พระเจ้าช่วย!!
ไอ้ความที่เป็นคนขี้ลืมเข้าขั้น (มากขึ้นเรื่อยๆ) ก็ส่งผลให้ลืมแบบไม่น่าให้อภัยตัวเอง
เช้าวันนี้น้องที่ทำงานซึ่งอยู่คอนโดเดียวกันโทรมาตาม เพราะจะติดรถเขาไปประชุมในเมืองด้วย ตอนลงลิฟต์เราก็ล้วงไปในกระเป๋า หากุญแจมอเตอร์ไซค์ แบบไม่คิดอะไร ล้วงไปงั้นๆแหละ ปรากฏว่าหาไม่เจอค่ะ เอ้า! มันไปไหนวะ??? หาเท่าไหรก็หาไม่เจอ ตายแล้วอย่าบอกนะว่าลืมไว้ที่รถ
พอลงลิฟต์มอง รีบมองไปที่จอดรถยังมีรถตัวเองจอดอยู่หรือเปล่า เออ ยังอยู่ แล้วก็เดินที่รถ...น่านไง!!! กุญแจเสียบคาไว้ที่รถจริงๆด้วย เสียบคาไว้อย่างนั้นทั้งคืนเลยอ่ะค่ะ อยากจะด่าตัวเอง แต่ไม่รู้จะด่าว่าไร
ทำไมถึงขี้ลืมอย่างนี้ นี่ถ้าไม่นึกจะล้วงกระเป๋าไปดู มันคงคาอยู่อย่างนั้นอีกวันหนึ่ง (เพราะวันนี้ไม่ได้ใช้รถ) เผลอๆ มันอาจจะไม่โชคดีจอดอยู่อย่างนี้ก็ได้
บ้าจริงๆ เลยเรา แบบนี้ต้องเรียกว่า พระเจ้าช่วย!! จริงๆ
Create Date : 08 พฤศจิกายน 2553 |
|
2 comments |
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2553 10:49:53 น. |
Counter : 1592 Pageviews. |
|
|
แต่ใจเราหวิววว เรยย น่ากัวมาก