Sin city , ฟิล์มนัวร์ที่ลงตัวและเจ๋ง

Sin City….คือ “หนังอาชญากรรมที่เล่าเรื่องตัดสลับเรื่องราวพร้อมกับมุขตลกเจ็บแสบและกลิ่นอายของ Pulp fiction” นี่อาจเป็นคำนิยามของเมืองบาปแห่งนี้หากว่าหนังนำแค่เนื้อหาในการ์ตูนมาเล่าเรื่องด้วยรูปแบบภาพยนตร์ทั่วไป แต่เมื่อ Robert Rodriguez เลือกที่จะลาออกจากThe Directors' Guild of America เพื่อดึงFrank Miller ผู้สร้างเมืองนี้มากับมือมาเป็นผู้กำกับร่วมกัน ทดลองที่จะฉีกรูปแบบภาพยนตร์ทั่วๆไปทิ้งและคงความเป็นการ์ตูนของต้นฉบับไว้ให้มากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นภาพสีขาวดำที่เล่นสีเป็นครั้งคราว (รองเท้าผ้าใบสีแดงนี่เหลือเกิน) การถอดฉากมาจากในหนังการ์ตูนโดยไม่ได้สร้าง storyboard ขึ้นมาใหม่และ CG ทั้งหลายแหล่ที่แนบเนียนไปกับตัวภาพยนตร์กับการถ่ายหนังทั้งเรื่องด้วยกล้อง High-Definition digital ทำให้เมืองบาปนี้โดดเด่น เจ๋ง และไม่ใช่แค่ว่าสไตล์จะโดดเด่นเกินเนื้อหนังแต่เป็นสไตล์ของหนังที่ช่วยขับเสริมตัวหนังให้โดดเด่นมากขึ้นไปอีก

….ด้วยการที่หนังมีทั้งความเป็นการ์ตูนซ้อนทับคนจริงๆที่เล่นอยู่ นำไปสู่ข้อได้เปรียบที่จะเล่นสนุกกับความรุนแรงและความเหนือจริงได้อย่างเต็มที่ เหมือนกับ Kill Bill ที่ผ่อนความรุนแรงด้วยการทำให้หนังบอกคนดูทางอ้อมว่านี่มันไม่ใช่โลกแห่งความจริง ด้วยการสร้างให้หนังมีสีสันสุดขั้วเช่นเลือดพุ่งเป็นน้ำพุหรือฉากขาวดำ เรื่องนี้ก็เช่นกัน ด้วยเทคนิคและสไตล์ภาพที่หนังเลือกใช้ก็เป็นการบอกทางอ้อมอยู่กลายๆว่าจะเป็นเรื่องของคนจริงก็ได้ ในขณะเดียวกันที่คุณดูอยู่มันก็เป็นเรื่องที่แต่งแต้มจากการ์ตูน ลองนึกภาพหนังเรื่องนี้ถ่ายทอดออกมาเป็นหนังคนแสดงเหมือนหนังทั่วไปแต่ใช้ฉากรุนแรงที่เหมือนกันเชื่อได้เลยว่ายากที่คนดูส่วนใหญ่จะรับความรุนแรงเลือดสาดบนจอได้ กระนั้นก็ดีนี่ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่เหมาะกับเด็กๆแต่อย่างใดเพราะความรุนแรงที่แม้ว่าจะลดทอนด้วยการนำเสนอแบบการ์ตูนมันก็ยังรุนแรงอยู่มากชนิดที่ผมคิดว่าถ้าได้เรทNC-17ดูจะเหมาะสมมากกว่า

....หนังเล่าเรื่องราวสามส่วนตามตอนในหนังสือการ์ตูน ก่อนที่จะมาเชื่อมโยงเรื่องราวของกันและกันได้อย่างแนบเนียน ทั้งสามตอนจะมีตัวเอกและเรื่องราวที่เกิดขึ้นรอบตัวเขาแตกต่างกันการเล่าเรื่องให้ความรู้สึกคล้ายกับในPulp fiction ทั้งสามตอนล้วนเป็นเรื่องราวของตัวเอกที่ต้องต่อสู้เพื่อกลุ่มคนชนชั้นในสังคมที่มักไร้ทางสู้และกลั่นแกล้ง (เด็ก,สตรี และคนไร้ชื่อเสียงไร้หน้าตาทางสังคมและทางกายวิภาค) ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของSexual abusedหรือchild abusedหรือการดูถูกเหยียดหยาม (สีผิว/ชนชั้นฯลฯ)

Hartigan ตำรวจใกล้ปลดระวางที่ต่อสู้เพื่อความถูกต้องที่ไม่มีใครกล้าแตะต้อง(ความยุติธรรมความดีงามในสังคม การทารุณกรรมต่อเด็ก / เหยื่อของสังคมที่เขาต่อสู้เพื่อช่วยเหลือในเรื่องคือเด็ก)

Marv ชายหนุ่มหน้าตาอัปลักษณ์ที่ใครๆก็ไม่เหลียวแล ต่อสู้เพื่อตอบแทนในความศรัทธาต่อตัวเองของผู้หญิงคนหนึ่งที่มีให้(ศักดิ์ศรีและคุณค่าของมนุษย์ / เหยื่อของสังคมที่เขาต่อสู้เพื่อช่วยเหลือคือตัวเขาเองที่เป็นเหมือนคนที่ถูกลืม)

Dwight ชายหนุ่มที่ต่อสู้เพื่อปกป้องอิสตรีและพวกพ้อง(ชนชั้นล่าง เพศหญิงและการรุนแรงต่อสตรี /เหยื่อของสังคมที่เขาต่อสู้เพื่อช่วยเหลือคือเพศหญิง)

ทั้งสามเหตุการณ์ล้วนเกิดขึ้นในเมืองบาปที่ซึ่งเต็มไปด้วยความสกปรกเลวร้ายของมนุษย์ในสังคม

Sin City หรือบาปในเรื่องจริงแล้วๆไม่น่าจะหมายถึงตัวเมืองแต่คือคนที่อยู่ในเมืองต่างหาก สีขาวดำในหนังสะท้อนให้เห็นถึงคนในเมืองที่มีส่วนประกอบทั้งดำและขาวในตัว ในคนชั่วนอกกฎหมายที่ดูเหมือนเลวร้ายเป็นสีดำที่เห็นชัดแต่ภายในใจที่มองไม่เห็นก็ยังมีความดีสีขาวแต่งแต้ม ในขณะเดียวกันบาทหลวงที่น่าจะเป็นตัวแทนของสีขาวผู้ซึ่งคอยชำระบาปให้กับผู้คนกลับเป็นตัวตนผู้สร้างบาปขึ้นมาเอง เหตุการณ์แบบนี้ไม่ได้มีเฉพาะในเมืองคนบาปแต่มันเป็นเรื่องจริงที่มีอยู่ทุกแห่งหนบนโลกใบนี้แม้แต่บ้านเรา

....ในช่วงแรกของหนังค่อนข้างอืดเพราะการบรรยายด้วยเสียงเล่าเรื่อง ที่เข้าใจว่าเป็นตัวแทนของกรอบสี่เหลี่ยมที่จะมีตัวหนังสือบรรยายเรื่องราวในหนังสือการ์ตูนแต่ละตอน โดยเฉพาะการ์ตูนของทางฝั่งอเมริกันที่จะมีกรอบบรรยายอยู่แทบทุกช่อง ทำให้คนดูไม่คุ้นและรู้สึกว่ามันน่าเบื่อแต่ไม่นานเมื่อความคุ้นเคยเกิดขึ้น เราก็จะลืมความรู้สึกตรงนี้ไปและสนุกกับมันได้อย่างเต็มที่

การเปิดเรื่องด้วยJosh Hartnett ตามต่อมาด้วยเรื่องราวของBruce Willis เป็นการเกริ่นภาพรวมของหนังได้เป็นอย่างดีเพราะเท่ากับหนังบอกใบ้คนดูว่านอกจากภาพที่จะแปลกแหวกตาออกไป เนื้อหาในหนังก็จะเป็นสิ่งที่คุณไม่สามารถจะคาดการณ์ได้เช่นกัน ตัวละครที่ไม่น่าไว้ใจ ตัวละครที่พร้อมจะตายได้ทุกเมื่อไม่ว่าจะเป็นพระเอก นางเอก ผู้ร้ายหรือสาวงาม เนื้อหาที่เข้มข้น ความรุนแรงดิบเถื่อนที่พร้อมจะเดินหน้าเต็มลูกสูบกับอารมณ์ขันชนิดตลกร้ายและตลกคำพูดที่สอดแทรกอยู่เป็นระยะๆ(ที่เด็ดสุดน่าจะเป็นฉากบนรถของ Dwight ที่ได้ Quentin Tarantino มาช่วยกำกับ ชนิดที่ไม่ต้องคิดนานก็เดาได้ว่าเขามากำกับฉากไหน)

......หนังหลายเรื่องเวลาถ่ายทอดจากต้นฉบับไม่ว่าจะเป็น ละครเวที หนังสือหรือการ์ตูนมาเป็นภาพยนตร์ ปัญหาที่มักจะเกิดขึ้นคือไม่สามารถถ่ายทอดจิตวิญญาณของต้นฉบับมาสู่แผ่นฟิล์มได้เต็มที่คือได้แต่เนื้อหาแต่ขาดที่อารมณ์ หรือ บางเรื่องก็พยายามที่จะจับต้นฉบับมาใส่จอโดยแทบจะไม่ได้ใช้ประโยชน์จากความเป็นภาพยนตร์เท่าที่ควรทำให้เหมือนกับกำลังเสพสื่อนั้นมากกว่าดูหนัง (ความรู้สึกผมเช่น Phantom of the opera ที่เหมือนถ่ายละครบนเวทีมาใส่จอหรือ Harry Potter 2 ภาคแรกที่เหมือนดูอ่านหนังสือในโรงหนังแต่เปลี่ยนตัวอักษรมาเป็นภาพ) แต่ Sin City เป็นการถ่ายทอดงานต้นฉบับมาสู่ภาพยนตร์ โดยสามารถถ่ายทอดจิตวิญญาณ เสน่ห์และความรู้สึกของหนังสือการ์ตูนเต็มเปี่ยม ในขณะเดียวกันก็ยังมีความเป็นหนังที่เล่าเรื่องได้อย่างสนุกหนักแน่นชวนติดตามสำหรับคนดูหนังที่แม้ว่าจะไม่รู้จักการ์ตูนเรื่องนี้มาก่อนก็ตาม

สิ่งที่ชอบ


1.อารมณ์ความรู้สึก....ต้องบอกไว้แต่แรกว่านี่คือหนังที่เน้นความรุนแรงและมันก็ทำออกมาได้ถึงแก่น ความสะใจ ถึงลูกถึงคน ชนิดไม่บันยะบันยังไม่ว่าจะเป็นการกราดกระสุน การตัดแขนขา ฯลฯ รวมไปถึงฉากแอคชั่นในเรื่องที่ใช้ประโยชน์จากความเป็นการ์ตูนและเทคโนโลยีของภาพยนตร์ทำออกมาได้ถึงอกถึงใจเต็มอิ่ม

2.รูปแบบการนำเสนอ...เก๋ไก๋ล้ำสมัย ฉลาดกับการเลือกใช้เทคโนโลยีใหม่ๆมาประยุกต์ให้กับเรื่องราว ความกล้าที่จะนำเสนอในรูปแบบการ์ตูนบนจอภาพยนตร์ มันเหมือนกับการที่เราเห็นภาพการ์ตูนมันโลดแล่นอย่างมีชีวิตจิตใจ

3.บรรยากาศนัวร์....หากลบในเรื่องของสไตล์ของหนังทิ้งไป เนื้อหาและบรรยากาศของSin Cityที่ประกอบไปด้วย ควันบุหรี่ หญิงร้าย ชายโฉด การทรยศหักหลัง กิเลสตัณหาอาชญากรรม ทุกอย่างมีอยู่ครบครันและทำได้ดี

4.ความมีเอกภาพและลงตัวของหนัง....หนังทั้งเรื่องที่มีสีสันบาดตา สไตล์โดดเด่น นักแสดงชื่อดัง ผู้กำกับหลายคน เนื้อหาซับซ้อน แต่หนังกลับคุมโทนของหนังได้ดีเยี่ยมตลอดตั้งแต่ต้นจนจบโดยไม่ยอมให้ส่วนไหนกลบส่วนไหนลงไปได้เลย

5.นักแสดง...ทุกคนเล่นได้เฉียบคมและดูสนุกกับบทของตัวเองกันทั้งนั้น ตั้งแต่Mickey Rourkeนี่น่าจะเป็นบทที่เขาเล่นได้เด่นถึงใจที่สุดในช่วงหลายปีหลัง หรือBenicio Del Toro ที่ดูสนุกเหลือเกินกับบทกวนประสาทของตัวเอง แม้แต่ Elijah Wood ที่น่าจะประทับใจกับบทในเรื่องนี้เป็นพิเศษเพราะนับตั้งแต่เป็นโฟรโด้มานี่เป็นเรื่องแรกที่เขาสลัดภาพนั้นออกไปได้อย่างหมดจด

6. เสน่ห์ของJessica Alba และลีลาของ Devon Aoki ....แค่เพียง Jessica Alba เธอยืนเฉยๆหรือเยื้องย่างในแต่ละอัปกิริยา เธอมีเสน่ห์ดึงดูดคนดูได้อย่างมากมาย (แปลกที่เวลาเธอพูดทีไรผมรู้สึกว่าเสน่ห์เธอหดหายลงทุกที) ในขณะเดียวกันกับลีลาการฆ่าของMihoที่รับบทโดยDevon Aokiก็เท่ห์บาดใจทุกท่วงท่ากับแววตาที่คมพอๆกับอาวุธของเธอ

สรุป... Sky Captain and the World of Tomorrow อาจทำให้ผมทึ่งกับภาพที่ออกมาแต่กับเนื้อหาแล้วยังไม่ได้ติดใจอะไรมากนัก ตรงข้ามกับเรื่องนี้การผสมสไตล์ที่เก๋ไก๋ล้ำสมัยมันไม่ได้เด่นจนเกินหน้าเกินตาส่วนอื่น ความเป็นภาพยนตร์ของมันยังตอบสนองความต้องการคนดูได้เต็มอิ่มและลงตัว สำหรับผมหาก Moulin Rouge ถือเป็นหนังเพลงที่ฉีกขนบเดิมๆและเป็นหนังเพลงผู้บุกเบิกสร้างรูปแบบหนังเพลงของศตวรรษใหม่ Sin Cityที่ผมได้ดูไปเมื่อวันศุกร์ในโรงSF MBK รอบ18.45น.ก็เป็นภาพยนตร์ในตระกูลนัวร์ที่ผสมผสานการเล่าเรื่องและเทคโนโลยีของภาพยนตร์ที่ทันสมัย ทำให้มันเป็นหนังในตระกูลนัวร์ยุคใหม่อย่างแท้จริงที่ไม่ควรพลาด





ความเห็นของคุณมีประโยชน์กับผู้อ่านคนถัดมา คำทักทายของคุณเป็นกำลังใจให้ผู้เขียน คำติชมหรือคำแนะนำของคุณจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพัฒนาหากคุณเข้ามาอ่านครั้งถัดไป

ตามอ่านเรื่องใหม่ๆและเรื่องเก่าที่น่าสนใจได้ที่ --> หน้าแรก


รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง