พบหมอครบเก้าเดือน ครบเก้าเดือนแล้วที่เสริมนมข้างที่เป็นมะเร็ง ก่อนที่จะเดินทางมากรุงเทพฯ ประมาณสองอาทิตย์เราเพิ่งจะตระหนักว่า ทำไมเรารู้สึกช้าไปที่เราจะกังวลว่าจะเป็นพังผืด จริงๆ เราควรจะกังวลตั้งแต่ช่วงหกเดือนแรกแล้ว มากังวลเอาตอนเก้าเดือนก็ช้าไปแล้ว ทีนี้เราไม่รู้มันเป็นหรือเปล่า เพราะไม่รู้ว่ามันต้องนิ่มหรือแข็งยังไง เครียดเลยนะตอนนั้น พอวันพุธที่ผ่านมาเราก็ไปหาหมอ หมอถามคำแรกว่า “เป็นยังไงบ้าง” เราก็ตอบไม่ถูก เลยให้หมอดูเลยดีกว่า หมดบอกว่าไม่มีพังผืด ดีอยู่ ดีและสวยกว่าที่คิด (ก็ไม่รู้ว่าหมอคิดไว้แบบไหนนะ) โล่งใจเลยเรา เพราะถ้ามีพังผืดก็เรื่องใหญ่อีก ไม่มีเงินจะทำหรอกนะ หมอเล่าว่าอยากทำที่พักสำหรับญาติผู้ป่วยยากไร้ที่ลพบุรี เราก็บอกว่าดีทำเลย คือเห็นแววตามุ่งมั่นของหมอแล้ว ก็อยากให้หมอทำทุกอย่างให้สำเร็จ หมอยังเล่าว่าโครงการเสริมนมฟรีปีนี้ยังไม่มี เพราะเคสเก่าก็ยังผ่าอยู่เรื่อยๆ ก่อนกลับเราก็บอกหมอว่าเราขอบคุณหมอที่ทำให้เราดีมาก มันเกือบจะเหมือนเดิม ทำให้เรามีชีวิตดีขึ้น เราพรั่งพรูบลาๆๆ สุดท้ายน้ำตาแตก ตั้งแต่รู้ว่าเป็นมะเร็ง ผ่าตัดทิ้ง ให้คีโม หมดสภาพ ยังไม่เคยร้องไห้เลยสักครั้ง แต่ไม่เคยร้องไห้ให้ใครฟังด้วย แต่พอพูดแล้วมันอินมาก ไม่รู้จะขอบคุณยังไงดี บอกหมอว่า โชคดีที่เราได้เจอกัน สำหรับเรามันคือเรื่องบังเอิญ แต่สำหรับหมอซึ่งธรรมะหน่อยก็คงคิดว่าเป็นกรรม จะอะไรก็แล้วแต่ ชีวิตเราซวยซะเป็นส่วนใหญ่ แต่เรื่องนี้เราถือว่าเราโชคดีมากแล้ว ร้องไห้จริงจังมาก หมอบอกว่าให้เขียนให้หน่อย ปกติเราก็เขียนดีกว่านี้นะ แต่ไม่รู้จะเขียนอะไร มันไม่ได้เรียบเรียงก็เลยเขียนๆ ไปก่อน หากมีโอกาสจะเขียนให้ดีกว่านี้ นัดอีกทีก่อนปีใหม่ ตั้งใจจะเอาข้าวลายเสือมาฝากหมอ แต่เราไม่ระวัง ซีลมันรั่วซะก่อน แตกไม่สวยแล้ว เลยได้เอามากินเองที่กทม. Create Date : 14 กรกฎาคม 2566 Last Update : 14 กรกฎาคม 2566 21:33:48 น. 0 comments Counter : 397 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก