ทางเดินที่ดี?!?

วันนี้ก่อนเลิกงานนั่งคุยกับเพื่อนใน line ซึ่งเป็นกลุ่มที่ตั้งขึ้นมาในหมู่เพื่อนเก่าสมัยม.ต้น ซึ่งเป็นผู้หญิงล้วน มีเพื่อนคนหนึ่งเป็นเพื่อนที่เราเคยสนิทกันมาตั้งแต่สมัยป.5 คุยว่าได้อัพเดทเรื่องราวเพื่อนๆ ให้แม่ตัวเองฟังว่าใครเป็นยังไงบ้าง หนึ่งในนั้นคือเรา

เราถามว่าอัพเดทเรื่องอะไร (เพราะในใจคิดว่าตัวเองไม่มีเรื่องอะไรที่น่าเล่าเลยสักอย่าง) เพื่อนบอกว่า ไปบอกแม่ว่าเราเป็นอาจารย์ (ซึ่งเป็นทางที่เพื่อนไม่ได้เลือก) เราเลือกทางเดินที่ดี ขยัน ตั้งใจ จบปริญญาหลายใบ มีอนาคต ส่วนแม่ของเพื่อนคงอยากให้ลูกเป็นอาจารย์ แต่เพื่อนเราไม่ชอบเพราะกดดันกับการอ่านหนังสือ

โอ๊ย...แต่ละอย่างที่เพื่อนพูดมา เราอยากจะโดดตึกตายด้วยความอับอายขายขี้หน้า เพราะมันไม่จริงสักอย่างเดียว บ่นอยากลาออกทุกวัน ไม่ได้ภูมิใจกับอาชีพนี้เลยสักนิดเดียว กลุ้มใจที่เลือกทางเดินผิดอยู่เนี่ย


เราบอกไปว่า เราขี้เกียจมาก ให้เรียนต่อยังไม่เรียนเลย ไม่ชอบเรียนหนังสือ ภาษาอังกฤษก็ตายไปตั้งแต่ป.5 แล้ว อยากไปหาอย่างอื่นทำ แต่ไม่รู้จะไปทำไร แก่ปูนนี้แล้ว จะ 40 อยู่มะรอมมะร่อ เพื่อนบอกว่าอย่าออกนะ มันชมเรากับแม่ไว้เยอะ อ้าว เวรกรรม แล้วเกี่ยวอะไรด้วยล่ะเนี่ย??? นี่ถ้าเราลาออกไปทำมาหากินอื่น คงน่าอายมากสินะ

แต่เราสงสัยจริง เพื่อนมันคิดยังไงของมันนะ ที่ชมว่าเราเลือกทางเดินที่ดี ขยัน ตั้งใจ มีความเจริญก้าวหน้าในหน้าที่การงาน ทั้งที่เพื่อนคนนี้น่ะ “มันเป็นหมอ!!!”

Create Date : 23 พฤษภาคม 2556		0 comments
Last Update : 23 พฤษภาคม 2556 21:26:19 น.
Counter : 1912 Pageviews.
Share Tweet