มกราคมนานเกินไป ห้าสัปดาห์แล้วยังไม่หมดเดือนมกราคมอีก จริงๆ ไม่ใช่แค่หมดเดือนหรอก กว่าจะหมดวันแต่ละวันก็นานเหลือเกิน อยากให้วันเดือนปีผ่านไปไว แต่พอผ่านไปไวก็หมายถึงความแก่ก็มาถึงไวเช่นกัน ทุกวันนี้ตื่นขึ้นมาแบบหน่วงๆ ทุกวัน จะเศร้าก็ไม่เศร้า แต่รู้ว่าไม่เห็นรอยยิ้มหรือเสียงหัวเราะของตัวเองเลย วันหนึ่งเราดูนาฬิกาบ่อยมาก แทบทุกชั่วโมง ตื่นเช้ามา ก็อยากให้เที่ยงไวๆ จะได้กินข้าวเที่ยง กินเสร็จ ก็อยากให้เย็นเลย จะไปออกกำลังกาย กินข้าว กลับมาอาบน้ำ สามทุ่มปิดไฟนอน วนลูปแบบนี้ทุกวัน น่าเบื่อขนาดไหน แค่คิดว่าจะกินอะไรในแต่ละมื้อยังเป็นภาระเลย แต่ละวันที่อยากให้ผ่านไปเร็วๆ มันไม่เร็วอย่างที่คิด กว่าจะผ่านไปแต่ละชั่วโมง เบื่อเหลือเกิน หาอะไรทำก็แล้ว ก็ยังไม่หมดเวลา ถ้าเผลอมีเวลาว่าง มันจะฟุ้งซ่านเอาเรื่องเก่าๆ เจ็บๆ เครียดๆ มาคิดให้ตัวเองเศร้าและร้องไห้อีก พยายามยุ่ง ทำอะไรหลายอย่าง ดูขยันดูไม่ว่าง แต่เหมือนกำลังหลอกตัวเองทั้งที่ไม่ได้อยากทำเลย แต่ทำเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกไปงั้นๆ พยายามทำให้เสาร์อาทิตย์เป็นวันทำงานไปให้หมด เป็นอย่างนี้มาสิบกว่าปีแล้ว ทำไมเราเป็นได้ขนาดนี้วะ จะเป็นโรคโควิดหรือซึมเศร้าก่อนกัน Create Date : 30 มกราคม 2565 Last Update : 30 มกราคม 2565 20:10:55 น. 0 comments Counter : 721 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก