สะกิดใจ 2
หลังจากเมื่อวานได้แผลเป็นที่ไม่สามารถย้อนเวลากลับไปได้ 3 แผล ก็ทำเอาจิตตกไปพักใหญ่
ตอนเย็นเราก็ตัดสินใจซื้ออุปกรณ์ช่วยให้ความรู้สึกของจิตใจมันดีขึ้น---จริงๆ ไม่รู้มันดีหรือแย่ลง แต่ขอทำอะไรสักอย่างเหอะน่า
เช้ามาเลยตั้งใจจะใช้วิชาศิลปะวัยเรียนมาใช้ในการตกแต่งบาดแผล
นี่คืออุปกรณ์---พู่กัน และกระดาษทรายเบอร์ 1000
ในข้อมูลที่เสิร์ชเจอ บอกว่าถ้ามือหนักใช้เบอร์ 2000 แต่เราหาไม่ได้ และให้เอาไปแช่น้ำสิบนาที เราก็ใจร้อน แช่น้ำยาปรับผ้านุ่มซะเลย 555 (บ้าหรือเปล่าวะเรา)
แต่มันดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไร
ทดลองขัดเบาๆ แว๊กกกกกส์ มันเป็นรอยอ่ะ เบอร์ 1000 มันหยาบเกินไป
เอาล่ะ ลงมือป้ายสีเลยดีกว่า เอาสีที่ติดมากับรถ มาแต้ม ให้ตายสิ นึกว่ามันจะง่าย มันไม่ง่ายเลย เพราะมันหนืดมาก พู่กันจุ่มสีไปก็ทำให้พู่กันแข็งแล้ว มันจึงทำให้สีจับเป็นก้อน ป้ายไม่ถนัดนัก เมื่อป้ายซ้ำ ก็เลยเลอะเทอะ ขรุขระกันไปใหญ่ "กูทำอะไรของกูวะเนี่ย???" ด่าตัวเอง
เขาบอกให้ใช้กระดาษทรายขัดอีกรอบ แต่ไม่ไหวแล้ว ยิ่งขัดยิ่งเละ ต้องเอาเล็บแซะสีที่เลอะขอบๆ ออก เวรจริงๆ เลย ผลงานที่ได้มาก็คือ
มองไกลๆ ก็เห็นอยู่ดี เศร้าจัง
แผลเป็นมันบาดหัวใจจริงๆ นะ แต่มันก็เป็นบทเรียนอันล้ำค่าด้วย วิธีเดียวที่จะทำให้ไม่มีรอยได้คือ กินยา "ทัมใจ"
Create Date : 29 มกราคม 2555 |
|
2 comments |
Last Update : 29 มกราคม 2555 13:08:00 น. |
Counter : 2713 Pageviews. |
|
|
โธ่ แล้วก็ไม่บอกว่าจะซ่อมสีเอง
สีสเปรย์กระป๋องอ่ะ สีใกล้เคียงไปเทียบเอา
พ่น แล้วจะเรียบกว่าเยอะ
ป้าแก่คนเมื่อวานอ่ะ
(เสี่ยวเฟย)