ยอมลดตัว เป็นวันที่ตื่นมาแล้วบอกตัวเองว่า "เบื่อสุดขีด" อีกวัน ทำโน่นทำนี่แล้วก็ยังไม่หมดเวลาเสียที เข้าเมืองไปซื้อของ กลับมาก็เขียนนิยายไม่ถึงไหน ไปต่อไม่ได้ มันไม่ได้ฟีลในการเขียน ดูพยายามเกินไป มันจะไม่สนุกสงสารตัวละครเปล่าๆ บ่นให้เพื่อนฟังว่าเบื่อ เพื่อนก็ขำ เฮ้ย นี่มันไม่ใช่เรื่องขำนะ จะเป็นโรคซึมเศร้าอยู่แล้ว อยากจะตายเช้ายันเย็นทุกวัน หยิบดีวีดีมาดู เอ้า ดูแล้วนี่ แต่ลืมเขียนบล๊อกว่าดูแล้ว จำชื่อเรื่องไม่ได้ด้วย เรื่องเป็นไงก็ลืม รู้แต่ว่าดูแล้ว เลยปิด หวยออก ก็ไม่ถูกอีก ยิ่งเซ็งหนักไปใหญ่ แทนที่มันจะเป็นกำลังใจให้มีชีวิตอยู่ต่อสักหน่อย ก็เปล่า ห้นไปเจอแมวนอนอยู่หน้าบ้าน ในที่สุดก็ตัดสินใจยอมลดตัวไปเล่นกับแมว ทั้งที่ร้อยวันพันปีไม่จับไม่ต้องเลย กลัวมันกัดด้วย แต่วันนีเบื่อสุดๆ แล้วต้องคุยกับมันแล้วล่ะ เราก็ไม่รู้ใจแมว ไม่รู้มันรำคาญเราหรือเปล่าเพราะเราแหย่มันเยอะเลย บังคับมันฟังเราร้องเพลงคุกกี้เสี่ยงทายด้วย จนมันทนไม่ได้นั่นแหละมันก็ไปเอง เออ แมวมันก็ดีอย่างนี้นี่เอง ต่อไปถ้าเราทนไม่ไหวจริงๆ ไม่มีใครฟังเรื่องของเรา เราคงต้องคุยให้มันฟังแล้วล่ะ ตอนเย็นไปออกกำลังกายให้เหนื่อยๆ เจอหมาจรจัดอีก กลัวมันกัด เราก็พยายามเดินเลี่ยงๆ มัน ปรากฏว่ามันเดินตามเฉยเลย เราหยุดมันหยุด หันไปด่ามัน มันก็มองหน้า ตาเหมือนคนด้วย แต่ตาไม่ขวางนะ ดีที่มันเห็นเป้าหมายอื่น มันก็จากไป เฮ้อ...ดึงดูดสัตว์ดีแท้ ไม่ใช่คนรักสัตว์ซะด้วยสิเรา สงสัยต่อไปนี้ต้องหัดสื่อสารภาษาสัตว์แล้วล่ะ เพราะคนไม่คุยด้วยแล้ว Create Date : 01 เมษายน 2561 Last Update : 1 เมษายน 2561 20:39:23 น. 0 comments Counter : 875 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : Comment :   *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิกช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก