ต้มยำกุ้ง , อร่อยรสแซ่บชามโตเกินมาตรฐานแต่อาจไม่ผ่านเชลล์ชวนชิม

...หนังเพลงไม่ใช่แค่ว่าทำฉากร้องเพลงได้ดีแล้วจะเป็นหนังเพลงที่ดี ไม่เช่นนั้นนั่งดูมิวสิควิดีโอดีๆมาต่อๆกันก็ไม่ต่างกันแล้ว หนังแอคชั่นเองก็เช่นกันผมไม่เห็นด้วยเลยว่าไม่ต้องสนใจบทแค่ฉากแอคชั่นดีก็พอ เพราะคนดูมาดูหนังแอคชั่นไม่ได้มาดูแต่ฉากแอคชั่น ไม่จำเป็นที่ว่าจะต้องมีความสลับซับซ้อนหรือแทรกปมประเด็นให้มากมายแค่มีพล็อตดีๆแล้วเกลามาให้ดีๆก็เพียงพอแล้ว นั่นคือเหตุผลที่

ผมไม่ชอบองค์บาก...ผมชอบฉากแอคชั่นของจา พนมในองค์บากแต่ไม่ชอบหนังเรื่ององค์บากเท่าไหร่ ออกจะค่อนข้างเบื่อด้วยซ้ำเมื่อช่วงเวลาในหนังไม่มีฉากแอคชั่น องค์บากเป็นหนังเดินเรื่องทิศทางเดียว คือ ตามล่าหาเศียรพระคืน กับการแสดงที่แบนราบไม่น่าสนใจของตัวละคร จนทำให้ผมมองต้มยำกุ้งชามนี้ไว้ว่าคงไม่มีอะไรต่างไปจากเดิมแค่เปลี่ยนจากตามองค์บากเป็นตามช้างเท่านั้น

ผมชอบต้มยำกุ้ง...หนังที่มีพล็อตที่ดีกว่าที่ผมคิดไว้ตอนแรกมาก เพราะนึกว่าเนื้อหาจะมีแค่ตามล่าหาช้างหายแล้วหักกระดูกคนตายเท่านั้น การมีเรื่องราวของมาดามโรสกับการขึ้นชิงอำนาจหรือเรื่องราวของจ่ามาร์ค มันทำให้เรื่องราวไม่ใช้ลูกศรชี้ไปหาช้างทางเดียวแต่มันมีส่วนอื่นๆที่เติมเรื่องราวของหนังให้มากขึ้น การเชื่อมโยงส่งผลให้เรื่องราวชวนสนใจชวนติดตามไม่ใช่แค่สารคดีช้างหายของจาพนม

ผมชอบฉากแอคชั่นในองค์บาก>ต้มยำกุ้ง....ฉากแอคชั่นในต้มยำกุ้งมันส์จริงแต่มันดูเหมือนผ่านกระบวนการความคิดสร้างสรรค์น้อยกว่าในองค์บาก จนหลายฉากเหมือนกับเรากำลังนั่งดูเกมส์แอคชั่นบน Playstation ที่มีคนเล่นอยู่ เชื่อว่าฉากแอคชั่นหนีคนในตรอกลอดกระจกยังคงติดตาคนดูจนถึงตอนนี้ แต่เรื่องนี้ไม่มีฉากแอคชั่นยาวๆไหนที่ผมยังติดตาติดใจหลังดูจบ(แถมบางฉากช่วงโกดังยังรู้สึกคล้ายๆดูหนังเฉินหลงด้วย) ความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นชัดเจนในฉากลองเทค ที่ผู้สร้างจงใจเน้นแต่เป็นการเน้นที่เทคนิคและอยากจะให้มีฉากนี้ มันจึงออกมาในลักษณะที่ยอดเยี่ยมในการถ่ายทำ ส่วนเนื้อหาของฉากนั้นกลับแกนๆประเภทใครมาก็วิ่งมาให้จาพนมเตะหรือต่อย ใครเจอแจกันเจอโต๊ะก็ขว้างมาให้แตกให้หักเป็นแบบนี้จนถึงชั้นบนสุด มันทำให้ผมรู้สึกว่าคนสร้างฉากนี้เก่งนะยาวดีแต่มันไม่ได้น่าประทับใจ (ตัวอย่างฉากที่ตั้งใจโชว์และผมชอบมากกว่า คือ ฉากแอคชั่นที่เป็นลองเทคใน Old Boy ที่พระเอกทะลวงเหล่าร้ายหนีออกจากที่พัก)

ความจงใจเน้นฉากแอคชั่นส่งผลกระทบกับส่วนอื่นๆของหนังอย่างเห็นได้ชัด ไม่ว่าจะเป็นตัวละครหรือบทภาพยนตร์ล้วนถูกฉากแอคชั่นกลบไปหมด ในส่วนของตัวละครหลายตอนที่จะเห็นได้ว่าตัวละครถูกปล่อยทอดทิ้งไปไม่สนใจใยดี (จ่ามาร์คที่หายไปในหลายตอนทั้งที่เดินมาด้วยกันกับขามหรือจอนนี่ที่หายไปตอนท้ายหรือจู่ๆจ่ามาร์คก็บอกให้กลับวัด) เพียงเพราะฉากถัดมานั้นต้องการโชว์การต่อสู้ของจาพนม หรือ ในส่วนของการลำดับเรื่องราวก็สะดุดเหมือนแผ่นเสียงตกร่องอารมณ์ไม่ต่อเนื่องเช่น ฉากบวงสรวงหาพ่อใหญ่เป็นฉากที่ต้องการโชว์ แต่ฉากนั้นมันไม่สามารถเชื่อมรอยต่อจังหวะของหนังที่ช้างถูกลักพากับการไปออสเตรเลียได้ และความรู้สึกแบบนี้มีกับหนังอยู่ตลอดทั้งเรื่อง

...จา พนม ไม่มีข้อให้ตำหนิสำหรับการทำหน้าที่นักแสดงนำในหนังแอคชั่น ต้องถือว่าเขาทำหน้าที่ตัวเองได้สมบูรณ์แบบ จา พนมดูแล้วมีอะไรดีๆมากกว่าการเล่นฉากแอคชั่นเองและดีพอที่จะนำหนังด้วยตัวเองไปได้จนจบ จะมีขัดเขินอยู่บ้างคือการแสดงความผูกพันกับช้างในตอนต้นที่ดูขัดๆเขินๆอยู่ ส่วนที่ยังดูจะขาดหายไปคือความลึกของบทเองเชื่อว่าหากใส่มิติลงไปในตัวละครอีกสักนิดน่าจะทำให้เขาได้แสดงออกมากไปกว่านี้ (หรือให้ได้โชว์ความสามารถด้านความคิดมากขึ้นกว่าสายบ้าพลัง) เพราะหนังแอคชั่นดีๆไม่จำเป็นว่าจะต้องละเลยความลึกของตัวละคร มันทำให้หลายคนกลัวว่าด้วยความสามารถที่มีแต่การย่ำอยู่กับที่แค่โชว์ฉากแอคชั่นมันจะทำให้เขาตามรอยรุ่นพี่อย่าง ฌอนคลอดแวนเดม หรือ สตีเว่น ซีกัลคนที่ 2 หากเขายังคงรับบทไอ้หนุ่มชนบทคนซื่อพูดไม่กี่ประโยค แล้วตามหาของหายไม่ได้โชว์กึ๋นด้านอื่นนอกจากฉากแอคชั่นกับทำหน้าเครียดๆพร้อมไดอะล็อคโพล่งๆประเภท “ช้างกูอยู่ไหน”

ในฐานะแฟนหม่ำผมรู้สึกสนุกเช่นเคยกับการได้เห็นหม่ำบนจอ มันยิ่งช่วยยืนยันความคิดเดิมว่าเขาเป็นนักแสดงที่มีพลังดารามากคนหนึ่งไม่ว่าจะโผล่มาในหนังเรื่องไหน แค่ช่วงสั้นๆก็สามารถเปล่งประกายตัวเองในหนังได้ ที่น่าสนใจคือในบทบาทผู้กำกับจากตัวอย่างหนังแหยม ยโสธรก็แสดงให้เห็นถึงความคาดหวังต่อหนังที่น่าจะเป็นมากกว่าหนังตลกธรรมดา และทำให้ผมแอบคิดเล่นๆว่าหรือในอนาคตเขาจะสามารถไปได้ถึงการเป็นโจวซิงฉือเมืองไทย ส่วนนักแสดงคนอื่นๆนั้นทุกคนเล่นได้ดีน่าประทับใจกับการปรากฏตัวบนจอหนังแอคชั่น เพราะหนังแนวนี้หลายๆเรื่องที่บทอื่นๆมักจะแข็งเป็นไม้กระดานไร้ความน่าสนใจแต่กับเรื่องนี้ไม่ว่าจะเป็นผู้รับบทมาดาม โรสที่สีหน้าแววตาร้ายได้ที่หรือตั๊ก บงกชที่ออกแค่สั้นๆแต่ก็แสดงออกได้ดีมากกว่าการออกมาโชว์หุ่น (หากตัดอคติกับตัวเธอทิ้งไปเธอเป็นนักแสดงหญิงคนหนึ่งที่น่าจับตามอง หากได้บทที่เหมาะสมกับตัวเองไม่ใช่บทอย่างในซุ้มมือปืน) ทั้งนี้ทั้งนั้นดาราที่เล่นได้เด่นที่สุดในหนังกลับเป็น”ช้าง”ทั้งบทพ่อใหญ่และบทขอน

การกำกับการแสดงช้างเป็นอีกตำแหน่งที่สมควรได้รับคำชม เพราะคนดูจะไม่รู้สึกอินกับฉาก Climax ตอนท้ายได้เลยหากผู้กำกับไม่สามารถสร้างความผูกพันระหว่างคนกับช้างมาก่อนหน้านี้ให้เกิดขึ้นได้หรือช้างไม่สามารถเล่นได้ชวนให้คนดูผูกพัน หนังทำให้ช้างเป็นมากกว่าสัตว์ที่ถูกลักพาตัวแต่มันเป็นสัญลักษณ์ของความรักความผูกพัน การตามหาพ่อใหญ่และขอนมันจึงเป็นมากกว่าแค่ตามช้างคืนสองตัวแต่มันคือความรัก ความผูกพันกตัญญูที่มนุษย์คนหนึ่งพึงมี


...หนังมีพล็อตที่ดีและผมรู้สึกว่ามันดีกว่าองค์บากเสียด้วยซ้ำ น่าเสียดายที่ตัวบทนั้นไม่ได้การขัดเกลาให้ลงตัวมากพอ (การมี 3 พล็อตดีๆรวมกันอย่าง พล็อตการถูกใส่ร้ายและต้องเอาตัวรอดของจ่ามาร์ค ตำรวจผู้ซึ่งเป็นที่รักของคนในชุมชน / พล็อตการไต่ขึ้นใหญ่โตของมาดามโรสและการขึ้นเป็นใหญ่ในกรมของวินเซนต์ / พล็อตการตามหาช้างของขาม 2 พล็อตแรกหากขยายความให้ความสำคัญมากขึ้นอีกน่าจะทำให้หนังเรื่องนี้มีดีกว่าการตามหาช้าง ยิ่งในพล็อตของจ่ามาร์คจริงอยู่ว่าเป็นส่วนรองแต่หนังยังสามารถที่จะเล่นอะไรได้มากกว่านี้ ทั้งในเรื่องของการหาทางออกหรือความรู้สึกของตัวละคร)

มีร่องรอยขาดๆเกินๆชนิดสัมผัสได้อยู่ตลอดเวลา หนังทุ่มเทให้ส่วนที่เป็นแอคชั่นมากโดยไม่เกลี่ยความสำคัญให้กับส่วนอื่นๆ และนี่เป็นข้อที่น่าเสียดายมากกับต้มยำกุ้งชามนี้ เพราะหลายส่วนหนังทำได้ดีอยู่ในระดับเหนือมาตรฐานเหนือความคาดหมาย มีข้อดีมากมายน่าชื่นชมที่ได้เห็นในหนังแอคชั่นคนไทย (เช่นพล็อต,นักแสดง,โปรดักชั่นฯลฯ) แต่หนังกลับละเลยให้ความสนใจกับความเป็นภาพยนตร์ทั้งเรื่องข้อบกพร่องเล็กๆน้อยๆที่มีอยู่ประปรายไม่ได้รับการแก้ไขมีการสื่อสารเนื้อความแบบขาดๆเหมือนให้ไม่ครบคนดูต้องคิดต่อเอง จากการอ่านบทสัมภาษณ์ของผู้กำกับให้เหตุผลว่าหนังมีรายละเอียดอยู่มากแต่ตัดออกไป มันทำให้ผมคิดในทางตรงกันข้ามว่าหากหนังจะตัดฉากแอคชั่นที่ยาวๆออกไปบ้างแล้วเติมเนื้อความส่วนที่ทำให้เนื้อเรื่องวิ่นแหว่งกลับมายังจะทำให้หนังออกมาสมบูรณ์มากกว่านี้

สิ่งที่ชอบ

1.จา พนม...ดังแสดงความเห็นข้างต้น

2.ช้าง....หากช้างเล่นไม่ดีต้มยำกุ้งชามนี้จะกร่อยลงถนัดใจ เพราะคนดูจะไม่รู้สึกร่วมตามไปด้วยเลยว่าจะทุ่มเทขนาดนี้ไปทำไม แถมฉากไคลแมกซ์ก็จะไม่ได้ใจคนดูมากพอ

3.ฉากแอคชั่น ..หลายฉากก็เฝือแต่ส่วนใหญ่มันส์ดี ที่ผมชอบที่สุดคือกระโดดถีบยอดอกตกฮ. (เป็นประเภทได้ใจโดยไร้เหตุผล)

4.ฉากไคลแมกซ์เจอพ่อใหญ่...ทำได้อึ้งดีทีเดียว เป็นฉากที่ยิ่งใหญ่ในความรู้สึกพอๆกับฉากแอคชั่นในเรื่อง

5.มุขเล็กๆน้อยๆที่ใส่มา...เข้าใจว่าผู้สร้างคงติดใจกับการใส่ Gimmick เล็กๆน้อยอย่างข้อความถึงลุค แบซงในองค์บาก มาภาคนี้จึงสื่อสารข้อความถึงนักแสดงอีกคนที่ฉากสนามบิน หรือ มุขเสก โลโซที่จงใจโฆษณาแต่ก็ใส่เข้ามาอย่างไม่น่าเกลียดเกินไปนักออกขำๆดี

6.หม่ำ ...ขำๆและรัศมีดาราล้นเหลือ

สิ่งที่ไม่ชอบ

1.จงใจไม่เนียน...เพราะความจำเป็นที่ช้างต้องหายนั่นทำให้ต้องชักปืนมายิงกลางที่สาธารณะ / เพราะความจำเป็นที่ต้องกลับไปมีฉากแอคชั่นที่วัดจู่ๆจ่ามาร์คก็บอกว่าเรากลับกันเถอะ / เพราะต้องการโชว์ฉากวัฒนธรรมตะวันออกจึงใส่ฉากพิธีบวงสรวงหาพ่อใหญ่ฯลฯ

สิ่งเหล่านี้คือความจงใจที่หนังอยากใส่เพื่อตอบรับ 2 วัตถุประสงค์ คือ 1. ให้มีฉากแอคชั่นตามมาและ 2. เพื่อโชว์สิ่งที่อยากจะโชว์ ไม่ใช่สิ่งผิดเพราะหนังส่วนใหญ่ต่างก็ต้องมี 2 ข้อนี้แต่การจับยัดแบบนี้มันลดคุณค่าของตัวหนังลง และผมรู้สึกเหมือนกับดูถูกคนดูพอสมควร สำหรับคนดูที่อยากดูหนังมากกว่าฉากแอคชั่น

2.แผ่นเสียงตกร่อง...อย่งที่เกริ่นไว้ถึงความสะดุดไม่ต่อเนื่องระหว่างฉากต่อฉาก หากเป็นหนังตลกก็เหมือนกับหนังตลกที่เอามุขมาต่อมุขโดยไม่มีการเชื่อมประสานที่ดี

3.ห้วนๆ...ปัญหาที่เกิดขึ้นกับผมคือความรู้สึกที่ว่าหนังจงใจเน้นแอคชั่นมากเกินไปจนละเลยองค์ประกอบอื่นๆ แถมการตัดส่วนอื่นๆออกไปมันทำให้หลายฉากหลายตอนดูห้วนๆ ไม่ว่าจะเป็นการทิ้งตัวละครเช่นหม่ำในบางฉากหายไปเลยเพียงเพื่อโชว์ของจาพนม หรือ จอนนี่ที่มาในตอนท้ายแบบงงๆแล้วก็จากไปแบบ (คนดู) งงๆ รวมไปถึงตอนจบที่หนังอุตส่าห์ปูพรมหักกระดูกมาอย่างดีก็จบลงอย่างห้วนๆอีกเช่นกัน

4.CG...ขัดตามาก หลุดกระโดดออกจากภาพรวมของหนังอย่างแรง แม้ว่าจะทำดีแต่เป็นความคิดสร้างสรรค์ที่ไม่เข้าระบบเลย

สรุป...หากอยากดูแค่ฉากแอคชั่นไม่คาดหวังอย่างอื่นคุ้มยิ่งกว่าคุ้ม หากคาดหวังว่าจะเป็นหนังแอคชั่นที่มีดีมากกว่าฉากแอคชั่นก็ยังคุ้มอยู่ดีแต่คุ้มน้อยกว่า (แต่ผมเองคุ้มเกินคุ้มเพราะมีน้องผู้ใจดีเลี้ยงวันเกิดย้อนหลังเลยไม่ต้องจ่ายตังค์เองกับต้มยำกุ้งชามนี้รอบ20.25น.ที่SF MBKเมื่อวันอาทิตย์) หนังไม่ได้มีข้อบกพร่องในความเป็นแอคชั่น แต่มีข้อบกพร่องในความเป็นหนังอยู่ประปราย อย่างไรก็ดีจัดได้ว่าเป็นหนังแอคชั่นของไทยที่ทำออกมาได้ดีที่สุดเรื่องหนึ่ง เปรียบต้มยำกุ้งชามนี้ก็เหมือนต้มยำที่ใช้ของดีของสด เครื่องปรุงชั้นดี ปรุงออกมาอร่อยรสแซ่บเกินมาตรฐานต้มยำทั่วๆไป แต่เสียดายที่ไม่อร่อยทุกคำที่ตักชิมทำให้ยังไม่ถึงขั้นกับการจะได้ป้ายเชลล์ชวนชิม อย่างไรก็ดีนี่เป็นการยกมาตรฐานของหนังแอคชั่นให้สูงขึ้นอย่างน่าติดตามเรื่องถัดๆไป




ความเห็นของคุณมีประโยชน์กับผู้อ่านคนถัดมา คำทักทายของคุณเป็นกำลังใจให้ผู้เขียน คำติชมหรือคำแนะนำของคุณจะนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงพัฒนาหากคุณเข้ามาอ่านครั้งถัดไป

ตามอ่านเรื่องใหม่ๆและเรื่องเก่าที่น่าสนใจได้ที่ --> หน้าแรก


รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง