คิดถึงพ่อ
เมื่อเช้านี้เดินไปเข้าห้องน้ำ พอออกมาได้กลิ่นอ๊อกเหล็กอยู่ข้างล่าง ไม่ได้กลิ่นนี้มานานแล้ว ทำให้นึกถึงวัยเด็ก กลิ่นนี้จะคุ้นเคยมาก
เพราะสมัยก่อน (ฟังดูเหมือนนานมาก แต่ก็นานจริงๆ) โรงเรียนประถมจะเรียนสามเทอม ส่วนมัธยมจะเรียนสองเทอม ฉะนั้นก็เลยปิดเทอมไม่พร้อมกัน เวลาที่เราปิดเทอม ไม่รู้จะไปไหน ไม่มีใครเลี้ยง พ่อเราก็จะพาไปเล่นที่โรงเรียนด้วย เพราะเป็นครูสอนมัธยมสอนช่างโลหะ
แผนกช่างโลหะจะมีโรงงานฝึกปฏิบัติการอยู่ ข้างในก็จะมีแต่เครื่องมือช่าง เราก็ชอบไปเล่น ไปดู ทั้งที่ไม่มีอะไรให้ดู ไม่มีอะไรให้ทำหรอก ไปนั่งแอบดูพี่ๆ เรียนช่าง ดูพ่อสอน แล้วก็ได้กลิ่นอ๊อกเหล็ก หรือกลิ่นเหล็กอยู่เป็นประจำ
โตมาเข้าชั้นม.4 ก็เลยเลือกเรียนวิชาเลือกเป็นวิชาช่างโลหะ (แต่พ่อไม่ได้สอน) ไม่รู้เลือกไปได้ไง เพราะทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ตีเหล็กก็ไม่มีแรงตี แขนเล็กนิดเดียว ยกฆ้อนจะไม่ไหวอยู่แล้ว ตลกมาก แม้แต่ตะไบเหล็ก ฝนเท่าไหร่ มันก็ไม่เป็นรูปเป็นร่างสักที จนเหงื่อแตกท่วมตัว สุดท้ายไปให้คนงานทำเหล็กทำให้เป็นที่เขี่ยบุหรี่หนึ่งอัน พอให้ทำถังขยะอลูมิเนียม ก็พับไม่เป็นอีก แรงไม่มี ช่วยเอาดินสอขีดตามแบบให้เพื่อนตัดดีกว่า อย่างอื่นไม่สามารถจริงๆ สงสารเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกับเรา 555 มันคงรำคาญเราแหละ
ซ้ำยังเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เรียนอีกต่างหาก เลยทำรายงานส่งอย่างเดียว เพื่อจะเอา A ก็ได้ A มาเพราะอาจารย์คงสมเพชเรานะ มาเรียนทำไม! 555
พอได้กลิ่นเหล็กอีกครั้ง ภาพวันเก่าๆ ก็ผุดขึ้นทำให้อมยิ้ม และคิดถึงพ่อขึ้นมาด้วย ทุกวันนี้ยังฝันถึงพ่ออยู่เลย แม้ว่าพ่อจะจากไปกว่า 5 ปีแล้วก็ตาม
Create Date : 04 พฤศจิกายน 2554 |
|
2 comments |
Last Update : 4 พฤศจิกายน 2554 14:10:20 น. |
Counter : 1407 Pageviews. |
|
|
ที่ทำให้หวนคิดถึงเหตุการณ์และบุคคลที่รักย่อมจารึกอยู่ในใจเสมอค่ะ
ปอยเองก็เช่นกัน เวลาที่เห็นอะไรที่เกี่ยวกับพ่อ
ความคิดถึงจะผุดขึ้นมาในทันที
และอยากให้พ่อกลับมาอยู่ในครอบครัวอีกครั้ง (รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้)
แค่คิดก็สุขใจค่ะ