยังเด็ก แม่ไปรับไปส่ง เติมน้ำเกลือ
นั่นล่ะค่ะ เรียกว่าช่วงเด็ก ถึงวัยก่อน 40 ยังไม่มีอะไร
น่าห่วงนักค่ะ แต่ว่าหลังจากนี้ล่ะค่ะ อาจจะต้องดูแลตัวเองให้
มากขึ้นกว่าเดิม เพราะว่าวัยที่เพิ่มขึ้น เราก็ไม่อยากประมาทกับเรื่องใดๆ
เพราะยิ่งเรื่องสุขภาพ เอาแน่นอนไม่ได้ด้วยค่ะ ..

เป็นกำลังใจให้พี่น้อยด้วยนะค่ะ .. กับทุกอย่างเลยค่ะ ..

โดย: JewNid (JewNid

) วันที่: 11 กรกฎาคม 2556 เวลา:17:11:08 น.

อยากทราบอาการจังเลยคะ ตอนนี่คุนพ่อก้กลับมาเป็นอิก เคยรักษาผ่าตัดออกจนหมดไปรอบนึงแล้ว แระมันกลับมาอิกครั้งหมอบอกก้รักษาแบบเดิม อยากทราบว่ามีเทคนิคในการดูแลตัวเองที่ดีมั้ยคะ แล้วผ่าตัดซ้ำร่างกายรับไหวมั้ย เครียดมากเลยค่ะ เวลาเจอเรื่องแบบนี้ ไม่รู้จะได้เข้ามาบอร์ดนี้อีกหรือเปล่า ถ้ามีเวลารบกวนติดต่อเบอร์ 086-4140171 หน่อยนะคะ อยากปรึกษาเกี่ยวกับโรคนี้มากค่ะ ขอบคุนล่วงหน้านะคะ 😊

โดย: Weiim IP: 171.99.97.48 วันที่: 21 พฤศจิกายน 2556 เวลา:23:02:12 น.