กลับบ้านปีใหม่ หลังจากไปสะใภ้แม่ที่บ้านมาสี่ห้าวัน วันแรกที่แม่เจอหน้าแม่ตกใจ ทำหน้างง แบบจำลูกไม่ได้ ถามคำแรกว่า "มาทำไม" อ่าว!!! อีกสักครู่ก็ด่า หาว่ามาไม่บอก อีกสักครู่อีกที ถามว่ากลับวันไหน พอบอกว่ากลับวันที่ 1 ก็บอกว่าอยู่นานจัง อ่าว!!! อีกรอบ แต่พออยู่ๆไป เวลามันผ่านไปเร็วค่ะ ช่วยดูร้านนิดๆหน่อยๆ แต่เราคงไม่มีดวงทางนี้เอาเสียเลย เพราะเรานั่งหน้าร้านทีไร ไม่เห็นมีใครเข้ามาซื้อเลย นั่งจนง่วง กลับเข้ามานอนกลางวัน เออ แม่กลับขายได้แฮะ แม้จะไม่มากก็ตาม ได้แบบจุ๋มจิ๋มๆ ถึงวันจะกลับ เถียงกับแม่เรื่องขายของนิดหน่อยตามธรรมเนียม ให้ได้คิดถึงกัน ฮ่าๆๆ แต่คิดถึงหลานนี่สิ ถึงวันกลับ หลานน่ารักมากมาย จับมือ (เราชอบให้เด็กจับมือ มือเด็กมันเล็กๆน่ารักน่าทะนุถนอมดี) ตอนนั่งรถกลับ ก็คุยกับเราตลอดทาง พอจะลงรถก็บอกเราว่า...โชคดีนะ เฮ้ย...เด็กหกขวบมีประโยคประเภทนี้อยู่ในความคิดด้วยเหรอ โอ๊ย ฟังแล้วหัวใจละลายค่ะ อยากจะร้องไห้ เรานี่เป็นบ้านะ เซ้นซิทีฟจนน่ารำคาญ หลานกอดยายอวยพรปีใหม่ เราก็อยากจะร้องไห้ เพราะเราไม่เคยทำ แต่อยากเห็นคนอื่นทำ รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ดีใจที่ตัดสินใจกลับบ้านค่ะ Create Date : 02 มกราคม 2553 Last Update : 2 มกราคม 2553 21:17:13 น. 0 comments Counter : 1540 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก