บทเรียนจากการเดินทางโดยรถทัวร์

ตัดสินใจเดินทางเข้ากทม.วันนี้ เพราะต้องไปทำภารกิจอันใหญ่หลวง นั่งรถชาญทัวร์ออกมาตั้งแต่เก้าโมงหวังว่าจะได้ไปทานข้าวเย็นกับแม่ หลับเพลินๆ ลุกขึ้นมาเห็นรถทัวร์คว่ำไปข้างทางไปแล้วหนึ่งคัน เป็นรถชาญทัวร์เช่นกัน แต่นั่นไม่น่ากลัวเท่าเป็นสายกรุงเทพฯ มหาสารคามเหมือนกันนี่สิ เหอๆๆ


พอผ่านจุดนั้นมาได้ไม่นาน อีก 74 โลจะถึงโคราช รถจอดค่ะ จอดบ้างไรบ้างถือเป็นเรื่องปกติ แต่สักพักปิดแอร์ นั่นไงสัญญาณอันตรายเกิดแล้ว สิบห้านาทีผ่านไป ทุกอย่างยังเงียบงัน ไม่มีโฮสเตสมาส่งข่าวว่าเกิดอะไรขึ้นกับรถ ตอนแรกยังมีความเย็นจากแอร์อยู่ แต่พอผ่านไปครึ่งชม.หลายคนเริ่มอึดอัด มีเสียงบ่นนิดหน่อย เราเองก็เริ่มร้อนและหายใจไม่ออก เกือบชม.ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น มีรถอีกคันมาจอด ผู้โดยสารบางคนบอกว่า "เปลี่ยนรถครับ" หลายคนทำท่าหยิบกระเป๋าลงไป แต่...ต้องพบกับความผิดหวัง เมื่อรถคันนั้นจากไปอย่างไร้ความหวัง

ไงล่ะทีนี้ ร้อนจ้ะ ทนไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวไมเกรนจะขึ้น ก็ลงไปถามผู้โดยสารด้วยกันเองว่าเกิดไรขึ้น ได้ความว่าท่อน้ำแตก ต้องหาอะไรเปลี่ยน ส่วนรถถ่ายคนไม่มี วันนี้รถเต็ม โอ้ คุณพระ เวรกรรมมีจริงว่ะ!

ต่างคนต่างเริ่มคุยกัน บ่นให้กันฟัง ปกติแล้วเราเป็นคนที่่ความอดทนต่ำมาก แต่ก็ยังมีมากกว่าหลายคนในทีนี้ หลายคนเล่าถึงความโชคดีที่ตัดสินขึ้นคันนี้ เราเคยแต่เห็นคนอื่นบ่น มาเจอกับตัวเองก็วันนี้แหละ

รถชาญทัวร์ผ่านมาหลายคันก็ได้แต่แวะถามสารทุกข์สุกดิบ แต่ช่วยไรไม่ได้เลย นอกจากบอกให้รอต่อไป มันน่าเจ็บใจที่เราจ่ายค่าโดยสารแพงแต่กลับได้รับริการเช่นนี้ ไม่มีโฮสเตสมาแสดงความรับผิดชอบ แต่กลับกลายเป็นคนขับสูงวัยคนหนึ่ง ที่ซื้อน้ำซื้อท่ามาให้กินแทน

มีสองคนโคตรอดทนมาก ไม่ยอมลงจากรถตลอดการรอการซ่อม ซึ่งกินเวลาไม่ต่ำกว่าสามชั่วโมง ดูจากอาการตอนที่เราเอาน้ำไปให้ ฝ่ายหญิงหน้าบูดเชียว ขณะที่ฝ่ายชายพัดให้ตลอด ลักษณะนี้เป็นอาการงอนของฝ่ายหญิงจนไม่ยอมลงจากรถแน่ๆ ถ้าสองคนนี้ยังไม่แต่งงานกัน เราเป็นผู้ชายเราจะพิจารณาอีกครั้ง (แล้วเราไปยุ่งอะไรกับเขาเนี่ย?)

หลายคนรอไม่ได้ นั่งรถอื่นต่อไปแล้ว ซึ่งก็ไปแบบยัดๆ ไป เพราะเต็มทุกคัน กว่าเราและคนอื่นๆ จะได้เดินทางไปต่อ ก็บ่ายสามโมงกว่า ถ้านานกว่านี้คงได้เล่าประวัติชีวิตกันล่ะพี่น้อง เพราะก่อนหน้านี้ก็มีการชวนกันไปสมัครงานแล้ว หึๆๆๆ

พอซ่อมเสร็จ ช่างบอกว่าต้องรีบไปส่งผู้โดยสาร หลายคนบอกว่าไม่ต้องรีบขนาดนั้น เพราะคนรีบไปหมดแล้ว เขาว่าไม่ได้ เพราะต้องกลับไปรับผู้โดยสารในกทม.อีก เฮ้ย ด้วยคนขับคนเดียวกันเนี่ยนะ? เราถาม คนขับบอกว่า"ใช่ เมืื่อวานก็ขับ"

หนุ่มคนหนึ่งถามอีกว่า "แล้วพี่ได้นอนรึยังเนี่ย" คนขับตอบว่า "นอนแล้ว" เราก็เลยแซวว่า "ก็ที่ขับมาก็หลับมาตลอดไง" เหอๆๆ คนขับไม่ตลกด้วยว่ะ

บทเรียนของการเดินทางในวันนี้คือ
ชาติที่มีความอดทนเป็นเลิศ หนึ่งในนั้นคือชนชาติไทยที่สุดท้ายก็เดินทางกันต่อไป ไม่สามารถเรียกร้องเงินคืนได้ตามเคย

มองในแง่ดีว่าถ้าไปเครื่องบิน ท่อน้ำแตกก็ไม่รู้จะแวะจอดที่ใด คิดซะว่ามารถทัวร์ก็ยังดีกว่า อย่างน้อยยังได้ซื้อน้ำกินสักขวด ฮานามิสักห่อ

การตัดสินใจซื้อตั๋วถ้าจะให้ดี ควรลองขาไปก่อน ถ้าไม่เวิร์คค่อยเปลี่ยนใจตอนขากลับ แต่เรา...ดันซื้อทั้งไปและกลับบริษัทเดียวกัน ฮ่าๆๆ หัวเราะทั้งน้ำตาคืนตั๋วไม่ได้

ไม่ควรเดินทางวันที่คนส่วนใหญ่มุ่งหน้าไปยังปลายทางเดียวกัน เช่นวันหยุดยาว ไม่เพียงแต่รถจะติดเท่านั้น แต่คนขับควงกะติดกัน มันน่ากลัวตรงนี้แหละ

อย่าเครียด เพราะคนขับจะเครียดยิ่งกว่า ถ้าจะด่าควรด่าบริษัทที่เอารถสภาพแย่แต่หลอกว่าวีไอพีมาให้นั่ง แถมพอโทรไปวีนกลับบอกให้โทรไปประสานงานเอง เยี่ยม

คนที่เป็นห่วงเราที่สุดคือ แม่ของเราเอง

Create Date : 06 พฤษภาคม 2556		0 comments
Last Update : 6 พฤษภาคม 2556 16:43:24 น.
Counter : 1904 Pageviews.
Share Tweet