หนึ่งปีผ่านไป... เราหยิบไดอารี่เมื่อปีที่แล้วมาเปิดดู หลายเหตุการณ์ที่ถูกบันทึกไว้ยังคงแจ่มชัดในความทรงจำ และเมื่อเปิดมาถึงวันที่ 19 ธันวาคมปีที่แล้ว จึงทำให้รู้ว่าวันนี้เป็นวันที่เราขับรถออกถนนใหญ่เพียงลำพังเป็นครั้งแรก! ความรู้สึกและพฤติกรรมบางอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนั้นต่างกับตอนนี้มาก เช่น ความเคยชินการวิธีการขับขี่ ความคุ้มเคยกับอุปกรณ์ภายในรถ (แต่บางอย่างก็ยังไม่เคยใช้) ปัจจุบันดีขึ้นกว่าเดิมมาก มีสติมากขึ้น (แต่สตางค์ไม่ค่อยมีแฮะ) นอกจากนี้เรายังปากจัดขึ้น ชอบสบถใส่คนที่ใช้รถใช้ถนนที่ทำให้เราไม่พอใจ (สบถในรถนั่นแหละ) ทำให้เราเข้าใจแล้วว่าทำไมคนขับรถถึงพูดหยาบคายกันทั้งนั้น แต่ก็มีบางอย่างเช่นกันที่ไม่เคยเปลี่ยนเลยนั่นคือ คลื่นวิทยุ เราไม่เคยเปลี่ยนคลื่นไปไหนนับตั้งแต่เราเปิดวิทยุในรถเป็นครั้งแรก แม้ว่าบางครั้งจะเปิดซีดีฟังบ้าง แต่ส่วนใหญ่จะฟังวิทยุเป็นหลัก อีกอย่างหนึ่งที่ไม่เปลี่ยนก็คือ การพูดคนเดียวในรถ เราเป็นตั้งแต่วันแรกยันวันนี้ หาเรื่องพูดกับตัวเองได้ทุกวัน บางทีพูดไปร้องไห้ไปก็มี แล้วแต่อารมณ์ของแต่ละวัน รวมทั้งการสวดมนต์ตามความตั้งใจของแม่ทุกครั้งก่อนขับรถ แรกๆ เราจำบทสวดบูชาไม่ได้ ต้องดูโพยตลอด แต่ทุกวันนี้จำได้ขึ้นใจแล้ว น่าเสียดายที่ผ่านไปหนึ่งปีแล้ว แม่ยังไม่เคยนั่งรถที่เราขับเลย ทั้งที่แม่ควรจะเป็นคนแรกที่นั่งกับเราตั้งแต่ออกจากโชว์รูมด้วยซ้ำ ^_^ Create Date : 19 ธันวาคม 2554 Last Update : 19 ธันวาคม 2554 21:50:14 น. 0 comments Counter : 1525 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก