I AM SOMEONE
<<
มิถุนายน 2553
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
20 มิถุนายน 2553

เกือบไปแล้ว

เมื่อวานเกือบซวยแล้วมั้ยล่ะคะ

เรื่องของเรื่องคือ อยากจะไปซื้อของใช้ในเมือง (ใกล้ๆ ไม่เอา) เกือบๆ 6 โมงเย็นก็นั่งรถสองแถวเข้าเมือง จริงๆแล้ว ในเมืองกับที่พักก็ห่างกันประมาณ 6-7 กิโล แต่เราขี้เกียจขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไป เนื่องจากเห็นว่าฝนใกล้จะตกก็เลยนั่งรถไปดีกว่า (อันที่จริงไม่ควรจะไปแล้วด้วย)

ไปถึงร้านขายของที่ต้องการซื้อ ก็เดินเลือกอยู่สัก 20 นาที พอออกมาฝนตกแล้ว เลยแวะหลบฝนอยู่ที่7-11 สัก 5-10 นาที แล้วก็เดินไปยังตลาดโต้รุ่งเพื่อกินข้าว หิวมาก ดูนาฬิกาทุ่มนิดๆแล้ว ตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไร เจ้านายเก่าโทรมาเรื่องงาน เราก็บอกว่าให้แกโทรมาอีกทีหลังจากนี้สักชั่วโมง

ระหว่างนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรเลยในสมอง นอกจากคิดว่าเดี๋ยวต้องไปซื้อตั๋วกลับบ้าน ซื้อแชมพูอีกหน่อย คิดแต่ว่าเดี๋ยวก็กลับไปทันเช็คเมลงาน แล้วก็รับบรีฟงาน

ยังมีหน้าเดินเล่นอยู่ในวัตสันอีกนะ สัก 15 นาทีเห็นจะได้ ซื้อของเสร็จ เดินมาขึ้นรถ ดูนาฬิกา 2 ทุ่มแล้ว เฮ้ย!!! ตายห่า รถหมดยังวะ ลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเลย ชิบหายแล้วกู

รีบเดินที่เห็นรถที่กลับบ้านจอดอยู่ คนเต็มรถเลย ประมาณด้วยสายตาน่าจะเกือบ 30 คนได้มั้ง เยอะนะ สำหรับสองแถวแถวนึงได้คนขนาดนี้ รถแอ่นแล้วอ่ะ คนขับเว่าลาวกับเรา ฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง เราเลยถามว่ารถคันสุดท้ายหรือเปล่า เขาตอบประมาณว่า ตอนนี้เหลือ 2 คัน ถ้าจะรอ ก็อีก 30 นาที

เราก็มองไปหลังรถ จะให้ขึ้นยังไงวะ ที่ยืนไม่มีแล้ว ต่อให้ไม่มีรถ ก็ไปไม่ได้แล้ว เพราะคนไม่รู้จะเบียดกันยังไงแล้วล่ะ เลยตัดสินใจ เอาวะ รอก็รอ รีบส่ง sms ไปยังเจ้านายเก่า บอกว่าขอเวลาอีก 1 ชม. เพราะติดฝนอยู่กลับไม่ได้ จริงฝนหยุดนานแล้วล่ะ กลับไม่ได้เพราะไม่มีรถต่างหาก

ถึงตอนนั้นก็ใจจดใจจ่อว่าจะมีรถมามั้ยหว่า??? มองดูรถมอไซค์รับจ้าง จะไปดีมั้ยว้า...คงเป็นร้อยอ่ะ เพราะเพื่อนเคยนั่งตอนกลับจากกทม.ตั้ง 150 บาท แพงกว่าแท็กซี่ในกทม.อีกแน่ะ ระหว่างนั้นมีคนมาถามเราว่า รถหมดหรือยัง เราก็บอกว่ายัง แต่ให้รออีกครึ่งชม. เขาก็เชื่อเรา แต่ในใจเราเองก็ไม่มั่นใจหรอกนะ ใจก็ยังคิดว่าถ้าไม่มีรถจริงๆ ทำไงวะเรา โทรหาพี่ที่ทำงานมารับและให้ไปส่งเหรอ บ้านแกอยู่ในเมืองแล้วก็ต้องกลับไปกลับมา เกรงใจจัง อายด้วย ช้อปจนเพลิน กลับบ้านไม่ได้ จะโทรให้ลูกศิษย์ขี่มอไซค์มารับ อายหนักไปใหญ่ เหตุผลทุเรศเกิน สรุปไม่ได้โทรหาใครทั้งสิ้น ได้แต่ภาวนา

ยืนรออยู่ครึ่งชม. เป๊ะเลยค่ะ รถมาอีกครึ่งจริงๆ ใจชื้นขึ้นมาหน่อยได้กลับบ้านแล้วโว้ย

โชคดีที่ไปถึงก่อนเจ้านายเก่าจะโทรมา คิดๆไป ถ้าเกิดอย่างนั้นจริงๆ เราทำไงวะ จะแจ้งตำรวจให้พากลับบ้านดีมั้ยเนี่ย??? อยู่ต่างจังหวัดมันก็ลำบากอย่างนี้ล่ะนะ




 

Create Date : 20 มิถุนายน 2553
1 comments
Last Update : 20 มิถุนายน 2553 12:19:22 น.
Counter : 1575 Pageviews.

 

ต้องศึกษาข้อมูลเยอะๆนะคะไปอยู่ใกลบ้านแบบนี้
แวะมาอ่านพร้อมกับลุ้นไปด้วยค่ะ

มีความสุขกับทุกวันนะคะ

 

โดย: ในความอ่อนไหว 20 มิถุนายน 2553 13:57:12 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


Alex on the rock
Location :
มหาสารคาม Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 42 คน [?]




Blog นี้เป็นพื้นที่ส่วนตัว เป็นความเห็นส่วนตัว ผู้อ่านอาจจะเห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยกับข้อเขียนใน Blog กรุณาแสดงความคิดเห็นด้วยความสุภาพและเคารพสิทธิ์ในการแสดงความคิดเห็นตามรัฐธรรมนูญของเจ้าของ Blog ด้วย หากผู้อ่านที่แสดงความคิดเห็นไม่อาจจะปฏิบัติตามนี้ได้ เจ้าของ Blog สามารถลบความคิดเห็นของท่านโดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบ
[Add Alex on the rock's blog to your web]