เมื่อความซวยบังเอิญมาเจอกัน
วันศุกร์แห่งชาติวันนี้ เป็นวันซวยของเราแท้ๆ ถ้าเอาความซวยมาเทียบกันทั้งโลก เราว่าเราอาจจะติดหนึ่งในสิบคนที่ซวยประจำวันนี้ก็ได้
เริ่มจากตื่นเช้ามาก เพราะข้างบ้านไม่นอน กินเหล้ายันเช้า เลยเป็นนาฬิกาปลุก(เหี้ยๆ)ให้เราได้เป็นอย่างดี ตื่นมาไม่รู้ทำไร เลยไปทำงานแต่เช้า ว่าแวะธนาคารก่อนแต่มันเปิด 8.30 น. เราไปตั้งแต่ 8.15 น. ยืนรอให้เซเว่นประมาณสิบห้านาที จวนจะได้เวลาแล้ว พอ 8.30 น.เป๊ง ไฟดับ!!! กลับเลย...
ตอนเย็นไปปรับสมุดอีกธนาคารนึง ไม่รู้เครื่องเป็นบ้าอะไร ปรับตัวเลขซ้อนของเก่าหมด จนไม่รู้ว่ายอดเดิมเท่าไหร่ เวรกรรม!
จากนั้นไปหอใหม่ กะว่าจะไปต่อชั้นวางทีวีให้เสร็จ แต่ผลจากเมื่อวานปวดข้อมือมาก เลยไม่สามารถทำได้ จึงเลื่อนตู้เสื้อผ้าแทน เลื่อนไปเลื่อนมา เลื่อนกลับที่เดิม ไม่รู้จะเลื่อนทำซากอะไรให้เหนื่อย สักพักฝนตกนั่งฟังเสียงฝนสบายใจ
พอหกโมง ได้เวลาแล้ว ไม่ใช่เวลาอะไร เวลานรกมาเยือน เพราะถัดไปอีกซอย เสียงกลองดังจากผับมาถึงห้องเรา มันคือร้าน มหานิยม อัปรีย์จริงๆ ข้างๆ กันก็คือ ออฟฟิตบาร์ ไม่อยากนึกสภาพตอนกลางคืนเลย แทนที่จะได้เปิดประตูระเบียงรับลมเย็นๆ หนีเสือปะจระเข้แท้ๆ เราทำเวรทำกรรมอะไรไว้ชาติที่แล้ววะ ทำไมต้องเจอแบบนี้ด้วย ทำให้นึกถึงบ้านเช่าหลังโน้นอีกแล้ว ทำไมต้องรอการตัดสินใจจากคนอื่นด้วยก็ไม่รู้ ไม่มีใครมาอยู่กับเราสักหน่อย แต่มาเดือดร้อนแทนเรากันทำไม พูดแล้วอยากจะบ้า แค่มีเสียงยายสวดอะไรไม่รู้ใส่เครื่องขยายเสียงอยู่ไกลๆ ก็พอรับได้อยู่ อารมณ์อยู่บ้านนอกดี ไม่ว่ากัน แต่ไอ้นรกนี่ แย่มาก คนแถวนั้นทนไปได้ยังไง มีแต่หอพักนักศึกษา ทำไมให้มันทำกับคุณภาพชีวิตเราได้อย่างนี้ เราจะเขียนจดหมายถึงผู้ว่าฯ หากไม่ได้รับการเหลียวแล เราจะเหมารวมเลยว่า ผู้ว่าฯ มหาสารคาม มีส่วนได้ส่วนเสียกับที่นี่เช่นเดียวกับตำรวจท้องที่ สภ.กันทรวิชัย
หกโมงครึ่งทนไม่ไหวแล้ว กลับบ้านดีกว่า ปิดประตูล็อคห้องเสร็จ แอบไปดูห้องตรงข้ามซิ ย้ายมาฝั่งตรงข้ามดีมั้ย แต่ไม่เวิร์ก เพราะก็ยังได้ยินเช่นกัน แถมเดินแก้ผ้าเล่นไม่ได้ด้วย เดินมาขึ้นรถ ไขกุญแจรถเสร็จ เฮ้ย! กุญแจห้องล่ะ หายไปไหน? อย่าบอกว่าตกอยู่นะ หาใหญ่ล่ะทีนี้ ไม่มี ชิบหายแล้ว เดินย้อนรอยกลับไปดูใหม่ ไม่มีอีก อะไรวะ ทำไมเป็นอย่างนี้ล่ะ ใครเล่นตลกอีก เราว่าเรากำไว้นะ ผีหลอกหรือไง ถ้ามีคนเก็บได้ ก็ไขไปเอาของเราหมดสิ เพราะมีเลขห้องเสร็จสรรพ เวรจริงๆ ไม่ทันอยู่เลย กล้องวงจรปิดก็ไม่มีด้วย สันนิษฐานว่าลืมกุญแจไว้บนโต๊ะที่ห้อง (หรือเปล่า??) ขอให้เป็นอย่างนั้น ดีแค่ไหนนะ ที่ลืมกุญแจห้องไว้ ถ้าลืมกุญแจรถ ก็คงนั่งรถสองแถวกลับล่ะ บ้าชะมัด พรุ่งนี้ต้องไปหาแต่เช้าอีก
จิตตกเลยทีนี้ ค่ำแล้วด้วย ถอยรถไม่ดูตาม้าตาเรือ จำไม่ได้ว่าถอยยังไง มืดมองไม่เห็น ดันไปถอยกระบะเล็กๆ ที่ขนอิฐที่เขาจอดอยู่อีก ลงไปดูซิ เออ...แผลเก่าจากรอยมอเตอร์ไซค์ชน แต่เราไปซ้ำ และซ้ำหนักกว่าเก่า เอ้า! เอาเข้าไป จะหมดประกันอีกสามเดือน จะได้ใช้ก็งานนี้ล่ะ
แต่ถ้าตราบใดยังไม่มีสติอยู่กับเนื้อกับตัว บวกกับความซวยซ้ำซากอยู่อย่างนี้ ก็ชนอยู่ร่ำไปนั่นล่ะ ไม่รู้เป็นวันศุกร์หรือวันซวยกันแน่ แม่ก็มาป่วยนอนซมอยู่บ้านอีก รู้สึกเซ็งตัวเองมาก อยากลาตายอีกแล้วสิ
วันศุกร์ แต่ไม่สุขเอาเสียเลย!
Create Date : 27 กันยายน 2556 |
|
1 comments |
Last Update : 27 กันยายน 2556 20:44:57 น. |
Counter : 2170 Pageviews. |
|
|
แอบขำ "เดินแก้ผ้าเล่นไม่ได้ด้วย"
ขำคนอื่นเขา ตัวเองก็ทำเหมือนกัน 555