The Phantom of the Opera , ภายใต้หน้ากากมีเพียงความว่างเปล่า

.........การนำงานที่มีชื่อเสียงเช่นหนังสือหรือละครเวทีที่ประสบความสำเร็จและโด่งดังมากๆ มาทำเป็นภาพยนตร์มีความเสี่ยงสูงแล้วทำได้ไม่ดีในระดับยอดเยี่ยมแล้วโอกาสที่จะได้รับคำติมากกว่าคำชมเพราะ

1.คนดูคุ้นเคยและชื่นชมกับงานเดิมอยู่แล้ว

2.ถ้าทำไม่แตกต่างคนดูที่เป็นไม่เคยดูงานเก่าก็จะรู้สึกว่าน่าเบื่อที่บรรยายเหมือนกับลอกฉากมาจากหนังสือหรือละครเวที (เช่นHarry Potter)

3.ถ้าดัดแปลงหรือทำแตกต่างออกไป ก็อาจถูกแฟนต้นฉบับไม่ยอมรับเพราะไม่เคารพบทดั้งเดิม

....แต่ถ้าทำออกมาได้ดีถึงแม้ว่าจะไม่ดัดแปลงมาก(เช่นLord of the ring)หรือ ดัดแปลงต่างออกไป (เช่น Romeo & Juliatของบาซ เลอห์แมน) คนดูก็พร้อมจะอ้าแขนยอมรับเสมอ

..... The Phantom of the Opera เป็นงานที่โด่งดังมากๆแต่ก็เชื่อว่าไม่ใช่คนส่วนใหญ่ที่จะได้ดูงานเต็มๆที่เป็นละครเวที ที่เรามักจะคุ้นเคยมากกว่าคือชื่อของ Andrew Lloyd Webber และเพลงประกอบของเค้า เมื่อต้องถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนตร์ ชื่อของ Joel Schumacher ทำให้ผมไม่คิดว่าเค้าจะเหมาะกับเรื่องนี้เท่าไหร่นัก(งานในช่วงหลังมีเพียง TigerlandกับPhoneboothที่ผมชื่นชอบและคิดว่าเค้าเหมาะกับหนังดราม่าแอคชั่นมากกว่าที่เป็นงานเล็กๆเน้นคุณภาพเพราะถ้าเป็นหนังที่ใช้องค์ประกอบที่ใหญ่เค้าจะคุมไม่อยู่เช่น Batman & Robin/ Batman Forever )เพียงแต่ Andrew Lloyd Webberไม่คิดเหมือนผมเพราะเค้าเป็นคนเลือกผู้กำกับคนนี้เอง

....ถ้าดูจากบทที่ตัวละครในเรื่องเล่าจินตนาการของตัวละครของผมคือ

The Phantom>>>คนหรือปีศาจที่ยังไม่อาจรู้ได้ ซ่อนใบหน้าอันอัปลักษณ์และนัยน์ตาโศกเศร้าไว้หลังหน้ากาก หน้ากากเปรียบเสมือนการป้องกันตัวเองจากโลกภายนอกและซ่อนตัวเองจากการไม่ยอมรับของตัวเอง

>>>เป็นตัวตลกและถูกรังเกียจมาแต่เด็ก ทั้งเจ็บปวดที่คนอื่นรังเกียจและเจ็บปวดที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่ยอมรับตัวตน

>>>อัจฉริยภาพทางดนตรีที่สร้างและหลงรักลูกศิษย์ของตัวเองจนความหลงเข้าครอบงำ และทำให้ปีศาจที่อยู่ในใจออกมาสู่โลกแห่งความจริง และปีศาจในใจนี้น่าจะเป็น Phantomที่แท้จริงมากกว่า ใบหน้าอันอัปลักษณ์ภายหลังหน้ากาก

แต่ในหนัง
The Phantom....เป็นเพียงไอ้หนุ่มหน้าหล่อครึ่งซีกที่ใส่หน้ากากคอยเลี้ยงต้อยนางเอกมาตั้งแต่เด็ก

.....หนังเหมือนกับไม่ได้สร้างจากบทประพันธ์แต่สร้างจากละครเวที ทำให้การดำเนินเรื่องมันดูไม่ราบรื่น น่าเบื่อและไม่น่าเชื่อถือ หลังจากฉากเปิดตัวที่น่าสนใจหลังจากนั้นก็เป็นเหมือนการโชว์อยู่เป็นช่วงๆแต่มันก็เหมือนกับละครเวทีที่มีมิติที่ปรากฎบนจอมากกว่าเป็นหนังเรื่องหนึ่ง มีเพียงฉากปัจจุบันที่เป็นภาพขาว-ดำที่คอยเชื่อมต่อหนังแต่ละช่วงให้ดูเหมือนหนังเรื่องหนึ่ง

....และนอกจากนั้นฉากโชว์ทั้งหลายในหนัง รวมทั้งการเป็นหนังเพลงหนัง ภายใต้เพลงที่คุ้นหูกับเครื่องประดับอันตระการตาแต่หนังกลับไม่ได้สร้างความตื่นตาตื่นใจมากมายแต่อย่างใด คือดูแล้วเพียงรู้สึกว่า"ก็ดีนะ" (แตกต่างจากตอนที่ได้ดูMoulinRougeที่ดูแล้วรู้สึกว่า"สุดยอด")

....นอกจากนี้นักแสดงที่หนังเลือกมามีเพียงEmmy Rossumคนเดียวที่ผมประทับใจในการแสดงและเสียงร้อง ตัวละครหลักที่เหลือที่สำคัญRaoul โดยเฉพาะอย่างยิ่งThe Phantom นอกจากบทที่แบนและราบเรียบแล้วการแสดงและเสน่ห์ของทั้ง2คนกลับน้อยอย่างไม่น่าเชื่อ

สิ่งที่ชอบ

1.5นาทีแรกของหนัง.....ทำให้ผมหลงเชื่อว่าหนังมีอะไรดีๆน่าติดตามน่าสนใจ และน่าจะเป็นการดัดแปลงบทละครเรื่องนี้มาเป็นภาพยนตร์ได้อย่างมีเสน่ห์ (แต่น่าเสียดายที่หลังจากนั้นมันทำให้ผมคิดว่าถ้าได้ดูละครเวทีน่าจะดีกว่าดูภาพยนตร์)

2. Emmy Rossum...มีอะไรที่ผมรู้สึกว่าเธอคล้ายกับไดแอน ครูเกอร์อย่างบอกไม่ถูกคือเป็นคนที่สวยหวานมากที่เล่นหนังได้ดีและขึ้นกล้อง เรื่องนี้ถ้าไม่มีเธอหนังจะกลายเป็นหนังที่น่าเบื่อมากที่สุดของผมในช่วงหลังๆ

3.เพลงและดนตรีประกอบ....เพลงเดิมทำนองเดิมแต่ฟังอีกรอบก็ประทับใจ

4. Minnie Driver .....ไม่ได้เจอเธอจากจอมานาน ได้เห็นคราวนี้ก็อดยิ้มกับการแสดงของเธอไม่ได้

สิ่งที่ไม่ชอบ

1.ความเป็นหนัง......ผมรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้แบนราบมาก ทั้งบท ทั้งตัวละคร และเดินเรื่องไปอย่างไม่ชวนติดตามเลย(อย่างที่บอกข้างต้นว่ารู้สึกเหมือนหนังยกละครเวทีมาสร้างไม่ได้ดัดแปลงสร้างจากบทประพันธ์)ทั้งที่เมื่อการเปลี่ยนจากละครเวทีมาเป็นภาพยนตร์มันน่าจะมีอะไรที่ทำได้มากกว่าแต่หนังไม่ได้ให้อะไรมากไปกว่าละครเวทีเลย สิ่งที่ทำให้รอดไปได้เพียงเพราะหนังมีโครงเรื่องเดิมที่แข็งแกร่งดีกับเพลงและดนตรีที่ดึงดูดคนดูเท่านั้น

2.Casting....ผมคิดว่าสองตัวละครหลักที่เลือกมาไม่โดดเด่นและไม่มีพลังพอ ถึงแม้หน้ากากจะปิดบังใบหน้าแต่การแสดงที่ออกมาก็ไม่ทำให้รู้สึกว่า The Phantomไม่มีพลังเพียงพอ

3.บทและความลึกของตัวละคร.....แบนราบและไร้มิติอย่างสิ้นเชิง หนังใส่ให้รู้เพียงเหมือนยัดเยียดว่า The Phantomเป็นอย่างไรแต่กลับไม่ทำให้รู้สึกร่วมไปกับตัวละครเลย ยิ่งทั้งตัวคริสทีนและราอูลก็ไร้มิติเราจับต้องตัวละครไม่ได้เลย ข้อนี้เองที่ผมคิดว่าในเมื่อนำมาทำเป็นหนัง หนังน่าจะทำส่วนนี้ได้ดีกว่าละครเวทีที่มีข้อจำกัดมากกว่า

4.The Phantom หล่อเกินไป.... บางครั้งความหล่อก็มีผลกับตัวหนังอย่างเรื่องนี้เพราะมันทำให้หมดความเชื่อถือในบทนี้เข้าไปอีกที่ควรจะเป็นตัวละครที่อาภัพน่าสงสารมาอาศัยหน้ากากบังหน้า ยิ่งมาเทียบกับ Raoul คงต้องถามผู้หญิงที่ดูว่าถ้าให้เลือกจะเลือกใคร เพราะดูแล้ว The Phantomไม่ได้น่าสงสารแถมยังดูมีอะไรที่เด่นกว่าด้วยซ้ำ

สรุป.....ผมไม่ชอบหนังเรื่องนี้เท่าไหร่นักเพราะไม่สนุกเท่าที่ควร แต่กับค่าตั๋วที่เสียไปกับโรงสกาล่ารอบ17.45น.ก็ไม่ได้รู้สึกว่าเสียดายเงินแต่อย่างใดเพราะการได้เข้าไปดูฉากสวยงาม(ฉากที่ผมชอบสุดแต่ก็ไม่ได้ชอบมากคือฉากงานเลี้ยงหน้ากาก) ฟังเพลงเพราะๆกับการแสดงและร้องของ Emmy Rossumก็นับว่าเท่าทุนแล้ว เพียงแต่ผิดหวังกับหนังที่มีความแข็งแรงของเนื้อเรื่องและเพลงประกอบแต่ทำออกมาแล้วไม่ประทับใจเท่าที่ควร

Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2548 Last Update : 2 กุมภาพันธ์ 2548 23:06:02 น. Counter : 3284 Pageviews.		10 comments
Share Tweet

	แนะนำนิยายน่าสนใจ : แค้นรักคนคุ้นเคย สมาชิกหมายเลข 2288960 (11 ม.ค. 2568 12:55:47 น.)		เก็บตกการเดินออกกำลัง... tanjira (9 ม.ค. 2568 14:11:34 น.)
	3 M E A L S_ A D A Y ป้ายเหลืองสไตล์ nonnoiGiwGiw (8 ม.ค. 2568 15:18:41 น.)		รวมธรรม14 นาฬิกาสีชมพู (12 ม.ค. 2568 07:41:17 น.)