การสนทนาระหว่างทาง เมื่อวานฝ่าวิกฤตหมอกควันจากสงขลา และฝนเทลงมาชะล้างก่อนขึ้นเครื่องกลับกรุงเทพฯ ตอนแรกคิดว่าเครื่องจะขึ้นช้าเพราะสภาพอากาศ แต่โชคดีที่ฝนหยุด แล้วเครื่องออกตามเวลาพอดี เรานั่งข้างๆ กับพี่ผู้หญิงคนนึง ตอนแรกแกก็แทนตัวเองว่าพี่ ตอนหลังแกแทนตัวเองว่าป้า (คือ เราอยากบอกว่าแกไม่แก่เลย จะป้าทำไม ห่างจากเราไม่น่าเกินสิบปีหรอก---ไม่กล้าถอดแว่นดำเลยเรา กลัวแกเห็นความแก่แล้วคิดว่าเป็นรุ่นเดียวกัน 555) แกเป็นคนเม้าท์สนุกและตลกดี แกถามเราว่า เราไปอยู่อีสานสามปีเหรอ(อะไรทำให้คิดแบบนั้น) เราว่าแปดปี แกเลยคิดว่าเราเรียนจบแล้วไปทำงานที่โน่นเลย เราก็ขี้เกียจอธิบายยาว บอกแค่ว่าเป็นพนักงานมหาลัย แกมากับลูกชายแต่แกไม่คุยกับลูกเลย หันมาเม้าท์กับเราตลอด ทำให้การเดินทางชม.กว่า มันผ่านไปไวขึ้น พอลงเครื่อง ต่างก็แยกย้ายกัน กรุงเทพฯ ฝนตก เราก็เลยตัดสินใจนั่งแท็กซี่กลับ แทนรถตู้ เพราะไม่อยากรถติดนาน โบกแท็กซี่คันนึง ดูสะอาดสะอ้านดี โชเฟอร์ก็สุภาพเรียบร้อย นั่งไปสักพักเวียนหัว ควักยาดมขึ้นมาดม หิวข้าว โชเฟอร์ถามว่า “พี่ทำงานอะไร” เราตอบว่า “ทำงานทั่วไปนี่แหละ” (งานอะไรวะงานทั่วไป) โชเฟอร์บอกว่า “ผมคิดว่าพี่เป็นเจ้าของโรงงาน หรือไม่ก็กิจการใหญ่โต” ป๊าด เราสวนทันที “นี่หน้าตาพี่ดูรวยขนาดนั้นเลยเหรอ” เขาไม่ตอบ ได้แต่ก้มมองแหวนนางกวักเก่าๆ ดำๆ หมองๆ ที่แม่ขุดเจอจากกรุสมบัติ แล้วเราเอามาใส่เล่นๆ เผื่อจะรวยไวๆ สงสัยจะออกฤทธิ์แล้ว ส่อแววให้เราเป็นเจ้าของกิจการเร็วๆ นี้ อิอิ อะไรทำให้เขาคิดเช่นนั้น นัยหนึ่ง---คงคิดว่าปกติเรานั่งเบนซ์เป็นประจำ พอมานั่งแท็กซี่ก็เลยเวียนหัว หรืออีกนัยหนึ่ง---เขาคงเห็นเราใช้มือถือโนเกียธรรมดา นักธุรกิจมักจะไม่มีสมาร์ทโฟน กร๊ากกก Create Date : 07 ตุลาคม 2558 Last Update : 7 ตุลาคม 2558 10:40:06 น. 0 comments Counter : 1541 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก