หนังสือ : ปล่อยวางอย่างเซน ปล่อยวางอย่างเซน รวบรวมและเรียบเรียงโดย : ละเอียด ศิลาน้อย สวัสดีเมฆา ฉันเขียนจดหมายถึงเธอตอนตีห้าครึ่ง ซึ่งฉันตื่นและไม่คิดจะล้มตัวหลับต่อ เมฆารอรับหนังสือที่ฉันกำลังส่งไปถึงเธอด้วย หนังสือเล่มนี้ชื่อ ปล่อยวางอย่างเซน เขียนโดยละเอียด ศิลาน้อย ..................................... ฉันเคยเล่าไปก่อนหน้านี้ ว่าหนังสือเล่มนี้คือหนังสือที่ทำให้ฉันอึ้ง ทึ่ง และงงงันมาพักใหญ่ในชีวิต ก่อนหน้านี้ฉันเคยอ่านหนังสือเซนมามาก แต่การอ่านมามากๆ ไม่ได้แปลว่าเราถ่องแท้หรือเข้าใจในสิ่งที่อ่าน เซนอ่านไม่ยาก แต่เข้าใจโคตรยาก นับเนื่องจากอดีต....เซนเป็นการถ่ายทอดวิถีธรรมโดยไม่พึ่งพิงคัมภีร์หรือตัวอักษร เซนไม่อาจอธิบายได้ด้วยพระสูตรหรือการท่องบ่นสวดมนต์ใดใด เซนถ่ายทอดผ่าน “จิต” สู่ “จิต” เซนบรรลุธรรมได้ในทุกขณะจิต และเมื่อเรามองเห็นธรรมชาติเดิมแท้แห่งจิตตน เราก็บรรลุความเป็นพุทธะ.... หลายปีที่ฉันนั่งอ่านหนังสือเป็นตั้งๆ เพื่อหาคำตอบว่าอะไรคือเซน? และเซนคืออะไร ? เมฆาเชื่อไหม.....ฉันไม่เคยได้รับคำตอบที่แจ่มกระจ่างเลยสักครั้ง .................................. ต้นธารแห่งเซนน่าจะเกิดในอารยธรรมอินเดีย ผ่านจีน และ เบ่งบานถึงขีดสุดที่ญี่ปุ่น แล้วในที่สุดสายธารธรรมก็ไหลรินผ่านไปยังทุกแห่งบนพื้นโลก ไม่ว่าจะเป็นโลกตะวันตก หรือ โลกตะวันออก เราศึกษาเรื่องราวของเซนผ่านคำสอน ผ่านเรื่องราวเล่าขาน จากอาจารย์เซนทั้งหลาย นับตั้งแต่พระพุทธเจ้า เล่าจื๊อ พระโพธิธรรม เว่ยหลาง บาโช เอกิโด ฯลฯ อาจารย์เซนต่างท้าท้ายวิธีคิดอันยึดติดกับตัวตนของศิษย์แต่ละคนด้วยวิธีต่างๆ สอนโดยไม่สอน.. แต่ชี้ทางด้วยวิธีอันเฉียบขาดและฉับพลันทันใด เราจึงมักงงงวย... เมื่อได้อ่านและพบว่า หลายครั้งลูกศิษย์เซนบรรลุธรรมขณะที่ถูกตะคอกใส่หน้า ถูกตีด้วยไม้พลอง หรือแม้ขณะที่นั่งมองดูก้อนหินตกกระทบน้ำ รวมไปถึงวิธีการขับโกอาน หรือ การไขปริศนาแห่งถ้อยคำกวี “ทุกขณะจิต คือ หนทางแห่งการรู้แจ้งเห็นธรรม” เซนจึงไม่ใช่เรื่องลี้ลับซับซ้อน เป็นวัตรปฏิบัติอันเรียบง่าย ไม่มีอภิหารใดใดมาล่อลวง หากแต่ผู้เรียนต้องทุ่มเทจิต พร้อมกายอันมุ่งมั่น ในการเรียนรู้สอบจิต --- และมุ่งเข้าสู่จิตเดิมแท้ของตน ....................................... ปล่อยวางอย่างเซน เป็นหนังสือที่น่าอ่านมาก .....ฉันจำได้ดีนะเมฆา ครั้งแรกที่ฉันอ่านหนังสือเล่มนี้ ฉันมีอายุไม่มากนัก พื้นความรู้ฉันมีอยู่น้อยจนไม่อาจเข้าใจในโกอานบางอันได้ เช่นโกอานที่ว่า “เสียงของการตบมือข้างเดียวเป็นอย่างไร ?” ใจฉันคิดในตอนนั้นว่า เอามือเดียวตีไปที่อากาศ แล้วมันจะมีเสียงอะไร หรือว่าต้องเอามือตีไปที่พื้น นั่นย่อมไม่ใช่คำตอบ.... ......................................... ปล่อยวางอะไร ? ..... ปล่อยวางตัวตน ตัวตนอะไร ? . ตัวตนที่ยึดติด ยึดติดสิ่งใด ? ...... “เสียงของการตบมือข้างเดียว” .. นี่คือคำสอนเซนที่ฉันชอบมากที่สุดเรื่องหนึ่ง... ครั้งหนึ่งพระภิกษุทันซันและเอกิโด ร่วมเดินทางไปตามถนนซึ่งเป็นโคลนตมสายหนึ่ง ขณะนั้นฝนกำลังตกหนัก จึงทำให้มีน้ำเจิ่งไปทั่วถนน เมื่อทั้งสององค์เดินมาถึงหัวโค้งถนน ก็พบสาวสวยคนหนึ่ง แต่งกายด้วยเสื้อกิโมโนไหมที่มีสายคาดเป็นแพรเนื้อดี เธอไม่อาจเดินข้ามห้วงน้ำที่กำลังเจิ่งถนนตอนนั้นได้ (เพราะเกรงเสื้ออันสวยงามของเธอจะเปียกเปื้อน) ทันใดนั้น...พระภิกษุทันซันได้เดินเข้าไปหาหญิงสาวผู้นั้น และกล่าวว่า “มานี่ซิเธอ ฉันจะช่วย” ว่าแล้วก็อุ้มหญิงสาวบุกข้ามห้วงน้ำนั้นไป พระภิกษุเอกิโด ได้มองดูการกระทำของเพื่อนร่วมทางอย่างเงียบๆ และมิได้ปริปากพูดอะไรขึ้นอีกเลย ทั้งสองรูปเดินทางต่อไปจนค่ำ และเข้าอาศัยอยู่ในวัดแห่งหนึ่ง เมื่อต่างจัดที่ทางเรียบร้อยแล้ว เอกิโดจึงได้กล่าวขึ้นด้วยอดรนทนไม่ได้อีกต่อไปว่า “นี่แน่ะท่าน ในฐานะที่เราเป็นสมณะ ไม่ควรบังอาจเข้าไปใกล้สตรี โดยเฉพาะอย่างยิ่งสตรีที่สาวและสวย เพราะมันเป็นอันตรายต่อพรหมจรรย์อย่างร้ายกาจ เมื่อกลางวันนี้ทำไมท่านจึงเข้าไปอุ้มหญิงสาวผู้นั้น” “ผมวางเธอไว้ที่นั่นตั้งแต่กลางวันแล้ว” พระภิกษุทันซันตอบ “ท่านยังอุ้มเธออยู่อีกหรือ” ............................................... เซนคืออะไร ? อะไรคือเซน ? ถ้าเธอเข้าใจธรรมชาติ เธอจะเข้าใจเซน .............................................. ก่อนศึกษาเซน ภูเขาคือภูเขา แม่น้ำคือแม่น้ำ เมื่อศึกษาเซน ภูเขาไม่ใช่ภูเขา แม่น้ำไม่ใช่แม่น้ำ เมื่อบรรลุธรรม ภูเขาคือภูเขา แม่น้ำคือแม่น้ำ เมฆา...เธออาจคิดนึกอยู่ในใจ ว่าที่แท้เซน ก็คือ พวกเล่นลิ้นและประดิษฐ์ถ้อยคำอันชวนน่าเวียนหัว แต่ฉันกลับคิดว่านี่คือหนึ่งในคำสอนอันเรียบง่ายและปฏิบัติตามได้ไม่ยาก เพราะไม่มีพิธีกรรมรุ่มร่าม ไม่มีนรกมาขู่ ไม่มีสวรรค์มาล่อ ไม่ต้องบูชารูปเคารพหรือเมามัวยึดติดในวัตถุเครื่องรางของขลังแต่อย่างใด เซนคือการเรียนรู้ในทุกขณะจิต คือการใช้ชีวิตอยู่ในปัจจุบันขณะ อดีตก็ผ่านไปแล้ว อนาคตก็ยังมาไม่ถึง ธรรมะอันเรียบง่ายที่สุด อาจสรุปผ่านถ้อยคำของอาจารย์เซนชาวญี่ปุ่น ด้วยประโยคที่ว่า “ปาฏิหาริย์ของฉันมีดังนี้ คือ เมื่อฉันรู้สึกหิว ฉันก็กิน และเมื่อรู้สึกกระหาย ฉันก็ดื่ม” ........................................... เมื่ออ่านจดหมายมาถึงตรงนี้ เมฆาตอบได้หรือยังว่า “เสียงของการตบมือข้างเดียวเป็นอย่างไร ?” ในโศลกธรรมนี้...อาจารย์เซนตอบว่า “ฉันไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกแล้ว... ดังนั้น...ฉันจึงได้ยินเสียงที่ไร้เสียงได้ในที่สุด” .. ฉันหาคำตอบมาชั่วชีวิต ว่าฉันเกิดมาเพื่ออะไร ? และตายแล้วไปไหน ? ฉันครุ่นคิดถึงคำถามนี้มิวางวาย ค้นเค้นคำตอบในทุกขณะจิตด้วยความสงสัย วันหนึ่งฉันวางความสงสัยนี้ลง เพ่งมองทิวเขาที่อยู่เบื้องหน้า แล้ว วินาทีนั้น “ตัวตนของฉัน” ก็หายไป...... ............................................. เมฆา...ขณะนี้เวลาหกโมงสิบห้านาทีแล้ว ข้างนอกห้องฟ้ายังคงมืดอยู่ จดหมายและหนังสือคงเดินทางไปหาเธอในเร็ววัน โปรดอ่านอย่างช้าๆ แล้วเธอจะพบว่าบางที สิ่งที่เราเที่ยวตามหาหรือเสาะแสวงหา แท้จริงแล้วเธอไม่ต้องไปค้น ไม่ต้องออกเดินทางแต่อย่างใด เธอค้นพบความจริงแห่งชีวิตนี้ได้ ในทุกขณะจิต ในทุกสถานที่ ในทุกโมงยาม เพียงแต่ นิ่ง เข้าใจอย่างถ่องแท้ และรู้จักปล่อยวาง มันไม่ใช่สาระอันใดที่ต้องไปครุ่นคิดว่าเราจะปล่อยวางอย่างเซน อย่างพุทธ อย่างคริสต์ หรืออย่างอิสลาม “ความว่าง” เดียว ที่โลกนี้มีอยู่ คือ ความว่างอันเป็นหนึ่งเดียว เป็นความว่างที่เราไม่จำเป็นต้องพูดถึง ไม่อาจสร้างขึ้นมาได้ ไม่ต้องไปค้นหา หลับตาภาวนาสร้างขึ้นก็ไม่ได้ อย่าถามฉันว่า “เราจะปล่อยวางความว่างแห่งชีวิตได้อย่างไร ?” “เมื่อว่าง แล้วยังต้องปล่อยวางอะไรอีก” นี่คือคำตอบสุดท้ายของฉัน สุจริตใจ สิงห์โตหมอบ เชียงใหม่ , จดหมายไม่ลงวันที่   Create Date : 29 กรกฎาคม 2550 21 comments Last Update : 30 พฤษภาคม 2560 19:36:36 น. Counter : 3889 Pageviews. Share Tweet

วันนี้หยุดครับ จะออกไปเที่ยวใกล้ๆแถวบ้าน เย็นๆจะกลับมาทักทายเพื่อนๆนะครับ สวัสดีครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 29 กรกฎาคม 2550 7:13:28 น.

คุณก๋า ป้ายังแวะเวียนมาเยี่ยมบล็อกของคุณในทุกวันว่าง อ่านแบบซาบซึ้ง ซึมลึกทุกถ้อยคำ เนื้องานของคุณโดนใจผู้ชราจริงๆ แวะเข้ามายกนิ้วให้อีกครั้ง เยี่ยม เยี่ยม เยี่ยม ก็แค่ความว่างนะ   โดย: ป้ากุ๊กไก่ IP: 125.24.68.184 29 กรกฎาคม 2550 8:47:34 น.

วันนี้บีอ่านบทความของก๋าอย่างช้าๆ สามรอบ บีซึมซับรับรู้ ชื่นชอบ บีได้แนวคิดที่ลึกซึ้ง ตามแบบฉบับของเซน แนวคิดของการอยู่กับปัจจุบัน สองวันนี้รับรู้เรื่องราวต่างๆ ที่ทำให้สุข ทุกข์และสุข ที่กลับมาสุขได้ ก้เพราะเรียนรู้ที่จะอยู่แต่กับปัจจุบัน ไปเที่ยวกับภรรยาให้สนุกนะ พี่ไม่อวยพรให้มีความสุขหรอก เพราะความสุขคุณมันทะลัก blog มาถึงกรุงเทพแล้ว ฮ่าๆๆ ดาวซินฝากมาบอกว่า ไปหาที่โดมด้วย   โดย: rendezvous (be-oct4 ) 29 กรกฎาคม 2550 10:30:53 น.

อิ อิ มาลงชื่อไว้เป็นหลักฐานว่ามาเยี่ยมแล้ว เดี๋ยวจะออกไปข้างนอกกับที่บ้านค่ะ เมื่อเช้าไปทำบุญมาแล้ว เย็นนี้แม่จะชวนไปพุทธมณฑลด้วย คุณก๋าและมาดามเที่ยวให้มีความสุขนะคะ 555++กลิ่นไอของความสุขมาไกลจริงๆ อิจฉาตาร้อนวาบๆๆๆเชียวละค่ะ   โดย: เพียงแค่เหงา 29 กรกฎาคม 2550 10:36:35 น.

อ่านแล้วชวนงง...เหมือนทุกครั้ง ที่หยิบยื่นหนังสือ....เซนจากเพื่อน หรือห้องสมุด...สุดท้าย เลยไปยืนแมททริก มาดู...บรรลุ.... อ่ะ...ล้อเล่น...จัดอยู่ในจำพวก..พวกก่อกวนนะเจ้า...ที่จริง เพียงเคยหยิบๆ มันขึ้นมาดูสอง สามรอบ...พิจารณาจากสันดานตนเอง....สงสัยหลับ กับไม่เข้าใจ แต่ที่แน่ๆ..คนอินเดีย...เขาชอบนั่งเฉยๆ....มองเฉยๆ...ดูเฉยๆ....คงเป็นที่มาของเซน....นักปราชญ์เฉยๆ....   โดย: กาบชมพู 29 กรกฎาคม 2550 10:42:21 น.

แวะมาทักทายหลังจากหายไปนาน ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมคร้าบบ และขอบคุณสำหรับกำลังใจและความห่วงใหญ่ที่มีให้กันเสมอมา เอาบุญถวายเทียนพรรษามาฝากนะค่ะ..สาธุ เชิญไปเยี่ยมที่บล๊อกได้นะค่ะ อัพแล้วคะ เกยหันอยู่บนฮ้านหนังสทอเหมือนกัน แต่บ่าได้เอามาอ่าน แต่ชอบความคิดของเซนเปิ้นเหมือนกันเจ้า เพราะว่าฮื้อแง่คิดดีดีหลายอย่างเลย รักษาสุขภาพและมีความสุขมากๆ นะค่ะ   โดย: weraj 29 กรกฎาคม 2550 10:54:16 น.

เอ๊ะ...ความเงียบนี่เสียงดังอย่างไร   โดย: floral_flory 29 กรกฎาคม 2550 11:08:30 น.

มาทักทายก่อนจากลา...   โดย: UnEdiTED 29 กรกฎาคม 2550 11:54:45 น.

เรื่อง "จิต" นี่แหละครับที่อธิบายยากที่สุด ใช้ "จิต" อธิบาย"จิต" นี่แหละ ทางที่ง่ายที่สุดแล้วครับ เสียงตบมือข้างเดียวดังไปทั่วจักรวาลเลยครับ เสียงแห่ง "ความเงียบ"   โดย: กายแก้ว 29 กรกฎาคม 2550 12:24:32 น.

สวัสดีค่ะ..... มีเล่มนี้เหมือนกันแต่หน้าปกต่างกัน เพราะครั้งที่พิมพ์น้อยกว่า ซื้อมาตั้งนานแล้วค่ะ ชอบมากๆเลย อ่านแล้วใจสงบดี   โดย: หิมะสีดำ 29 กรกฎาคม 2550 12:36:22 น.

จริงค่ะ ทั้งเซนและเต๋า อ่านไม่ยาก แต่เข้าใจโคตรยาก บางทีก็รู้สึกว่าออกจะกวนๆอยู่ แต่ถ้าขบคิดซาโตริออกแล้ว เราจะรู้ว่ามัน "จริง" เราจะจดจำและปิติเลยล่ะ รู้สึกแบบนี้ไหม.. เต๋าบอกว่า ปล่อยวางตนแล้ว ค้นพบอีกฝ่าย ปล่อยวางอีกฝ่าย และค้นพบตนเอง ฝากให้กะว่าก๋าช่วยคิดนะคะ ขอบคุณที่นำหนังสือ ความคิดดีๆมาแบ่งปันเสมอนะ   โดย: ยิปซีสีน้ำเงิน 29 กรกฎาคม 2550 13:44:47 น.

อ่านแล้วชวนคิดค่ะ คิดแล้ว ก็งงค่ะ อิอิ.. วันนี้วันพระใหญ่ เอาบุญมาฝากค่ะ   โดย: printcess of the moon 29 กรกฎาคม 2550 14:52:10 น.

ก็คงจะเป็นทำนองเดียวกันใช่มั๊ยคะ ที่ว่า ถ้าเราพยายามจะเข้าใจปรัชญาเซนเท่าไหร่ เราก็มักจะไม่สามารถเข้าใจได้เอาซะเลย แต่ถ้าเราปล่อยใจให้ว่าง และไม่พยายามทำความเข้าใจมันมากเท่าไหร่ เราก็จะยิ่งเข้าใจเซนได้มากขึ้นเท่านั้น คิดว่าอย่างนั้นมั้งคะ .............. ไม่ได้เข้ามาหลายที่นี่เกือบสองวันเต็ม เป็นไงบ้างคะ คงจะสบายดีนะ วันหยุดยาวแบบนี้ไม่ไปเที่ยวที่ไหนเหรอคะ ส่วนพี่ ไม่ได้ไปไหนเหมือนกัน ยังเปิดร้านตามปกติค่ะ มีความสุขมากๆและรักษาสุขภาพด้วยนะ   โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) 29 กรกฎาคม 2550 16:50:06 น.

ที่ว่าอ่านสิบครั้งก็ไม่เข้าใจเนี่ย...อ่านงานของกาบ...หรืออ่านปราชญ์อย่างเซนค่ะ...ถ้าอย่างหลังขณะอาจารย์ก๋างง...โห...ชีวิตตู....จะไปหากัญญานมิตร ไหนอีกหนอ..เริ่มกลุ้ม   โดย: กาบชมพู 29 กรกฎาคม 2550 19:51:28 น.

มาส่งอ้ายเข้านอนเจ้า   โดย: weraj 29 กรกฎาคม 2550 19:57:41 น.

อิด ขนาดค่ะ เพิ่งกลับมาจากทริปโก๊ะเทะอีกแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเข้ามาอ่านอีกทีนะคะ ตอนนี้ไม่ไหวแล้วค่ะ แบตฯหมด   โดย: BFBMOM 29 กรกฎาคม 2550 21:02:37 น.

อะ คุณก๋า อัพยาว .. แมงปอแวะมาได้แป๊บเดียว ต้องไปทำงานต่อแล้ว ++ แวะมาชวนคุณก๋าไปทายเพลงด้วย btw, พูดถึงหนังสือของ ท่าน ว. วชิรเมธี ตอนนี้ยังอ่านไม่ได้ เพราะติดหนังสือของหลวงพ่อปราโมทย์ กับ Socrates ทีเคยอัพเอาไว้ คงอีกซักพักอ่ะนะคะ แล้วจะมาบอก ถ้าอ่านแล้ว   โดย: แ ม ง ป อ 29 กรกฎาคม 2550 21:26:56 น.

วันนี้เริ่มว่างตระเวนไปทั่ว..มีความสุขจัง เราก็ชอบค่ะ..ปล่อยวางอย่างเซน แต่รู้สึกเครียดจัง..มันฝืนๆๆธรรมชาติไงก้ไม่รู้ค่ะ วันนี้กทม..ครึ้มค่ะแดดไม่จัดในช่วงนี้ค่ะ ทางคุณร้อนมากเหรอค่ะ คืนนี้พักผ่อนเต็มที่เลยนะค่ะ นอนหลับกับคนข้างกายอันเป็นที่รักรู้สึกสุขเสมอค่ะ เวลาที่ได้รับอายอุ่นจากกันและกันอิๆๆๆๆๆ ขอให้คุณมีความสุขเช่นเดียวกับที่เราได้รับนะค่ะ มีความสุขทั้งสองคนนะค่ะ..นอนหลับฝันดีนะค่ะ เพื่อนแสนดี   โดย: catt.&.cattleya (catt.&.cattleya.. ) 29 กรกฎาคม 2550 21:41:12 น.

เพลงวันนี้ใน blog for kaa นะคะ for น้องคนสวยของก๋าด้วยค่ะ หมู่บ้านนี้น่ะคนน้อยค่ะ ไม่สวยจริงๆอยู่ไม่ได้ คือว่าต้องประมาณว่าสวยมาก ถึงมากที่สุดอ่ะ เออ นี่พี่ก็เตรียมย้ายออกแล้ว อิอิ   โดย: rendezvous (be-oct4 ) 29 กรกฎาคม 2550 22:24:49 น.

เหวยคุงก๋า ไม่ช่ายรูปอิชั้นซักหน่อย ไม่มีทางหลุดเอาลงบล็อกหรอก เวลาไปเที่ยว อย่าได้ไปกับไกด์เลยค่ะ ไม่มีเวลานาน แถมต้องตื่นเช้าอีกตั่งหาก แต่ว่า ถ้าไปตามใจฉันเนี่ยนะ จะได้แค่ไปดมฮ่ะ ไม่ได้ไปเที่ยวหลายที่ เห็นด้วยมากกับเรื่องเซน เพิ่งอ่านมาเหมือนกันค่ะ จนสับสนว่า นี่เราเรื่มเอนเอียงไปทางเซนแล้วหรือ   โดย: Piterek 29 กรกฎาคม 2550 22:28:52 น.

-- เซน คือ ธรรมชาติ -- -- ธรรมชาติ คือ ธรรมะ -- เมื่อไปเวียนเทียนวันนี้ กานต์ได้รำลึกถึงคุณ พระพุทธ พระธรรม และ พระสงฆ์ ได้ตระหนักว่า พระพุทธเจ้าคือ สุดยอดอัจฉริยะ ----------------------------------------------------------- เรื่องที่คุณก๋า ชอบกานต์ก็ชอบค่ะ วันนี้กานต์ก็มีเรื่องที่ยังอุ้มอยู่ตั้งแต่เมื่อวาน น้องที่ทำงานกานต์นะค่ะ เป็นคนที่กานต์รู้สึกดีด้วยเอามากมาก และคุยเล่นกันดีมาตลอด เหมือนเป็นเพื่อนกัน เมื่อวานกานต์แค่ไปเล่นเกมส์ที่เครื่องน้องอีกคนนึง ซึ่งน้องคนที่กานต์รู้สึกดีด้วยจะใช้ กานต์ก็ไปบอกน้องว่าไปเปิดเครื่องอื่นใช้ก่อนไป๊ ด้วยความที่สนิทกัน และมักคุยเล่นและแกล้งกันอยู่เสมอ ก็คิดว่าไม่มีอะไร แต่น้องกลับแสดงกิริยา ปึงปัง ปิดเปิดลิ้นชักเสียงดัง และไม่พูดกับกานต์เลย --------------------------------------------------------- ก็แค่บ่นให้ฟังนะค่ะ ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่กานต์ยังคงอุ้มอยู่ ตั้งแต่เมื่อวานจนถึงวันนี้ ก็แค่เสียใจ - และผิดหวัง กลุ้มใจด้วยค่ะ คนที่เคยสนิทและรักใคร่กัน ไม่อยากให้มีปัญหาเลยค่ะ   โดย: karnlaka 29 กรกฎาคม 2550 22:46:13 น.