ลืมอะไรนักหนา ลืมนัก ลืมจ๊ะ ลืมจ๋า ลืมนักหนา ลืมอะไรกันจ๊ะ แต่งเพลงให้ตัวเองซะเลย เพราะวันนี้เป็นวันลืมแห่งชาติ เมื่อเย็นเราไปบิ๊กซีตั้งใจจะไปซื้อเฟอร์นิเจอร์เข้าห้องใหม่เสียหน่อย หมายตาไว้แล้วสองชิ้นเป็นชั้นวางทีวี กับชั้นวางของสี่ชั้น พอเห็นพนักงานก็เลยเรียกว่าจะเอาสองชิ้นนั้น ซึ่งอยู่ในกล่อง หนักมาก เรายกไม่ไหว แถมต้องไปประกอบเองอีกต่างหาก จึงถามว่า “ส่งฟรีมั้ย” พนักงานบอกว่า “มันเป็นชิ้นเล็ก เอาขึ้นรถไปไม่ได้เหรอ” เราว่า “ได้ แต่มันหนัก ยกไม่ไหว” พนักงานทำท่ายึกยัก แล้วบอกว่า “ไม่หนักนะครับ แค่สิบกว่าโลเอง” อืม...สิบกว่าโล ไม่หนักเลยนะ เราว่า “งั้นถ้าบอกว่าเอามอเตอร์ไซค์มาล่ะ ส่งมั้ย” บอกอย่างนี้ถึงยอมส่งให้ แต่ต้องชำระเงินก่อน เราได้ใบเสร็จมาพร้อมคูปองท้ายใบเสร็จเป็นส่วนลดด้วย นั่นยังไม่ใช่ประเด็นที่จะเล่า แต่ขอเล่าก่อนเท่านั้นเอง อิอิอิ เข้าสู่ประเด็นดีกว่า ตอนช้อปปิ้งของอื่นๆ อยู่ได้ยินเสียงฝนตกหนักแล้ว หิวอีกต่างหากเลยซื้ออาหารสำเร็จรูปลดราคา กะว่าจะไปกินที่บ้านเลย ไม่แวะไหนแล้ว จึงซื้อปลาไข่ทอด กับต้มมะระยัดไส้หมูสับ พอคิดเงินเสร็จ นึกขึ้นได้ เออ เรามีคูปองส่วนลดนี่หว่า ล้วงในกระเป๋า ตายห่!! แล้วไม่มีอ่ะ ลืมไว้ที่เคาน์เตอร์ วิ่งกลับไปเอา แคชเชียร์ที่เคาน์เตอร์หน้ามึนมาก บอกว่าไม่รู้ไม่เห็น ทำหน้าไม่สนใจ บอกว่า สลิปก็ต้องให้พนักงานส่งของ เราว่าท้ายใบเสร็จมีคูปองส่วนลดจะใช้แล้ว นางก็บอกว่าไม่รู้เขาเก็บไว้ไหน พนักงานอีกคนก็ช่วยไปตามพนักงานที่ขายให้เราอีกที สุดท้ายสลิปนั้นอยู่ในลิ้นชักข้างแคชเชียร์นั้นแหละ แคชเชียร์โคตรขี้เกียจแถมยังไม่มีจิตบริการอีกต่างหาก น่าจะไปนั่งประจำที่อื่นมากกว่า เราเข็นรถออกไปเจอฝนตกหนักจริงๆ แย่เลยหิวข้าวจัง จึงเลี้ยวที่ฟู้ดคอร์ทดีกว่า ซื้อบัตรเงินสด 50 สั่งกะเพราปลาหมึกราดข้าวไว้ ระหว่างนั้นก็ไปนั่งรอที่โต๊ะ พร้อมกับเอาปลาไข่ทอดมากิน เย็นชืด ไร้รสชาติสิ้นดี แต่ก็กินเพราะหิว สักพักหาบัตรเงินสดที่แลกมาจะเอาไปจ่ายค่าข้าว ตายห่!! (อีกรอบ)เอาไปไว้ไหนวะ รื้อทุกถุงไม่มี เมื่อกี๊วางไว้บนโต๊ะนี่นา มันอันตรธานไปไหน ทะลุมิติอีกแล้วเหรอ โอ๊ย ตายๆ อย่าบอกนะว่าต้องไปซื้อมาอีก 50 บาท นี่เราจะกินกะเพราปลาหมึกราดข้าวจานละ 100 เลยเหรอ แม่ค้าทำใกล้เสร็จแล้วด้วย เราก็เลยตัดสินใจ กลัวแม่ค้าจะด่า กำลังจะไปแลกบัตรใหม่มา แม่ค้าตะโกนเรียก “กะเพรารวมได้แล้วค่ะ” ป๊าดดดด อะไรนะ “ไม่ใช่ค่ะ สั่งกะเพราปลาหมึก ทำหรือยังคะ” “สั่งกะเพราปลาหมึกเหรอ ยังไม่ได้ทำ” นาทีทองเลยเรา รีบบอกทันทีว่า “งั้นไม่เป็นไรค่ะ ไม่เอาแล้ว” ไม่ได้งอนนะ แต่ไม่อยากเสียตังค์อีก 50 บาท พอเดินกลับไปที่โต๊ะ หยิบถอดโฟมที่ใส่ปลาไข่ทอดขึ้นมาจะเก็บในถุงตามเดิมเตรียมกลับบ้านแล้ว ถึงเห็นไอ้บัตรนั่นติดอยู่ใต้ถาด โธ่เว้ย! อยู่นี่เอง ดีใจจัง ไม่เสียตังค์แล้ว เราทำท่าจะเดินไปเอากะเพรารวมที่เขาทำผิดมากิน แต่แม่ค้าเก็บไปแล้ว อดข้าวมื้อเย็นก็ได้วะ เพราะความขี้ลืมอย่างสุดซึ้งของเราเอง เป็นอะไรมากมั้ยวะเรา วันนี้ไม่ได้กินข้าวเลย ตอนรอฝนซากินปลาไข่หมดถาด แบบไร้รสชาติสิ้นดี แล้วก็กลับมาขี้เกียจหุงข้าว เลยกินต้มมะระยัดไส้หมูสับเปล่าๆ ไม่รู้หมูเน่าหรือยัง ก็กลืนๆ ให้จบๆ ไป นั่งโทษตัวเองไอ้ที่อยากลืม ก็ดันจำ ไอ้ที่อยากจำ ก็ดันลืม เวรมั้ยล่ะ? ปล. จำไว้ว่าเวลาหิว อย่าซื้ออาหารในบิ๊กซีกินเด็ดขาด ด.ม.ล.จริงๆ เสียดายตังค์ Create Date : 25 กันยายน 2556 Last Update : 25 กันยายน 2556 22:14:21 น. 0 comments Counter : 1560 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก