โรคขี้ลืม

ไม่รู้ว่าแก่หรือว่าเป็นอัลไซเมอร์กันแน่ หรือว่าเป็นทั้งสองอย่าง ประสาทแดกแล้วล่ะเรา วันนี้กลับมาดึกเกือบสี่ทุ่มแล้ว เพราะมัวแต่ไปดูหนังสั้น E-San Short film พอมาถึงหน้าห้อง ชิบหายแล้วววววว กุญแจห้องไม่มีอ่ะ รวบรวมสติ ลืมไว้ที่ทำงานชัวร์ บ้าจริง

บึ่งมอไซค์ไปที่ทำงาน เออ ดีนะที่เป็นตจว. (อ่า...หาข้อดีของการอยู่ตจว.ได้อีกอย่างแล้ว) ถ้าเป็นกทม. เราคงเบื่อที่จะนั่งรถเมล์กลับไปแน่ๆ ไปถึงห้องทำงานล๊อค พี่ยามก็ไม่อยู่ เอาไงดี มีโทรศัพท์ภายในอยู่ที่โต๊ะพี่ยาม เราไม่รู้หรอกว่าจะโทรหาใคร สุ่มกด 0 ไว้ก่อนล่ะ เออ ติดแฮะมีคนรับด้วย เลยให้เค้าว.ตามพี่ยามให้หน่อย

สักพักเค้าก็มา บอกว่ากำลังปิดห้องข้างบนอยู่ เราก็เลยได้เข้าไปเอากุญแจ แล้วก็คาไว้งั้นจริงๆ ประสาทไปแล้ว จำได้ว่าก่อนกลับบ้าน ก็บอกกับตัวเองว่า เอากระเป๋าออกมาแล้วจะไปเข้าห้องน้ำ แล้วจะกลับมาปิดประตูตู้ (ซึ่งกุญแจตู้เป็นพวงเดียวกับกุญแจห้องพัก) แต่พอเอาเข้าจริง ฉี่เสร็จก็กลับมาคว้ากระเป๋ากลับบ้านเลย เวรจริงๆ แล้วพอทีกลับบ้านเร็ว ไม่ยักกะลืมนะ พอกลับบ้านดึกล่ะ ดันลืม ยามที่หอพักก็แปลกใจ อะไรของมันวะ ขี่เข้าขี่ออก ยังถามเลยว่าออกไปไหนอีกล่ะครับ เราบอกว่า ลืมของค่ะ ไม่กล้าบอกว่าลืมกุญแจ มันดูงี่เง่าอาการหนักไงไม่รู้ว่ะ เฮ้อ สมองฟั่นเฟือนแล้วเรา

Create Date : 06 กุมภาพันธ์ 2551		1 comments
Last Update : 6 กุมภาพันธ์ 2551 23:12:43 น.
Counter : 1525 Pageviews.
Share Tweet