จะให้ขี้ฉ้อไปถึงไหน?

เราว่าหน่วยงานของรัฐนี่มันบ้าๆ บอๆนะ ให้เงินเดือนน้อยกว่าเอกชน จะใช้อะไรก็เขม็ดแขม่ ต้องประหยัดโน่นประหยัดนี่ แต่อะไรที่ควรประหยัดกลับไม่ประหยัด

ยิ่งกว่านั้นอะไรที่เป็นช่องทางให้ฉ้อราษฎร์บังหลวงได้ ไม่ส่งเสริมโดยตรง และหาวิธีซอกแซกให้ซะงั้น เราล่ะงงกับราชการไทยจริงๆ

มีงบให้เป็นค่าเดินทางโดยแท็กซี่ได้ขณะปฏิบัติงาน (ส่วนใหญ่ก็เขียนเบิกกันเวอร์ๆ เกินๆ ไปตามธรรมเนียม) พอเขียนเบิกไปว่าเดินทางจากนี่ไปโน่น ระเบียบทางการเงินมันบอกให้เขียนในช่องหมายเหตุว่า...ต้องนั่งแท็กซี่เพราะไม่มีรถตู้ ไม่มีรถเมล์ ไม่มีมอเตอร์ไซค์ผ่าน!! จะบ้าเหรอวะ แต่ละที่ที่ชั้นไป มันก็มีรถเมล์ผ่านทั้งนั้นแหละ ชั้นจะไปทำไมในที่ที่ไม่มีรถโดยสารประจำทางผ่านเลย ไม่ใช่ไปทำงานในทุ่งนานะโว้ย กทม.ก็มีรถหมดแหละ

แต่ถ้าอยากเบิกค่ารถก็ต้องเขียนแบบนั้น เออ เอากะมันสิ ระเบียบห่าอะไรวะ??? พูดง่ายๆว่ามันบังคับให้คนทำงานตอแหลนั่นเอง!!

ถ้าอยากได้เงินหลวงก็ต้องตอแหล ดู๊ดู...นี่ขนาดหน่วยงานเล็กๆ และคนทำงานเล็กๆ ขององค์กรนะ ยังเปิดโอกาสให้ขี้ฉ้อกันได้ขนาดนี้เลย ไม่ต้องพูดถึงคนระดับสูงกว่า หรือหัวหน้างาน คงอาศัยช่องว่างของระเบียบและกฎหมายเพื่อคอรัปชั่นกันน่าดู

เขียนไม่ลงว่ะ รู้อยู่ว่ามันไม่จริง จะให้เขียนทำไม เบิกไม่ได้ก็ช่างแม่งมัน ถือว่าไปทำหน้าที่ ใช้หนี้แผ่นดิน และมาทำบุญก็ได้วะ (อิอิ--คำขวัญคุ้นๆแฮะ)

Create Date : 24 มกราคม 2554		2 comments
Last Update : 26 มกราคม 2554 21:05:41 น.
Counter : 2188 Pageviews.
Share Tweet