I AM SOMEONE
<<
ตุลาคม 2556
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
31 ตุลาคม 2556

อาการใกล้ตาย!

วันนี้ไปอบสมุนไพรตอนเย็น หมอถามว่าอบที่ผ่านมาเป็นไงบ้าง เราก็บอกว่าดี อบเสร็จง่วงเลย หมอบอกว่าเพราะหลอดเลือดมันขยายไปทั้งตัว หมอว่ามึนหัวมั้ย เราว่าไม่นะ ปกติดี วันนี้หมอเลยเปลี่ยนจาก 3 รอบ รอบละ 10 นาที เป็น 2 รอบ รอบละ 15 นาที เพราะเคยอบมาแล้ว เอาก็เอา ลองดู!

ปรากฏว่าพอเข้าไปรอบแรก ออกมาเหงื่อท่วมตัวแล้ว พักกินชาใบหม่อนไปได้หนึ่งแก้ว เข้าไปอีก คราวนี้ทำไม 15 นาทีมันนานจังวะ เราเริ่มเบื่อและเขียนกระจกเล่นแล้ว หมอเดินมาถามว่า “เล่นอะไรคะ? เหลืออีก 6 นาทีค่ะ”

แค่ 6 นาที เราก็รู้สึกว่านานแล้วนะ เริ่มอึดอัดอ่ะ หายใจขัดๆ และหัวใจเต้นแรงขึ้น เฮ้ย! นี่คืออากาศไม่ปกติใช่มั้ย แต่เราก็ยังทนต่อไป ร้อนก็รน เขาบอกว่าถ้าไม่ให้ผลักประตูออกไป แต่เราก็บ้า นั่งต่อไป เริ่มนับถอยหลัง 1 นาที โดยไม่รู้ว่าตอนนี้มันเหลือกี่นาทีนะ แต่คิดว่าถ้านับเสร็จแล้วจะผลักประตูออกไปเลย เพราะหัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ นานกว่านี้เราต้องวูบเพราะหน้ามืดได้

พอนับถึง 0 ปั๊บ เสียงติ๊ดๆ บอกหมดเวลาดังขึ้นพร้อมกัน เหมือนระฆังช่วยชีวิตตัวเอง เรารีบผลักประตูออกมา มึนงงมาก หน้ามืดจริงๆ และตอนนั้นเกือบจะพยุงร่างตัวเองไม่อยู่ รีบนั่ง หมอถามว่าเป็นไง เราบอกว่าสุดๆ แต่ไม่ได้บอกอาการที่กำลังจะแย่ เราอยากได้ยาดมมาก แต่ในกระเป๋าไม่มีพกไว้


หัวใจเราเต้นแรงไม่หยุดเหมือนจะหลุดออกจากอก หายใจจะไม่ออกแล้ว มึนหัวจัง ดื่มน้ำเย็นไปเรื่อยๆ หวังให้อาการดีขึ้น เราว่าถ้าเราอยู่นานกว่านี้ เราคงจะต้องช็อค และตายคาตู้อบแน่ๆ นี่มันคือภาวะคนใกล้ตายชัดๆ เราท้าความตายเพื่ออะไรวะ??? บ้าไปแล้ว

เราขับรถไปห้างต่อ เดินทั้งมึนๆ แก้มเราแดงแบบเลือดฝาด แต่ไม่ใช่สุขภาพดี แต่เราว่าเพราะเลือดมันขยายตัว ทำให้เราจะตายนี่แหละ เดินห้างแบบมึนหัวสุดๆ เห็นอาหารขายในห้างก็ไม่อยากกินอะไรเลย รู้สึกหน้ามืด อยากกลับไปนอน แต่ก็ยังเดินอยู่ต่อไป

พอตัดสินใจจะกลับ เหลือบไปเห็นกางเกงตัวหนึ่ง ลายพร้อยโดนใจ เลยปรี่เข้าไป ถามราคา) แม่ค้าบอกราคาที่ไม่ต้องต่อแล้วเพราะวันนี้วันสุดท้ายกำลังจะเก็บร้าน จึงตัดสินใจซื้อ (งวดรถไม่ยอมจ่าย เอาตังค์มาซื้อกางเกงดีกว่า) แถมสัมภาษณ์แม่ค้าสู้ชีวิตอีก เขาจะตระเวนไปขายตามงานแฟร์ต่างๆ ที่จัดในห้าง (ถามเผื่อว่าจะหาลู่ทางให้ตัวเองบ้าง) เขาบอกขาดทุนบ้าง กำไรบ้าง ดีกว่าไม่มีอะไรทำ ขายให้ค่าเช่าที่ บางที่ก็แพงมาก แล้วก็เล่าเรื่องการติดต่อ รับของมาขาย การเข้ามาขายกับออแกไนซ์แต่ละจังหวัด เราถามว่าไปทั่วประเทศหรือเปล่า เขาบอกว่าใช่ พอถามว่าแล้วจริงๆ เป็นคนจังหวัดอะไร เขาบอกว่าสุโขทัย พรุ่งนี้ก็ไปเซ็นทรัล พิษณุโลก ก็ใกล้บ้าน ถือเป็นเรื่องใหม่ที่เราไม่เคยรู้มาก่อนในวงการนี้ การเป็นแม่ค้ามันยากอยู่นะเนี่ย---เราคิดนะ

คุยไปคุยมา หายมึนหัวไปแป๊บนึง แถมได้กางเกงลายพร้อยกลับมาด้วย ตราบใดที่ได้เสียตังค์ช้อปปิ้ง อาการใกล้ตายทั้งหลายทั้งปวง หายเกือบเป็นปลิดทิ้ง ณ จุดๆ นั้น




Create Date : 31 ตุลาคม 2556
Last Update : 1 พฤศจิกายน 2556 10:49:16 น. 1 comments
Counter : 2071 Pageviews.  
Share

 
รอดชีวิตเพราะการช็อปปิ้งโดยแท้ 555


โดย: Dragonfly7Colors วันที่: 31 ตุลาคม 2556 เวลา:23:24:55 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Alex on the rock
Location :
มหาสารคาม Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [?]

Blog นี้เป็นพื้นที่ส่วนตัว เป็นความเห็นส่วนตัว ผู้อ่านอาจจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับข้อเขียนใน Blog กรุณาแสดงความคิดเห็นด้วยความสุภาพและเคารพสิทธิ์ในการแสดงความคิดเห็นตามรัฐธรรมนูญของเจ้าของ Blog ด้วย หากผู้อ่านที่แสดงความคิดเห็นไม่อาจจะปฏิบัติตามนี้ได้ เจ้าของ Blog สามารถลบความคิดเห็นของท่านโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบ
[Add Alex on the rock's blog to your web]