ไปงานศพ

เมื่อคืนตัดสินใจไปงานศพของยิ่งยศ อุดรพิมพ์ อดีตนายกอบจ. มหาสารคาม เพราะเป็นญาติของเพื่อนอาจารย์(ที่ช่วยเหลือกันอยู่) และเป็นพ่อของลูกศิษย์

เราไปคนเดียว แต่รู้ว่าเพื่อนอีกคนไปก่อนหน้านี้แล้ว ตอนนั้นทุ่มกว่า พอเข้าไปในวัดรถเต็มเลย เราก็เลยจอดต้นๆทางเข้าประตู ตรงเสาไฟพอดี จะได้เห็นชัดๆ พอลงรถไขกุญแจเสร็จเท่านั้นแหละ ทำไมมันมืดวะ เฮ้ย! ไฟดับ มองไปข้างหน้าที่ศาลาก็ดับ อ้าว เดี๋ยวดิ ชั้นกลัวนะ เรายืนนิ่งๆ งงๆ ไม่กล้าเดินไปไหน มืดตื๊ดตื๋อ เลือกเดินไปอีกทาง เพราะเห็นไฟจากรถที่เข้ามาเป็นรถตำรวจ ดีใจ มีไฟช่วยส่องทางให้ พร้อมกับมีรถอีกคันตามมา ที่ไหนได้ มันวิ่งนำหน้าเราหมดแล้ว เดี๋ยวดิรอด้วย...ไม่รอ...วิ่งสิ รออะไรวะ ถ้ามีคนเห็นคงขำอ่ะ วิ่งหนีความมืดไปหาฝูงชน

พอถึงศาลา ค่อยมีไฟหน่อย เพื่อนที่มาถึงก่อน บอกว่าพอกำลังทำพิธีไฟก็ดับเลย แหม่ช่างพอดิบพอดีอะไรอย่างนี้ แต่ไม่นานก็ติด

ลูกศิษย์เราเดินมาทักทาย เราดันถามว่า "เป็นไง โอเคป่าว" ลูกศิษย์ยิ้มเจื่อนๆ ไม่ตอบ เราคิดได้ กูจะถามมันทำไมวะ พ่อตายเมื่อวานจะโอเคเหรอวะ เราเลยบอกเองว่า "เออ ไม่โอเคหรอกเนาะ ใครจะไปโอเค มีอะไรก็ไปคุยกันได้ที่ห้องภาคนะ"

พอสวดจบ เราเดินไปหาเพื่อน กะจะให้เห็นหน้าว่ามาให้กำลังใจแล้วนะ แค่นั้น เพราะเห็นยุ่งต้องรับแขกเยอะ แต่พอเห็นเราเท่านั้นแหละ ปรี่มาเลย สีหน้าสีตาแย่มาก ผ่านการร้องไห้มาทั้งคืน เขาเล่าความเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ให้ฟัง แต่ไม่ได้ละเอียดนัก เพราะคิวยาว และซับซ้อนมาก

บอกได้เลยว่าวงการการศึกษามันน่ากลัวกว่าที่คิดว่ะ นี่เล่นกันถึงตายเลยเหรอ เราควรถอยออกมาใช่มั้ย แม้จะไม่เกี่ยวข้องเลย แต่ก็ไม่อยากรับรู้เรื่องแบบนี้อ่ะ

Create Date : 04 มิถุนายน 2559		2 comments
Last Update : 4 มิถุนายน 2559 8:58:14 น.
Counter : 1373 Pageviews.
Share Tweet