อาการน่าเป็นห่วง

เรานี่ต้องไปเช็คสมองได้แล้วมั้ง เมื่อวานตอนค่ำ น้องที่ทำงานชวนไปกินชาบูวันเกิดนาง เราก็ไป นางบอกว่าไม่ได้กดเงิน ยืมเงินเราก่อนนะ เราว่าได้ ไม่มีปัญหา แต่พอตอนจะจ่ายตังค์ เราดันลืมเอากระเป๋าเงินมา น้องก็เลยบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวเดินไปกดเอทีเอ็ม น้องหายไปสักพัก เราก็ต้องไปตักไอติมมากินต่อ เพราะนั่งเฉยๆ แล้วเขิน ทั้งที่อิ่มจะอ้วกอยู่แล้ว กลับถึงบ้าน นึกว่าตัวเองนี่ต้องหาแปะก๊วยกินแล้วมั้ง เพราะลืมจัง

แต่ยังไม่พอ วันนี้เอาอีก เรามีสอนตอนเช้า ก็สอนเด็กตั้งแต่เก้าโมง ทั้งนั่ง ทั้งยืน ทั้งเดินนิดหน่อย สอนเสร็จสิบเอ็ดโมง แวะเข้าห้องน้ำ พอมาส่องกระจก อ้าว เฮ้ย! กูลืมรูปซิปอ่ะ คือ ชุดมันซิปข้างลำตัว เวลาสวมจะต้องรูดลง แล้วเราดันลืมรูดขึ้น เห็นเนื้อจะๆ ออกจากบ้านมาทั้งอย่างนั้นเลย เวรจริงๆ เสื้อแบะมาสอนหนังสือ!!

พอรู้ตัว ทำไงอ่ะ ก็ทดลองเดิน นั่ง ยืน ทำท่าต่างๆ เพราะอยากรู้ว่าเด็กจะเห็นมั้ย (เห็นดิ แล้วทำเพื่อไรวะ มันผ่านไปแล้ว) ประสาทจริงๆ เรา อาการแบบนี้น่าจะไปพบแพทย์ได้ยัง? ถ้าเด็กเห็น คงไม่กล้าทัก และคิดว่าอีอาจารย์คนนี้มันคงจนมาก เสื้อขาดแล้วมันยังเอามาใส่อีก

นี่ถ้าเรายังสาวคงอายกว่านี้ แต่พอแก่แล้ว---ช่างมันเหอะว่ะ

Create Date : 16 ตุลาคม 2558		0 comments
Last Update : 16 ตุลาคม 2558 21:34:32 น.
Counter : 1348 Pageviews.
Share Tweet