cผู้ชายธรรมดา
ผมก็แค่ ผู้ชาย ธรรมดา
เคยรักแล้ว เลิกรา มาหลายหน
ยังไม่พบ หญิงที่ใช่ เลยสักคน
ไม่เดือดร้อน ไม่ดิ้นรน ไม่สนใจ
แล้ววันหนึ่ง ได้พบเจอ เธอคนนั้น
เหมือนบุพเพฯ เสกสรร ส่งมาให้
พยายาม ตามตื๊อ ฝากหัวใจ
เธอรับไว้ เราจึงได้ เป็นแฟนกัน
รักกันได้ สองปี ต้องลี้ไกล
ราชการ ย้ายไป แดนอีสาน
ต้องลำบาก ยากแค้น แสนกันดาร
ทรมาน เพราะหัวใจ อยู่ไกลตัว
ก่อนจากมา สัญญา ว่าสองปี
จะกลับไป เข้าพิธี เป็นเมียผัว
รักแต่เธอ คนเดียว ไม่ต้องกลัว
จะไม่มั่ว หญิงใด ให้เจ็บช้ำ
เขียนจดหมาย หาเธอ เกือบทุกวัน
หลับก็ฝัน เห็นแต่หน้า ทุกคืนค่ำ
ระยะทาง ห่างไกล ใจระกำ
กลัวดอกรัก ถูกยีย่ำ จนหมองมัว
ไม่เคยคิด ผิดสัญญา ที่ให้ไว้
แต่เวรกรรม อันใด ทำให้ชั่ว
มาพบอีก หญิงหนึ่ง ซึ่งใกล้ตัว
กลัวแสนกลัว ว่าหัวใจ ไม่เหมือนเก่า
เธอคนนี้ ตรงข้าม เธอคนนั้น
เธอคนนี้ ไม่หวาน ไม่สวยเท่า
อยู่ใกล้เธอ ปัญหาหนัก กลายเป็นเบา
เธอปัดเป่า ให้บรรเทา ด้วยเข้าใจ
แม้นไม่เคย เอ่ยเอื้อน ความรู้สึก
แต่หัวใจ ส่วนลึก ก็หวั่นไหว
ไม่อยากต้อง เห็นเธอ เดินจากไป
ถ้าเลือกได้ ก็ขอให้ ได้คู่กัน
กิริยา มารยาท นิ่มนวลนัก
ถ้อยวาจา น่ารัก ชวนให้ฝัน
เธอสงบ เยือกเย็น เหมือนแสงจันทร์
ที่ร้อนรุ่ม ชุ่มฉ่ำพลัน ดั่งฝนพรำ
พบกันสาย เกินไป ไม่มีหวัง
คิดถึงคน ข้างหลัง ใจวาบหวำ
ไม่อาจผิด สัญญา วาจากรรม
ไม่อาจทำ ตามใจตน จึ่งจนใจ
ลาจากกัน วันสุดท้าย ไปแต่งงาน
เธอยิ้มหวาน แต่ตาเศร้า ไร้เงาใส
ให้สุขสันต์ วันวิวาห์ เธออวยชัย
เกิดชาติหน้า ถ้ารักใคร จงใจเดียว
ผู้ประพันธ์ : ดอยสะเก็ด
ผู้ติดตามบล็อก : 59 คน [
ก็ไม่ต้องลำบากใจค่ะคุณตุ้ย