:: กะก๋าแนะนำหนังสือ - แพรกหนามแดง :: :: แพรกหนามแดง :: เขียน : แดนอรัญ แสงทอง “แพรกหนามแดง” เป็นชื่อสมมุติของหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ที่คุณแดนอรัญ แสงทองมักนำมาเขียนไว้ในหนังสือหลายเล่มของเขา แพรกหนามแดงจึงเป็นทั้งความทรงจำ เรื่องเล่าในอดีต ฉากบ้านเมืองย้อนกาลเวลา และแทรกไว้ด้วยเรื่องราวหนหลัง แต่หนังสือ “แพรกหนามแดง” เล่มนี้ เป็นเรื่องเล่าของเหล่าเด็กทโมน (บางพฤติกรรมก็ลามเลยเป็นทะลึ่งตึงตัง) ที่คุณแดนอรัญนำมาเล่าในรูปแบบเรื่องสั้น เขาเขียนเรื่องราวในโรงเรียนประชาบาลที่มีสภาพอาคารอันผุพังโยเย้ บ้านเรือนและฉากในชนบทย้อนอดีตไปราว 50-60 ปีที่แล้ว ที่ซึ่งแพรกหนามแดงเป็นหมู่บ้านที่ความเจริญยังเข้าไปไม่ถึง ที่ซึ่งโรงเรียนยังมีแต่ครูซึ่งสอนด้วยวิธีการสอนแบบเก่า ด้วยการตีเด็ก ด้วยการสอนไปแกน ๆ และเด็กก็เรียนรู้ไปอย่างแกน ๆ ผมชอบภาษาที่คุณแดนอรัญเลือกเขียน เป็นคำเก่า เป็นคำสร้อยที่ไม่ค่อยอ่านพบเจอที่ไหน มันเป็นเอกลักษณ์และมีความโดดเด่น ถ้าตอบตามตรงผมแทบนึกและจินตนาการ สภาพบ้านเมืองในชนบทและสภาพการเรียนการสอนในยุค 50-60 ปีก่อนเกือบไม่ออก รุ่นผมน่าจะเป็นปีท้าย ๆ แล้วที่ครูยังสามารถตีเด็ก เป็นรุ่นท้าย ๆ ที่ครูสั่งงานแล้วนอนหลับ เป็นรุ่นท้าย ๆ ที่ครูสอนไปมือคีบบุหรี่ไป เป็นรุ่นสุดท้ายที่ครูใช้แปรงลบกระดานปาใส่เด็ก ฯลฯ ความทรงจำระหว่างครูกับนักเรียนของผม ไม่เหมือนความทรงจำของเหล่าเด็กทโมนกับครูของเขา แพรกหนามแดงเป็นนิยายที่อ่านสนุก และยังคงมาตราฐานที่สูงลิบในการเขียนหนังสือของคุณแดนอรัญเฉกเช่นเดิม   Create Date : 07 กรกฎาคม 2561 21 comments Last Update : 1 มีนาคม 2562 9:58:14 น. Counter : 1416 Pageviews. Share Tweet

เรื่องราวแบบนี้ ผมก็ชอบอ่านครับ... ทำให้เรารู้ว่า ที่อยู่ห่าง ไกลเรา ยังมีอะไรอยู่.. นึกถึง ครูบ้านนอก หรือ เขาชื่อกานต์.... มาตีแผ่ แต่การใช้ถ้อยคำ นี่คงต้องเป็นคนที่มีความตั้งใจ เขียน ร้อยเรียง แสดงว่า เขารักอาชีพนี้อย่างจริงจัง น่าชื่นชมครับ   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 7 กรกฎาคม 2561 6:38:53 น.

คุณกะว่าก๋า อ่านหนังสือเก่งจังเลยค่ะ ใช้เวลาไม่นาน รินอ่านแต่ละเล่มต้องใช้เวลาพอสมควรเลยค่ะ สวัสดียามเช้านะคะ   โดย: Rananrin 7 กรกฎาคม 2561 6:45:42 น.

สวัสดีค่ะ พี่ก๋า หนังสือของคุณแดนอรัญ ดูน่าอ่านทุกเล่มเลยค่ะ อยากอ่านหนังสือที่ใข้คำเก่าๆ คำสร้อยมาเขียนบ้างจังค่ะ คงจะให้อารมณ์แปลกไปอีกแบบ   โดย: ยังไงก็ได้ว่ามาเลย 7 กรกฎาคม 2561 7:30:52 น.

หนังสือแนวบ่นๆ กับเอกลักษณ์ของนักประพันธ์ น่าอ่านๆจังค่ะ   โดย: เริงฤดีนะ 7 กรกฎาคม 2561 8:03:05 น.

สวัสดีคะคุณก๋า ชอบรีวิวหนังสือของบล๊อกคุณก๋า บรรยายจนอยากจะไปหาอ่านตาม วันนี้ไม่มี ต.ย.สำนสวนมาฝากด้วยรึคร้า ขอบคุณคะ ปล.เมื่อคืนดูบอลโลกคู่แรกเช่นกันคร้า ดีใจที่ ฝรั่งเศสได้ไปต่อ ส่วนคู่ 2 พลิกล๊อคช๊อคโลกอีกทีม เตง 1 ตกรอบไปอีก 5 5 แต่คืนนี้จิ เราจะลุ้น อังกฤษกับ รัสเซีย ล๊ะ   โดย: Tui Laksi 7 กรกฎาคม 2561 8:03:44 น.

คิดเหมือนคุณตุ้ยค่ะ อ่านที่คุณก๋าบรรยายหนังสือแต่ละเล่ม แล้วอยากหามาอ่านเลย   โดย: mambymam 7 กรกฎาคม 2561 8:41:56 น.

อือ เรื่องนี้น่าจะพออ่านไหว แต่ชื่อกับปกก็หลอนๆ คุณงายอีกแหละค่ะ สงสัยเป็นโรคหวาดระแวงต่อชื่อผู้แต่ง   โดย: เพรางาย 7 กรกฎาคม 2561 11:17:19 น.

สวัสดีค่ะพี่ก๋า มีความสุขมากมากนะคะ   โดย: white in the dark 7 กรกฎาคม 2561 11:23:56 น.

สวัสดี ยามสาย ๆ จ้ะ น้องก๋า วันนี้ทักทายกันเร็วหน่อย เพราะใส่บาตรแล้ว ก็สบาย ๆ ฟัง เพลงไป ทานข้าวเช้าไป มาอ่าน รีวิวหนังสือของเธอ " แพรกหนามแดง" จากการรีวิวของเธอ คงเป็นหมู่บ้านที่ ความเจริญยังไปไม่ถึง ไม่ต้องสีห้าสิบปีก่อนหรอกจ้ะ หลังเกษียณ ใหม่ ๆ เคยไปออกค่ายกับลูกศิษย์ ก็ไปเห็นสภาพโรงเรียนที่อยู่ใน แหล่งทุรกันดาร เสื้อผ้านักเรียนก็ขาด ๆ วิ่น ๆ ห้องเรียนก็ดูทรุดโทรม พวกเหล่าอาสา ก็ได้ช่วยกัน ไปซ่อมห้องเรียน ทาสี ซื้อเครื่องเรียน ให้ทุนการศึกษา ฯลฯ โดยเฉพาะ ชนเผ่าที่อยู่ลึกเข้าไปในป่า เช่น เผ่า ปาเกอญอ เหล่าอาสา เคยไปจัดงานวันเด็กให้ ทำอาหารแปลกๆ ให้กินกัน ก๋วยเตี๋ยว ซูชิ ฯลฯ เด็ก ๆ แต่งตัวมอมแมม ครู ที่บรรจุมาสอน มีเพียง 2-3 คน (ครูพวกนี้ควรให้สองขั้นทุกปี) เด็ก ๆ ถือ ชาม กาละมัง มาเข้าแถว กินก๋วยเตี่ยว ไอศกรีม กัน แม้แต่พ่อแม่เด็ก ก็ขอมากินด้วย เป็นภาพที่ทำให้ลำคอตีบตัน คุณภาพชีวิตแต่ละถิ่นฐาน ช่างแตกต่างกันเหลือเกิน เนาะ เฮ้อ ! ชีวิตไม่สามารถเลือกเกิดได้ แต่เลือกทางชีวิต ของตนเองได้ แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับสิ่งแวดล้อมหลาย ๆ อย่าง เนาะ โหวดหมวด รีวิวหนังสือ   โดย: อาจารย์สุวิมล 7 กรกฎาคม 2561 11:30:49 น.

สวัสดีค่ะคุณก๋า ตอนประถมพี่เรียนโรงเรียนวัด เจอคุณครูที่มีจิตวิญญาณเป็นครู เข้ามาเรียน กทม.เรียนเอกชน แต่ก็ยังโชคดี ที่เจอครูดีมีเมตตา ต่อมาเรียนมหาวิทยาลัย ก็ยังเจอครู ที่เรียกว่าครูได้เต็มปาก ต่อให้เป็นครูที่อายุน้อยกว่าก็ตาม เพราะเหตุผลนี้มั๊งคะ เลยทำให้ชอบไปโรงเรียน555   โดย: peeamp 7 กรกฎาคม 2561 13:20:33 น.

รุ่นพี่ก๋าไม่ใช่รุ่นสุดท้ายครับ ผมอายุน้อยกว่ายังเจอเรื่องฟาดเด็กอย่างไร้เหตุผลอยู่ เท่าที่จำได้นโยบายหักไม้เรียวครู เกิดช่วงสมัยรัฐบาลทักษิณ (ถ้าจำไม่ผิด)   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 7 กรกฎาคม 2561 15:55:04 น.

เชื่อใหมคะ เรื่องความเจริญไปไม่ถึง เมื่อตอนหนูจบใหม่ ไปสอนที่ อ.น้ำโสม จ.อุดรนี่ ก็เรียกได้ว่า ความเจริญไปไม่ถึงเลยค่ะ ผ่านมาแค่ 17 ปีเองค่ะ ไปเยี่ยมบ้านนักเรียน ไฟฟ้ายังเข้าไม่ถึง ต้องใช้ตะเกียง ใช้ฟืนทำอาหาร หนูไปถึงนี่ งง มากกค่ะ เห็นบ้านเด็กนี่ กลับมาถึงบ้านพัก ร้องไห้เลย สงสารจับใจ   โดย: Artagold 7 กรกฎาคม 2561 17:09:50 น.

สวัสดีมีสุขค่ะ เติบโตและเรียนรู้มากับโรงเรียนวัด เลยรู้สึกสนุกและสุขใจทุกครั้งที่นึกถึงโรงเรียนในวัยเด็ก และคุณครูแต่ละท่าน แปลกที่ยังจำได้ดีจนถึงทุกวันนี้ แก่นของเนื้อหาหนังสือน่าสนใจค่ะ   โดย: ตะลีกีปัส 7 กรกฎาคม 2561 18:19:10 น.

สวัสดีค่ำๆครับ คุณก๋า เล่มนี้ ก็น่าอ่านครับ ย้อนยุคไป 50 ปี อยากอ่านว่าสภาพบ้านเรือนเป็นอย่างไร ยุคนี้ ก็ยังมีการตีด้วยไม้เรียวอยู่ครับ เด็กยุค 4.0 นี่ดื้อสุดๆครับ แต่ต้องขออนุญาตผู้ปกครองก่อนครับ ที่บ้านดื้อไม่พอ มาดื้อต่อที่โรงเรียนอีก ไม้เรียวถึงตัวครับ แพรกหนามแดง ผมนึกไปถึง แพรกหนามแดง สมุทรสงครามครับ ปัจจุบันโรงเรียนประชาบาล ตจว.หลายที่ปล่อยให้รกร้าง(นักเรียนเข้ามาเรียนในตัวอำเภอหรือเมืองกันหมด)   โดย: สองแผ่นดิน 7 กรกฎาคม 2561 20:25:34 น.

สวัสดียามค่ำครับพี่ก๋า ขอบคุณสำหรับคะแนนโหวตครับ หนังสือของคุณแดนอรัญน่าสนใจทุกเล่มเลยครับ โหวตครับ   โดย: Nior Heavens Five 7 กรกฎาคม 2561 20:26:01 น.

รีวิวซะน่าอ่านอีกแล้วค่ะ 555 สงสัยต้องตามเก็บให้ครบจริงๆ เราเองมีประสบการณ์ที่เจอทั้งครูแย่ๆ และครูที่ดีค่ะ จะจดจำและรักก็กับครูที่ดีน่ะนะคะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: สาวไกด์ใจซื่อ 7 กรกฎาคม 2561 20:51:38 น.

บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต เนินน้ำ Food Blog ดู Blog toor36 Book Blog ดู Blog poepum Food Blog ดู Blog หอมกร Movie Blog ดู Blog กะว่าก๋า Book Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 10 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น มาชวนพี่ก๋าไปทานเฟรนซ์ฟรายส์ค่ะ   โดย: จารุพิชญ์ 7 กรกฎาคม 2561 20:53:03 น.

สงสัยผลงานคุณแดนอารัญ จะบะเหมาะสำหรับปี้เหียแล้วเจ้า แหะ แหะ ฮู้ดีว่าสภาพจิตใจปี้ช่วงนี้ บะสามารถอ่านเรื่องราวแบบนี้ได้แน่ เดานะเจ้า ถ้าเปรียบผลงานของคุณแดดอรัญเป็นศิลปิน กะคงจะแนวดาร์ด ดิบ และติ๊ส ประมาณนี้ก่อหา ความทรงจำชีวิตนักเรียนประถม-มัธยมบ้านนอก เฮาท่จะบะต่างกั๋นเจ้า ยังมีไม้เรียวเป็นการลงโทษ ครูยังเฮี้ยบ และนักเรียนจะกลัวครู พร้อม ๆ กับฮักครูเสมือนพ่อแม่ ญาติพี่น้อง พ่อแม่กะเคารพครูบาอาจารย์กับลูก ปี้จ้างไปนอนเป็นกู้ครูที่บ้านพักครูในหมู่บ้านสมัยเรียนประถม พอมาเรียนมัธยม ฮักครู ฮ้องครูที่สนิทว่าแม่ ทุกวันนี้ ยังมีครูสมัยเรียนประถมไปมาหาสู่ ทักทายเจอกันบ่อยเจ้า ทั้งครูประถม มัธยม อาชีวะ และ ม.พายัพ ครูที่เทคโนฯ เมิน ๆ เจอที่ฮ้านเตื้อ จ๋ำครูได้บะนักเต้าใด เป็นละอ่อนหลายสถาบันเกิ๊น 5555   โดย: JinnyTent 7 กรกฎาคม 2561 20:57:36 น.

อ่านหนังสือที่แปลงจากความทรงจำคนรุ่นเก่าแล้วก็ได้บรรยากาศอดีตดีนะครับ การสอนเมื่อ 50-60 ปีก่อน อาจจินตนาการไม่ยาก เพราะตอนนี้ยังเหมือนเดิม //โดนครูเตะ รุ่นผมยังมีแปรงลบกระดานและไม้เรียวอยู่นะครับ อีกหลายปีเลยกว่าจะเป็น child center แล้วก็พากันออกทะเลไกลออกไปอีก   โดย: ชีริว 7 กรกฎาคม 2561 21:08:09 น.

พี่อุ้มชอบจังเล่มนี้ โหวต   โดย: อุ้มสี 8 กรกฎาคม 2561 5:54:16 น.

น่าอ่านมากครับเล่มนี้ ขอบคุณรีวิวมากครับผม   โดย: อุรังอุตัง 2 มกราคม 2566 10:01:24 น.