|
:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - บทเพลงแห่งเซ็น ::
:: บทเพลงแห่งเซ็น ::
โดย : Koko An Zendo
แปลและเรียบเรียง : ทวีวัฒน์ ปุณฑริกวิวัฒน์
หนังสือเก่าเล่มบาง ๆ
แปลและเรียบเรียงจากหนังสือ Daily Zen Buddhist Sutras
โดย Koko-An Zendo
เป็นพระสูตรที่นักศึกษาเซ็นใช้อ่านประกอบหลังจากการนั่งซาเซ็น
หรือช่วงนั่งสมาธิ และช่วงเซสซิน ช่วงเข้าเงียบ ปิดวาจาของผู้ปฏิบัติธรรม
ในญี่ปุ่นพระสูตรเหล่านี้ทำหน้าที่คล้ายบทสวดมนตร์ของฝั่งหินยาน
เซ็นหรือเซน เป็นหนึ่งในแนวทางการฝึกฝนตนเองของศาสนาพุทธ
เป็นนิกายหนึ่งซึ่งผสมกลมกลืนระหว่างพุทธศาสนาสายอินเดียกับจีน
เซ็นและเต๋าเมื่อผสานกันเข้าก็กลายเป็นปรัชญาหรือแนวคิดที่น่าสนใจ
แนวคิดเซ็นเน้นไปยัง จิตเดิมแท้
หรือ ความคิดก่อนที่จะถูกสิ่งต่าง ๆ ปรุงแต่ง
การทำลาย ตัวตน อันเกิดจากการคิดนั้น
เป็นหัวใจหลักของผู้ปฏิบัติธรรม ซึ่งต้องหาทาง
หาวิธีที่จะหาจิตพุทธะของตนเองให้พบไม่ว่าจะยากลำบาก
หรือใช้เวลานานเท่าใดก็ตาม
โกอานหรือปริศนาธรรม เป็นข้อความสั้น ๆ บทกวี
ที่อาจารย์เซ็นจะมอบให้ศิษย์นำไปขบให้แตก
เพื่อหาคำตอบที่อยู่เหนือพ้นความจำ ความรู้เดิม ๆ
คำตอบเดิมที่มีคนเคยตอบไว้ การเพ่งพิจารณาข้อความเหล่านี้
ทำให้ผู้ฝึกฝนตนต้องคิด ๆๆๆๆๆๆ
แต่การคิดนี้ไม่อาจหาคำตอบที่แท้จริงได้
จนกว่าผู้ฝึกฝนตนจะหยุดคิด และ ใช้สติปัญญาที่มี
ผสานตนเองกับธรรมชาติ เพื่อพบกับคำตอบที่แท้จริง
หลัก 5 ประการในหนังสือเล่มนี้
สรุปแนวทางของการฝึกฝนตนเอาไว้อย่างน่าสนใจ
1. ความจริงสูงสุดหรือธรรมะนั้น ไม่อาจถ่ายทอดได้ด้วยถ้อยคำหรือตัวหนังสือ
หากแต่สามารถเข้าถึงความจริงแห่งชีวิตได้โดยข้ามพ้นรูปแบบภาษา
และการสื่อสารระหว่างคนกับคนทุกรูปแบบ
หากแต่ผู้ฝึกฝนตนต้องสื่อสารกับธรรมะ
หรือธรรมชาติดั้งเดิมของตนอย่างตรงไปตรงมา
2. การฝึกฝนในทางธรรม ต้องเกิดจากการตระหนักรู้ด้วยตนเอง ด้วยปัญญา
ด้วยจิตเดิมแท้ที่บริสุทธิ์ มิใช้ด้วยการกราบไหว้ บูชา สวดมนตร์
หรือการประกอบพิธีกรรมต่าง ๆ หากแต่ต้องเข้าถึงธรรมด้วยวิธีการอันเป็นปกติธรรมดา
เหมือนคำกล่าวที่ว่า เซ็นคือ หิวก็กิน ง่วงก็นอน
แต่การกินและการนอนของผู้ฝึกฝนตนเองอย่างดีแล้วนั้น
มิได้กระทำไปโดยความเคยชินอย่างไม่รู้สึกตัว หากแต่เป็นการกิน การนอน การขับถ่าย
หรือแม้แต่การใช้ชีวิตโดยมีสติอยู่ทุกเวลานาที
3. ผลบั้นปลายของการฝึกฝนตนนั้น ไม่มีอะไรใหม่
ประสบการณ์ของการตื่นรู้ มิใช่การสร้าง การเสก
หากแต่เป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วในตน เพียงแต่เรานำสิ่งที่มิใช่พุทธะออกไปจากจิต
พุทธะที่มีอยู่แล้วในตัวก็จะเปล่งประกายเหมือนการนำเมฆหมอก
ออกไปจากดวงอาทิตย์ เมื่อนั้นดวงอาทิตย์จะเปล่งแสงออกมาอย่างที่ควรเป็น
4. ไม่มีสิ่งใดเลย
ทั้งแนวคิด ความเชื่อ คำสอน มิได้มีความหมายเท่ากับ
การตื่นรู้ทางธรรม และด้วยการตื่นรู้นี้นั่นเอง
สิ่งสมมุติต่าง ๆ ภายในจิตจะถูกขจัดไปจนหมดสิ้น
การรู้แจ้งเห็นจริงในสัจธรรมจะทำให้การปล่อยวางเกิดขึ้น
เมื่อปล่อยวางทุกสิ่งจนหมดสิ้น ความว่างจะเผยตัวออกมาอย่างที่มันเป็นจริง ๆ
5. ในกิจวัตรประจำวันของชีวิตนั่นแหละ คือ ชีวิตทางธรรม
การตรัสรู้ หรือ การรู้แจ้งเห็นจริงไม่ถูกจำกัดไว้ด้วยรูปแบบ หรือวิธีการ
ในกิจวัตรประจำวันทั้งปวง อาจนำเราไปสู่ความรู้แจ้งได้ในทุกขณะจิต
ในทุกหนทุกแห่ง ในทุกช่วงเวลานาที ขอเพียงสิ่งที่รู้นั้น
ทำให้จิตใจของเราสว่างโพลง อยู่พ้นไปจากการคิด การรับรู้ อารมณ์
และความรู้สึกใดใด
แนวคิดเซ็นได้รับการยอมรับและแทรกซึมอยู่ในหลักธรรมคำสอน
ในรูปแบบชีวิตของผู้คนมากมาย บางคนกล่าวว่าเซ็นเข้าใจยาก
บางคนบอกว่าเซ็นเข้าใจง่าย
บางที...เซ็นก็มิใช่สิ่งที่จะต้องเข้าใจ
หากแต่ควรเป็นสิ่งที่กระตุ้นเตือนให้เราได้ลองฝึกฝน ทดลอง
ค้นหาวิธีการเพื่อจะทำให้เราได้พบกับ สัจธรรมที่แท้จริง
และสิ่งนี้ก็มิได้อยู่ใดเลย นอกจากอยู่ในตัวเรา
| Create Date : 10 กรกฎาคม 2561 |
|
25 comments |
| Last Update : 1 มีนาคม 2562 9:57:51 น. |
| Counter : 1405 Pageviews. |
 |
|
สวัสดีคะคุณก๋า
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 392 คน [
ก็รู้สึกว่าน่าสนใจค่ะ
ขอบคุณสำหรับโหวตด้วยนะคะ