เมื่อคนแปลกหน้าอยากคุยด้วย เมื่อวานมีเรื่องประหลาดใจเกิดขึ้นกับเรา เมื่อมีโทรศัพท์เบอร์แปลกโทรมาเข้ามา ทีแรกนึกว่าจะซื้อคอนโด แต่ตอนนี้ยังไม่ได้ลงประกาศขาย พอบอกว่าโทรจากกระทู้พันทิป ก็คิดว่าเป็นนักวิจัยโทรมาขอข้อมูล หรือไม่ก็ซวยกว่านั้นคือเมียใครโทรมาตาม ไปๆมาๆ ไม่ใช่อะไรสักอย่าง แต่เป็นคนแปลกหน้าที่อยากคุยกับเราโดยเฉพาะ เขาเสาะหาเบอร์โทรเพื่อที่จะคุยกับเราโดยตรง เพื่อจะขอคำแนะนำปรึกษาหรืออยากได้ฟังแนวคิดของคนที่คิดเหมือนกัน เธอพูดถึงกระทู้หนึ่งเราไม่รู้ว่าเคยตั้งหรือเคยคอมเม้นท์ เราก็จำไม่ได้ และจำไม่ได้ด้วยว่าเขียนอะไรไป และเธออยากฟังเรื่องอะไร ตอนที่เธอถามเราว่า วันๆ หนึ่งใช้ชีวิตยังไง ผ่านไปได้ยังไง เราก็อึ้งตอบไม่ถูก เพราะไม่เคยรู้จักกันมาก่อน เราจึงถามเธอกลับต้องการจะบอกอะไร แล้วเธอเล่าคร่าวๆ ให้ฟัง เดาว่าเธอน่าจะร้องไห้ตอนเล่า เราจึงไม่อยากจะให้เธอเสียน้ำตาให้คนแปลกหน้าอย่างเราฟัง เพราะเธออยากฟังไม่ได้อยากร้องไห้ เราก็เลยคุยด้วยไปพักใหญ่ ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่าเราคุยกับเธอคนนี้ไปร่วมชั่วโมง น้ำเสียงเธอฟังดูดีขึ้นเมื่อได้ระบายออกมาบ้าง แต่ส่วนใหญ่ดูเหมือนเราจะระบายมากกว่า น่าแปลกใจที่เราก็เล่าอะไรต่อมิอะไรให้เธอฟังอย่างเปิดเผย ไม่มีอะไรต้องปิดบัง เรื่องเศร้ากี่เรื่องเล่าหมด แต่เราเล่าไม่เหมือนกับเล่าเพื่อน เล่าเพื่อนหรือระบายให้เพื่อนฟัง มันจะสะเปะสะปะเหมือนคนสติหลุด นึกจะเล่าอะไรก็เล่า รู้สึกเศร้าก็บ่น แต่กับคนนี้เราทำแบบนั้นไม่ได้ เราเล่าแบบเหมือนคนนั่งฟังเป็นเพื่อนข้างๆ ประมาณว่าคุณทุกข์อยู่ใช่ไหม เราก็ทุกข์เหมือนกัน ไม่ต่างจากคุณ ไม่ได้ดีกว่าหรือแย่กว่า แต่เราเข้าใจ และจะยินดีรับฟัง คำแนะนำของเราอาจจะใช้ไม่ได้กับทุกคน แต่แค่บอกว่าเราใช้วิธีไหนจัดการ มันไม่ได้สำเร็จหรือเกิดผลในทันทีหรอก แต่มันก็ทำให้แต่ละวันผ่านพ้นไปได้ เราไม่ใช่คนโลกสวยหรือมีพลังบวกมากมายให้ตัวเอง แต่ก็พร้อมที่จะมอบพลังบวกให้คนอื่น สุดท้าย คนแปลกหน้าคนนี้บอกขอบคุณและรู้สึกดีขึ้น โล่งขึ้นจริงๆ แค่นี้เราก็รู้สึกว่า 1 ชั่วโมงที่คุยกันก็ไม่เสียเปล่า และเราเองก็รู้สึกคุณค่ามากขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อเหมือนกัน Create Date : 18 สิงหาคม 2564 Last Update : 18 สิงหาคม 2564 15:53:47 น. 0 comments Counter : 1085 Pageviews.   Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณนายแว่นขยันเที่ยว