ทะเลาะกับหลาน

วันนี้แม่เราชวนไปหาหลานชาย เพราะจะเอาข้าวไปให้กิน เพราะเล่นเกมอยู่คอนโดคนเดียว บ้านนี้เลี้ยงลูกด้วยเกม ต่ออินเทอร์เน็ตให้เสร็จสรรพ เล่นทั้งวี่ทั้งวัน ระหว่างเดินทางหลานโทรมาหาแม่เราว่าถ้ามาก็เอาข้าวมายื่นให้แล้วกลับไปเลยนะ แม่เราตอบกลับไปว่า “เหมือนให้ข้าวหมาเลยนะ”

พอเรากับแม่ไปถึง เสียงหลานกำลังเล่นเกมอย่างเมามัน ตะโกนเสียงดังคุยกับเพื่อนในเกม ด่าคำหยาบๆ แม่เราไขกุญแจเข้าไป หลานก็ไม่ได้ยิน ไม่รู้ตัว เปิดทีวีทิ้งไว้อีกเครื่อง หลานนั่งใส่หูฟังพูดตะโกนโวยวายกับเกม แล้วก็ยกมือไหว้และบอกว่า “เสร็จแล้วใช่มั้ย งั้นก็กลับไปได้แล้ว” แม่เราก็ใจเย็น บอกเราให้เอากับข้าวไปอุ่นให้หลานกิน เราก็ทำตามด้วยความรัก หลานก็ไม่สนใจ เล่นเกมพูดเสียงดังขึ้นๆ ส่วนเราคุยเรื่องของเรากับแม่บ้าง ต่างคนต่างต้องพูดเสียงดังด้วย

ปรากฏว่าหลานด่าจ้า บอกว่าเราพูดเสียงดังเกินไป มันไม่ได้ยินเสียงเพื่อนในเกมพูดเลย ตกลงความผิดของเราที่เราเอาข้าวมาให้มันกินและพูดเสียงดังจนมันรำคาญ เราเลยตอบไปว่าเสียงมันน่ะดังยิ่งกว่าเราอีก ดังไปถึงข้างล่างโน่น แล้วเราก็เปิดประตูห้อง เพื่อให้คนอื่นได้ยินว่าใครเสียงดังกว่ากัน หลานเถียงสู้ไม่ได้ มันร้องไห้เลย

แม่เราก็ใจอ่อนไปปลอบอีก ทั้งที่ถูกไล่กลับเป็นคนแรก แต่หลานร้องไห้ไปแล้ว แถมตะเพิดไล่แม่เราอีกรอบ ส่วนเราออกมายืนหน้าห้องแล้ว บอกว่ามันไล่เราออกจากบ้าน แล้วยังจะไปง้อมันทำไม ปล่อยมันไว้อย่างนั้นแหละ

เราตำหนิแม่ว่า “เพราะแม่ตามใจแบบนี้แหละ หลานถึงเอาแต่ใจตัวเอง” แม่บอกว่าหลานก็เหมือนเราไง (จะติว่าเราแย่ว่างั้น) เราก็เลยตอบไปพร้อมกับชี้ที่ตัวเอง “ก็รู้อยู่แล้วว่าโตขึ้นมานิสัยเป็นอย่างนี้ ยังจะเลี้ยงอย่างนี้อีกหรือ”

แม้ว่าเราจะดื้อและเอาแต่ใจสุดๆ แต่แม่เราก็ด่าก็ตี โตมาอาจไม่ดีเท่าไหร่ แต่หลานเรา...แม่มันไม่เคยด่าเคยตีเลย ผลิตผลในภายภาคหน้าจะเป็นอย่างไร โปรดติดตาม...

Create Date : 07 พฤษภาคม 2556		0 comments
Last Update : 7 พฤษภาคม 2556 21:29:38 น.
Counter : 2078 Pageviews.
Share Tweet