หวิดสิ้นชื่อ

สืบเนื่องจากการปวดท้องเพราะท้องอืดเมื่อเย็นวานนี้ เราก็กลับมากินอีโน แต่มันไม่ดีขึ้น ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงก็ยังปวดท้องเลยกินยาธาตุน้ำแดง ทิ้งไว้ครึ่งชั่วโมงแล้วค่อยกินข้าวมื้อเย็น กลัวจะหิวดึกๆ

กินข้าวแล้วก็ไม่ดีขึ้นอีก มันหน่วงๆ จะอ้วกอยู่ ไม่รู้จะทำไง นอนคว่ำบนโซฟา เออ เหมือนจะดีขึ้น ก็ลุกมาดูทีวี แต่ก็ปวดอยู่ ก่อนนอนก็กินยาธาตุอีกรอบ หวังว่าการนอนจะช่วยให้เราหายเหมือนคราวที่ผ่านๆ มา

แต่มันแย่จังเลย นอนไม่หลับ กระสับกระส่ายต้องกำหนดลมหายใจ นอนสมาธิจนสักพักก็หลับไป แต่ฝันว่าปวดท้องมากจนทนไม่ไหว ตื่นมาปรากฏว่ามันปวดจริงๆ ปวดกว่าเก่าอีก ไม่กล้าร้องดัง นอนดิ้นไปดิ้นมาอยู่บนเตียง ลุกไปซดยาธาตุอีกแล้ว

ไม่ไหว มันร้อนท้องอย่างเดียวไม่ได้ช่วยอะไรเลย เราเริ่มรู้สึกว่าเหมือนจะตาย ธาตุไฟในตัวมันจะแตก ร้อน เหงื่อแตกหมดเลย ไม่รู้จะทำยังไงดี ลุกขึ้นนั่งก็ปวด

เอาไงกับชีวิตดีวะ ขับรถไปโรงพยาบาลดีมั้ยเนี่ย แต่ปวดขนาดนี้จะไหวหรือ? มันไกลอยู่นะ แล้วโรงพยาบาลที่มีประกันสุขภาพไม่รู้อยู่ไหนด้วยไม่เคยไป คิดจะโทรไป 1669 ให้รถพยาบาลมารับ ก็ขี้เกียจเปลี่ยนชุด ใส่ชั้นใน ชุดนอนมันก็ทุเรศทุรังเกินไป จะไปนอนโรงพยาบาลพรุ่งนี้ก็มีสอน ต้องมอบหมายงานด่วนให้เด็กอีก โอ๊ย คิดเยอะ ไม่เอาดีกว่า แต่จะทำไงดีล่ะ

ตัดสินใจลุกไปนอนคว่ำบนโซฟาอีกรอบ แต่มันแคบ เลยนอนไม่นาน ลุกไปนอนบนที่นอนเหมือนเก่า แต่ไม่ได้หลับนะ นอนคว่ำมันเฉยๆ นั่นแหละ เพราะรู้สึกว่าท่านี้เวิร์กสุก ช่วยบรรเทาได้บ้าง

เรานอนอย่างนั้นเป็นครึ่งชั่วโมงหรืออาจจะมากกว่าล่ะมั้ง มันหลับไม่ได้เพราะเมื่อยคอ และเจ็บหน้าอก เจ็บซี่โครงด้วย ทรมานชิบเป๋ง จนสักพักรู้สึกว่าดีขึ้นกว่าเก่าแล้ว เริ่มมีเรอออกบ้างเล็กน้อย จึงลุกขึ้นมาเปิดไฟ เดินไปเดินมา นั่งไม่ได้ ตีสองแล้วอ่ะ

นึกขึ้นได้ว่าเมื่อเย็นก่อนกลับบ้านบ่นให้แม่ฟัง แม่พูดถึงยาลมตรา ๕ เจดีย์ ซึ่งเราเคยซื้อเก็บไว้ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ (หมดอายุยังวะเนี่ย??) เลยแกะกล่องเลย เอามาชงกิน นึกขอบคุณแม่ มีแต่แม่เท่านั้นแหละที่ช่วยเราได้ ก็ได้ชงยาลมกินไปหนึ่งถ้วย แล้วกลับไปนอนอีกครึ่งตอนตีสองครึ่ง

เช้าแล้ว...ตื่นมา มีชีวิตต่ออีกหนึ่งวันหรือนี่ โอ้ ขอบคุณสวรรค์ (หรือนรกหว่า?) ที่ยังไม่พรากเราไป ช่วงนี้ยังมีอะไรต้องทำอีกเยอะเลย

เรานึกถึงลุงคนหนึ่งที่เราดูทีวีเมื่อคืน บ้านแกน้ำท่วม แกจมน้ำตายในบ้านสามวันเพราะอยู่คนเดียว อืม...ถ้าเราตายก็คงไม่น้อยกว่าสามวันล่ะ กว่าจะรู้ เพราะปิดโทรศัพท์ เพื่อนไม่รู้ว่าเราอยู่ห้องไหน ข้อเสียของการอยู่คนเดียวก็คือตอนตายนี่ละ

Create Date : 22 พฤศจิกายน 2554		2 comments
Last Update : 22 พฤศจิกายน 2554 8:30:24 น.
Counter : 1754 Pageviews.
Share Tweet