Cars , 20 ปีของ Pixar กับเรื่องของ "คาร์" (ซึ่งก็คือเรื่องของ "คน")

...Pixar ฉลองครบรอบปีที่ 20 ของการสร้างสรรค์ผลงานหนังอนิเมชั่น ด้วยผลงานล่าสุดของ ผู้กำกับ John Lasseter ที่เคยฝากการกำกับ อนิเมชั่นเรื่องที่ผมชอบมากสุดในชีวิตนั่นก็คือ A Bug's Life และ งานชิ้นโบแดงที่ผมเองก็ชอบไม่แพ้กันอย่าง Toy story ทั้งสองภาค

...Lightning McQueen เป็นพระเอกคนล่าสุดในโอกาสฉลอง 20 ปีของ Pixar เขาเป็นรถแข่งน้องใหม่ไฟแรงสีแดงแปร๊ด ว่าที่แชมป์ของถ้วยพิสตั้นคัป ถ้วยรางวัลรถแข่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของปี



สิ่งที่อยู่ในหัวของเขายามหลับตา คือ การทำอย่างไรจะไปให้ถึงเส้นชัย เขาท่องแต่ จำนวนของผู้ชนะกับผู้แพ้ และ หมกมุ่นครุ่นคิดวาดภาพในใจว่า เมื่อชนะแล้วจะฉลองความสำเร็จนั้นอย่างไร

ด้วยความสามารถของเด็กใหม่ไฟแรง และความสามารถที่มีอยู่จริง บวกความมั่นใจในตัวเองสูง เขากลายเป็นคน(รถ) ไม่แคร์ใคร และ ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสายตา

เขาพร้อมที่จะเลิกใช้บริการผู้ช่วยในการแข่งขัน รังเกียจสปอนเซอร์ของเขาที่เป็นแค่บริษัทกระจอกๆ

เขามุ่งหวังแต่วันที่ดีกว่า วันที่คว้าถ้วยพิสตั้นคัป และ ได้เป็นนายแบบให้กับสปอนเซอร์เจ้าใหม่ที่ใหญ่กว่าและโด่งดังกว่าเจ้าเดิม



นั่นคือระบบความคิดของ”คาร์” ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรจากระบบความคิดของ”คน” หลายๆคน

อย่าไปโทษ Lightning McQueen เลย เพราะเขาก็เหมือนกับเด็กชาวกรุงที่เติบโตมาพร้อมกับการแข่งขัน และ เอาชนะ

การมีชีวิตอยู่ในแต่ละวันที่ต้องให้เร่งให้ไวเผลอไผลอาจตกรถเมล์ได้แบบไม่รู้ตัว นั่นจึงทำให้ ระบบความคิดและการใช้ชีวิตของคนกลุ่มนี้ จึงมีแต่ต้องเร่งไปให้ถึงข้างหน้า ไม่มีเวลาแม้แต่จะดูคนหรือวิวทิวทัศน์ข้างๆ

...การเร่งนี้เองเป็นเหมือนที่หนังบอกไว้ว่า มนุษย์ให้ความหมายของคำว่า การใช้เวลาที่เป็น good time เปลี่ยนไป จากที่ มันควรหมายถึง การได้ใช้เวลาดีๆกับชีวิต แต่มันกลับหมายถึง การต้องรีบเร่งทำเวลาให้เร็วให้ทัน

และชีวิตเช่นนี้ก็หล่อหลอมให้เราต้องพึ่งตัวเองมากขึ้น ครั้นพึ่งตัวเองมากขึ้นหลายคนก็ลืมคนอื่นมากขึ้นเช่นกัน ยิ่งใครที่เป็นคนเก่งหรือคนมีความสามารถ ยิ่งขึ้นไปได้สูงเพียงไรก็ยิ่งแคร์ใครต่อใครน้อยลง เพราะเชื่อใน ทฤษฎี One man show

และ ระบบความคิดเช่นนี้มักเกิดกับเด็กใหม่ไร้ประสบการณ์ที่มาพร้อมความสามารถสูงเหมือนกับพระเอกในเรื่อง เขาไม่เคยได้ตระหนักว่า ในทุกวงการ การทำงานล้วนต้องอาศัยทีมเวิร์ค เช่น การผ่าตัดถ้าหมอไม่มีพยาบาล หมอก็ไม่สามารถจัดการให้ผ่านลุล่วงด้วยดี หากไม่มีผู้ช่วยพยาบาล หากไม่มีเจ้าหน้าที่ห้องแล็บ การผ่าตัดก็ไม่มีทางสะดวกโยธิน

ไม่เพียงแค่ความสำคัญที่จะทำให้งานออกมาสำเร็จ แต่การที่เราเคารพคนอื่น ให้เกียรติคนอื่น มันก็บ่งบอกถึง ความเป็นคนทำงานที่มีคุณภาพและคนอื่นก็พร้อมจะให้เกียรติเรากลับไปเช่นกัน

แต่หลายคน ยิ่งโต ยิ่งสูง อัตตา ยิ่งใหญ่ ยิ่งบังตา จนมองไม่เห็นหัวใคร

และคนเหล่านี้จะยิ่งน่าสงสารมากเข้าไปใหญ่ในกรณีที่พวกเขา ไม่รู้ตัว และ คนกลุ่มนี้จึงต้องมีชีวิตอยู่อย่างโดดเดี่ยว เพราะการที่เราไม่แคร์ใคร ก็ย่อมไม่มีใครคิดจะแคร์เรา

...โชคดีของ Lightning McQueen ที่เขาโอกาสหลุดไปอยู่ในเมืองบ้านนอกอย่าง Radiator Springs และ นี่นั่นก็เหมือนแสงสว่างที่ส่องให้เขามองทะลุอัตตาตัวเองจนมองเห็นโลกรอบตัว



จากเดิมที่ ชีวิตเขามีแต่วิ่งตะบึงไปข้างหน้า เพื่อนเชยๆเด๋อด๋าอย่าง Mater กลับสอนให้เขา วิ่งถอยหลัง , Sally Carrera รถปอเช่สาวอย่างกลับสอนให้เขา วิ่งช้าๆแล้วชมวิวข้างๆ

นั่นทำให้เขาได้เรียนรู้ว่า

ชีวิตไม่ได้มีแค่ การไปถึงหรือไม่ถึงเส้นชัย ชีวิตไม่ได้มีแค่ การเป็นผู้แพ้หรือผู้ชนะ

ความสุขของชีวิตไม่ใช่มีแค่เสียงปรบมือ คำเยินยอ หรือ ชื่อเสียง

เราหลงลืมความสุขง่ายๆ ความสุขเล็กๆน้อย ความสุขที่สงบแท้จริงโดยไม่ต้องแข่งกับใคร

ความสุขที่เกิดขึ้นได้จากการเล่นเช่นขับรถถอยหลังโดยไม่ต้องแคร์ว่าจะไปถึงข้างหน้าหรือไม่

ความสุขที่เกิดขึ้นได้จากการแวะชมความงามของธรรมชาติและของชีวิต อันนำมาซึ่งความสงบสุขของจิตภายใน

...จริงอยู่ว่า การไปถึงเป้าหมาย หรือ การเข้าเส้นชัย เป็นสิ่งสำคัญ แต่ชีวิตยังมีอะไรมากไปกว่านั้น เพราะหากเรามุ่งไปแต่ข้างหน้าไปไม่สนใจ เส้นทางระหว่างทางเลย เราจะพบว่า เราได้ทำอะไรในชีวิตตกหล่นไปมากมาย เหมือนกับ พระเอกใน Click ที่กดรีโมทวิเศษข้ามทุกสิ่งที่มองว่าไร้สาระ ทั้งที่ความไร้สาระเหล่านั้น คือ การอยู่ร่วมกันของครอบครัว

...เป้าหมายปลายทางนั้นสำคัญ แต่การเดินทางไปถึงเป้าหมายนั้นก็สำคัญไม่แพ้กัน เพราะ ระหว่างการเดินทางของชีวิต ช่วงเวลาจากจุดเริ่มต้นไปถึงเส้นชัย นั่นก็คือ ชีวิต

ไม่ว่าจะแพ้หรือชนะ เราก็ได้บทเรียนและได้รู้จักชีวิต

ไม่ว่าจะไปถึงหรือไม่ถึง เราก็ได้ประสบการณ์ชีวิตที่จะทำให้เราเติบโต

เพียงแต่ในโลกที่ชื่นชมความสำเร็จ จึงทำให้เรามุ่งมั่นแต่ปลายทาง จนกลายเป็นชีวิตที่ไม่เคยหยุด ไม่รู้จักพอ เรานึกว่าไปได้ถึง จุดหนึ่ง ตำแหน่งหนึ่ง แล้วเราจะพอ แต่กลายเป็นว่า เมื่อเราไปถึงแล้ว เราอยากไปได้มากกว่านั้นอีก กว่าเราจะรู้จักหยุดก็คือวันที่สิ้นสุดลมหายใจ

แล้วสุดท้ายเราก็จะได้มาพบว่า ทุกสิ่งที่เรามองว่ามีคุณค่ามากกมาย ไม่ว่าจะเป็น ตำแหน่ง เงินทอง ยศฐาบรรดาศักดิ์ ฯลฯ สิ่งเหล่านั้นอาจไม่มีความหมายอะไรเลย เหมือน ถ้วยพิสตอนคัป สามสมัยที่เวลาผ่านไป มันก็เป็นแค่ถ้วยเก่าๆใบหนึ่งเท่านั้น ตรงข้ามกับความรัก ความห่วงใย ครอบครัว ที่หากเราใส่ใจ เมื่อเวลาผ่านไป กลับทวีคุณค่ามากขึ้นและอยู่กับเราอย่างมีความหมายต่อจิตใจไปชั่วชีวิต



...ผมเป็นแฟนานุแฟนของ Pixar ชนิดไม่เคยพลาดแม้เรื่องเดียวในโรงหนัง แต่ผมกลับไม่คิดอยากดู Cars แม้แต่น้อย

ผมไม่ชอบหนังตัวอย่างที่ออกมา ผมไม่รู้สึกพิสมัยคาแรคเตอร์ตัวละครในหนังเลย จนตอนแรกคิดว่าจะรอแผ่นแล้วค่อยดูเสียมากกว่า

การตัดสินใจซื้อตั๋วเข้าไปดู Cars เป็นเพราะว่าได้อ่านความเห็นหลายคนที่ไปดูมาล้วนเป็นไปในแนวทางชื่นชม จนผมสงสัยว่า หรือนี่จะเป็นกรณีผ้าขี้ริ้วห่อทอง บวกกับ ผมตั้งใจจะไปซื้อโน้ตบุคที่งานคอมเวิล์ดแล้วก็ไม่ได้เครื่องที่ตรงสเป็คดังใจ ก็เลยตรงไปเคาเตอร์เพื่อซื้อตั๋ว Cars

ช่วงแรกๆผมเคลิ้มๆง่วงๆอยู่ด้วยความอ่อนเพลียและคิดไปว่า ท่าทางเราจะคิดผิด แต่เวลาผ่านไปแทนที่ผมจะง่วงมากขึ้น กลับกลายเป็นผมตื่นและสนุกกับหนังมากยิ่งขึ้น ตัวละครต่างๆที่ดูไม่น่ารักน่าชังกลับน่าสนใจขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งเหล่าตัวประกอบเพื่อนๆทั้งหลายได้โชว์ความน่ารักน่าจดจำกันทั้งหมดในช่วงท้าย(guido เท่ระเบิด) แล้วเมื่อดูจบผมก็พบว่า เป็นอีกครั้งที่ผมเกือบพลาดหนังดีๆที่น่าจะดูในโรงหนังไปอีกหนึ่งเรื่อง




...สำหรับผม เมื่อเทียบ Cars กับการ์ตูนที่ผ่านมาของ Pixar

Cars อาจจะไมได้มีตัวละครที่น่ารักน่าชังเหมือนการ์ตูนเรื่องก่อนๆ

Cars ขาดเสน่ห์บางอย่างเหมือนที่ Monsters, Inc. หรือ A Bug's Life มี

Cars ไม่ได้มีสีสันสดใสภาพที่ทำให้ตื่นตาตื่นใจชนิดตกตะลึงพรึงเพริศ เช่น Finding Nemo ให้ภาพในท้องทะเล

แต่ความรู้สึกหลังดูหนังจบคือสิ่งที่ Cars ให้ได้เหมือนกับหนังยุคเก่าๆของ Pixar ที่ทำให้ผมอิ่ม

...ข้อคิดสอนใจใน Cars โดดเด่นและผสมผสานได้กลมกลืนมากที่สุดในผลงานชิ้นหลังๆของ Pixar และ Cars ทำให้ผมอิ่มเอมหลังดูหนังจบมากกว่าสองเรื่องล่าสุดอย่าง The Incredibles กับ Finding Nemo ที่แม้จะภาพสวย เนื้อหาดี แต่ ผมดูจบกลับรู้สึกเหมือนมีบางอย่างที่มันพร่องๆไป ยิ่งเป็นในส่วนของอารมณ์ดราม่า ผมกลับไม่รู้สึกร่วมไปกับตัวละครเหมือนอย่างตอนดู Toy story หรือ Monsters, Inc.



ผลงานด้านภาพอาจไม่ใช่การพัฒนาแบบก้าวกระโดด จึงทำให้หลายคนรู้สึกว่าไม่แตกต่างอะไรนักกับงานชิ้นก่อน แต่หากลองสังเกตงานประเภทฉากหลังหรือรายละเอียดแสงเงาของตัวละคร จะพบว่า Cars ทำได้อย่างยอดเยี่ยมขึ้นไปอีกเมื่อไปเปรียบเทียบกับผลงานที่ผ่านๆมา

สิ่งที่ชอบ

1.ข้อคิดจากหนัง ... เป็นหนังที่ให้ข้อคิดในการใช้ชีวิตที่ดีมาก และ หนังก็ประยุกต์ออกมาได้เข้าใจง่าย กลายเป็น หนังที่ไม่ว่าเด็กหรือผู้ใหญ่ในยุคปัจจุบันน่าจะหามาดู

2.บทภาพยนตร์ ... เริ่มต้นก็ดูได้เรื่อยๆแต่ก็ไม่ชวนให้เชื่อว่าน่าจะดีกว่าเรื่องก่อนๆ ผมเองก็คิดว่ามีแนวโน้มจะอีหรอบเดียวกับสองเรื่องก่อนของ pixar เป็นแน่ คือ หนังดีดูสนุกแต่ผมไม่อิน ไม่อิ่มและไม่ชอบ แต่ ยิ่งดูหนังยิ่งทวีความน่าสนใจ นั่นคงเป็นเพราะบทภาพยนตร์ที่แน่นปึ้ก จึงทำให้นอกจากผมจะสนุกแล้ว ยังรู้สึกซาบซึ้งและอินไปกับหนัง พร้อมกับรู้สึกอิ่มเอมเมื่อดูหนังจบลง

3.ภาพในหนัง ... ดูเผินๆตอนแรกก็ธรรมดา แต่พอมาตั้งใจดูเก็บรายละเอียดแล้วพบว่า ภาพในหนังเรื่องนี้ สวยมาก เก็บรายละเอียดเล็กๆน้อยได้หมด โดยเฉพาะฉากหลังมีรายละเอียดน่าจดจำอยู่หลายฉาก

สิ่งทีไม่ชอบ

1.หนังตัวอย่าง ... แค่ตัวละครที่เห็นในตอนแรก ผมก็ไม่ประทับใจเท่าไหร่แล้ว ยิ่งหนังตัวอย่างยิ่งดูจะธรรมดาจนไม่คิดที่จะดูเสียด้วยซ้ำในตอนแรก (แต่ก็ดีเหมือนกัน ตรงที่ของดีๆถูกเก็บไว้ให้คนดูหนังฉบับเต็ม)

สรุป ... Cars ไม่ใช่ที่สุดของ Pixar , Cars ไม่ได้มีภาพที่โดดเด่นจนต้องตะลึง แต่ Cars ก็ยังเป็นความคุ้มค่าตั๋วในการจ่ายเข้าไปดูในโรงหนัง เพราะแค่ ฉากแข่งรถ+ฉากขับรถชมวิวริมน้ำตก เชื่อได้เลยว่าต่อให้ดูจอไวด์สกรีนที่บ้านใหญ่โตแค่ไหนก็ไม่สามารถเก็บความประทับใจเท่ากับได้ไปดูในโรงหนัง

ป.ล. One Man Band หนังสั้นก่อนนำเข้าหนังใหญ่ ดูไปยิ้มไป แล้วพอถึงประชันฝีมือก็อดนึกถึง โหมโรง ไม่ได้ เป็นหนังสั้นอีกเรื่องที่น่ารัก สีหน้าเด็กก็ขำๆดี ดีรองลงมาจากตาแก่เล่นหมากรุกที่เป็นหนังสั้นที่ผมชอบที่สุดของ Pixar





Blog ช่วงนี้ ขอกินเนื้อที่โฆษณา(ด้วยเกรงว่าเด๋วจะขายไม่ออก) กับ พ็อกเก็ตบุ้คเล่มแรก ที่จะออกในงานมหกรรมหนังสือใน สัปดาห์ข้างหน้าครับ



"หนังสือรัก"
หนังสือที่แม้จะเกี่ยวกับ หนัง แต่ ไม่ใช่ รวมบทวิจารณ์หนัง ที่จะบอกว่า หนังเรื่องนี้ดีไม่ดีอย่างไร ไม่ได้บอกว่า หนังเรื่องนี้มีความหมายในเชิงสัญลักษณ์ซ่อนเร้นอย่างไร "หนังสือรัก" คือ การนำ 25 ความรักหลากรูปแบบจากภาพยนตร์ มาช่วยให้คุณเข้าใจตัวละคร และย้อนมาเข้าใจตัวเองกับคนรอบข้างได้มากขึ้นและลึกซึ้งกว่าเดิม

230 หน้า ราคา 175 บาท จ้า

สนพ. Bynature

ต้องขอบคุณทุกๆคำนิยมที่เพื่อนสละเวลามาเขียนให้ และ ต้องขออภัยที่เนื้อที่หนังสือมีจำกัดจึงไม่ได้สามารถลงคำนิยมได้ครบทุกคนครับ (ไว้ยังไงค่อยเอาไปใส่เล่ม 2 แล้วกันเนาะ )





ชวนไปอ่านบทความเรื่องอื่นๆ คลิก >> หน้าสารบัญ

เริ่มต้นอ่านครั้งแรก ชวนคลิก ชวนคุยกันที่ --> หน้าแรก

รวบรวมรายชื่อหนังเรื่องเก่าๆที่เคยเขียนไว้แล้วที่ ---> ห้องเก็บหนัง