13 ปีกับบุรุษเหล็กแห่งเอเชีย (ตอนที่ 20)

โดย พ.ต.อ. พุฒ บูรณสมภพ

ตอนที่ 20

ทางฝ่ายรัฐบาลอเมริกันเขาคงจะได้ข่าวระแคะระคายมาก่อนว่า พวกเรามีหน่วยสืบราชการลับติดต่อกับไต้หวัน ก็เลยขอเข้ามาตั้งบ้าง ตอนนั้นเรียกว่าหน่วย “ ซีซับพลาย ” ซึ่งเขาตั้งมานานแล้ว

ตอนนั้นงานราชการลับมันยังไม่เริ่มดำเนินการ เพิ่งมาเริ่มดำเนินการเอาทีหลัง ทีนี้ไอ้เสือพวกนี้มันเข้ามาสืบสวนอยู่ในประเทศไทย ผมก็รู้ข่าวนี้อยู่แล้ว แต่ว่ายังหามาตรการอะไรที่จะทำให้มันรู้ตัวว่ามันยุ่มย่ามมากไปไม่ได้

วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังนั่งทำงาน ก็มีอุปทูตรัสเซียเข้าไปขอพบ แล้วก็บอกว่ามีคนคอยดักฟังสายโทรศัพท์ของสถานทูตรัสเซีย สันติบาลทำหรือเปล่า ?

ผมว่ามันรู้ว่าใครทำ และผมก็เดาออกว่าใครทำ เขาเองก็คงรู้ว่าไม่ใช่ฝีมือของสันติบาลแน่ แต่มาถามเพื่อหยั่งเชิงเท่านั้นเอง ผมก็บอกไปว่าเรื่องนี้ไม่รู้ แต่รับรองได้ว่าสันติบาลไม่ได้ทำแน่ และรับปากไปว่าจะสืบสวนให้ว่า ใครเป็นคนทำ และบอกว่าจะส่งนายตำรวจของผมไปดูหน่อยซิว่ามีอะไร

อุปทูตรัสเซียคนนั้นพูดภาษาไทยได้ชัดเสียด้วย ผมก็ส่งคุณสัจจาไป ซึ่งตอนนั้นเขาเป็นพันตำรวจตรี เป็นหัวหน้าโอเปอร์เรชั่นรูมของผม และให้ถ่ายรูปมาให้ผมดู

ผมดูรูปถ่ายแล้ว ทำกันตื้น ๆ เหลือเกิน

คืออย่างนี้ เขาต่อสายเข้ามาจากท่อประปา และไต่เสาไฟฟ้าไปเกาะเอาสายโทรศัพท์ดื้อ ๆ เท่านั้นเอง ไอ้คนทำงานแบบนี้ คนที่เขาสนใจ เพียงแต่เงยดูนิดเดียวก็รู้แล้ว ผมก็รู้แล้วว่าเป็นฝีมือไอ้กัน
ผมก็เรียกหัวหน้า “ ซีซับพลาย ” มา

“ เฮ้ย... ยูไปแท๊บสายโทรศัพท์สถานทูตรัสเซียหรือเปล่าวะ ? ”

“ หือ ... เปล่า ไม่ได้ทำ ” เขาตอบผม ทำหน้าตาย

ผมหยิบรูปถ่ายที่เจ้าหน้าที่ถ่ายมาให้ดู

“ พวกเราไม่ทำเรื่องบ้า ๆ บอๆ อย่างนี้หรอก ”

“ ถ้าไม่ใช่เรื่องของยู ไอจะทำการสอบสวนดูว่า ไอ้พวกวัตถุเหล่านี้มาจากไหน แล้วจะรายงานให้รัสเซียเขาทราบนะ เพราะเขาให้ไอสืบให้ ”

คราวนี้ มันเลยนิ่งอึ้ง

“ ประเดี๋ยวก่อน ใจเย็น ๆ ไว้ก่อน ” เจ้าหน้าที่สถานทูตไอ้กันมันว่า

“ ขอพูดโทรศัพท์หน่อย ” มันว่าต่อ

“ เอาซี พูดต่อหน้าไอเลย ” ผมพูดมั่ง

“ ขอไปพูดที่อื่นไม่ได้หรือ ” มันแย้ง

“ ก็เอาซี ก็ไปหาพูดที่อื่นก็ได้ ” มันก็เลยหายไปแพล็บหนึ่ง

๑๕ นาที มันก็กลับมา “ โอ. เค. เฉย ๆ ก็แล้วกัน ” มันพูดกับผม หน้าเรี่ยราด

ผมเลยตอบมันไปว่า “ เฮ้ย ... ถ้ายูอยากจะฟังโทรศัพท์ของรัสเซียละก็ ให้ส่งคนของยูมาหาไอ ไอจะซื้อโทรศัพท์ของรัสเซียให้ฟัง เครื่องโทรศัพท์ของรัสเซียดัง ของไอก็ดัง ไม่ต้องไปดักฟังอย่างนี้หรอก ”

มันโพล่งออกมา “ เอ้า... ทำอย่างไรล่ะ ”

“ เรื่องที่จะทำอย่างไร ไม่มีใครเขาบอกกันหรอกน่า ไม่ต้องตั้งคำถามโง่ ๆ อยากรู้ก็ส่งคนมาก็แล้วกัน เอาคนที่รู้ภาษารัสเซียมา แล้วทุกเช้าแปลให้ไอฟังทุกถ้อยความเป็นภาษาอังกฤษ ตกลงไหมล่ะ ”

“ ตกลง ” ไอ้กันตอบ

ผมจัดห้องให้อยู่ร่วมกันในห้องปฏิบัติการ ซึ่งมีคุณสัจจาเป็นหัวหน้าในขณะนั้น

ผมเองก็มีโทรศัพท์ของผม เกลื่อนกลาดไปหมดถ้าอยากจะติดตามพฤติกรรมของใคร ผมก็มีวิธีการอยู่ด้วย การเกาะที่ได้ร่ำเรียนของผมมา ถ้าของเขาดัง ของผมก็ดัง

ผมต้องสอนวิธีมัน ถ้าเสียงมันดัง กริ๊ง กริ๊ง เป็นเสียงเรียก ถ้าดังที่มันก็ต้องดังที่เราด้วย ตอนนี้ต้องระวัง เมื่อได้ยินเสียงก็อย่าเพิ่งไปหยิบหูโทรศัพท์ ต้องรอให้ได้ยินเสียงกริ๊ก พอได้ยินเสียงกริ๊ก ก็ต้องรีบยกหูฟังทันทีเหมือนกัน อย่าให้ช้ามากไป เพราะในช่วงระหว่างเสียงดังกริ๊กตอนนั้น หูโทรศัพท์ที่กำลังเดินทางจากเครื่องไปยังหูผู้ฟัง เพราะฉะนั้น อย่าให้ได้ยินเสียงกริ๊กซ้อนเข้ามา

เวลาวางสายเมื่อเขาพูดเสร็จแล้ว ก็ต้องเลือกเวลาวางสายของเราเหมือนกัน มันต้องวางแปะพร้อม ๆ กัน ซึ่งคนของผมต้องได้รับการฝึก และผมฝึกของผมเอง

ผมให้ไอ้กันมันส่งคนของมันมาฝึกกับคุณสัจจา

ไอ้กันก็ได้ส่งคนเข้ามา ผมก็จัดห้องให้มันห้องหนึ่ง มีโทรศัพท์ที่มันต้องการฟังเครื่องหนึ่ง มันก็ฟัง แต่มันก็หารู้ไม่ว่า ผมได้เทปเอาไว้อีกชั้นหนึ่งเหมือนกัน ผมได้เกาะโทรศัพท์อีกต่อหนึ่ง ซึ่งมันเองก็ไม่รู้ พอมันยกหูโทรศัพท์พูด เทปของผมมันก็หมุนไปด้วย อัดเสียงไปด้วย

ปรากฏว่าไอ้กันกลับเล่นตลกกับผมอีก มันหาความซื่อได้ยาก มันก็แปลทุก ๆ เช้า มาเป็นภาษาอังกฤษไม่ค่อยได้ความ ผมก็เอาเทปของผมออกมาใช้ พวกเราก็มีนายตำรวจที่รู้ภาษารัสเซีย ผมไม่อยากออกชื่อ ผมก็ส่งเทปภาษารัสเซียไปให้ท่าน ๆ ก็ได้แปลภาษารัสเซียมาเป็นภาษาไทยกลับมาให้เรา ก็เป็นอันเรียบร้อย ผมได้มาทุกตัวอักษร

วันหนึ่ง ผมก็ได้เรียกตัวไอ้กันมาพบ

“ ที่ยูบอกว่าจะแปลภาษารัสเซียให้ไอหมดกระทงความทุกวัน ๆ พวกยูแปลจริง ๆ หรือเปล่าวะ ”

มันก็ว่า “ โอ. เค. ทุกอย่างแปลส่งมาให้หมดแล้ว ไม่มี ไม่มีอะไรแอบไว้ ”

“ นี่นะหรือ ... ที่ยูให้ไอ ” พร้อมกับแบกระดาษที่มันแปลส่งมาให้

“ ยูฟังซิ วันที่ฉบับนี้กับอันนี้ ลองดู ... มันทีอะไรแปลก ” แล้วผมก็เปิดเทปของผมให้มันฟัง เทียบกับของมัน ก็ปรากฏว่าหายหกตกหล่นไปเยอะ ผมก็เล่นงานมัน มันนิ่งพูด ผมพูด “ ออกไปได้แล้ว ยูไปได้แล้ว ” ผมเลยสั่งไล่ให้มันออกไปเลย

นี่แหละครับ ไอ้กันมันเป็นอย่างนี้ มันนึกว่าเราโง่กว่ามัน ”

อยู่มาวันหนึ่ง เอาอีก ขณะที่ผมกำลังเดินขึ้นไปยังห้องทำงาน เอ๊ะ ... ไอ้ฝรั่งหัวแดงมานั่งอยู่ในห้องทำงานกองกำกับ ๓ ได้อย่างไร บังเอิญที่ผมขึ้นไปทางบันไดหลังเพราะต้องการหลบคน จึงได้เห็นไอ้ฝรั่งหัวแดงคนนั้น พอผมเข้าห้อง ผมก็เรียกผู้กำกับ คือ คุณประเคียน เพชรรัตน์ ผมถามเขาไปว่า “ ไอ้หัวแดงในห้องคุณมันมาทำไม ”

คุณประเคียนก็ว่า “ มันมานั่งทำงาน และตั้งโต๊ะอยู่ในห้องของผมนี่แหละ ”

“ อ้าว... ทำไมล่ะ ใครสั่ง ” ผมถาม

เขาก็บอกว่า ผู้การสั่ง

“ มีอย่างที่ไหน ให้ฝรั่งมังค่าเข้ามานั่งทำงานในห้องของสันติบาล ” ผมตวาดออกไป “ ให้มันออกไปเดี๋ยวนี้ ”

ผู้กำกับกอง ๓ พันตำรวจโท บัณฑิตย์ ฯ ขึ้นมาหาผมพอดีตอนนั้น เขาอาจรู้เรื่องที่ผมกำลังเล่นงานลูกน้องเขาอยู่ก็ได้ มีไอ้กันคนที่นั่งอยู่ในห้องตามติดขึ้นมาด้วย

ไอ้นั่นส่งภาษากับผมทันที มันว่าที่มันเข้ามาอยู่ในนี้ ก็เพราะผู้บังคับการสันติบาลให้มันเข้ามา

ผมว่า เออดี ผู้บังคับการส่งให้ลื้อเข้ามาอยู่ ไอ รองผู้บังคับการ สั่งให้ออก และต้องออกไปเดี๋ยวนี้ ถ้ายูไม่ออก ไอจะขนของของยูออกไปเอง และตัวลื้อก็ไม่ต้องเข้ามาในที่นี้อีก

มันออกจากห้องผมไป ทีนี้ผู้บังคับการก็เข้ามาเอง

“ ทำไมคุณไล่ไอ้กันมันออกไป ” ท่านถามผม

“ มีที่ไหนบ้างครับที่เขาให้คนต่างชาติเข้ามาตั้งโต๊ะทำงานในสถานที่ทำงานของเขา ” ผมตอบไป “ ผู้การเคยเป็นนักเรียนตำรวจที่อังกฤษมา เคยได้เข้าไปนั่งในห้องสก๊อตแลนด์ยารด์ของเขามั่งไหมล่ะ มันหวงของมันออกจะตาย ”

“ ผมสั่งตามที่ท่านอธิบดีสั่งมา ให้เขาเข้ามานั่งในห้องกอง ๓ ได้ ” ผู้การของผมว่า

“ ท่านอธิบดีสั่ง ไม่เป็นไร ท่านสั่งเข้า ผมสั่งออก เพราะผู้การกับผมต้องรับผิดชอบในสถานที่นี้ ผู้การไม่สั่งออก ผมสั่งเอง มันต้องออกไปเดี๋ยวนี้ ผมบอกมันแล้ว ผมรับผิดชอบเอง ”

“ ตามใจคุณงั้น ” ผู้การว่า แล้วก็ออกจากห้องผมไป

ไอ้หรั่งนั่นก็ต้องขนของออกไป มันเรียกรถของมันมาขนของทันใจเหมือนกัน

ตกเย็นวันนั้น ทางวังปารุสก์ก็เรียกตัวผมด่วน บอกว่าเจ้านายให้ไปพบ

ก็ต้องไปตามคำสั่ง พอขึ้นไปในห้องทำงานของท่านก็พบไอ้หรั่งหัวแดง หัวหน้าซีซับพลายนั่งอยู่ก่อนแล้วข้าง ๆ ท่าน พอผมนั่งปุ๊บ เจ้านายก็แว๊ดออกมาทันที

“ เฮ้ย... มึงทำไมไปไล่เขาออกมาจากสันติบาล มึงจะเก่งกว่าฝรั่งงั้นหรือวะ ”

ผมถอนหายใจแล้วว่า

“ ท่านครับ ถ้าเป็นในบ้านมันละก็ ผมรับว่าผมเก่งไม่เท่ามัน แต่ในเมืองไทย ผมว่าผมเก่งกว่ามันแน่ ”

“ มึงเก่งยังไง มึงไล่เขาได้ยังไง กูให้เขาไปอยู่เพื่อช่วยเหลือในด้านสอบสวน ”

“ ไอ้เรื่องการสอบสวนในสันติบาลนี่ ผมว่าไม่ต้องให้ใครมาช่วย ผมทำของผมได้ดีกว่ามัน ” ผมตอบท่านไป “ เอาละ เดี๋ยวผมจะพูดกับมันต่อหน้าท่าน ”

พอดีตอนนั้น คุณสิทธิ เศวตศิลา เขานั่งอยู่ด้วย เขามาพบท่านพอดี ผมก็บอกเขาให้ช่วยแปลให้ท่านฟังคำต่อคำ

ผมก็เริ่มซัดมันทันที

“ เอางี้ไหมล่ะ ถ้ายูอยากจะเข้ามานั่งเก็บข่าวในสันติบาลขอไอ ให้ไอส่งคนของไอไปนั่งในหน่วย ซี.ไอ.เอ. และที่ เพ็นตากอน ของยูมั้ง ยูส่งมาคน ไอส่งไปคน ยูส่งมาสอง ไอส่งไปสอง เอาไหม ถ้ายูตกลงก็เอา ต่างฝ่ายต่างส่งคนเข้าไป ว่ายังไง ”

มันนิ่ง ผมก็ว่าของผมต่อ

“ มีที่ไหนบ้างในโลกที่เขาเอานักสืบต่างชาติเข้าไปนั่งในหน่วยสืบราชการลับของเขา ยูก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้ว ในประเทศยูก็คงจะไม่โง่ในเรื่องนี้ แล้วก็อย่าคิดว่าพวกไอโง่กว่าพวกยู คนไม่ใช่เครื่องจักรเครื่องกล มันมีจิตใจ พวกยูหนีไปเข้ากับพวกรัสเซียกี่คนแล้ว พวกนั้นก็หนีมาอยู่กับพวกยูกี่คนแล้ว ยูอย่ามาเล่นเรื่องนี้ในเมืองไทย ”

มันเริ่มหน้าเสีย

คุณสิทธิ ฯ ก็แปลให้ท่านฟังทุกถ้อยคำ ไม่มีตกหล่น ตอนนั้นเขาเป็นเจ้าหน้าที่ชั้นผู้ใหญ่คนหนึ่งในกรมประมวลราชการแผ่นดิน เขารู้เรื่องอย่างนี้ดี

เจ้านายพยักหน้าหงึก ๆ เข้าใจ เพิ่งจะเข้าใจ

ผมก็เริ่มรุกมันหนักเข้าไป

“ คราวก่อนนั่นก็ทีหนึ่ง ยูส่งคนไปเกี่ยวสายดักฟังโทรศัพท์เขาอย่างไม่เข้าท่ามาหนหนึ่งแล้ว ทำเอาเสียหน้าไปเท่าไร ไอแก้ปัญหาให้ยูไปทีหนึ่งแล้ว พวกยูยังมาเล่นตลกกับไออีก ไอ้เรืองผลประโยชน์ร่วมกันน่ะเลิกพูดเสียที ยูก็ต้องเห็นแก่ผลประโยชน์ของยู ไอก็ต้องเห็นผมประโยชน์ของไอ พอไอเจ๊ง ยูก็จะมาอยู่หาอะไรกับไอ ยูก็เพ่นไป ฉะนั้น ละครเรื่องนี้ไม่ต้องเล่น ยูอยากรู้อะไรถามไอ บอกได้ก็บอก บอกไม่ได้ ไอจะพูดกับยูตรง ๆ ว่าบอกไม่ได้ ทางยูก็ปฏิบัติตามนี้เหมือนกัน โอ. เค. ? ”

ฟังภาษารัสเซีย มันยังเสือกอมความลับไว้อีก

“ ยูมาร่วมมือสอบสวนราชการลับ ลองคิดดูให้ดีว่า ยูมาทำตัวเป็นนายไออย่างนี้ไม่ได้ ในเมืองไทย ไอไม่ยอมเป็นเด็ดขาด และต่อนี้ไป ยูอย่ามาทำสอบสวนสืบสวนในที่ไอ ยูต้องการอะไรให้บอกมา ส่วนไอจะให้อะไรหรือไม่ให้อะไร แล้วแต่ไอ ” ผมพูดอย่างนี้จริง ๆ

ตอนนั้น เจ้านายเริ่มเข้าใจอะไรขึ้นอีกเยอะ

“ เออ จริงของมัน ”

“ ที่นี่เป็นประเทศเอกราช ไม่ได้เป็นเมืองขึ้นมันครับ ” ผมว่าต่อ
“ เพราะฉะนั้น ท่านอย่าคิดว่ามันเก่งกว่าผม ผมเก่งกว่ามัน ดูซิครับ ที่ผมพูดกับมัน มันกล้าเถียงผมสักคำไหม ”

ไอ้กันหน้าเสียกลับไป คราวนี้มันชักจะนับถือเรา ผมจะไปเอาเครื่องดักฟัง กล้องถ่ายรูปอินฟราเรด มันก็ให้หมด ให้ทุกอย่างที่ผมต้องการ เพราะผมตัดมือตัดตีนมันหมดแล้ว ขออะไรมันก็ให้หมด

นี่เป็นเรื่องที่โต้เถียงกับเจ้านายนานหน่อย กว่าจะรู้เรื่องกันก็เหนื่อย

Create Date : 29 เมษายน 2553		2 comments
Last Update : 29 เมษายน 2553 4:33:38 น.
Counter : 1642 Pageviews.
Share Tweet