อิจฉา!!
เรารู้ตัวดีว่าเราขี้อิจฉามาก แต่เมื่อโตขึ้นความที่เป็นคนขี้อิจฉานี้ มันไม่แสดงออก แต่มันอยู่ในใจลึกๆ ที่เรารู้สึกได้ตลอด
เราว่าความอิจฉามันร้ายกาจนะ มันบั่นทอนจิตใจเยอะเลย ทำให้เราหมกหมุ่น คิดวนเวียนซ้ำๆ จนเกือบนอนไม่หลับ พอรู้สึกตัวก็คิดอีกแล้ว คิดๆๆ อยากกลับไปแก้ไขเรื่องโน้นเรื่องนี้ ถ้า...อย่างงั้น ถ้า...อย่างงี้ ถ้าเป็นเรา...เราจะ....ซึ่งมันเป็นเรื่องเพ้อเจ้อมาก ไม่ดีเลย ไม่อยากเป็นแบบนี้ เพราะมันไม่มีความสุข เหมือนคนยอมรับความจริงไม่ได้
แต่สิ่งหนึ่งที่เรารู้สึกไปพร้อมกันก็คือ "มุทิตา" เรารู้สึกยินดีกับคนอื่นๆ ที่เก่ง และประสบความสำเร็จจากใจจริง ซึ่งมันก็ขัดแย้งกับไอ้ความขี้อิจฉาของเรานี่แหละ
จริงๆ แล้วถ้าเรามีมุทิตา เราควรจะเลิกอิจฉาริษยาได้แล้ว ทำไมไม่หายวะ เอ...หรือมันเป็นความรู้สึกของคนที่ผิดหวังหว่า?
สิ่งสำคัญคือต้องทำให้ตัวเองเลิกคิดเรื่องเก่าๆ เดิมๆ ซ้ำๆ ไปได้แล้ว ไม่งั้นมันจะกลายเป็นความเครียด ที่สั่งสมโดยไม่รู้ตัว
Create Date : 21 พฤศจิกายน 2553 |
|
2 comments |
Last Update : 21 พฤศจิกายน 2553 20:35:34 น. |
Counter : 1585 Pageviews. |
|
|
แต่อย่าเครียดมากนะครับ พยายามลืมๆแล้วมีความสุขกับตัวเองจะดีกว่าครับ