วิกฤติวัยกลางคน mid life crisis ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าวิกฤติดีมั้ย แต่เราว่าน่าจะใช่ ไม่ใช่แค่เรา แต่เพื่อนหลายคนด้วย วันก่อนบ่นเล่นๆ ในกลุ่มไลน์เพื่อนป.โท เพื่อนคนนึงบอกว่าอยากทำงานสื่อบ้าง แต่คงไม่ทันแล้ว เพื่อนที่ทำอยู่แล้ว ก็บอกว่าอย่าทำเลย เดี๋ยวนี้ไม่มีใครทำกันแล้ว แต่มันต้องทำเพราะมันไม่รู้จะไปทำอะไร เราบอกว่าอาจารย์ก็เช่นกันอย่าทำเลย แต่เราก็ไม่รู้จะทำอะไร เพื่อนที่บ่นอยากทำสื่อมันทำงานอยู่จีน บอกว่าถ้ามันถูกหวย 30 ล้าน มันจะลาออกมาทำสิ่งที่อยากทำที่สุด คืออยากอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ต้องทำงาน เราว่าล้านเดียวเราก็ออกแล้ว เพราะเบื่อเต็มแก่ แต่ถามว่าจะไม่ทำงานเลยคงไม่ใช่ แต่จะทำอะไรก็ยังไม่รู้ รู้แต่อยากหลุดพ้นจากอาชีพนี้เหลือเกิน เหมือนเป็นกรรมเก่กรรมแก่ที่ตามติดตัวมานานเกินไป ไม่ได้รู้สึกเป็นเกียรติเป็นศรีอะไร ที่ทำไปเพราะไม่มีกินเลยจำยอม ใครอ่านก็คงคิดว่าอาจารย์คนนี้มันแย่ มีความคิดเฮงซวยจังจะไปสอนลูกศิษย์ยังไงวะ โถ คนคิดอย่างเราถมเถไปแค่ไม่มีใครบอกออกมาเท่านั้นเอง ดูอย่างครูเป็นหนี้สิ ถามจริง มีอาชีพครูเพื่ออยากกู้หรืออยากสอนหนังสือกันแน่ หลายคนบอกใครๆ ว่าเป็นครูเพราะอยากยกระดับตัวเองในสังคมให้คนยกย่องมากกว่า เลยแสวงหาอะไรต่อมิอะไรมาเพิ่มบารมีจนหนี้บาน สำหรับเรามีความอยากอยู่สองสิ่งในช่วงชีวิตตอนนี้คือ "อยากลาออกจากงาน" ที่ไม่ชอบ (และกำลังไม่ชอบเพื่อนร่วมงานด้วย) กับ "อยากตาย" รู้สึกอยู่นานไปแล้วโรคภัยมาเยือนเรื่อยๆ รับความแก่ไม่ได้ เบื่อโลกมานานแล้ว แต่ยังไม่มีโอกาสตายสักที ไม่มีแรงจูงใจให้อยากมีชีวิตอยู่ มองไม่เห็นอนาคต คนเบื่อโลกไม่จำเป็นต้องไปหาหมอ เบื่อคือเบื่อ เพื่อนคนหนึ่งบอกเป็นแค่หวัดก็อยากตายแล้ว เพราะงั้นมันไม่ใช่เรื่องแปลกที่คนวัยนี้อยากตาย วิกฤตินี้ไม่รู้จะอยู่แค่วัยกลางคนหรืออยู่ตลอดไปนะ ใครผ่านมันไปได้ยังไง เล่าสู่กันฟังได้นะ Create Date : 30 กรกฎาคม 2561 Last Update : 30 กรกฎาคม 2561 17:18:19 น. 0 comments Counter : 875 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก